Ik zal december 2014 niet zo rap vergeten. De maand was goed begonnen met een leuke Sint tijd en een leuke kerstvakantie tegemoet. … en toen kwam de VAC. Gisteren moest ik terug naar het ziekenhuis want het ding ging steeds in alarm. Stom ding doodop was ik het ding is s’ nachts beginnen piepen en ik kreeg het gewoon niet meer in orde. Lieve die er niet gerust in was en ik die er ook niet gerust in was belde even naar de verpleging. Ik kon nog maar eens optrekken voor een nieuwe VAC. Ik zal dit nog een maand moeten volhouden. Het is enorm vermoeiend omdat je steeds je hoofd erbij moet houden. Je moet luisteren en voelen met dat ding aan je lijf. Je mag geen lek hebben, je moet zien dat het toestel goed is opgeladen en anders moet je het aan de stroom hangen en blijf je terplekke zitten. Je moet steeds zorgen dat het toestel bij je is omwille van de sonde die verbonden is met de wonde.

Als het alarm afgaat

• Accu plat

• Container vol

• Therapie onderbroken

• Te weinig doorgang omwille dat er een knik in de kabel zit

• Er is een lek in het vacuümcircuit

• …

Techniek het is leuk als het werkt. J An was werken en kon niet rijden dus moest ik met het intern vervoer van GHB rijden dus kwamen ze me oppikken met een ambulance. Best spannend want ik moest gaan liggen op een draagberrie. Op en f met een ambulance dat is pas stoer denk ik dan. Volker had graag meegereden.

De jongens zijn bij me geweest en het was reuze gezellig. Frietjes, rijst, kip, pizza, pasta, smoskes het was super weekend al was het soms heel heel vermoeiend. Die gewonde buik maakt het er niet gemakkelijker op. Morgen is het een waggeldag, woensdag terug naar het ziekenhuis en dan schuiven we weer eens een nieuw jaar binnen. 2015 zal denk ik wel een beter jaar worden dan 2014. Dan zijn de sondes aan de kant… maar dan hoop ik dat iemand m’n knieën en bekken aanpakt zodat ik wat meer flexibiliteit krijg en minder pijn.

Nu nog even op m’n tanden bijten want volgende week moet ik terug naar GHB voor een nachtje.