Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Vandaag was het nog eens zo ver. We hadden een afspraak op K&G. Het was een hele tijd geleden dus vond ik het best wel spannend. Het begon zoals vanouds, zogauw Wout de weegschaal ziet krijgt hij het al en begint te wenen en zich aan mij vast te klampen. Na drie pogingen weten we ongeveer hoeveel hij weegt, 8.800 gr. Da's goed bijgekomen dus blijft hij met zijn gewicht op de P10. Meten was zo mogelijk nog moeilijker maar toen het gelukt was bleek hij 72 cm groot te zijn. Dat is in verhouding wat minder dus zakt hij daar onder de P10. Oei, hopelijk komt er snel een groeispurt aan
Bij de verpleegster loopt het altijd vlot, we hebben geen echte problemen, wel wat vragen waar we toch telkens een duidelijk antwoord op krijgen. En dan naar de dokter Wout weet het nog niet maar hij krijgt vandaag twee spuiten, één in elke bovenarm. Maar eerst het lichamelijk onderzoek en de standaardvragen rond ontwikkeling. Maakt hij zijn speelgoedbox leeg ? Ja, zeker en vast , Kruipt hij goed rond ? Je moet maar eens komen kijken. Brabbelt hij terwijl hij speelt ? Hij vertelt heelder verhalen aan zijn bal, rammelaar en telefoon, dat speelgoed krijgt er vast soms hoofdpijn van Komt hij speelgoed brengen ? Ja, maar we moeten het wel altijd direct teruggeven Trekt hij zich op ? Aan alles wat hij te pakken krijgt en rondwandelen rond de meubels ? Ja hoor, altijd naar de kant van de salontafel waar de interessante ( lees verboden ) dingen staan. En los proberen te laten? Ook ja, daar getuigen de blauwe plekken en geschaafde knieën van
En dan komen de spuiten eraan, aanvankelijk vindt hij het nog wel interessant, die knisperende papiertjes en de dokter die allerlei dingen eruit haalt Maar dan, oei oei oei, de eerste gaat nog redelijk, ik moet wel zijn twee handjes én zijn hoofdje én zijn beentjes in bedwang houden. En dan valt zijn frangeske dat er nog één komt in zijn andere arm. Hij wringt en kruipt en klampt zich met zijn twee armpjes rond mijn nek, hij huilt hartverscheurend en moet er dan toch aan geloven. Met heel wat kunst- en vligwerk lukt het de dokter om ook de tweede vaccinatie toe te dienen. Gelukkig is hij snel getroost eens hij terug bij mij is, hij snikt nog wel lang na. We moeten een kwartiertje daar blijven om eventuele allergische reacties op te vangen en in de wachtzaal wordt hij gelukkig afgeleid door andere kindjes en een boekje over de boerderij. Nu maar hopen dat hij even goed reageert als op de vorige vaccinaties en er geen last van heeft. Van de ene spuit zou hij vandaag wat koorts kunnen hebben en de andere kan binnen 8 dagen wat ziekzijn geven, met een loopneus,hoesten,koorts en huiduitslag, alles erop en eraan.
Eens buitengekomen slaapt hij al bijna maar al een geluk komt onze bus er juist aan , met hulp van een lieve oma op onze bus geraken we erop. De lieve woordjes en pogingen om hem op te fleuren helpen even maar dan gaan onverbiddelijk de oogjes toe en valt ons ventje uitgeput in slaap Om correct te zijn, hij slaapt nu nog, twee uur later, al lang thuis en nog altijd in de maxicosi. Hij moet duidelijk wat bekomen
Verder gaat met ons alles goed, we zitten bijna helemaal op onze plaats en Peter staat te trappelen om aan zijn treintafel te kunnen beginnen, de kamer is bijna leeg en zogauw hij kan gaat hij hout bestellen. Ondertussen geniet ik van een plek die makkelijk proper te houden is, een keuken waar ik in één oogopslag alles zie én binnen handbereik heb en alle luxe die ik hier ervaar na een jarenlang verblijf op 't chateau !
Zoals beloofd nog wat foto's van ons ventje zijn verjaardagsfeestje, geniet er van en tot de volgende !
wij hebben net de eerste barbecue van dit jaar achter de rug ! En lekker dat het was ! Jullie lezen het al, we voelen ons hier helemaal thuis en stilaan wordt het ook echt een " thuis ".
De kleerkast is nu ook helemaal ingeladen, de boekenplanken en kaders hangen op ( bijna allemaal ) en onze jassen hangen aan de kapstok. De afgelopen twee weken waren superspannend,superfijn en soms ook best wel even op ons tandvlees zitten.
