Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
de verhuis komt dichter en dichter bij zoals jullie kunnen volgen op de aftelklok. Vandaag nog eens goed doorgewerkt en zeker 5 dozen ingepakt. Woutje was naar de créche dus ging het goed vooruit. Gisteren niks ingepakt want ons ventje was thuis en Eline was de hele dag op bezoek.
Rond half vijf Wout gaan halen in de créche, die had zo te zien een leuke dag achter de rug. Hij plakte van boven tot onder en vooral zijn snoetje was niet om aan te zien ; een combinatie van snottebellen, petatjes,fruitpap en kwijl . Maar het is dan wel erg deugddoend om hem in bad te zetten, een beetje te vergelijken met kuisen als het heel vuil is
Morgen gaat Bompa Jos beginnen schilderen, er is wel heel veel schilderwerk, ook de traphal moet er aan geloven. Ik ben alleen een beetje ongerust dat hij op de trap op een ladder moet staan om te schilderen, hij is tenslotte niet meer piep Electrabel en AWW zijn geregeld, de verzekeringen en domiciliëring ook dus zijn we er klaar voor. Ttz als we nog in IKEA geraken en in Van Den Borre en in Kid's Lab enzovoort. Peter is dit weekend al bij Belgacom geweest en binnenkort stappen wij eindelijk het digitale TVtijdperk in. Ben wel eens benieuwd.
Verder valt het me echt op dat de dagen beginnen te lengen, ik heb juist ons prutske voor de eerste keer in zijn bed gelegd terwijl het buiten nog licht was. En veel zon gezien de laatste dagen, dat doet ook goed. En over de temperaturen zullen we het dan even niet hebben. Maar de terrasjeskoorts begint toch wel te kriebelen
Tot binnenkort, morgen begin ik wel weer aan een reeks werken maar ik probeer een gaatje te vinden om jullie op de hoogte te houden van de verdere ontwikkeling !
oh wat ben ik toch slecht met veranderingen. Ik ben dan ook een aardeteken en heb graag vastigheid. Sinds de verhuis een feit is en dichterbij komt zijn mijn inslaapproblemen terug. En al weet ik dat alles natuurlijk wel op zijn pootjes komt en al heb ik véééél ervaring met verhuizen is deze keer toch wel speciaal. Ons eigen stekje waarin we hopelijk met ons drie heel lang heel gelukkig kunnen zijn. Want natuurlijk had ons chateau veel voordelen en was ik een paar jaar terug heel gelukkig dat ik hier terechtkon, stilaan werd het zowiezo tijd voor ons om het onder ons te doen.
Maar organiseren,plannen, afwachten en beslissingen nemen , Al goed dat ik een heel praktisch aangelegde man heb die mijn ongerustheid kan verminderen door verscheidene koeien bij de horens te vatten en een heleboel dingen op zich te nemen. En toch zal ik pas terug op mijn gemak zijn als het vrijdagavond is en alles achter de rug.
Ons prutske zal voor de gelegenheid uit logeren gaan bij zijn officiële ' grote gebeurtenissen babysit ' maw mijn lieve collega Marleen en haar ventje Willy. De mensen die op ons huwelijk waren hebben hen zeker bezig gezien met Woutje en weten dan ook dat ik hem met een heel gerust hart bij hen zal laten terwijl wij sleuren,plannen,stressen en vloeken We hebben alleen één probleem, Marleen zorgde bij mijn vorige verhuis voor broodjes ed voor de verhuizers, wat nu gedaan ?
Ik ben nu een aantal dagen thuis en we hebben heel wat plannen. Gamma, Belgacom, Ikea, kleuren kiezen, dozen ophalen, ... . Maandag zal even een rustdag zijn want dan opent kinderdagverblijf St. Lucas zijn deuren weer. Wout en Eline kunnen dan samen spelen, eten en hopelijk ook slapen terwijl Eefje en Kevin verder werken in hun nieuwe huis.
