Amai ik weet echt niet wat ik heb ik ben moe, doodop en zit bewijze van spreken een ganse dag te gapen. Ik denk misschien even op m’n grens te balanceren. De verpleging komt een uurtje later tegen 7.30uur en dan denk je je hebt een uurtje langer geslapen dan gaat het beter. Niet dus ik sta op en bewijze van spreken lig ik een uurtje later terug te slapen. Vroeger kon ik dat niet maar nu val ik gewoon terplekke inslaap. Meestal word ik wakker als de bel gaat of als  gewoon een uur of 2 later en dan moet ik gewoon in actie schieten om verder te gaan voor een paar uurtjes. Maar ik moet er opletten dat ik niet stil val. Ik mag niet te passief worden lezen, sudoku, pc mag ik niet doen. Actief zijn is de boodschap.

Daarom dat ik ook niet zoveel op de blog schreef, ik viel gewoon terplekke in slaap. Ook al begon ik verschillende stukjes maar werkte ze vooral niet af. De stukjes zullen nog verschijnen weekends, revalidatie, eventueel dingen opnemen om te doen, sport voor Inge,… Heel wat dingen maar eerst effe werken aan m’n fysiek dat ik mijn ogen kan openhouden. Ik hoop nu een paar dagen alles op een rijtje te zetten want er spookt heel wat door m’n hoofd.