Vorig weekend hadden we Wout zijn eerste verjaardagsfeestje, supergezellig en om nooit meer te vergeten Foto's volgen zeker nog. Ons hartediefje is nu één jaar en maakt duidelijk weer één of andere groeispurt door. Iedere dag kan hij weer iets nieuws, hij is constant op ontdekkingsreis en blijft iedereen charmeren ! Afgelopen week, tijdens mijn nachten nota bene heeft hij voor de eerste keer mama gezegd, het was nu echt mama,niet enkel mijn verbeelding Het is en blijft een geschenk om de ontwikkeling van zo'n ventje van dicchtbij te mogen meemaken en hem te mogen bijstaan in de ontdekking van die reuzegrote wereld. Dinsdag gaan we nog eens naar K&G, het is al een hele tijd geleden. Hij moet terug een spuitje hebben maar ik ben vooral benieuwd naar zijn lengte en gewicht. Ook heb ik nog wel wat vragen rond zijn eten. Voor de rest ben ik er gerust in dat hij zich goed ontwikkelt. Hij staat minder en minder op zijn tenen, het lijkt wel alsof sinds ik mij daar zorgen over maak hij beslist heeft meer en meer op zijn platte voeten te staan. Mss moet ik ook maar eens vragen hoe zij staan tegenover schoentjes. Want de ene zegt zo lang mogelijk wachten en dan andere zegt van zogauw hij begint te stappen. Verder gaan we deze week shoppen voor een nieuwe buggy want zeker met het warmere weer is die maxicosi niet ideaal. En met het mooie weer gaan we ook zeker het park hier aan de overkant verder verkennen
Na mijn weekje thuis vorige week als gevolg van alle gebeurtenissen rond de verhuis heb ik de afgelopen weken mijn nachten gedaan. 4 dan nog wel Ik was heel blij dat ze erop zaten want tijdens de nachten mis ik mijn twee ventjes nog meer dan anders. Nachten zijn sinds Woutje zijn komst ook vermoeinder dan voorheen. Ik sta veel vroeger op, ben al heel actief en productief voor ik naar het werk vertrek en ook de dag voor mijn eerste en mijn uitslaap zien er helemaal anders uit dan toen we nog maar met zijn tweetjes waren. En de collega's van de nacht worden tegenwoordig getrakteerd op vooral verhalen over die kapoen
Het gaat hier dus goed, we zoeken nog een beetje onze draai maar zijn er gerust in dat dat binnen de kortste keren in orde komt
Ja hoor, de eerste blog vanuit onze nieuwe thuis. De verhuis verliep redelijk naar wens, Peter,Andreas en ik hebben keihard gewerkt, de verhuismannen natuurlijk ook. Nonkel Danny heeft ons het licht geschonken en Anneke zorgde voor de nodige potten om ook hier lekker te kunnen koken.
Marleen en Willy hebben schandalig goed voor ons prutske gezorgd en hebben er weer voor gezorgd dat een grote gebeurtenis in ons leven vlotter verliep, bedankt nog eens.
Ook bedankt aan alle mensen die ons belden, smsten of via FB succes toewensten !
Vlak voor de verhuis zorgde iemand voor heel wat emotionele en praktische stress en ook na de verhuis blijft het duren. Een beeldje met heel veel emotionele waarde voor mij is niet bij ons geraakt.Het was nog even op het chateau gebleven om veilig en met liefde verhuisd te worden maar toen we het vandaag wilden gaan halen bleek het weg te zijn. Hopelijk is die ander er even blij mee dan dat ik er van overstuur ben. En stel je onze verbazing voor toen we merkten dat ook Woutje zijn buggy verdwenen was Die was ook nog even blijven staan maar stond mss in de weg of zo ?!
Ondertussen zitten we redelijk op onze plaats, wordt het duidelijk dat we veel te veel kleren hebben en dat mijn ventje ( die grote ) technisch meer kan dan hij denkt. Onze Belgacom TV en internetverbinding doen het !
De poezen zijn nog niet echt thuis, Riga en Monsterke zitten nog altijd onder de zetel, alleen Breezer is al op verkenning geweest en heeft ons bed als hoofdverblijfplaats gekozen
Wout zijn kamertje is nog niet helemaal in orde, de kast die we voor hem wilden verhuizen is blijkbaar al een keer te veel verhuisd en in elkaar gebricoleerd Dus volgend weekend zullen we terug naar IKEA moeten. Een deel van zijn muurstickers kleeft al wel. Zijn bedje is mee verhuisd geraakt maar niet zonder de nodige moeite, voor meer info moet je bij Andreas zijn, die zal het graag nog eens vertellen Hij kan hier naar hartelust rondkruipen, hij heeft overal veel plaats en het eerste wat hij gevonden heeft is het drinkebakje van de poezen, maak deze zin zelf af met gebruik van de woorden water, grond, kruipen, vuile pyama.
Er is een volgende lading kleren toegekomen dus ik ga nog maar eens aan de slag,
tot de volgende en maak er nog een fijne dag van !
ik raad het iedereen af ! Verhuizen, tegelijk werken en proberen alles in orde te houden. En als dan anderen hun probleem ook nog het jouwe maken krijgt een mens zin om af te haken
Jullie lezen het, mijn humeur staat op donder en mijn zelfvertrouwen is ondergesneeuwd Ja, je hebt zo van die dagen.
Gelukkig maken Wout en Peter mijn dag weer goed ! En mijn lieve collega's, die wens ik wel iedereen toe. Bedankt allemaal !