Sorry, ik was even de draad kwijt want Anneke kwam net Woutje terug brengen na een nachtje logeren en een dagje bij ' de mensen van de linkeroever' ( ik ken hun naam niet maar weet wel dat ze dolblij waren even voor ons prutske te mogen zorgen ! ) Zoals steeds na een nacht en een dag weg ben ik zoooo blij dat hij terug thuis is . En ook weer enkel toffe commentaar en blije geluiden als hij thuiskwam, ons hartediefje is gewoonweg fantastisch Ook traditie na een bezoekje aan Anneke en nonkel Danny is extreme vermoeidheid en complete ontregeling van Woutje zijn dagschema Zalig toch als je zo'n lieve tante en nonkel hebt die zich volledig naar jou plooien en alles op jouw ritme proberen te doen
Wout ligt nu in zijn schommel wat te spelen, babbelen en uitproberen wat er wel of niet in de mond past Binnen een uurtje komt papa thuis en dan kunnen we weer twee volle dagen van elkaar genieten. Life is great !
Ik hoop dat jullie ook een weekend hebben om naar uit te kijken,
Ja hoor, nog maar eens een post met goed nieuws. Ons nieuwe stekje is gekozen en geregeld. Het contract is getekend en morgen hebben we de sleutels !
We geven onszelf nog een korte rouwperiode en plannen de verhuis ergens begin april. Benieuwd hoe Wout zal reageren op een nieuw huis en een nieuw kamertje Afscheid nemen van ons kasteel zal niet leuk zijn maar zoals we ondertussen vaak ondervonden hebben zijn nieuwe dingen ook altijd leuk. Dus zien we er tegelijkertijd ook naar uit
Nog maar eens wordt bevestigd wat een gelukzakken wij zijn, na de schrik voor een lange zoektocht en frustraties zijn we op minder dan twee weken terug onder dak, geluk is voor rare mensen zullen we dan maar denken.
Al even een tipje van de sluier voor de nieuwsgierigen ( en dat zijn jullie bloglezers per definitie denk ik ), voor meer zullen jullie moeten wachten op de house-warming
veel nieuws over de afgelopen week. Eerst het goede nieuws. Ons prutske leert elke dag iets nieuws en sinds een paar dagen trekt hij zich overal aan op, in de box of aan de salontafel als hij op de grond aan het spelen is Maar dat is is niet alles ! Eens hij zich rechtgetrokken heeft slaagt hij er in een klein wandelingetje te maken rond de box of een paar stappen te zetten langs de tafel. Hij brabbelt ook meer en meer en wij hebben de indruk dat hij goed op weg is om dada of papa te zeggen Tegelijk wil hij meer en meer zelf doen, met wisselend succes weliswaar
Dan het spannende nieuws ! Sinds vorige week weten we dat we hier eind augustus wegmoeten en dus gaan verhuizen. Na de eerste schok kwamen we overeen dat het eigenlijk vooral ook goed nieuws is. We hebben hier heel lang kunnen genieten van de ruimte, de rust, het groen en het financiële voordeel maar aan de andere kant werd het toch ook wel tijd om te vertrekken. Meer en meer kregen we last van technische problemen ( wie de blog de afgelopen weken heeft gevolgd weet waar ik het over heb ) en zeker met een popje in huis weegt dat toch wel zwaar. Maar dan begint natuurlijk de zoektocht naar een geschikte woonst We weten al een tijdje wat we willen dus dat maakte de zoektocht iets makkelijker maar na een hele voormiddag surfen vonden we maar 3 appartementen die in aanmerking kwamen. Eén was al lang weg, eentje kon ik op het opgegeven telefoonnummer niemand bereiken en het derde ? Was nog vrij ! Dat was een meevaller. Op papier ziet het er heel goed uit en maandag gaat Peter ter plaatse eens kijken. Ja,alleen want ik moet werken. Maar ik denk dat ik weet welk appartement het is en dan is het wat mij betreft ook ok. En dan zit ik nu zo in elkaar : eens ik weet dat ik er voor sta kan het niet snel genoeg gaan, ik hoop dus van harte dat we weer een ongelooflijke meevaller hebben en dus heel snel een nieuw stekje zullen hebben. Het zit in mijn kop en alhoewel ik heel hard probeer niet te veel op voorhand te gaan plannen en fantaseren laat het me niet meer los. Dus wonder boven wonder toch weer een lichte vorm van inslaapproblemen, das tien maanden geleden Dus iedereen maandag graag duimen in de namiddag en ik hou jullie natuurlijk op de hoogte !
