Lezersbrief : Politiediensten altijd kop van jut !
Vervolg op vorige lezersbrief : "Politie redt ook levens". 1° Eigen reactie : versie zoals doorgemaild naar HLN. 2° SCAN : Reacties van Roger Brosius en (opnieuw) Pascal De Beule.
******
1° Eigen reactie :
Bij de reactie van lezer Roger Brosius in Dialoog van woensdag kan ik me volledig aansluiten. De officiële instanties moeten meer ijver aan de dag leggen om de grote belastingontduikers en criminele geldwitwassers te strikken. Ook Pascal De Beule uit Destelbergen heeft gelijk te stellen dat we meer blauw op straat moeten krijgen om de criminaliteit te bestrijden en burgers te helpen. Jammer dat laatstgenoemde lezer zijn frustraties tegenover politiemensen alweer ventileert op een minachtende en vooral kwetsende manier. Alweer op AL diegenen die deze aartsmoeilijke job uitoefenen, een job waarbij je zelden of nooit voor iedereen goed kan doen. "De politie in dit land wordt alsmaar meer een gilde van geüniformeerde baanstropers", stelt hij smalend. Niet leuk om lezen voor al diegenen die wel hun job dagelijks (met alle risico's er aan verbonden) met hart en ziel uitoefenen. Lezer maakt zich hierbij toch schuldig aan een vorm van "hokjesdenken". Is het nu echt nodig telkens al het politiewerk te degraderen tot het uitsluitend uitschrijven van boetes en de gewone burger de duivel aandoen ? Nee, het is absoluut niet leuk op de bon gegooid te worden of een boete te moeten betalen omdat je enkele kilometer per uur te snel hebt gereden. Je daarvoor ergeren is een menselijke reactie, maar daarvoor hoef je toch niet keer op keer (voor de tweede maal in Dialoog) al het politiewerk met de grond gelijk te maken. Op die manier kan je heel wat beroepen veroordelen, voorzien van een etiketje met vooroordelen, oneliners bedenken waarin alles en iedereen veralgemeend wordt. Dat justitie een betere ruggesteun zou moeten bieden aan de politiediensten in de strijd tegen criminaliteit allerhande, dat is een belangrijk punt waar véél meer aandacht zou moeten aan besteed worden. Het zou heel wat politiemensen veel meer motiveren bij het uitoefenen van hun functie. Nu moeten ze NOG STEEDS met de regelmaat van een klok ervaren dat (soms zware) criminelen veel te snel de vrijheid op een schoteltje wordt aangeboden. De ondertussen ellenlange lijst van criminelen, die alleen al door 'vergezochte' procedurefouten vroeger vrijkwamen, hoef ik hier niet meer aan toe te voegen, veronderstel ik. We werden de laatste jaren met enkele schrijnende voorbeelden daarvan geconfronteerd (zie vroegere lezersbrief). Een leuke ervaring is dat zeker niet voor de politieman of -vrouw op het terrein als je iemand die je gearresteerd hebt enkele dagen of zelfs uren nadien opnieuw tegen het lijf loopt. Triomferend en met een 'big smile' op het gezicht. Het kan cliché klinken, maar het is een feit dat zich geregeld voordoet. Dat was zo in het verleden en het is nog zo tot op de dag van vandaag. Toch blijven veel politiemensen (de meesten trouwens) de strijd op het terrein verder aanbinden, en dat mag ook eens in de verf gezet worden. Alsmaar afbrekende kritiek leveren, dat is al te gemakkelijk. Voor lezer Pascal De Beule heb ik één vraag : "Wie zal u als eerste opbellen als u ooit in de problemen komt ?" Niemand die kan zeggen : "Daar ben ik vrij van !"
**************************
|