Verder ga ik jullie niet lastig vallen, jullie horen me terug als ik prettiger dingen te vertellen heb, beloofd !
laatste nacht gedaan - geslapen tot half één - ff xiii gespeeld - ventje gaan halen - leuke lentewandeling in de regen - samen koek gegeten en gespeeld - papa thuis - pyama - pap - tanden poetsen - verhaaltje en slapen - quickje eten - mijn restaurant - slapen
nog 18 dagen, zag ik net op mijn aftelklok Zoveel dagen hebben we nog om ons hele hebben en houden in dozen te stoppen, ons nieuwe stekje helemaal in orde te krijgen en onze herinneringen te verankeren in ons gheugen.
Ons chateau is één grote bron van herinneringen voor mij. Goede tijden en mindere tijden maar altijd interessante tijden. Mijn liefde en leed heeft zich hier altijd vermengd met de rijke geschiedenis van het gebouw én de persoonlijke herinneringen die het al had voor we hier kwamen wonen. De ziekenhuisopnames van mama, stages, vakantiewerk en mijn eigen operatie voegen zich bijna naadloos aan de nieuwere ervaringen. Hier voor de eerste keer komen wonen, hier weer weggaan en dan terugkomen. Eerst alleen met mijn zusje en dan met Peter. En nog wat later kwam Wout erbij. En dan natuurlijk onze trouw vorige zomer, een mooier orgelpunt kan ik me in ieder geval niet voorstellen. Jammer genoeg zal Wout zich nooit bewust herinneren ooit in een kasteel met een torentje gewoond te hebben Maar hij zal er zeker en vast heel veel over horen vertellen !
Af en toe grijpt de spanning mij bij de keel en lijken de voorbereidingen van de verhuis helemaal niet vooruit te gaan. Zoveel kasten, kamers en dingen. Gisteren hebben we al een eerste lading overgebracht. Ik dacht dat ik al keiveel had ingepakt maar eens het daar stond leek het amper de moeite De schilderwerken vorderen wel heel goed en het resultaat is ook best wel mooi. En andere momenten ben ik er heel gerust in, ik heb al zo veel keer een verhuis tot een goed einde gebracht, het zal deze keer ook wel lukken.
Straks komt ons ventje terug naar huis, hij heeft het weekend bij oma Chris en Karel doorgebracht, al van vrijdagnamiddag is hij daar. Het is de eerste keer dat hij twee nachten van huis is en wat mij betreft is dat toch wel heel lang Hij heeft het ongetwijfeld enorm naar zijn zin daar en ik veronderstel voor oma Chris hetzelfde Morgen zijn we nog een dagje samen thuis en dan begin ik aan drie nachten. Dan zie ik hem enkel een paar uurtjes voor ik moet gaan werken dus je kan je voorstellen dat morgen een ongelooflijke genietdag zal worden !
Ik geef jullie graag nog wat foto's mee want we zijn zo ongeloofkijk fier op ons ventje dat ik het aan iedereen wil laten zien. Hopelijk ontlokken de foto's ook bij jullie een glimlach, dat doet hij in het echt dagelijks met ons !
Ik wil even snel de mensen bedanken die reageren op mijn posts en mij zo toch wel aanmoedigen om andanks alle drukte toch te blijven bloggen. Vooral Pascale,Karel, tante Louisa en nonkel Guy zijn trouwe lezers én schrijvers.
Heb jij al eens gereageerd ? Neen !!!??? Hoog tijd dan !
Tussen werk, Wout, huishouden, vrienden, relatie,verhuis en administratie toch nog even tijd voor een update.
De snotvalling heeft zijn weg teruggevonden naar ons gezin, mama en baby snotteren en niezen er lustig op los En zoals alle keren voordien lijkt Peter er aan te ontsnappen.
Wout heeft blijkbaar een nieuwe groeispurt ingezet want na een aantal weken, vooral 's avonds, slecht eten eet hij nu de hele dag door. Meer pap, meer petatjes,meer fruitpap en meer boterhammen. En de kleedjes ? Die worden aan een sneltempo te klein. Da's niet zo erg hoor, weer een excuus om nog eens te gaan shoppen
Bompa Jos is ondertussen begonnen aan de schilderwerken in ons nieuwe huisje, hopelijk raakt hij op tijd rond. Even voor de mensen die zich nog herinneren waar Wendy heeft gewoond op de Veltwijcklaan, wij gaan wonen boven het appartement waar zij toen gehuurd heeft. Die filosofische discussie over toeval blijft maar met nieuwe argumenten komen
Peter heeft het heel druk op het werk en probeert tussendoor zijn geliefde lego Star Warscollectie af te breken en in te pakken. Ook zijn treintafel moet er aan geloven. Alles afbreken, inpakken om dan hopelijk snel weer op te kunnen bouwen in zijn ' treinkamer'.