En het slechte nieuws vragen jullie je af ? Ons Breezer is ziek, ze heeft problemen met haar nieren. Het zat er al een tijdje aan te komen, ze vermagerde en is natuurlijk ook familiaal belast voor diegenen die Porto gekend hebben. Ze zal op een eiwitarm dieet moeten Breezer op dieet, als dat maar goed komt. En hopelijk zorgt de nakende verhuis niet voor te veel stress want bij stress weten we al dat ze gemakkelijk een blaasontsteking doet Denken aan wat het verloop van de ziekte zal zijn doe ik bewust niet want daar wil ik zelfs niet aan denken, die poes heeft samen met mij zoveel meegemaakt dat als er iets met haar gebeurt een heel stuk van mijn leven definitief afgelopen zal zijn, zo voel ik het toch aan
Het valt me nog maar eens op dat ons leventje nooit saai is. Niet spannend genoeg voor een Hollywoodbuster maar wel altijd genoeg materiaal om een blog te vullen Altijd gebeurt er wel wat en dat is denk ik voor zowat iedereen heel herkenbaar ! Dus voor iedereen met goed nieuws : geniet er van ! voor iedereen met spannend nieuws : veel succes ! en voor iedereen met slecht nieuws : je bent niet alleen !
Groetjes van Peter en Wout en natuurlijk ook van mij !
Mooi is het hier nu, overal sneeuw en daarover de zonneschijn ! Ik ben me er wel degelijk van bewust dat het vooral mooi is als je niet buiten moet. En dat moet ik niet dus kan ik genieten.
Jammer genoeg kunnen we zelfs geen wandelingetje gaan maken want Wout mag tot vandaag niet buiten wegens een oorontsteking De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
Nu zijn we vrijdag en buiten dat hij nog een beetje bleek ziet is ons schatje er door. Geen koorts meer, geen gekrijs ! Zalig Dat maakt ook dat hij verder op ontdekkingstocht kan en meer en meer dingen uitprobeert en leert. Hij trekt zich recht in de box, die hebben we dus ook een verdiep moeten laten zakken, hij kruipt vlotter en vlotter, oefent met klanken, 'lettergrepenreeksen ' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
De mobiel boven zijn box en de activityboog boven zijn relax zijn weg, die dienden enkel nog om dingen af te trekken en weg te gooien , we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Ik heb nu verlof en hoop echt dat het weer wat zal bijdraaien zodat ik samen met ons zoontje een paar leuke dingen kan doen. Vorig weekend zijn we nog gaan bowlingen, met Anthony erbij. Een echt gezinsuitstapje, superleuk was het ! We zouden nog een paar mensen willen gaan bezoeken die al een tijdje op ons zitten te wachten dus als het weer meezit weten we wat doen de komende week.
Ja hoor, jullie verzuchtingen zijn terecht. Het is lang geleden maar door een uitschuiver met mijn fiets vorig weekend lukt het me nu pas een beetje om mijn knie te buigen en dus iets of wat deftig aan de laptop te zitten. Een dikke blauwe knie en andere blauwe plekken, hoe komt het toch dat dat zo bekend klinkt ?
Maar goed,ik ben aan de beterendehand (beterhand ? beterehand ? ) dus ik probeer niet te hard te klagen. Ook hebben we hier thuis vorig weekend zonder water gezeten door een breuk in de waterleiding. Na de aanslepende problemen met de verwarming was dit zeker geen fijne verrassing. Wat wel een verrassing was, was te merken hoeveel water wij op een dag gebruiken. Koffie zetten, tanden poetsen, de was doen, afwassen, toilet doorspoelen, koken, Woutje wassen,onszelf wassen. Tegen zondag had Klina wel gezorgd voor flessenwater en heel veel emmers met water maar het bleef toch behelpen Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris Wout merkt hier al een geluk niet veel van des te meer omdat hij vrijdagnacht bij Danny en Anneke is gaan logeren vrijdagavond. In de créche afgehaald door oma Chris, daar onwaarschijnlijk in de watten gelegd en daarna naar de hondjes. Hij geniet er echt van maar stelde nonkel Danny wel wat teleur door zoveel te slapen
Ondertussen is ons ventje een grote vent aan het worden, zowel wat betreft afmeting als wat betreft ontwikkeling. Hij begint een beetje dikker te worden en heeft nu ook babyplooitjes aan zijn armen en beentjes. Maar hij wordt ook iedere dag slimmer en handiger. Het jammere is dat deze evolutie gepaard gaat met blauwe plekken en builen. Want altijd staat er wel iets in de weg als hij rondkruipt ( en ja hij kruipt nu echt, geen paracommandostijl meer ) en dikwijls gaan zijn armpjes en beentjes nog een andere kant uit dan de rest van zijn lijfje Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft.
