|
Lezersbrief in Dialoog van Het Laatste Nieuws van 12 april 2011 n.a.v. het artikel "Wat een flutstraf" -
Bisschop Roger Van Gheluwe mag niet meer in België verblijven ...
Hieronder de volledige versie van de reactie.
L'histoire se répète !
De soap rond bisschop Vangheluwe duurt maar voort. Wie gedacht had dat de man van zijn
bisschopsambt zou ontheven worden, die kwam bedrogen uit.
"Hij behoudt zijn titel en nergens vermeldt Rome dat hij geen priesterlijke taken meer mag
uitoefenen". Zijn straf bestaat er in dat hij het land dient te verlaten en een spirituele en
psychologische behandeling moet volgen. Zelfs theologen en kerkjuristen reageren verbaasd
en vinden dit niet meer dan een "flutstraf".
Zo zie je maar dat de hoogste kerkelijke autoriteiten nog steeds veel eieren leggen onder
geestelijken die zich schuldig hebben gemaakt aan seksueel misbruik van kinderen.
Vroeger genoten ze bescherming, maar hoe moeten we dit dan noemen? Ik zou het kader eens
willen zien waarin "monseigneur" zijn spirituele en psychologische begeleiding zal moeten
volgen. Het zal wel geen afgelegen berghutje zijn waar hij op water en brood dient te leven, hé !?
Voorts durft het bisdom Brugge nog stellen : "Dat is een zware tuchtmaatregel"; Dat noem ik
echt de schaamte voorbij, een slag in het gezicht van elk slachtoffer van seksueel misbruik.
Het bisdom hoopt dat de "sereniteit" terugkeert. Welke sereniteit? Iemand die minderjarigen
misbruikt mag zijn titel behouden en behoudt allicht meteen ook zijn riante wedde. Hij hoeft zich alleen onder begeleiding te "bezinnen".
Wat is nu het verschil met vroeger? Toen zich indertijd (niet alleen in de jaren '5O en '60!) seksueel misbruik van
kinderen door een geestelijke voordeed, werden zo goed als altijd verwoede pogingen ondernomen om het niet
tot een gerechtelijk onderzoek te laten komen. Alle middelen waren goed daarvoor, tot het onder druk zetten van
ouders van het misbruikte kind door de plaatselijke geestelijkheid, tot, veel erger nog, het met de beschuldigende
vinger wijzen naar de minderjarige. Veel ouders tuinden daar nog in ook, want een geestelijke stond nu eenmaal
op een piëdestal.
Werd vooralsnog toch een onderzoek opgestart, dan werd dat steevast tegengewerkt. De kerkelijke instanties
lieten niet na hun connecties bij justitie aan te wenden om zaken te seponeren of definitief in de doofpot te stoppen.
Een voorbeeld hiervan :
Toen begin jaren '60 in de gemeente ... een pedofiel OP HETERDAAD werd betrapt bij seksueel misbruik van twee
meisjes (11 en 9 jaar oud!) werkte mijn vader, die verbonden was aan de bijzondere dienst "Jeugdbesherming en zedenfeiten", mee aan het onderzoek. De oudere man, een "vrome" kerkganger met connecties in de
kerkfabriek, legde bekentenissen af, bekende zelfs meerdere gelijkaardige feiten, en werd gearresteerd en
overgebracht naar de gevangenis van Dendermonde.
Ik herinner me zelf nog maar al te goed dat vader thuis vertelde
dat hij op straat werd aangesproken door een lid van de kerkfabriek. De man zei lachend langs de neus weg :
"Volgende week is MENEER ... al vrij. Daar zal meneer de deken wel voor zorgen!"
Tien dagen later liep de man inderdaad al vrij rond in de gemeente.
PS. : -Beschik zelfs nog over een deel van een kopie van het PV.
-Kwam met kameraadjes MENEER ... na zijn vrijlating nog tegen aan de Scheldedijk, op wandel, of op
zoek naar... We maakten ons uit de voeten, maar veel later besefte ik dat we al veel te oud waren voor MENEER -
was ongeveer 15 toen.
Hij wou alleen heel jonge kinderen (zie Verhaal 5 in blog : "Kindervriend wordt beschermd" - 29.11.'10 en 05.12.'10).
Ik vind het jammer dat HLN dit deel van mijn reactie heeft weggelaten. Dit voorbeeld toont immers
overduidelijk aan hoever de bescherming van pedofielen (ook niet-geestelijken dus) wel ging. Je kan je voorstellen hoe ontmoedigend dat moet
geweest zijn voor onderzoekers.
Alleen in geval van ernstig fysiek letsel bij slachtoffer en indien klacht werd ingediend door ouders en een arts, dan volgde een veroordeling, maar dat kon toen ook niet meer dan een "flutstraf" genoemd worden. Hiervoor
verwijs ik naar het eerste verhaal op mijn blog "De rekbare punten van broeder X" (2O.09.'10). Twee jaar kreeg de priester-leraar
voor de walgelijke feiten die hij pleegde op een 1O-jarig jongentje in een internaat.
Voorts werd in bijna alle gevallen van seksueel misbruik door geestelijken de zaak door het gerecht in
handen gegeven van het bisdom, dat vervolgens maatregelen nam van inwendige orde!!! Het soort maatregelen
dat we nu vandaag nog steeds voorgeschoteld krijgen. Alleen wordt het vandaag open en bloot in de pers gepubliceerd ... en dat is maar goed ook.
Overplaatsing, bescherming en zelfs nog hulpverlening van Rome ... Hoe sta je daar als slachtoffer tegenover ?
***********************
|