Ok, jullie zijn weer even mee, ik zou zeggen tot de volgende !
de verhuis komt dichter en dichter bij zoals jullie kunnen volgen op de aftelklok. Vandaag nog eens goed doorgewerkt en zeker 5 dozen ingepakt. Woutje was naar de créche dus ging het goed vooruit. Gisteren niks ingepakt want ons ventje was thuis en Eline was de hele dag op bezoek.
Rond half vijf Wout gaan halen in de créche, die had zo te zien een leuke dag achter de rug. Hij plakte van boven tot onder en vooral zijn snoetje was niet om aan te zien ; een combinatie van snottebellen, petatjes,fruitpap en kwijl . Maar het is dan wel erg deugddoend om hem in bad te zetten, een beetje te vergelijken met kuisen als het heel vuil is
Morgen gaat Bompa Jos beginnen schilderen, er is wel heel veel schilderwerk, ook de traphal moet er aan geloven. Ik ben alleen een beetje ongerust dat hij op de trap op een ladder moet staan om te schilderen, hij is tenslotte niet meer piep Electrabel en AWW zijn geregeld, de verzekeringen en domiciliëring ook dus zijn we er klaar voor. Ttz als we nog in IKEA geraken en in Van Den Borre en in Kid's Lab enzovoort. Peter is dit weekend al bij Belgacom geweest en binnenkort stappen wij eindelijk het digitale TVtijdperk in. Ben wel eens benieuwd.
Verder valt het me echt op dat de dagen beginnen te lengen, ik heb juist ons prutske voor de eerste keer in zijn bed gelegd terwijl het buiten nog licht was. En veel zon gezien de laatste dagen, dat doet ook goed. En over de temperaturen zullen we het dan even niet hebben. Maar de terrasjeskoorts begint toch wel te kriebelen
Tot binnenkort, morgen begin ik wel weer aan een reeks werken maar ik probeer een gaatje te vinden om jullie op de hoogte te houden van de verdere ontwikkeling !
oh wat ben ik toch slecht met veranderingen. Ik ben dan ook een aardeteken en heb graag vastigheid. Sinds de verhuis een feit is en dichterbij komt zijn mijn inslaapproblemen terug. En al weet ik dat alles natuurlijk wel op zijn pootjes komt en al heb ik véééél ervaring met verhuizen is deze keer toch wel speciaal. Ons eigen stekje waarin we hopelijk met ons drie heel lang heel gelukkig kunnen zijn. Want natuurlijk had ons chateau veel voordelen en was ik een paar jaar terug heel gelukkig dat ik hier terechtkon, stilaan werd het zowiezo tijd voor ons om het onder ons te doen.
Maar organiseren,plannen, afwachten en beslissingen nemen , Al goed dat ik een heel praktisch aangelegde man heb die mijn ongerustheid kan verminderen door verscheidene koeien bij de horens te vatten en een heleboel dingen op zich te nemen. En toch zal ik pas terug op mijn gemak zijn als het vrijdagavond is en alles achter de rug.
Ons prutske zal voor de gelegenheid uit logeren gaan bij zijn officiële ' grote gebeurtenissen babysit ' maw mijn lieve collega Marleen en haar ventje Willy. De mensen die op ons huwelijk waren hebben hen zeker bezig gezien met Woutje en weten dan ook dat ik hem met een heel gerust hart bij hen zal laten terwijl wij sleuren,plannen,stressen en vloeken We hebben alleen één probleem, Marleen zorgde bij mijn vorige verhuis voor broodjes ed voor de verhuizers, wat nu gedaan ?
Ik ben nu een aantal dagen thuis en we hebben heel wat plannen. Gamma, Belgacom, Ikea, kleuren kiezen, dozen ophalen, ... . Maandag zal even een rustdag zijn want dan opent kinderdagverblijf St. Lucas zijn deuren weer. Wout en Eline kunnen dan samen spelen, eten en hopelijk ook slapen terwijl Eefje en Kevin verder werken in hun nieuwe huis.
Sorry, ik was even de draad kwijt want Anneke kwam net Woutje terug brengen na een nachtje logeren en een dagje bij ' de mensen van de linkeroever' ( ik ken hun naam niet maar weet wel dat ze dolblij waren even voor ons prutske te mogen zorgen ! ) Zoals steeds na een nacht en een dag weg ben ik zoooo blij dat hij terug thuis is . En ook weer enkel toffe commentaar en blije geluiden als hij thuiskwam, ons hartediefje is gewoonweg fantastisch Ook traditie na een bezoekje aan Anneke en nonkel Danny is extreme vermoeidheid en complete ontregeling van Woutje zijn dagschema Zalig toch als je zo'n lieve tante en nonkel hebt die zich volledig naar jou plooien en alles op jouw ritme proberen te doen
Wout ligt nu in zijn schommel wat te spelen, babbelen en uitproberen wat er wel of niet in de mond past Binnen een uurtje komt papa thuis en dan kunnen we weer twee volle dagen van elkaar genieten. Life is great !
Ik hoop dat jullie ook een weekend hebben om naar uit te kijken,
Ja hoor, nog maar eens een post met goed nieuws. Ons nieuwe stekje is gekozen en geregeld. Het contract is getekend en morgen hebben we de sleutels !