Ontwikkeling houdt ook in dat hij meer en meer eigen wordt. Aan de ene kant natuurlijk een fijn gevoel, dat hij liefst bij ons wil zijn maar het zorgt bij mij toch ook voor de nodige hartepijn als ik hem huilend achterlaat in de créche bijvoorbeeld. En natuurlijk weet mijn hoofd dat dat huilen zeer snel gedaan is maar probeer dat aan mijn moederhart maar eens duidelijk te maken
Wat is er zo nog al gebeurd sinds mijn vorige post ? Wout heeft in de gazet gestaan ( babybijlage van de Gazet van Antwerpen ), hij heeft een eerste vriendje gemaakt in de créche ( Lou, twee dagen ouder en Wout spelen lekker samen en doen koerske om ter eerste bij een stukje speelgoed, zalig om te zien ), we hebben heel wat babyspullen weggegeven ( want heel wat dingen hebben hun nut gehad en zijn niet meer nodig ), Woutje draagt nu maatje 4 van Pampers, binnen een goeie twee weken is ons prutske al 10 maanden en zijn wij al 8 maanden getrouwd, Wout zijn ziekenkas is nog altijd niet in orde , ik heb bijna alle vijf seizoenen van House gezien, Peter wil zijn treintafel nog maar eens afbreken en opnieuw beginnen, de winter blijft maar duren en wij blijven bijna iedere dag onze zegeningen tellen.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en tot de volgende !
sinds drie dagen is ons ventje negen maanden. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat en hoe iedere dag spannend en interessant blijft. Woutje zorgt er nog steeds voor dat ieder moment zijn eigen gevoel heeft. Verwondering, trots,twijfel, liefde, verwachting,plezier, ongeloof,ongerustheid, genieten en zoveel meer. Meestal fijn en soms confronterend, altijd nieuw en soms te snel, altijd liefdevol en soms frustrerend zo zijn voor ons de afgelopen negen maanden geweest.
Negen maanden wil ook zeggen geen klein babietje meer in huis maar een baby die zijn eigen ritme en voorkeuren heeft, die meer en meer dingen zelf kan ( of nog niet kan maar wel wil ), een schatje wiens ontwikkeling met momenten per dag vooruit gaat. Vanuit de kinderopvang kregen we gisteren een map met gegevens over alle gebieden van zijn ontwikkeling. Een systeem waarmee de kinderverzorgers en de ouders kunnen opvolgen hoe het met de lichamelijke maar vooral ook psychologische en sociale ontwikkeling van hun kindje gaat. Ook daarin merken wij weer hoe intens Linda ( van de créche ) met haar kindjes bezig is en hoeveel zij mee zorgt voor een goede ontwikkeling. Het feit dat haar observaties en aanvoelen overeenkomen met hoe wij Woutje thuis zien functioneren en ontwikkelen stelt ons gerust dat hij zich ook daar "thuis" voelt.
Mijn nachten waren geen groot succes. Zaterdagavond voelde ik al iets opkomen en zondag was het zo ver ; snotteren, hoesten,keelpijn en hoofdpijn. Maar ik ging toch de nacht op in de hoop dat het met wat medicatie en doorzettingsvermogen wel zou lukken. Het is idd gelukt maar echt fijn was het niet. Maandagavond terug geprobeerd alhoewel ik me nog slechter voelde dan de dag daarvoor maar ja, om half vijf in de namiddag vind ik het heel moeilijk om nog te bellen om me ziek te melden. Maar dinsdagmorgend voelde ik me zo miserabel dat ik een derde nacht niet meer zag zitten. Gelukkig heb ik supercollega's, niet alleen op Z2 maar ook op andere afdelingen, die me gerust stelden dat die nacht overnemen geen probleem zou zijn. Dus heb ik me ziek gemeld, ben naar huis gekomen en in de namiddag naar de dokter geweest. Sinusitis, keel- en oorontsteking. Nog niet moeilijk dat ik me niet lekker voelde Antibiotica, spray en ontsmettende zuigtabletten zorgen er voor dat ik me vandaag al iets beter voel, alleen die hoofdpijn blijft. Woutje is wel zo lief geweest me tot kwart na acht te laten slapen en is nu in de box aan het spelen.
