Zoals afgesproken ging ik in bad en zo proberen we enkele bewegingen die de transfer gemakkelijker kan maken en minder intensief voor zowel voor Jo als ik, rechtstaan aan het bad met looprekje en vooral veel spierkracht van Jo omdat ik nergens een houvast had. Maar het is gelukt. Wat ik niet verwacht had was de pijn in mijn linkerknie. De knie waar ik normaal bijna of geen pijn in mag en kan hebben maar lap ik heb het toch weer. Morgen heb ik kine in Pellenberg en ik ga Sabien eens laten kijken naar de verdorie stomme knie. 19 juni moet ik op controle bij Hilde in Pellenberg. Eens kijken eens voelen meer gaat dat niet zijn en dan Inge we gaan een bodscan doen. Je weet wel eentje met injectie met rad. act. vloeistof 3 uur wachten en dan de scan. Als het dat maar is een prikje hier of een prikje daar als het maar antwoorden geeft. Het enige wat ik wil is minder pijn en dat ik wat minder pijnstillers moet nemen. Een mindere dosis van bepaalde dingen en dingen die ik zou willen laten. Sommige dingen zullen nooit verdwijnen maar andere dingen hoop ik wel. Maar genoeg.

Jo heeft een fietstocht gedaan met de jongens en ik heb iets gemist mijn ogen waren toe. Als ze thuis waren hebben we een lekker ijsje gegeten buiten op ons terras. Volker in de ban van politie en Lander lekker speels. Volker die hier de plak slaat met zijn boetes maar wat hij vergeet is dat de mama en de papa een nog iets hogere graad hebben. Hier GAS boetes alom. Roepen, ergens blijven hangen, slokken bij het drinken. Onze vakantie komt eraan en we moeten ook onze vakantie betalen. Nee nee, het controlerend gedoe van Volker zijn we een beetje beu. Het is al weken aan een stuk hij is politie en alles draait daar rond. Verschrikkelijk, in het begin was het allemaal wel grappig maar nu is het echt een beetje irritant. We zouden graag hebben dat hij ne keer iets anders speelt. Dat is volgens mij niet zoveel gevraagd. Gelukkig is zijn geweer stuk gegaan door erop te gaan zitten (wij kunnen dit niet maken ) en gaat de vuilbak in. Stuk is stuk.

Lander in de fietskar mee gaan fietsen lekker genieten. Ik wou dat ik dit ook nog kon. Ik mis het zo mijn oude leventje, gaan en staan waar ik wou, fietsen, met de auto rijden het zijn dingen die ik heel graag deed. In de auto met muziek van Piet Piraat, op de fiets langs de paden van Kessel-Lo en omstreken, met de Auto geen grenzen gewoon doen. Ik weet het zal nooit terug komen maar het verlangen blijft volgens mij hangen. Ik droom ook nooit over deze toestand waar ik nu inzit. Er komt nooit een rolstoel voor in mijn droom, ik stap, ren, rij alles wat ik graag doe. Maar Inge in een rolstoel bestaat nog niet in mijn dromen en ik hoop dat die heel lang wegblijven 

   

Na al deze uitspattingen moet ik zeggen dat Jo mijn rolstoel heeft gewassen dus er hangt minder stof en modder aan en hij is weer Kawasakigroen.