We geven onszelf nog een korte rouwperiode en plannen de verhuis ergens begin april. Benieuwd hoe Wout zal reageren op een nieuw huis en een nieuw kamertje Afscheid nemen van ons kasteel zal niet leuk zijn maar zoals we ondertussen vaak ondervonden hebben zijn nieuwe dingen ook altijd leuk. Dus zien we er tegelijkertijd ook naar uit
Nog maar eens wordt bevestigd wat een gelukzakken wij zijn, na de schrik voor een lange zoektocht en frustraties zijn we op minder dan twee weken terug onder dak, geluk is voor rare mensen zullen we dan maar denken.
Al even een tipje van de sluier voor de nieuwsgierigen ( en dat zijn jullie bloglezers per definitie denk ik ), voor meer zullen jullie moeten wachten op de house-warming
veel nieuws over de afgelopen week. Eerst het goede nieuws. Ons prutske leert elke dag iets nieuws en sinds een paar dagen trekt hij zich overal aan op, in de box of aan de salontafel als hij op de grond aan het spelen is Maar dat is is niet alles ! Eens hij zich rechtgetrokken heeft slaagt hij er in een klein wandelingetje te maken rond de box of een paar stappen te zetten langs de tafel. Hij brabbelt ook meer en meer en wij hebben de indruk dat hij goed op weg is om dada of papa te zeggen Tegelijk wil hij meer en meer zelf doen, met wisselend succes weliswaar
Dan het spannende nieuws ! Sinds vorige week weten we dat we hier eind augustus wegmoeten en dus gaan verhuizen. Na de eerste schok kwamen we overeen dat het eigenlijk vooral ook goed nieuws is. We hebben hier heel lang kunnen genieten van de ruimte, de rust, het groen en het financiële voordeel maar aan de andere kant werd het toch ook wel tijd om te vertrekken. Meer en meer kregen we last van technische problemen ( wie de blog de afgelopen weken heeft gevolgd weet waar ik het over heb ) en zeker met een popje in huis weegt dat toch wel zwaar. Maar dan begint natuurlijk de zoektocht naar een geschikte woonst We weten al een tijdje wat we willen dus dat maakte de zoektocht iets makkelijker maar na een hele voormiddag surfen vonden we maar 3 appartementen die in aanmerking kwamen. Eén was al lang weg, eentje kon ik op het opgegeven telefoonnummer niemand bereiken en het derde ? Was nog vrij ! Dat was een meevaller. Op papier ziet het er heel goed uit en maandag gaat Peter ter plaatse eens kijken. Ja,alleen want ik moet werken. Maar ik denk dat ik weet welk appartement het is en dan is het wat mij betreft ook ok. En dan zit ik nu zo in elkaar : eens ik weet dat ik er voor sta kan het niet snel genoeg gaan, ik hoop dus van harte dat we weer een ongelooflijke meevaller hebben en dus heel snel een nieuw stekje zullen hebben. Het zit in mijn kop en alhoewel ik heel hard probeer niet te veel op voorhand te gaan plannen en fantaseren laat het me niet meer los. Dus wonder boven wonder toch weer een lichte vorm van inslaapproblemen, das tien maanden geleden Dus iedereen maandag graag duimen in de namiddag en ik hou jullie natuurlijk op de hoogte !
En het slechte nieuws vragen jullie je af ? Ons Breezer is ziek, ze heeft problemen met haar nieren. Het zat er al een tijdje aan te komen, ze vermagerde en is natuurlijk ook familiaal belast voor diegenen die Porto gekend hebben. Ze zal op een eiwitarm dieet moeten Breezer op dieet, als dat maar goed komt. En hopelijk zorgt de nakende verhuis niet voor te veel stress want bij stress weten we al dat ze gemakkelijk een blaasontsteking doet Denken aan wat het verloop van de ziekte zal zijn doe ik bewust niet want daar wil ik zelfs niet aan denken, die poes heeft samen met mij zoveel meegemaakt dat als er iets met haar gebeurt een heel stuk van mijn leven definitief afgelopen zal zijn, zo voel ik het toch aan
Het valt me nog maar eens op dat ons leventje nooit saai is. Niet spannend genoeg voor een Hollywoodbuster maar wel altijd genoeg materiaal om een blog te vullen Altijd gebeurt er wel wat en dat is denk ik voor zowat iedereen heel herkenbaar ! Dus voor iedereen met goed nieuws : geniet er van ! voor iedereen met spannend nieuws : veel succes ! en voor iedereen met slecht nieuws : je bent niet alleen !
Groetjes van Peter en Wout en natuurlijk ook van mij !
Mooi is het hier nu, overal sneeuw en daarover de zonneschijn ! Ik ben me er wel degelijk van bewust dat het vooral mooi is als je niet buiten moet. En dat moet ik niet dus kan ik genieten.
