Verhalen (14) : Aan lot overgelaten bij nacht en vriesweer ! (deel 3).
Enkele bezoeken aan de buren van het gezin C. zijn voldoende om ons vermoeden te staven. Toen de taxichauffeur ons de vorige nacht vertelde dat hij Ann van Gent-Zuid naar R. had vervoerd, waren wij er vrijwel zeker van dat het milieu van de prostitutie Ann niet vreemd zou zijn. Een mens vraagt zich af hoe de buren dat allemaal te weten zijn gekomen. In elk geval die plotse loslippigheid maakt het voor ons iets gemakkelijker om de vrouw seffens op de rooster te leggen. We komen te weten dat Ann samen met een vriendin uit een aangrenzende gemeente tippelt in Gent-Zuid. Tweemaal per week vertrekt ze omstreeks 9 uur 's avonds om pas terug thuis te komen rond 4 uur in de morgen. Haar vriendin rijdt nog verder mee met de taxi richting D. De kinderen worden steeds aan hun lot overgelaten. Die nachtelijke uitstapjes zouden al 4 à 5 maanden aan de gang zijn. Een vruchtbaar buurtonderzoek zou je kunnen stellen.
*
Om 10 uur zijn we al aan de woning van Ann gearriveerd. De moeder heeft het jongetje al afgehaald en die staart zwijgend naar onze uniformen. De procureur had ons nogmaals verzocht de moeder aan een grondig verhoor te onderwerpen en daar had hij zijn redenen voor. Het verhoor begint, zoals we ook wel verwacht hadden, met een opvallend geveinsde huilbui van de moeder. Het maakt weinig of geen indruk op ons. Eens de vrouw heeft opgehouden met wenen maken we haar duidelijk dat we al van een en ander op de hoogte zijn en dat wij haar vriendin reeds 'onder handen hebben genomen' ... een leugentje om bestwil. Een nieuwe huilbui. Blijkt dat ze met haar vriendin al enkele weken in onmin leeft.
Verklaring van Ann : "Ik heb schrik dat mijn man dat allemaal zal te weten komen. Hij werkt in Charleroi en komt maar om de twee weken naar huis tijdens een weekend. Een viertal maanden geleden kwam ik in contact met een vroegere schoolvriendin uit S. Mijn vriendin leefde gescheiden van haar echtgenoot. Zij werkt twee nachten per week in een bar in de buurt van Gent-Zuid als 'dienster'. Zij verdient veel geld, en ze wordt opgehaald en teruggebracht met een taxi. Ze vertelde mij over dure mantels en ringen die ze kocht. Ik werd zo jaloers op haar. Voor mij was dat werk onmogelijk gezien mijn twee kinderen. Maar mijn vriendin bleef maar aandringen en uiteindelijk liet ik mij door haar meelokken. Mijn man, die mocht niets te weten komen. Zo kwam het dat we steeds op dinsdag en donderdag door een taxi werden opgehaald rond 9 uur 's avonds en dat we rond 4 uur 's morgens naar huis werden gevoerd. Mijn kinderen, die sliepen goed en de leuvense stoof brandde steeds zodat ze geen kou konden lijden. Ik kon niemand anders vragen van de familie om op hen te letten, want dan zou mijn man het zeker te weten komen !"
We stellen haar de vraag waaruit haar werk bestond. De jonge vrouw aarzelt uit schrik voor de gevolgen van haar antwoord. We laten haar nogmaals verstaan dat we al heel wat te weten zijn gekomen van haar vriendin. Gevloek en nieuwe huilbui.
"Ja, die zal mij niet sparen ... omdat wij al meer dan een week ruzie hebben. Zij is het die me meegelokt heeft. Ik kon toch niet weten welk werk mij te wachten stond in Gent (!!!)."
De huilbuien beginnen elkaar in snel tempo op te volgen. Wij proberen haar te 'kalmeren' door haar te beloven haar echtgenoot zo voorzichtig mogelijk op de hoogte te brengen. Gezien de toestand van het meisje moet haar man nu eenmaal kennis krijgen van wat zich heeft voorgedaan. Onze tactiek helpt ! (NB. van Ivan B. : Vandaag de dag zou die belofte mogelijks al door een of andere advokaat als procedurefout MISbruikt worden !).
De vrouw begint haar 'avontuurlijk leventje' in de nachtkroeg met horten en stoten te vertellen.
"Ik liet mijn drank betalen door de klanten. Vier-tot vijfmaal per nacht moest ik meerijden met iemand, een klant die door 'madam' werd aangewezen. Die klanten reden met mij meestal naar een bebost gebied buiten de stad. Ik werd uitgekleed, overrompeld en gebruikt. Als ik niet tegenwerkte kreeg ik soms 1.000 fr of meer drinkgeld. Zo ging het altijd. Ik nam al vele maanden de pil. Per nacht verdiende ik steeds meer dan 5.000 fr zonder het drinkgeld mee te rekenen dat ik van de klanten ontving. ...
Het klopt dat ik sedert vier maanden tweemaal naar Gent vertrok als 'dienster'. Ik dacht veel aan mijn echtgenoot en aan de kinderen ... maar de drang naar geld en vertier waren veel te sterk. Ik was vroeger compleet onwetend over al die zaken. Ik was zo dom als een gans op dat gebied."
Blijkbaar wil onze 'nachtvlinder' nu ook medelijden opwekken. Plots wordt ze vrij heftig en roept : "Ge vraagt altijd wat ik heb gedaan ... maar er gebeuren daar nog veel ergere dingen !"
Wij spitsen onze oren. Wat gaan we nu krijgen ? Krijgt dit onderzoek nog een 'extra staartje' ? Ann voelt zich natuurlijk in het nauw gedreven en wil hier niet als enige zondebok uitkomen.
"Er verblijft daar een jong meisje van nog geen 15. Ze woont met een tante op de tweede verdieping van het café. Lilly is haar naam. Als de tante eens weg is ... en dat gebeurt vrij regelmatig ... dan laat 'madam' een klant naar boven gaan bij het meisje. Ik heb het zelf gezien en heb het meisje zelf eens horen wenen. 'Madam' ontvangt daar telkens heel veel geld voor. Ze had het snel door dat ik een en ander gezien had en zei tegen mij : 'Anneke, nooit iets zeggen over Lilly, want dat is te gevaarlijk.' ... Ann eindigt haar verklaring met nogmaals het verzoek toch maar niets aan haar man te vertellen. Na voorlezing volhardt en ondertekent ze.
**
De uitlatingen van Ann waren voor ons voldoende om de B.O.B Gent te verwittigen (= de vroegere Bijzondere Opsporingsbrigade). Een inval in café "Chez ..." leverde meteen resultaat op. De minderjarige Lilly werd aangetroffen op de tweede verdieping in 'gezelschap' van een man die haar wou verkrachten. 'Madam' werd ter plekke aangehouden en naar de gevangenis overgebracht. Voor de klant van hetzelfde laken een broek ... met mogelijks een gebroken gezin tot gevolg. Het meisje werd overgebracht naar een opvangtehuis in Sint-Kruis Brugge.
-Slot volgt-
**********
|