Vanaf februari zullen we ons in de créche aan onze vaste dagen moeten houden dus ik ben eens benieuwd hoe dat in de toekomst gaat lopen. In februari zelf hebben we drie dagen dat hij dus niet naar de créche kan. En aangezien hij ook nog niet alleen thuis kan blijven én ook niet mee naar het werk zullen we iets meer beroep moeten doen op andere mensen. Komt wel in orde denk ik, maar mss wel wat moeilijker om geregeld te krijgen, we zien wel
Woutje valt bijna in slaap in de box dus ik ga er van profiteren om me ook nog even neer te leggen. Tot de volgende en houd het gezond !
Het overvalt me ineens. Wout en ik zijn nog even naar de winkel gewandeld. Daarna van de kou buiten in de lekkere warmte van ons huisje. Wout zit te spelen en te brabbelen op zijn mat en ik zit met een fokkietje er naar te kijken. Binnen een kwartiertje is papa ook thuis en zijn we weer compleet. Supergezellig
Dat wou ik gewoon even delen. En ik hoop dat jullie avond even gezellig wordt !
we zijn terug thuis van een mooie winterwandeling. We trokken naar K&G voor een bezoekje. Buiten een weeg vorige maand was het bijna 3 maanden geleden.
Wat was het vreemd om nu de mama te zijn met de grote jongen en de mama's met hele kleintjes te zien. Nog maar een goede 8 maanden geleden was ik daar met een plat boeleke. Nu moet ik zorgen dat ons ventje ge-entertained blijft en niks kapot doet. Hij zelf entertaint de hele tent en charmeert ook daar alle mama's en vrijwilligsters De speelmat echter was geen groot succes, hij reageerde een beetje bang toen ik hem daar neerzette, zelfs als ik er bij ging zitten was hij nog niet overtuigd dat het een veilige mat was. Maar al goed hebben ze daar meer dan genoeg speelgoed om hem af te leiden.
Hij babbelt sinds gisterenavond ook echt. En ik zweer het, het klinkt als vavamamapapavoe. Let vooral op het mamapapa gedeelte De dokter noemt dit lettergrepenreeksen maar voor ons zijn het zijn eerste woordjes
Hij kent ondertussen de routine daar en liet zich eigenlijk gewillig wegen. 7.700 g en niet geweend. Gaan liggen om te meten ging wat moeilijker, Woutje ligt niet graag en wil liever zitten dus daar kwam wel wat overredingskracht aan te pas Weeral een cm gegroeid en hij komt nu uit op 69,50 cm. Zowel gewicht als lengte komen nu op p5, perfect dus.
Ook de andere dingen die de dokter controleert en navraagt blijken dik in orde ; hoofdomtrek, hart,longen,tandjes ( 4 vanboven en bijna 4 vanonder ! ), piemeltje,balletjes en motoriek . Mijn ongerustheid over het feit dat hij als hij staat steeds op zijn teentjes blijft staan werd ook weggenomen, er is niks mis met zijn voetjes of beentjes maar hij voelt gewoon dat zijn teentjes sterker zijn dan zijn enkels momenteel.
Ondanks het feit dat wij de indruk hebben dat dat ventje de hele dag door eet kreeg ik toch te horen dat hij iets meer pap moet eten, hij moet echt aan een halve liter per dag komen en komt een 80 cc te kort. Af en toe krijgt hij wel eens wat platte kaas en zo maar hij moet dagelijks echt die opvolgmelk hebben. Weer een moment dat in ons dagschema moet passen En we ondervinden al regelmatig dat het heel moeilijk is om een vast dagschema te vinden, vooral door mijn wisselende werkschema's. Woutje heeft daar volgens ons geen last van, hij past zich vlot aan en eet en speelt en slaapt wanneer het ons past. Hij is echt een droombaby
Verder kregen we de raad om stilaan met opvoeden te beginnen, hem te corrigeren als hij iets doet dat niet mag en hem eventueel zelfs even in de box te zetten als hij niet luistert !? Natuurlijk is het zo dat hij door meer mobiel te worden af en toe in de verleiding komt dingen te pakken die eigenlijk niet voor hem zijn en soms probeert hij echt al zijn eigen willetje door te drijven maar gewoon door onze stem wat strenger te laten klinken en nee Wout te zeggen, wordt hij zo afgeleid dat hij stopt met wat hij bezig was en zo zichzelf corrigeert. Ik heb me laten vertellen dat het niet zo makkelijk blijft
Daarnet nog gebeld met een vriend wiens jongste heel ziek is geweest tijdens de jaarwisseling en zelfs onder het mes moest Nog eens een moment om heel dankbaar te zijn voor ons gezond schatje dat het zo goed doet
De volgende keer dat we een afspraak hebben op K&G zal ons hartendiefje al meer dan een jaar zijn, stel je dat eens voor
Nog even en hij wordt wakker en de fruitpap moet nog gemaakt worden dus ik ga het jullie wensen
Woutje heeft net zijn eerste halve meter gekropen. Tenminste ik denk dat zijn manier van voortbewegen kruipen noemt Hij kan en wil tegenwoordig zoveel doen dat we hem soms even in zijn wippertje of box leggen om hem wat te laten rusten. Hij zit,kruipt,speelt en roept wat af deze dagen.