Jammer genoeg kunnen we zelfs geen wandelingetje gaan maken want Wout mag tot vandaag niet buiten wegens een oorontsteking De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
Nu zijn we vrijdag en buiten dat hij nog een beetje bleek ziet is ons schatje er door. Geen koorts meer, geen gekrijs ! Zalig Dat maakt ook dat hij verder op ontdekkingstocht kan en meer en meer dingen uitprobeert en leert. Hij trekt zich recht in de box, die hebben we dus ook een verdiep moeten laten zakken, hij kruipt vlotter en vlotter, oefent met klanken, 'lettergrepenreeksen ' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
De mobiel boven zijn box en de activityboog boven zijn relax zijn weg, die dienden enkel nog om dingen af te trekken en weg te gooien , we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Ik heb nu verlof en hoop echt dat het weer wat zal bijdraaien zodat ik samen met ons zoontje een paar leuke dingen kan doen. Vorig weekend zijn we nog gaan bowlingen, met Anthony erbij. Een echt gezinsuitstapje, superleuk was het ! We zouden nog een paar mensen willen gaan bezoeken die al een tijdje op ons zitten te wachten dus als het weer meezit weten we wat doen de komende week.
Ja hoor, jullie verzuchtingen zijn terecht. Het is lang geleden maar door een uitschuiver met mijn fiets vorig weekend lukt het me nu pas een beetje om mijn knie te buigen en dus iets of wat deftig aan de laptop te zitten. Een dikke blauwe knie en andere blauwe plekken, hoe komt het toch dat dat zo bekend klinkt ?
Maar goed,ik ben aan de beterendehand (beterhand ? beterehand ? ) dus ik probeer niet te hard te klagen. Ook hebben we hier thuis vorig weekend zonder water gezeten door een breuk in de waterleiding. Na de aanslepende problemen met de verwarming was dit zeker geen fijne verrassing. Wat wel een verrassing was, was te merken hoeveel water wij op een dag gebruiken. Koffie zetten, tanden poetsen, de was doen, afwassen, toilet doorspoelen, koken, Woutje wassen,onszelf wassen. Tegen zondag had Klina wel gezorgd voor flessenwater en heel veel emmers met water maar het bleef toch behelpen Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris Wout merkt hier al een geluk niet veel van des te meer omdat hij vrijdagnacht bij Danny en Anneke is gaan logeren vrijdagavond. In de créche afgehaald door oma Chris, daar onwaarschijnlijk in de watten gelegd en daarna naar de hondjes. Hij geniet er echt van maar stelde nonkel Danny wel wat teleur door zoveel te slapen
Ondertussen is ons ventje een grote vent aan het worden, zowel wat betreft afmeting als wat betreft ontwikkeling. Hij begint een beetje dikker te worden en heeft nu ook babyplooitjes aan zijn armen en beentjes. Maar hij wordt ook iedere dag slimmer en handiger. Het jammere is dat deze evolutie gepaard gaat met blauwe plekken en builen. Want altijd staat er wel iets in de weg als hij rondkruipt ( en ja hij kruipt nu echt, geen paracommandostijl meer ) en dikwijls gaan zijn armpjes en beentjes nog een andere kant uit dan de rest van zijn lijfje Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft.
Ontwikkeling houdt ook in dat hij meer en meer eigen wordt. Aan de ene kant natuurlijk een fijn gevoel, dat hij liefst bij ons wil zijn maar het zorgt bij mij toch ook voor de nodige hartepijn als ik hem huilend achterlaat in de créche bijvoorbeeld. En natuurlijk weet mijn hoofd dat dat huilen zeer snel gedaan is maar probeer dat aan mijn moederhart maar eens duidelijk te maken
Wat is er zo nog al gebeurd sinds mijn vorige post ? Wout heeft in de gazet gestaan ( babybijlage van de Gazet van Antwerpen ), hij heeft een eerste vriendje gemaakt in de créche ( Lou, twee dagen ouder en Wout spelen lekker samen en doen koerske om ter eerste bij een stukje speelgoed, zalig om te zien ), we hebben heel wat babyspullen weggegeven ( want heel wat dingen hebben hun nut gehad en zijn niet meer nodig ), Woutje draagt nu maatje 4 van Pampers, binnen een goeie twee weken is ons prutske al 10 maanden en zijn wij al 8 maanden getrouwd, Wout zijn ziekenkas is nog altijd niet in orde , ik heb bijna alle vijf seizoenen van House gezien, Peter wil zijn treintafel nog maar eens afbreken en opnieuw beginnen, de winter blijft maar duren en wij blijven bijna iedere dag onze zegeningen tellen.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en tot de volgende !
sinds drie dagen is ons ventje negen maanden. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat en hoe iedere dag spannend en interessant blijft. Woutje zorgt er nog steeds voor dat ieder moment zijn eigen gevoel heeft. Verwondering, trots,twijfel, liefde, verwachting,plezier, ongeloof,ongerustheid, genieten en zoveel meer. Meestal fijn en soms confronterend, altijd nieuw en soms te snel, altijd liefdevol en soms frustrerend zo zijn voor ons de afgelopen negen maanden geweest.
