Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
weer een zonnige en ik mag wel zeggen hete dag. Deze namiddag ben ik met Wout op wandel geweest naar Kind en Gezin.'t Is dat we een afspraak hadden want ik had eigenlijk liever binnen gebleven met ons kereltje.
Dan maar zoveel mogelijk de schaduw opgezocht en goed ingesmeerd en met zijn pet op is hij in ieder geval redelijk koel terug thuis geraakt. Onderweg terug naar huis zijn we een terraske gaan doen want mama's pakken wel drinken mee voor hun kindje maar vergeten drank voor zichzelf en met dit weer en na het nodige duwwerk was ik ook wel aan een verfrissende slok toe
En duwen is het hoor want tegenwoordig weegt ons ventje 9 k 740 en hij is ook in de lengte serieus opgeschoten want op twee maanden tijd is hij van 72 cm naar 77 cm gegaan. Qua gewicht zit hij nu al heel mooi op de P50 en wat lengte betreft er net iets onder, goed gewerkt Wouteman ! Voor de rest weinig nieuws, wij hebben geen noemenswaardige problemen met onze schat en dus ook geen echte vragen voor de dokter of verpleegster. Terecht kon ik weer heel fier op hem zijn. Hij praat iets minder goed dan een goede maand geleden maar is zich nu vooral aan het concentreren op staan en stappen. Aan de hand stapt hij al heel flink en af en toe waagt hij zich aan één of twee stapjes helemaal alleen Een mens kan niet alles tegelijkertijd
Hij kreeg ook weer twee spuitjes en was superstoer. Hij maakte zich even goed boos, vond zijn tut en zette zich erover. Zeg nu eerlijk, das toch een superman Ook het wegen en meten gaan veel beter dan voordien en hij heeft tijdens het wachten op de mat aan het spelen geweest, ook dat was vorige keer niet gelukt. Hij wordt echt groot Voorlopig is hij nu van de spuitjes vanaf, pas in het eerste leerjaar moet hij er terug aan geloven ( en eender hoe snel de tijd gaat, dat is echt nog wel een heel eind weg ).
Nu ligt hij in zijn bedje te slapen, na zo'n uitstap en thuis nog wat dollen was hij rijp voor ten eerste een verfrissend bad en ten tweede een deugddoende dut! Ik spring nu zelf ook onder de douche ( al de tweede keer vandaag ) en stel opruimen en stofzuigen echt nog even uit tot het vanavond een pak frisser is. Alhoewel dat het hier binnen best meevalt, alle ramen en deuren dichthouden en waar mogelijk ook de zon buiten houden helpt wel degelijk en zuurstof binnenlaten, dat doen we straks wel.
Ja,beste vrienden, het kan verkeren. Volgens mij is het nog niet zo lang geleden dat we met zijn allen zaten te zeuren om mooi weer. Ik zou zo zeggen, we hebben het geweten.En dan nu eindelijk die verlossende plensbui. Vannacht ben ik ook al wel mijn bed uitgemoeten om ramen toe te doen wegens een ( letterlijke ) knaller van een onweer maar dat bracht niet echt verkoeling, volgens mij gaat het nu wel lukken
Gisteren was het echt van het goede teveel, zowel voor mij maar ook voor Woutje. Eigenlijk de eerste keer dat hij echt verhit was én wat minder gulzig at ( ook 35° en meer tast zijn eetlust niet aan ); Al goed hadden we een reddende engel, in de persoon van Eefje. In hun nieuwe huisje, meerbepaald in hun nieuwe tuin hebben we gisterennamiddag het zwembadje gezet en gevuld. Onbeschrijflijk hoe zalig het was om daar in te kunnen zitten. Wout heeft na aanvankelijk wat sceptisch te zijn ruim anderhalf uur rondgekropen, gespetterd, op zijn buik gelegen en zijn dorst gelesd in het zwembad. Puur genieten Samen met Eefje en Eline was het echt supergezellig !
Nadien nog een lekkere BBQ met de nodige verfrissende dranken samen met nog meer volk. Peter, Ann en Danny hebben helaas niet mee kunnen genieten van het zwembad maar des te meer van de BBQ én de gezellige sfeer. En weeral bewees ons prutske wat een droom van een kind hij is ; zwembad, dutje in een kamer waar het rond de dertig graden was, dutje in de buggy in de tuin, rondkruipen in de tuin ( oh my god, die knieën zagen zwart ), gaan slapen, om half één wakker gemaakt worden, goedgezind naar huis, flesje gedronken en terug in bedje thuis en dan geslapen tot ongeveer een uur of negen Doet iemand beter? Ik denk het niet !