En veel van deze dingen leert hij toch wel in de créche. Vorige week ben ik ,nadat ik hem was gaan afzetten, nog een halfuurtje blijven zitten en oh my god, hij zit daar mee aan de tafel in een aangepast kleuterstoeltje en eet samen met de peuters een halve sandwich. En het beste van al ? Hij geniet er zichtbaar van.
Om jullie nog even mee te laten genieten voeg ik nog wat foto's toe
En voor de statistici onder jullie, hou je klaar voor de nieuwe gegevens als we morgen naar K&G zijn geweest
eerst en vooral willen wij jullie allemaal onze beste wensen brengen voor 2010 ! Dat het een mooi en warm,liefdevol jaar moge worden ! Voor ons was deze eindejaarsperiode heel speciaal en om nooit meer te vergeten.
Tussen de feesten en gisteren 6 januari hebben we wel even stilgestaan bij het feit dat één heel belangrijk persoon op deze momenten toch ontbreekt, opa ( of bompa of wie zal het weten ) Bruno. Stilgestaan met wel wat verdriet maar evengoed dankbaarheid, want wie ik en mijn zusje zijn,hebben we toch voor een groot deel aan hem te danken. Maar ik blijf er van overtuigd dat hij vol plezier en ongetwijfeld ook soms een meewarig hoofdschudden al onze avonturen volgt. En ik hoop echt dat hij ontzettend fier en tevreden is ! Over ons, onze mannen en dat klein ventje dat ongetwijfeld nog veel verhalen over zijn bompa zal horen als hij wat groter is
Zou zijn vreemde gevoel voor humor iets met zijn bompa te maken hebben? Het grappigst vindt hij op de moment aan mensen hun haren trekken, dingen laten vallen én mensen die niezen of hun wenkbrauwen optrekken!? Tandjes krijgen is iets minder lachwekkend, op een paar weken tijd zijn er zeker weer een stuk of vier bijgekomen,misschien wel wat meer maar het is moeilijk te zien.
De onwenningsverschijnselen staken de kop op en dus was ik heel blij dat het weer shoppingtijd was. Een paar vrije dagen én solden, dat kan maar één ding betekenen De grootste koop was ongetwijfeld een goede autostoel waarop ik toch zo'n zeventig euro spaarde. Die zeventig euro zijn dan wel grotendeels gespendeerd aan de schattigste,stoerste en mooiste broekjes, truitjes en salopetjes die er te vinden waren Maar ik ben mezelf niet vergeten en mijn aanwinsten zijn onder andere een mooie wollen vest én een mooie handtas. Missie geslaagd zou ik zeggen, nu kunnen we er weer even tegen !
Ondertussen gaan werken en een man en kind me steeds beter af. Ik ben nog wel chronisch moe maar de stress en zorgen van de eerste maanden zijn nu echt verdwenen. Allelujah !
Hou jullie warm en wees voorzichtig met dit weer zodat je zeker op post kan zijn voor mijn volgende post
Hier een post vanuit kinderdagverblijf Lucas. Wij zijn een crisisopvangdienst voor kinderen van een maand of vier tot een jaar of negen. Momenteel hebben wij drie bewonertjes, Eline, Ayron en onze vaste klant Wout.
Al een geluk hebben ze onder elkaar goede afspraken gemaakt en lukt het tot nog toe om ze alledrie de nodige portie aandacht en knuffels te geven Het lukt me zelfs om even te bloggen terwijl de kleinste slaapt, de middenste ligt te spelen en de grootste net uit bed komt. Het is hier wel aan de lopende band pampers verversen ( en wat dacht je , allemaal kakkepampers natuurlijk ) en eten geven. Al een geluk dat die grootste zelf naar het toilet kan gaan, die zou ik niet graag moeten verschonen
Ondertussen is de kerst voorbij. Wij hebben er alvast ontzettend van genoten en zien al uit naar Nieuwjaar !
