NAH en toch een mama zijn

Het is een stukje over mijn gedachten van een week. Ik ben een paar dagen bezig geweest om alles van mezelf op een rijtje te zetten en dan zoek ik een afleiding en deze keer was dat bij mijn jongens. Moederdag, weekend, nu lang weekend,... De datums die erbij staan kloppen niet met de indeling van mijn blog maar het zijn de datums waar ik de stukjes heb geschreven.

Het weekend is voorbij de jongens waren bij me 'zalig'. Lander is gaan zwemmen en het volgende schooljaar gaat mijn kleine ventje terug zwemmen. Volker heeft gekozen om te gaan badmintonnen. We zouden wel testen of dit wel iets voor hem is en anders ziet hij ping pong ook zitten. Ik vind het belanrijk dat mijn jongens een sport doen. De beweging. Het in groep iets doen en de sociale contacten zijn toch wel meer dan een pluspunt. Maar we mogen de beweging niet vergeten. Als kind kon ik dit niet doen maar nu is het bijna normaal als je buitenshuis en buiten de schooluren een hobby hebt. Sinds m'n jongens een sport doen (verplicht zwemmen op zaterdag)vind ik ze toch wel socialer geworden. Lander die een waterbeest is gaat vanaf volgend jaar weer zwemmen. Ik denk nu het 4^de jaar op rij. Volker die dit niet zo graag doet heeft een jaartje vrijaf gekregen maar vanaf volgend jaar gaat hij er terug invliegen en gaat hij badmintonnen. Hij mag eerst proberen en dan zien we wel wat het geeft.

10 mei 2015

Het weekend is voorbij de jongens zijn vertrokken naar hun papa en zondag was een hele speciale dag. Ik was blij dat mijn jongens bij me waren een ontbijtje fruit en chocomelk en dat heeft meer dan gesmaakt. Natuurlijk kreeg ik ook enkele verrassingen. Een potje zelfgemaakt in klei en beschilderd door Volker en een mamakrant met klavertjes 4 magneetjes. Echt mooi!!! Op een dag als vandaag mocht ik kiezen wat we gingen eten en ik ben helemaal de Lander en Volker toer opgegaan sla, tomaten, frietjes van echte patatten met vleesjes (curryworst, kipnuggets en kaaskroketten). Iedereen heeft super goed gegeten. We hadden gisteren een voorsmaakje van pannenkoeken samen met de peter van Volker Wolf. Het was een leuke dag en vooral weekend. Lander en Volker hebben meer dan hun best gedaan hun speelgoed zelf opgeruimd terwijl ik zelf de was van de rek aan het halen was, samen de taakjes gedaan met de jongens het was zalig volgend weekend zijn ze een langweekend bij me en het zal wel mega leuk zijn en ik kijk er alvast naar uit.

zaterdagochtend zat Volker bij me op bed omdat hij vroeg wakker was, we hebben samen wat gekeuveld en een spelletje op de tablet gespeeld en we waren weer goed en uiteindelijk is Lander er ook bij komen zitten. Om dan te zien dat Darwin er ook kwam bij zitten. Darwin vindt de kerels toch wel tof en mist ze in de week. Maar als ze na het weekend terug naar papa gaan dan komt ze ook wel extra aandacht zoeken bij me. Het is zo een schatje mijn klein diertje.

Lander, Volker en ik zijn in de weer voor onze plantjes en de bieslook en de peterselie is aan het schieten en de andere dingen staan groen. Lander, Volker en ik zorgen dat de plantjes genoeg water krijgen. De jongens zijn wel een beetje bang van de monsterplant die Ned heet het is een vleesetende plant die vooral vliegjes eet. Ik moet geen schrik hebben dat die ineens rond mijn nek vliegt.

We zijn nu een week verder en is het nieuws verteerd? Ja en neen, vooral neen springt er nog uit. Het is belangrijk dat de dingen die ik nu nog heb dat die niet verdwijnen. Mijn zelfstandigheid met het stappen. Nu komt er het erop aan dat ik sterker word in mijn armen. Mijn letsel ligt zo raar (in medisch jargon zal dit wel normaal zijn). In mijn hoofd is het links dat niet werkt, in mijn bovenlichaam is het de kracht die ontbreekt in mijn linker- als rechterarm. En in mijn rechterbeen ben ik het meeste geraakt. Een dropvoet, weinig tot geen gevoel. En in beide benen vooral knieën en bekken veel pijn.

Mijn rechterschouder en hand: weinig beweeglijkheid en enorm veel pijn. De coordinatie in mijn hand is zwak bv. ik kan heel moeilijk een glas of een potlood vasthouden. Gelukkig ben ik linkshandig en doe ik heel veel met dat hand. Met de rolstoel rijden is dan een hele klus. Ik zou dit zou graag zelf doen als ik weg ga maar heel vaak na een paar 10tallen meters haken mijn armen af. Zo ook tijdens de conditietraining. Ik ben gene krak in mijn sport ik kan niet volgen en als de anderen 3 grote toeren hebben gedaan met de rolstoel dan heb ik 1 toer gedaan en dan speel ik een beetje vals door de bochten niet 100% te nemen maar wat af te ronden. Kracht kan je zetten als je je lichaam iets naar voren kan brengen. Ook bij de oefeningen waar ik me moet bukken bv. tenen raken dan moet ik afhaken want ik kan mijn romp niet naar voren brengen ook romp langs links of rechts plooien om iets op te rapen is ook een probleem. Kracht en plooien dat is Inge haar probleem, die ossificatie wat een ramp die zitten letterlijk in de weg.

Maar nu is het zoeken naar nieuwe doelstellingen ik zou graag me laten opnemen voor een revalidatieperiode van 4 weken dan kan ik alles eens bekijken en herbekijken met mijn vaste kinesiste van Pellenberg die ik ook op maandag zie. Omdat ik me dan wil concentreren op mijn vooruitgang op mijn armen en schouders zou ik graag daarop werken zo ook de march revalidatie zodat ik dat kan blijven behouden en de weinige flexibiliteit die ik heb in mijn knieën en bekken wil ik behouden ook al is dat in mijn linkerbeen maar 70° en in mijn rechterbeen iets minder elke dag nu-step zou wel welkom zijn. Nu is het hopen op de goedkeuring van de dokter die haar fiat moet geven. Hopelijk weet ik volgende week mee