Ondertussen blijft ons kruisje ons bezig houden maar lukt het mij in ieder geval iets beter er wat afstand van te nemen, niet alleen met mijn hoofd maar ook met mijn gevoel. We wachten af hoe het verder gaat.
Zalig hé, dat zomerweer. Deze morgend heb ik Wout zelfs naar de créche kunnen brengen zonder jasje maar wel met zijn pet op natuurlijk. Het enige wat ons ventje niet zo leuk vindt is dat gesmeer met zonnecréme
Hier is het de laatste weken wat drukker dan anders. Problemen met ons mama vroegen heel wat,vooral emotionele, inspanning, ik moet deze maand ook meer werken dan andere maanden en dat voel ik echt wel. Ik ben moe en ook wel wat gefrustreerd dat ik het hier thuis niet op orde kan houden zoals ik zou willen en ik mis mijn mannen. Maar zoals ik dikwijls zeg, alle frustraties smelten als sneeuw voor de zon als ons engeltje zijn trukendoos opendoet
Vorig weekend was natuurlijk ook een leuke onderbreking van de dagdagelijkse zorgen. Voor onze huwelijksverjaardag hebben we onszelf enorm verwend, lekker en vooral veel gegeten, een verwenbeurt voor onze lijven en nog eens een stapje in de wereld, goh dat kan toch eens goed doen Bedankt nog eens aan iedereen die ons bij deze gelegenheid lieve wensen stuurde !
Ook nog eens bedankt aan iedereen die ons de laatste weken uit de nood heeft geholpen, een luisterend oor had of ons op één of andere manier gesteund heeft. Oei, het begint te lijken of ik een Oscar of zo gewonnen heb
Ik wens iedereen een zalige,zorgeloze zomer toe en hoop jullie eigenlijk snel nog eens te zien !
Jaja, ik vond dat het al lang geleden was dat ik nog eens een cliché gebruikte. En jammer genoeg is ook deze er weer één die waar is
Ann en ik en onze respectievelijke steunpilaren mogen het weer even hebben. Al goed dat we elkaar begrijpen en er telkens weer in slagen om goed overeen te komen, ook als we van mening verschillen. En onze mannen bewijzen nog maar eens waarom we hen zo graag zien
Maar niet alleen wij komen zulke dingen tegen. De laatste weken hoorde ik allerlei ' kruisjes ' de revue passeren. Relatiebreuk, ziekte, financiële tegenslag en noem maar op, het lijkt echt of niemand gespaard blijft.
Hopelijk heeft iedereen van jullie dan een begrijpende partner of zus. Of anders lieve collega's en vrienden met een engelengeduld. Jammer genoeg heeft niemand anders een Woutje, want dat is echt de beste remedie tegen een rotdag en depressieve gevoelens
Maak er nog een fijne dag van en denk er aan " Iedere wolk heeft een gouden randje ! "
Bij de foto's had ik ook een heel verslag geschreven dat nu ergens in de ether hangt maar niet op mijn blog Ik wilde jullie vanalles vertellen. Over hoe druk het hier soms is, hoe het soms moeilijk is om alles geregeld te krijgen, hoe Anthony hier dit weekend was en we een uitstapje naar het park hebben gemaakt en hoe ik bij 30° pannekoeken heb staan bakken. Ook ging het over de band die Anthony en Wout voorzichtig beginnen te krijgen, ze houden elkaar voortdurend in het oog en Anthony ontpopt zich als een ware babykenner ( hij heeft bij zijn mama ook een klein broertje ).
Wout stelt het ondertussen prima. Na nog eens een oorontsteking is hij nu weer helemaal fit. Hij heeft een wat lastigere periode achter de rug, ttz hij was niet zijn supergemakkelijke, supercontente ik. Na enig onderzoeken oordeelden we dat het mss lag aan het feit dat Wout thuis te weinig structuur kreeg, het ging dan vooral over dagstructuur. En ja hoor, sinds we thuis ook een beetje de structuur van de créche volgen is hij terug gelukkiger en kunnen wij ook terug meer van hem genieten.
Ook ging het in mijn post over onze nakende huwelijksverjaardag De babysit is al geregeld en de plannen nemen vastere vorm aan dus dat wordt nog eens quality-time voor Peter en mij.
Verdere gebeurtenissen hier in Ekeren ? Eén van de poezen heeft nu al twee keer op Peter zijn schoenen geplast , een Myléne-avond met weinig volk maar wel supergezellig, werkuren en créche-uren die niet uitkomen , 3 borden in één keer laten vallen en ons zo verzekerd van een nieuw servies ( dank u Peter ), langere dagen nu ik terug elke dag rond zeven uur opsta, leren welke ramen en gordijnen wanneer best dicht gaan bij warm weer, Woutje die bij alles bravo doet ( supercute!) en iedere dag weer denken Dit is het leven !