Negen maanden wil ook zeggen geen klein babietje meer in huis maar een baby die zijn eigen ritme en voorkeuren heeft, die meer en meer dingen zelf kan ( of nog niet kan maar wel wil ), een schatje wiens ontwikkeling met momenten per dag vooruit gaat. Vanuit de kinderopvang kregen we gisteren een map met gegevens over alle gebieden van zijn ontwikkeling. Een systeem waarmee de kinderverzorgers en de ouders kunnen opvolgen hoe het met de lichamelijke maar vooral ook psychologische en sociale ontwikkeling van hun kindje gaat. Ook daarin merken wij weer hoe intens Linda ( van de créche ) met haar kindjes bezig is en hoeveel zij mee zorgt voor een goede ontwikkeling. Het feit dat haar observaties en aanvoelen overeenkomen met hoe wij Woutje thuis zien functioneren en ontwikkelen stelt ons gerust dat hij zich ook daar "thuis" voelt.
Mijn nachten waren geen groot succes. Zaterdagavond voelde ik al iets opkomen en zondag was het zo ver ; snotteren, hoesten,keelpijn en hoofdpijn. Maar ik ging toch de nacht op in de hoop dat het met wat medicatie en doorzettingsvermogen wel zou lukken. Het is idd gelukt maar echt fijn was het niet. Maandagavond terug geprobeerd alhoewel ik me nog slechter voelde dan de dag daarvoor maar ja, om half vijf in de namiddag vind ik het heel moeilijk om nog te bellen om me ziek te melden. Maar dinsdagmorgend voelde ik me zo miserabel dat ik een derde nacht niet meer zag zitten. Gelukkig heb ik supercollega's, niet alleen op Z2 maar ook op andere afdelingen, die me gerust stelden dat die nacht overnemen geen probleem zou zijn. Dus heb ik me ziek gemeld, ben naar huis gekomen en in de namiddag naar de dokter geweest. Sinusitis, keel- en oorontsteking. Nog niet moeilijk dat ik me niet lekker voelde Antibiotica, spray en ontsmettende zuigtabletten zorgen er voor dat ik me vandaag al iets beter voel, alleen die hoofdpijn blijft. Woutje is wel zo lief geweest me tot kwart na acht te laten slapen en is nu in de box aan het spelen.
Vanaf februari zullen we ons in de créche aan onze vaste dagen moeten houden dus ik ben eens benieuwd hoe dat in de toekomst gaat lopen. In februari zelf hebben we drie dagen dat hij dus niet naar de créche kan. En aangezien hij ook nog niet alleen thuis kan blijven én ook niet mee naar het werk zullen we iets meer beroep moeten doen op andere mensen. Komt wel in orde denk ik, maar mss wel wat moeilijker om geregeld te krijgen, we zien wel
Woutje valt bijna in slaap in de box dus ik ga er van profiteren om me ook nog even neer te leggen. Tot de volgende en houd het gezond !
Het overvalt me ineens. Wout en ik zijn nog even naar de winkel gewandeld. Daarna van de kou buiten in de lekkere warmte van ons huisje. Wout zit te spelen en te brabbelen op zijn mat en ik zit met een fokkietje er naar te kijken. Binnen een kwartiertje is papa ook thuis en zijn we weer compleet. Supergezellig
Dat wou ik gewoon even delen. En ik hoop dat jullie avond even gezellig wordt !
we zijn terug thuis van een mooie winterwandeling. We trokken naar K&G voor een bezoekje. Buiten een weeg vorige maand was het bijna 3 maanden geleden.
Wat was het vreemd om nu de mama te zijn met de grote jongen en de mama's met hele kleintjes te zien. Nog maar een goede 8 maanden geleden was ik daar met een plat boeleke. Nu moet ik zorgen dat ons ventje ge-entertained blijft en niks kapot doet. Hij zelf entertaint de hele tent en charmeert ook daar alle mama's en vrijwilligsters De speelmat echter was geen groot succes, hij reageerde een beetje bang toen ik hem daar neerzette, zelfs als ik er bij ging zitten was hij nog niet overtuigd dat het een veilige mat was. Maar al goed hebben ze daar meer dan genoeg speelgoed om hem af te leiden.
Hij babbelt sinds gisterenavond ook echt. En ik zweer het, het klinkt als vavamamapapavoe. Let vooral op het mamapapa gedeelte De dokter noemt dit lettergrepenreeksen maar voor ons zijn het zijn eerste woordjes
Hij kent ondertussen de routine daar en liet zich eigenlijk gewillig wegen. 7.700 g en niet geweend. Gaan liggen om te meten ging wat moeilijker, Woutje ligt niet graag en wil liever zitten dus daar kwam wel wat overredingskracht aan te pas Weeral een cm gegroeid en hij komt nu uit op 69,50 cm. Zowel gewicht als lengte komen nu op p5, perfect dus.
Ook de andere dingen die de dokter controleert en navraagt blijken dik in orde ; hoofdomtrek, hart,longen,tandjes ( 4 vanboven en bijna 4 vanonder ! ), piemeltje,balletjes en motoriek . Mijn ongerustheid over het feit dat hij als hij staat steeds op zijn teentjes blijft staan werd ook weggenomen, er is niks mis met zijn voetjes of beentjes maar hij voelt gewoon dat zijn teentjes sterker zijn dan zijn enkels momenteel.
