​We zijn zaterdag de jongens zijn er en er hangt een gezellige sfeer. De tv staat op en Volker kijkt een filmpje om de dag af te sluiten. Er is geschilderd en geknutseld geweest, Lander is gaan zwemmen en hij heeft zich toch wel geamuseerd ook al had hij geen zin om te gaan. Hij is toch vertrokken goed ingepakt want het had gesneeuwd. Volker was hier even alleen en dan is het toch wel even genieten zoals Lander dit ook eens doet als grote broer er niet is.

Maar de laatste dagen weken voel ik me enorm moe. Bij elke milde inspanning val ik bijna in slaap en meestal is het ook van dat. Ik zit dan aan tafel en bang ik ben weg. Ik hoor wel wat de jongens vragen. Nu was oma op bezoek maar andere keren vraag ik wel of ik mag m'n oogjes dicht doen.
Maar schuldig voel ik me wel als ik weer eens m'n oogjes moet sluiten.

Ik vraag me dan ook af hoe het komt dat ik zo moe ben? is het het vroege opstaan, de antibiotica of andere medicatie die ik moet nemen, is het door het gevecht tegen de verwonding in mijn buik op dit moment of door de beschadiging in mijn hoofd bijna 4 jaar geleden. Het doet allemaal iets met een mens. Ik weet van vroeger dat ik af en toe een middagdut ging doen. Zeker sinds ik zwanger was van Volker. Het was een slechte gewoonte. Zit die zich door of is het de slechte gewoonte die ik heb gekweekt toen ik nog in het revalidatiecentrum lag in Pellenberg. Ik weet het niet maar ik weet wel dat die dutjes soms wonderen doen. Zeker als ik een nacht heb waar ik weer eens wakker schiet omdat ik niet goed lig, kramp heb in m'n kuit, een slecht droom had,... alles is een reden om slecht te slapen ook al neem ik medicatie om te slapen. Het is geen zekerheid om goed te slapen, daarom die kleine power napkes in de dag.

T'ja soms is het heel vermoeid om voor te hebben wat ik heb. Het is niet alleen het fysieke letsel met de rolstoel en een rechterkant die niet altijd doet wat ze moet doen. Maar ook mijn hoofd die door mijn halfzijdig blind en doof zijn meer moet werken dan als alles op een normale weg binnen komt. Wat ik ook heb is dat mijn hoofd nu anders werkt door de NAH wat een te complexe materie is om uit te leggen op een zaterdagavond. Maar hoe langer ik het heb hoe complexer het word maar hoe beter ik het begrijp en hoe beter ik het een plaats kan geven.