Goeiemorgend allemaal ( of goeiemiddag, avond of nacht ),
Woutje is ziek geweest, ttz hij is nu aan de beterendehand maar hij had weer een oorontsteking. Achteraf bekeken voel ik mij een beetje schuldig dat ik het niet vroeger heb opgemerkt maar maandag werd het echt duidelijk : koorts, geen eetlust en heel veel slapen. Tegen maandagavond had ons ventje meer dan 39° en zag hij er echt zielig uit.
Dinsdag is papa dan met hem naar de dokter gegaan en ja hoor, weer een oorontsteking. En dus ook weer antibiotica En dan besef ik dat je heel veel mooie voornemens mag hebben om aan je kindje geen antibiotica te geven en dat we wilden werken met homeopathie en zo maar als je hartediefje zo ziek is ben je maar al te blij dat er zo iets bestaat als antibiotica. Papa heeft dan de hele dag voor de zieke gezorgd ( met neusdruppels en alles erop en eraan ) want ik was op teambuilding de hele dag.
Dat was eigenlijk wel best leuk, eerst een stadsspel en daarna gaan eten in Mie Katoen. Eerlijk gezegd viel het eten me een beetje tegen, de salad bar zag er niet echt lekker uit en stelde ook echt niet zo veel voor maar natuurlijk ga je vooral voor de fondue, en die is altijd lekker natuurlijk !
Door ziek te zijn is Woutje dan niet meer naar de créche geweest en ook vandaag houd ik hem thuis. Hij heeft wel geen koorts meer maar ik ben er nog niet zo gerust in. Hij at ook gisteren nog heel slecht en heeft veel behoefte aan slaap. Dan zorg je als mama toch liever zelf voor je kind. En aangezien ik vandaag en morgen nog thuis ben,kan het ook. Dat is wel een grote luxe.
Straks gaan we bij Anneke en Danny eten, hopelijk kan Wout er toch ook een beetje van genieten !
Héhé, het heeft lang geduurd maar nu is het echt zomer !
Gisteren hebben we met ons drie zalig genoten van het mooie park aan de overkant. Er was vanalles te doen en zeer gezellig. Ook voor vandaag hadden we echt zomerse plannen ( combineer park, champagne,zon, Wout en aardbeien ) maar helaas,helaas. Ons Woutje is ziek Hij is alweer een tijdje aan het snotteren, al een aantal dagen zeer flauw en moe en deze morgend had hij koorts én een vies hoestje. Echt zielig als je hem zo ziet, snot uit zijn neusje, rood van de koorts en kleine oogjes . De huisapotheek komt er dus nog eens aan te pas en dan maar hopen dat het morgen al een stuk beter gaat want ik heb teambuilding op het werk en kan dus niet thuis blijven. Maar Peter heeft met zijn baas gebeld en voor alle zekerheid een dagje vrij gevraagd.
Ben wel eens benieuwd naar de teambuilding, we gaan blijkbaar iets doen met een GPS, hopelijk zijn er tegen de avond niet al te veel vermisten 's Avonds gaan we met zijn allen uit eten en dat is meestal een gezellige boel, zo met de collega's onder elkaar.
Woutje zijn kamer is nu echt helemaal in orde, zijn nieuw bedje is supercool en blijkt toch ook een groeifunctie te hebben dus kan nog lang mee.
Ik wacht nu echt vol ongeduld op het fietsstoeltje want met dit weer zie ik ons echt wel met zijn drieën een tochtje gaan maken !Hopelijk kot het snel binnen.
Nu nog even wat was ophangen en dan toch nog even genieten van het zonnetje op ons terras voor ons prutske wakker wordt. Hopelijk voelt hij zich al een stuk beter na een suppo, wat slijmoplosser en een dutje !
Jaja, een rare titel maar wel één met spectaculaire content Vorig weekend sta ik 's morgens op omdat ik ons prutske hoor en het dus tijd is om aan een nieuwe dag te beginnen. Alles verloopt zoals het alle morgenden loopt. Ik sta op, kleed me snel aan en ga naar zijn kamer. Ik ga binnen, wij begroeten elkaar en ik pak hem uit zijn bedje. Wacht eens even, daar mankeert iets Normaal moet ik toch eerst zijn spijlen naar beneden doen ? Toen mijn frank viel wat er gebeurd was,bleef mijn hart even stilstaan. Ergens deze nacht moeten die spijlen gezakt zijn en heeft Wout dus onbeschermd in dat hoge bed gelegen
Sinds de verhuis wisten we al dat één kant niet meer goed sloot en dat we daar extra op moesten letten maar dit hadden we nooit meegemaakt en ook niet voorzien.