Ondanks het feit dat wij de indruk hebben dat dat ventje de hele dag door eet kreeg ik toch te horen dat hij iets meer pap moet eten, hij moet echt aan een halve liter per dag komen en komt een 80 cc te kort. Af en toe krijgt hij wel eens wat platte kaas en zo maar hij moet dagelijks echt die opvolgmelk hebben. Weer een moment dat in ons dagschema moet passen En we ondervinden al regelmatig dat het heel moeilijk is om een vast dagschema te vinden, vooral door mijn wisselende werkschema's. Woutje heeft daar volgens ons geen last van, hij past zich vlot aan en eet en speelt en slaapt wanneer het ons past. Hij is echt een droombaby
Verder kregen we de raad om stilaan met opvoeden te beginnen, hem te corrigeren als hij iets doet dat niet mag en hem eventueel zelfs even in de box te zetten als hij niet luistert !? Natuurlijk is het zo dat hij door meer mobiel te worden af en toe in de verleiding komt dingen te pakken die eigenlijk niet voor hem zijn en soms probeert hij echt al zijn eigen willetje door te drijven maar gewoon door onze stem wat strenger te laten klinken en nee Wout te zeggen, wordt hij zo afgeleid dat hij stopt met wat hij bezig was en zo zichzelf corrigeert. Ik heb me laten vertellen dat het niet zo makkelijk blijft
Daarnet nog gebeld met een vriend wiens jongste heel ziek is geweest tijdens de jaarwisseling en zelfs onder het mes moest Nog eens een moment om heel dankbaar te zijn voor ons gezond schatje dat het zo goed doet
De volgende keer dat we een afspraak hebben op K&G zal ons hartendiefje al meer dan een jaar zijn, stel je dat eens voor
Nog even en hij wordt wakker en de fruitpap moet nog gemaakt worden dus ik ga het jullie wensen
Vandaag was het nog eens zo ver. We hadden een afspraak op K&G. Het was een hele tijd geleden dus vond ik het best wel spannend. Het begon zoals vanouds, zogauw Wout de weegschaal ziet krijgt hij het al en begint te wenen en zich aan mij vast te klampen. Na drie pogingen weten we ongeveer hoeveel hij weegt, 8.800 gr. Da's goed bijgekomen dus blijft hij met zijn gewicht op de P10. Meten was zo mogelijk nog moeilijker maar toen het gelukt was bleek hij 72 cm groot te zijn. Dat is in verhouding wat minder dus zakt hij daar onder de P10. Oei, hopelijk komt er snel een groeispurt aan 
Wout weet het nog niet maar hij krijgt vandaag twee spuiten, één in elke bovenarm. Maar eerst het lichamelijk onderzoek en de standaardvragen rond ontwikkeling. Maakt hij zijn speelgoedbox leeg ? Ja, zeker en vast 
Komt hij speelgoed brengen ? Ja, maar we moeten het wel altijd direct teruggeven 
Trekt hij zich op ? Aan alles wat hij te pakken krijgt en rondwandelen rond de meubels ? Ja hoor, altijd naar de kant van de salontafel waar de interessante ( lees verboden ) dingen staan. En los proberen te laten? Ook ja, daar getuigen de blauwe plekken en geschaafde knieën van 
Maar dan, oei oei oei, de eerste gaat nog redelijk, ik moet wel zijn twee handjes én zijn hoofdje én zijn beentjes in bedwang houden. En dan valt zijn frangeske dat er nog één komt in zijn andere arm. Hij wringt en kruipt en klampt zich met zijn twee armpjes rond mijn nek, hij huilt hartverscheurend en moet er dan toch aan geloven. Met heel wat kunst- en vligwerk lukt het de dokter om ook de tweede vaccinatie toe te dienen. Gelukkig is hij snel getroost eens hij terug bij mij is, hij snikt nog wel lang na. We moeten een kwartiertje daar blijven om eventuele allergische reacties op te vangen en in de wachtzaal wordt hij gelukkig afgeleid door andere kindjes en een boekje over de boerderij.
Foto's volgen zeker nog. Ons hartediefje is nu één jaar en maakt duidelijk weer één of andere groeispurt door. Iedere dag kan hij weer iets nieuws, hij is constant op ontdekkingsreis en blijft iedereen charmeren ! Afgelopen week, tijdens mijn nachten nota bene heeft hij voor de eerste keer mama gezegd, het was nu echt mama,niet enkel mijn verbeelding 
Dus volgend weekend zullen we terug naar IKEA moeten. Een deel van zijn muurstickers kleeft al wel. Zijn bedje is mee verhuisd geraakt maar niet zonder de nodige moeite, voor meer info moet je bij Andreas zijn, die zal het graag nog eens vertellen 
Ja, je hebt zo van die dagen.
Hallo trouwe lezertjes,
