|
De afgelopen jaren ben ik groter
en volwassener geworden.
Je bent jong en je bent een
speelvogel en elke keer je iets ingrijpends meemaakt in je leven positief of
negatief word je iets volwassener. Ken je dat gevoel?
Toen ik trouwde voelde ik ineens
dat ik groot werd en dat ik niet meer terug kon naar mijn spring in het veld
leventje. Ik kreeg er een verantwoordelijkheid bij. Maar ik voelde me nog wel
vrij. Ik werkte en op regelmatige basis maar tussendoor was ik periodes thuis omdat ik werkte als
opvoedster. Vaak moest je 1 jaar werkloos zijn om in een bepaald statuut te
passen om te kunnen werken.
Gesco, DAC-statuut of sociale Maribel
ik denk dat ik ze allemaal gehad heb. Maar het probleem was het waren vaak tijdelijke
contracten. Als ik een interim job had van minder dan 3 maanden was er geen
probleem want dit werd gelijkgesteld aan een werkloosheidsperiode. Maar langer
dan 3 maanden werd alles terug op 0 gezet en moest ik opnieuw beginnen sparen
om aan dat ene jaar te komen.
Het was geen leuk gevoel om
steeds tijdelijk in zo een statuut te zitten. Kinderen en jongeren werking in
het buurtwerk, opvoedster in een tehuis voor personen met een mentale beperking
en ook in een tehuis voor personen met een fysische en mentale beperking.
Tussendoor heb ik gewerkt als verkoopster om gewoon werk te hebben. Op momenten
dat ik geen werk had probeerde ik als vrijwilliger mee te draaien in de
buurtwerking waar ik stage heb gelopen. In de vakantie deed ik
speelpleinwerking om toch bezig te zijn. Om dan uiteindelijk definitief te
kiezen voor kinderen en jongeren in de bijzondere jeugdzorg. Toen ontdekte ik
dat die kinderen een rugzakje hadden waar hun verhaal in stak.
Op het einde van mijn carrière
werkte ik in een buitenschoolse kinderopvang en ik trok me de kinderen aan die
het moeilijk hadden. Die kinderen waren soms drukker, soms teruggetrokken en soms
namen ze sneller het heft in eigen handen. Maar die jongens en meisjes hebben
ook iemand nodig die in hen blijft geloven. Ik zag het nut van positief te
benaderen terwijl andere begeleiders het al hadden opgegeven. Wat voor hen een
verloren zaak was was voor mij een uitdaging.
Maar ik leefde gewoon mijn leven
en ik kon dit goed gescheiden houden al nam ik soms wel mijn zorgen mee naar
huis om oplossingen te zoeken. Ik was gehuwd en had geen kinderen maar kinderen
waren welkom. Ik genoot van het leven en we deden waar we zin in hadden. Een
kerstboom in huis, de sint kwam voor mn partner en ik stond er speciaal s
nachts voor op om alles uit te stallen. Het waren kleine momenten waar ik van
genoot.
Tot de moment dat het tijd was
zelf kinderen te krijgen maar dit was iets wat niet lukte. Ik ging samen met
mijn partner naar een fertiliteitskliniek en mijn partner kreeg een klein onderzoek
en een onderzoek van zn sperma en ik moest onder het mes voor te kijken dat
alles ok was, dit gebeurde laparoscopisch. Toen kreeg ik een sjot onder mijn
poep want kinderen krijgen bleek niet eenvoudig te zijn. De pech was dat ik de
grootste zorg had. Elke dag spuiten, neusspray op vaste tijden ik had echt
minstens 4 tot 8 reminders in mijn GSM
staan ook s nachts. Om de 2 dagen werd ik in het ziekenhuis verwacht voor een
echo om de groei van mijn eicellen te volgen. Om dan op een bepaalde dag in het
ziekenhuis verwacht te worden voor de pick-up (ophalen van de eicellen). Dan
werd het sperma gevraagd en werden ze samengebracht bij de eicel. Het was een
periode van veel stress en onzekerheden. Alles stond in teken van dat ene ding
dat ik zo graag en wou een kindje. 4 dagen na de pick-up werd het embryo
terug geplaatst in de baarmoeder en weer was het wachten. Er volgde gewoon een
bloed name en dit werd elke week gedaan tot ik een echo kreeg. Op 8 weken kreeg
ik mijn eerste echo en hoorde ik de eerste keer de hartslag van Volker.
Apentrots waren we.
Maar door die gebeurtenis werd ik
ineens een pak volwassener en er zijn er nog.
-
Trouwen (positief)
-
De geboorte van Volker (positief)
-
De geboorte van Lander (positief)
-
De scheiding van mijn ouders (negatief)
-
Het overlijden van mijn broer (negatief)
-
Het overlijden van mijn Peter (negatief)
-
Het overlijden van Tante Non (negatief)
-
Het onderuitgaan door de Mexicaanse griep,
longontsteking, hersenstaminfarct met de gekende restletsels (negatief)
-
Het alleen gaan wonen, de scheiding (negatief)
Ik heb het gevoel dat ik blijf
volwassen worden bij elk ding dat me overkomt.
Bij elke mijlpaal. Het kunnen praten,
Mijn vingers kunnen bewegen, het kunnen rechtop zitten, na veel
doorzettingsvermogen kunnen stappen met een looprekje en uiteindelijk nu met 2
krukken. Maar ook mijn jongens die groeien en bij elke verjaardag zie je ze
groeien en groeien. Elke keer ze bij een kapper passeren zie je de snuitje
veranderen in grote pientere kerels.
Ook de evolutie die ze meemaken
op school doet je het gevoel krijgen amai ik word oud. Samen oefenen we frans,
rekenen, taal, WO enz. Ik vind het super. Dit weekend hebben Lander en ik
letters leren vormen de F, de P waren de probleem gevallekes. Volgende keer
doen we de aanhechtingen bv. BA, OU, BR,
Lander en ik weten wat te doen.
Groeien:
Je wordt geboren en vanaf die dag
groei je, je leert, je doet ervaringen op, je komt positieve dingen tegen, je
komt tegenslagen tegen en je blijft maar groeien. Op een dag stop je met fysiek
te groeien en maar door je ervaringen blijf je groeien in je hoofd. Je blijft
je herinneringen behouden en hopelijk leer je daaruit en ga je gewoon verder
met je leven.
|