Maar goed, dat kind moet wel veilig kunnen slapen. Dus sindsdien wordt zijn bedje met een colsonbandje beveiligd voor hij gaat slapen Aangezien dat natuurlijk ook geen doen is krijgt hij een nieuw bedje. Het bedje dat bij zijn kleer- en ladekast hoort en als zodanig moet ik afscheid nemen van mijn droombed maar safety first
Verder loopt alles hier heel goed, het weer is aan het beteren en dat maakt ons allemaal wat beter gezind; Nu eindelijk de zomer in zicht is gaan we straks met ons drietjes naar de fietsenwinkel voor een fietsstoeltje en helmpje voor onze deugeniet. Ik vraag me eigenlijk af of ze zo'n kleine helmpjes wel hebben ?! Want als hij nog geen helmpje op kan dan zal ook dat fietsstoeltje nog even moeten wachten. Als Wout mee op de fiets kan zal me dat veel wandelingen en tijd besparen. Als ik vrij ben kan ik hem dan met de fiets naar de créche brengen en gaan halen. En ook na een vroege kan ik dan in één stuk doorfietsen zonder eerst mijn fiets te moeten komen afzetten thuis.
En hij heeft ondertussen ook al in zijn autostoel gezeten, als een grote kan hij nu eidelijk rondkijken en deelnemen aan de gesprekken in de auto in plaats van de hele tijd naar de rugleuning van de zetel te moeten staren
Zo, jullie zijn weer even mee dus ik zou zeggen tot de volgende !
Aiaiai, wat een weer ! Een kreet die je deze dagen onnoemelijk veel hoort. Maar 't is toch waar zeg, ik heb twee weken terug zonnecréme en een nieuwe zomergarderobe voor ons hartediefje gekocht. Ik keek al uit naar shorts, T-shirts en blote benen. Maar in plaats daarvan moet dat kereltje zijn wintermuts op en ligt er terug een extra deken in de buggy
Ik had normaal gepland om vandaag naar de ziekenkas te gaan om ( hopelijk ) de laatste formaliteiten in orde te maken voor Wout zijn ziekenkas maar telkens ik naar buiten kijk ontbreekt me de moed om op de fiets te stappen en naar Ekeren City te rijden. Ik denk dat het iets voor maandag zal worden. In de plaats daar van kruip ik maar wat achter de computer en misschien sebiet een lekker warm badje. De warme tas koffie staat al naast mij en juist de warme wafel ontbreekt om er een echt herfsttafereel van te maken
Natuurlijk zijn er ook nog fijne dingen geweest. In de créche heeft Linda een eerste moederdagcadeautje gemaakt. Een voetafdrukje van ons ventje op een houten plankje, keischattig en dat krijgt zeker een plaatsje aan de muur. Ons ventje dat meer en duidelijker mama en papa begint te zeggen. Die meer en meer op onderzoek uitgaat en daar, jammer genoeg, precies ook meer en meer blauwe plekken en schrammen aan overhoudt. Die een close encounter met één van de poezen heeft meegemaakt en er de bewijzen van meedraagt. Peter die terug vol enthousiasme aan zijn treintafel bezig is en ik die krijg stilaan het gevoel krijgt dat het huishouden hier een vaste routine wordt en dus ook weer voldoening schenkt.
Dan nemen we het slechte weer er maar bij maar we blijven wel reikhalzend uitkijken naar de echte zomer !
op een zeldzame rustige moment wil ik jullie toch weer even bijbrengen. Rustig, want zowel Wout als Eline liggen in bed. Elientje slaapt nog niet, ligt zachtjes wat te brabbelen maar Wout is volgens mij out cold. Elientje is hier van deze middag en ze blijft hier ook slapen, mijn kans om te experimenteren met haarspeldjes en dergelijke
Wout heeft wat een rare dag vandaag, hij wil niet kruipen, niet op de grond spelen, hij wil op schoot zitten of gepakt worden. Hij heeft wat diarree dus misschien heeft hij ook wel wat buikpijn of zo
Als hij toch rondkruipt en zo trekt hij zich steeds vlotter recht en probeert vaker om zich dan eens los te laten. Hij kan dan één of twee seconden recht blijven staan. En toen ik hem gisteren bij zijn handjes nam heeft hij heel voorzichtig zijn eerste babystapjes gezet En iedere dag wordt dat ventje een groter knuffelbeest, knuffelen met zijn armpjes rond je nek, zoentjes geven ttz met zijn mond wagenwijd open op je kaken of neus zuigen, aai doen of kriebelen, hij doet het allemaal even graag. Zalig hé !