Ondertussen schiet Woutje vooruit, hij zit nu zelf redelijk stabiel, staat zelfs recht als je hem voldoende steun geeft. Hij begint meer en meer dingen zelf te eten ( en lust werkelijk alles ), zijn kennismaking met een sliert spaghetti gisterenavond was werkelijk zalig om te zien. Zijn groeispurt lijkt even stil te zijn gevallen en dat geeft hem de gelegenheid om wat bij te komen wat hij dan ook volle bak doet Verder grijpt hij alles wat in zijn buurt ligt,blijkbaar vooral de dingen die niet voor kinderhandjes bedoeld zijn . Als er een speelgoedmaker meeleest, speelgoedafstandsbedieningen zijn volgens mij een grooooot gat in de markt Ze moeten dan wel op the real thing lijken want zo slim is ons ventje wel dat een geel of groen plastieken ding géén afstandsbediening is. Hij legt ook al veel verbanden en begint het principe van actie reactie te begrijpen. Daar hoort bij dat als je iets laat vallen dat het dan niet weg is maar wel dat het ergens is waar alleen mama of papa er aan kunnen Door al dat grijpen en weggooien is er in ons huis ook ergens een zwart gat ontstaan waar ontelbare tutten,speeltjes en sokken in verdwijnen
Geniet nog van de eindejaarssfeer en tot de volgende !
even een snelle post zoadat jullie weer helemaal mee zijn. Woutje is helemaal genezen als je een snotneusje niet meetelt. Hij geniet mee van de eindejaarssfeer door gefascineerd te zijn door de lichtjes en de ballen in de kerstboom, kijkt zijn oogjes uit tijdens wandelingen in de sneeuw en zier er ongelooflijk cute uit met zijn kerstmuts op Wij zien ondertussen ook echt uit naar onze eerste Kerst met drie !
Ondertussen heeft hij weer een paar sprongen gemaakt ; hij kan alleen rechtzitten als hij zich erop concentreert, kan nu bijna alles grijpen als het niet te groot of te zwaar is, herkent liedjes en gebaren, heeft door hoe zijn vaste speeltjes werken, eet nu ook platte kaas, brood en leert drinken uit een beker. Ik zeg het nog eens, wie heeft hem eigenlijk toestemming gegeven om zo snel zo groot te worden
Voor mij de laatste dagen werken en na een reeks van tien zal ik dan weer extra genieten van de tijd die we samen kunnen doorbrengen, er gaat toch veel aan mij voorbij tijdens het werken, of zo voel ik het althans aan.
Peter en ik zijn stilaan toe aan nog eens wat meer quality time voor elkaar dus begin volgend jaar zal ons prutske nog wel eens uit logeren gaan, Anneke en nonkel Danny zullen het graag horen ! Maar eerst komt eind dit jaar Eline nog logeren, onze Wout zijn eerste slaappartijtje met zijn nieuwe maatje, het zal een echt feest worden hier denk ik
Geniet van de superschattige foto die ik bijvoeg en tot de volgende !
Het leven heeft echt zijn momenten ! Zoals vandaag. Na een toch wel drukke maar ook fijne dag op het werk haast ik me moe maar verlangend naar de créche. Daar ligt ons ventje een beetje te zeuren in zijn bedje maar als ik binnenkom stopt het gezeur en verschijnt er een gigantische smile op dat snoetje. Armpjes vooruit en een verlangende blik , is er een mooiere beloning na een dag werken? Als dan Linda, zoals meestal, ook nog eens vertelt hoe hij de hele dag iedereen vertedert en charmeert kan mijn geluk niet meer op.
Ingepakt als een kleine eskimo trekken we dan naar huis en ondertussen vertelt hij honderduit over zijn dag ( alé, dat veronderstel ik toch ) Eens thuis is het tijd voor quality time , onze favoriete spelletjes en liedjes passeren en sinds vandaag krijgt hij dan ook een klein hapje, Bambix, rijstvlokken of zoiets. Na nog een paar minuutjes knuffelen is het dan tijd voor bed. Voor Wout dan toch want ikzelf ben nog niet klaar voor vandaag. Er moet weer gewassen worden, de keuken staat op springen en binnen een uurtje is Peter thuis. Dan kunnen wij ook even babbelen en samen eten. Samen afruimen en de keuken opruimen is ook vaste stek.