Nog groot nieuws, Woutje zijn siskaart is gearriveerd !!!! Op de begeleidende brief staat wel dat we nu met zijn siskaart nog eens naar de ziekenkas moeten om zijn verzekerbaarheid in orde te brengen maar goed, hij heeft een siskaart.
Peter is nu naar de winkel en zodra hij terug is begin ik aan een dubbele portie fruitpap en dan weer aan een dubbele service, zo is en mens zijn dag ook gevuld natuurlijk
even wat rust hier in Ekeren. Peter is naar de pedicure, Woutje ligt in zijn bedje ( heel moe van weer een dag spelen in de créche ) en ik profiteer er dus even van om jullie weer up to speed te brengen.
Vorige week viel mijn eurocent dat ik al meer dan een jaar aan het bloggen ben. En dat ik al die tijd een schare trouwe fans heb weten te boeien
We zijn hier ondertussen helemaal ingeburgerd, bijna alles staat op zijn plaats en ik geniet nog iedere keer van ' thuis komen ' ! Ik erger me alleen aan onze ruivende poezen, stofzuigen haalt maar even iets uit en overal waar je kijkt vliegt,ligt en of valt haar
Ondertussen is Andreas ook verhuisd naar zijn nieuwe stekje en zo lijkt alles weer in de plooi te vallen.
Op het werk ondertussen enige spanning ; omwille van doelkaders en dergelijke meer moet er op onze afdeling een half-time verhuizen naar een andere afdeling. Je kan je voorstellen dat dat in een hecht team als het onze geen leuk vooruitzicht is, eender wie het wordt het zal een verlies zijn
Wout trekt zich van dit alles niks aan en geniet van alles wat hij doet en ziet, daar kunnen wij, grote mensen , nog iets van leren. En als ik naar hem zit te kijken terwijl hij is aan het spelen vergeet ik ook even alle beslommeringen en kan alleen maar in stilte denken ; wat is hij toch een wonder !
Hopend op beter weer doe ik jullie allemaal de groetjes,
tot de volgende
P.S. Marleen, we hebben veiligheidswege geen slagroom gebruikt en daarbij ... ons ventje kliederen met zijn eten? Waar haal je het vandaan
Vandaag was het nog eens zo ver. We hadden een afspraak op K&G. Het was een hele tijd geleden dus vond ik het best wel spannend. Het begon zoals vanouds, zogauw Wout de weegschaal ziet krijgt hij het al en begint te wenen en zich aan mij vast te klampen. Na drie pogingen weten we ongeveer hoeveel hij weegt, 8.800 gr. Da's goed bijgekomen dus blijft hij met zijn gewicht op de P10. Meten was zo mogelijk nog moeilijker maar toen het gelukt was bleek hij 72 cm groot te zijn. Dat is in verhouding wat minder dus zakt hij daar onder de P10. Oei, hopelijk komt er snel een groeispurt aan
Bij de verpleegster loopt het altijd vlot, we hebben geen echte problemen, wel wat vragen waar we toch telkens een duidelijk antwoord op krijgen. En dan naar de dokter Wout weet het nog niet maar hij krijgt vandaag twee spuiten, één in elke bovenarm. Maar eerst het lichamelijk onderzoek en de standaardvragen rond ontwikkeling. Maakt hij zijn speelgoedbox leeg ? Ja, zeker en vast , Kruipt hij goed rond ? Je moet maar eens komen kijken. Brabbelt hij terwijl hij speelt ? Hij vertelt heelder verhalen aan zijn bal, rammelaar en telefoon, dat speelgoed krijgt er vast soms hoofdpijn van Komt hij speelgoed brengen ? Ja, maar we moeten het wel altijd direct teruggeven Trekt hij zich op ? Aan alles wat hij te pakken krijgt en rondwandelen rond de meubels ? Ja hoor, altijd naar de kant van de salontafel waar de interessante ( lees verboden ) dingen staan. En los proberen te laten? Ook ja, daar getuigen de blauwe plekken en geschaafde knieën van
En dan komen de spuiten eraan, aanvankelijk vindt hij het nog wel interessant, die knisperende papiertjes en de dokter die allerlei dingen eruit haalt Maar dan, oei oei oei, de eerste gaat nog redelijk, ik moet wel zijn twee handjes én zijn hoofdje én zijn beentjes in bedwang houden. En dan valt zijn frangeske dat er nog één komt in zijn andere arm. Hij wringt en kruipt en klampt zich met zijn twee armpjes rond mijn nek, hij huilt hartverscheurend en moet er dan toch aan geloven. Met heel wat kunst- en vligwerk lukt het de dokter om ook de tweede vaccinatie toe te dienen. Gelukkig is hij snel getroost eens hij terug bij mij is, hij snikt nog wel lang na. We moeten een kwartiertje daar blijven om eventuele allergische reacties op te vangen en in de wachtzaal wordt hij gelukkig afgeleid door andere kindjes en een boekje over de boerderij. Nu maar hopen dat hij even goed reageert als op de vorige vaccinaties en er geen last van heeft. Van de ene spuit zou hij vandaag wat koorts kunnen hebben en de andere kan binnen 8 dagen wat ziekzijn geven, met een loopneus,hoesten,koorts en huiduitslag, alles erop en eraan.
Eens buitengekomen slaapt hij al bijna maar al een geluk komt onze bus er juist aan , met hulp van een lieve oma op onze bus geraken we erop. De lieve woordjes en pogingen om hem op te fleuren helpen even maar dan gaan onverbiddelijk de oogjes toe en valt ons ventje uitgeput in slaap Om correct te zijn, hij slaapt nu nog, twee uur later, al lang thuis en nog altijd in de maxicosi. Hij moet duidelijk wat bekomen
Verder gaat met ons alles goed, we zitten bijna helemaal op onze plaats en Peter staat te trappelen om aan zijn treintafel te kunnen beginnen, de kamer is bijna leeg en zogauw hij kan gaat hij hout bestellen. Ondertussen geniet ik van een plek die makkelijk proper te houden is, een keuken waar ik in één oogopslag alles zie én binnen handbereik heb en alle luxe die ik hier ervaar na een jarenlang verblijf op 't chateau !
Zoals beloofd nog wat foto's van ons ventje zijn verjaardagsfeestje, geniet er van en tot de volgende !
wij hebben net de eerste barbecue van dit jaar achter de rug ! En lekker dat het was ! Jullie lezen het al, we voelen ons hier helemaal thuis en stilaan wordt het ook echt een " thuis ".
De kleerkast is nu ook helemaal ingeladen, de boekenplanken en kaders hangen op ( bijna allemaal ) en onze jassen hangen aan de kapstok. De afgelopen twee weken waren superspannend,superfijn en soms ook best wel even op ons tandvlees zitten.
Vorig weekend hadden we Wout zijn eerste verjaardagsfeestje, supergezellig en om nooit meer te vergeten Foto's volgen zeker nog. Ons hartediefje is nu één jaar en maakt duidelijk weer één of andere groeispurt door. Iedere dag kan hij weer iets nieuws, hij is constant op ontdekkingsreis en blijft iedereen charmeren ! Afgelopen week, tijdens mijn nachten nota bene heeft hij voor de eerste keer mama gezegd, het was nu echt mama,niet enkel mijn verbeelding Het is en blijft een geschenk om de ontwikkeling van zo'n ventje van dicchtbij te mogen meemaken en hem te mogen bijstaan in de ontdekking van die reuzegrote wereld. Dinsdag gaan we nog eens naar K&G, het is al een hele tijd geleden. Hij moet terug een spuitje hebben maar ik ben vooral benieuwd naar zijn lengte en gewicht. Ook heb ik nog wel wat vragen rond zijn eten. Voor de rest ben ik er gerust in dat hij zich goed ontwikkelt. Hij staat minder en minder op zijn tenen, het lijkt wel alsof sinds ik mij daar zorgen over maak hij beslist heeft meer en meer op zijn platte voeten te staan. Mss moet ik ook maar eens vragen hoe zij staan tegenover schoentjes. Want de ene zegt zo lang mogelijk wachten en dan andere zegt van zogauw hij begint te stappen. Verder gaan we deze week shoppen voor een nieuwe buggy want zeker met het warmere weer is die maxicosi niet ideaal. En met het mooie weer gaan we ook zeker het park hier aan de overkant verder verkennen
Na mijn weekje thuis vorige week als gevolg van alle gebeurtenissen rond de verhuis heb ik de afgelopen weken mijn nachten gedaan. 4 dan nog wel Ik was heel blij dat ze erop zaten want tijdens de nachten mis ik mijn twee ventjes nog meer dan anders. Nachten zijn sinds Woutje zijn komst ook vermoeinder dan voorheen. Ik sta veel vroeger op, ben al heel actief en productief voor ik naar het werk vertrek en ook de dag voor mijn eerste en mijn uitslaap zien er helemaal anders uit dan toen we nog maar met zijn tweetjes waren. En de collega's van de nacht worden tegenwoordig getrakteerd op vooral verhalen over die kapoen
Het gaat hier dus goed, we zoeken nog een beetje onze draai maar zijn er gerust in dat dat binnen de kortste keren in orde komt
Ja hoor, de eerste blog vanuit onze nieuwe thuis. De verhuis verliep redelijk naar wens, Peter,Andreas en ik hebben keihard gewerkt, de verhuismannen natuurlijk ook. Nonkel Danny heeft ons het licht geschonken en Anneke zorgde voor de nodige potten om ook hier lekker te kunnen koken.
Marleen en Willy hebben schandalig goed voor ons prutske gezorgd en hebben er weer voor gezorgd dat een grote gebeurtenis in ons leven vlotter verliep, bedankt nog eens.
Ook bedankt aan alle mensen die ons belden, smsten of via FB succes toewensten !
Vlak voor de verhuis zorgde iemand voor heel wat emotionele en praktische stress en ook na de verhuis blijft het duren. Een beeldje met heel veel emotionele waarde voor mij is niet bij ons geraakt.Het was nog even op het chateau gebleven om veilig en met liefde verhuisd te worden maar toen we het vandaag wilden gaan halen bleek het weg te zijn. Hopelijk is die ander er even blij mee dan dat ik er van overstuur ben. En stel je onze verbazing voor toen we merkten dat ook Woutje zijn buggy verdwenen was Die was ook nog even blijven staan maar stond mss in de weg of zo ?!
Ondertussen zitten we redelijk op onze plaats, wordt het duidelijk dat we veel te veel kleren hebben en dat mijn ventje ( die grote ) technisch meer kan dan hij denkt. Onze Belgacom TV en internetverbinding doen het !
De poezen zijn nog niet echt thuis, Riga en Monsterke zitten nog altijd onder de zetel, alleen Breezer is al op verkenning geweest en heeft ons bed als hoofdverblijfplaats gekozen
Wout zijn kamertje is nog niet helemaal in orde, de kast die we voor hem wilden verhuizen is blijkbaar al een keer te veel verhuisd en in elkaar gebricoleerd Dus volgend weekend zullen we terug naar IKEA moeten. Een deel van zijn muurstickers kleeft al wel. Zijn bedje is mee verhuisd geraakt maar niet zonder de nodige moeite, voor meer info moet je bij Andreas zijn, die zal het graag nog eens vertellen Hij kan hier naar hartelust rondkruipen, hij heeft overal veel plaats en het eerste wat hij gevonden heeft is het drinkebakje van de poezen, maak deze zin zelf af met gebruik van de woorden water, grond, kruipen, vuile pyama.
Er is een volgende lading kleren toegekomen dus ik ga nog maar eens aan de slag,
tot de volgende en maak er nog een fijne dag van !
ik raad het iedereen af ! Verhuizen, tegelijk werken en proberen alles in orde te houden. En als dan anderen hun probleem ook nog het jouwe maken krijgt een mens zin om af te haken
Jullie lezen het, mijn humeur staat op donder en mijn zelfvertrouwen is ondergesneeuwd Ja, je hebt zo van die dagen.
Gelukkig maken Wout en Peter mijn dag weer goed ! En mijn lieve collega's, die wens ik wel iedereen toe. Bedankt allemaal !
Verder ga ik jullie niet lastig vallen, jullie horen me terug als ik prettiger dingen te vertellen heb, beloofd !
laatste nacht gedaan - geslapen tot half één - ff xiii gespeeld - ventje gaan halen - leuke lentewandeling in de regen - samen koek gegeten en gespeeld - papa thuis - pyama - pap - tanden poetsen - verhaaltje en slapen - quickje eten - mijn restaurant - slapen
nog 18 dagen, zag ik net op mijn aftelklok Zoveel dagen hebben we nog om ons hele hebben en houden in dozen te stoppen, ons nieuwe stekje helemaal in orde te krijgen en onze herinneringen te verankeren in ons gheugen.
Ons chateau is één grote bron van herinneringen voor mij. Goede tijden en mindere tijden maar altijd interessante tijden. Mijn liefde en leed heeft zich hier altijd vermengd met de rijke geschiedenis van het gebouw én de persoonlijke herinneringen die het al had voor we hier kwamen wonen. De ziekenhuisopnames van mama, stages, vakantiewerk en mijn eigen operatie voegen zich bijna naadloos aan de nieuwere ervaringen. Hier voor de eerste keer komen wonen, hier weer weggaan en dan terugkomen. Eerst alleen met mijn zusje en dan met Peter. En nog wat later kwam Wout erbij. En dan natuurlijk onze trouw vorige zomer, een mooier orgelpunt kan ik me in ieder geval niet voorstellen. Jammer genoeg zal Wout zich nooit bewust herinneren ooit in een kasteel met een torentje gewoond te hebben Maar hij zal er zeker en vast heel veel over horen vertellen !
Af en toe grijpt de spanning mij bij de keel en lijken de voorbereidingen van de verhuis helemaal niet vooruit te gaan. Zoveel kasten, kamers en dingen. Gisteren hebben we al een eerste lading overgebracht. Ik dacht dat ik al keiveel had ingepakt maar eens het daar stond leek het amper de moeite De schilderwerken vorderen wel heel goed en het resultaat is ook best wel mooi. En andere momenten ben ik er heel gerust in, ik heb al zo veel keer een verhuis tot een goed einde gebracht, het zal deze keer ook wel lukken.
Straks komt ons ventje terug naar huis, hij heeft het weekend bij oma Chris en Karel doorgebracht, al van vrijdagnamiddag is hij daar. Het is de eerste keer dat hij twee nachten van huis is en wat mij betreft is dat toch wel heel lang Hij heeft het ongetwijfeld enorm naar zijn zin daar en ik veronderstel voor oma Chris hetzelfde Morgen zijn we nog een dagje samen thuis en dan begin ik aan drie nachten. Dan zie ik hem enkel een paar uurtjes voor ik moet gaan werken dus je kan je voorstellen dat morgen een ongelooflijke genietdag zal worden !
Ik geef jullie graag nog wat foto's mee want we zijn zo ongeloofkijk fier op ons ventje dat ik het aan iedereen wil laten zien. Hopelijk ontlokken de foto's ook bij jullie een glimlach, dat doet hij in het echt dagelijks met ons !
Ik wil even snel de mensen bedanken die reageren op mijn posts en mij zo toch wel aanmoedigen om andanks alle drukte toch te blijven bloggen. Vooral Pascale,Karel, tante Louisa en nonkel Guy zijn trouwe lezers én schrijvers.
Heb jij al eens gereageerd ? Neen !!!??? Hoog tijd dan !
redelijk koel terug thuis geraakt. Onderweg terug naar huis zijn we een terraske gaan doen want mama's pakken wel drinken mee voor hun kindje maar vergeten drank voor zichzelf en met dit weer en na het nodige duwwerk was ik ook wel aan een verfrissende slok toe 
Een mens kan niet alles tegelijkertijd 
Ook het wegen en meten gaan veel beter dan voordien en hij heeft tijdens het wachten op de mat aan het spelen geweest, ook dat was vorige keer niet gelukt. Hij wordt echt groot 
) en stel opruimen en stofzuigen echt nog even uit tot het vanavond een pak frisser is. Alhoewel dat het hier binnen best meevalt, alle ramen en deuren dichthouden en waar mogelijk ook de zon buiten houden helpt wel degelijk en zuurstof binnenlaten, dat doen we straks wel.
Ja,beste vrienden, het kan verkeren. Volgens mij is het nog niet zo lang geleden dat we met zijn allen zaten te zeuren om mooi weer. Ik zou zo zeggen, we hebben het geweten.En dan nu eindelijk die verlossende plensbui. Vannacht ben ik ook al wel mijn bed uitgemoeten om ramen toe te doen wegens een ( letterlijke ) knaller van een onweer maar dat bracht niet echt verkoeling, volgens mij gaat het nu wel lukken
De babysit is al geregeld en de plannen nemen vastere vorm aan dus dat wordt nog eens quality-time voor Peter en mij.
, een Myléne-avond met weinig volk maar wel supergezellig, werkuren en créche-uren die niet uitkomen 
Héhé, het heeft lang geduurd maar nu is het echt zomer ! 
Hij is alweer een tijdje aan het snotteren, al een aantal dagen zeer flauw en moe en deze morgend had hij koorts én een vies hoestje. Echt zielig als je hem zo ziet, snot uit zijn neusje, rood van de koorts en kleine oogjes 
Vandaag was het nog eens zo ver. We hadden een afspraak op K&G. Het was een hele tijd geleden dus vond ik het best wel spannend. Het begon zoals vanouds, zogauw Wout de weegschaal ziet krijgt hij het al en begint te wenen en zich aan mij vast te klampen. Na drie pogingen weten we ongeveer hoeveel hij weegt, 8.800 gr. Da's goed bijgekomen dus blijft hij met zijn gewicht op de P10. Meten was zo mogelijk nog moeilijker maar toen het gelukt was bleek hij 72 cm groot te zijn. Dat is in verhouding wat minder dus zakt hij daar onder de P10. Oei, hopelijk komt er snel een groeispurt aan 
Hallo trouwe lezertjes,