Even later is het tijd voor ons wondertje zijn pyama, flesje, tanden poetsen,verhaaltje en slapen. Nog even ontspannen en bekomen met ' De slimste mens ' en dan roept mijn bedje, morgen is er weer een hopelijk even leuke dag
Ik hoop dat jullie ook zo'n fijne dag achter de rug hebben en anders wens ik jullie in ieder geval morgen zo'n dag !
Ah ja hé, sequels zijn in dus Woutje wilde niet achterblijven. Dus na ontstoken oogjes ging hij afgelopen week voor een bronchitis én een oorontsteking. Met bijhorende koorts, zielig doen en een overbezorgde mama.
Dus terug naar de dokter, nieuwe medicatie, Wout een dag niet naar de créche en mama een dag sociaal verlof. En sindsdien drie keer per dag een arsenaal aan siropen,sprays en druppels Na drie dagen was de koorts wel geweken maar bleef Wout er echt wel zielig uitzien. Hij hoest nog steeds en ook zijn snotneus is nog niet echt gedaan Maar hij is wel terug levendiger, hij eet goed en is bijna terug zijn eigen hartveroverende zelf
Zelf ben ik nu ook aan het hoesten en geraak er niet vanaf, het lijkt hier de neverending story wel
Nog snel even een paar nieuwe foto's zodat jullie weer helemaal mee zijn want ik hoor dat ons prutske wakker wordt en ik moet zijn petatjes nog opzetten
Afgelopen week kreeg ik het aanbod om mee naar Clouseau te gaan kijken in het Sportpaleis. Das nu eens iets wat ik al altijd heb willen doen maar er nog nooit van was gekomen. Dus dan zeg ik geen nee en gisteren avond was het zover.
Hun premiere van de nieuwe show. En ik moet zeggen, ze stelden me niet teleur. Een leuke avond met veel afwisseling tussen heel oude en dus bekende meezingnummers ( Zij is van mij, Brandweer, Anne, Louise enzovoort ) en ook heel wat nieuwe nummers die ik daarom niet zo goed kon meezingen maar die wel allemaal die typische Clouseausound hadden. En natuurlijk mocht het omstreden nummer over België niet ontbreken.
Die twee broers moeten over een superconditie beschikken want die zingen,lopen en springen een hele avond heel het Sportpaleis rond En een luisteraar van Q zorgde voor de verrassing van de avond : een versie van Fiets in de stijl van Frans Bauer
Tegen dat ik thuis kwam waren Peter en Wout bezig aan een middernachtsnack, ze hadden een traditionele mannenavond gehad, samen gespeeld, geslapen en dus nog iets gegeten voor het slapengaan, het equivalent van een nachtje stappen en nadien een pittake gaan eten postWout-stijl
Weeral een geslaagde avond en nog maar eens het bewijs hoezeer wij het getroffen hebben.
Ondertussen blijft ons ventje wel snotteren maar zijn oogjes zijn volgens mij bijna genezen. Donderdag zijn we nog op K&G geweest, vooral om mij wat gerust te stellen. Hij was een halve kilo bijgekomen en ook weer anderhalve cm gegroeid. Hij weegt nu 7.350 kg en is al 68.50 cm. De verhouding tussen lengte en gewicht blijft eigenlijk hetzelfde en de verpleegster verzekerde me dat er absoluut niks is om me zorgen over te maken en verklaarde hem volledig schattig en gelukkig. Dat is toch het beste wat een mama kan horen over haar baby
Sebiet wordt onze kerstboom geleverd ( dank u zusje ) en zal Woutje denk ik zijn oogjes nogal uitkijken Onze eerste Sinterklaas en feestdagen met drie, een zalig gevoel !
Tot de volgende en voor alle brave kindjes, goed slapen vannacht, dan komt de Sint zeker ook langs jou
Sinds het begin van deze week is ons hartediefje weer wat ziekjes. Snotneusje en ontstoken oogjes. Spectaculair hoe snel die oogjes erger werden. 's Avonds gewoon een beetje meer prut, 's morgens één oog helemaal dichtgeplakt en aanhoudend liep er gele prut uit. Terwijl ik nog aan het twijfelen was of ik naar de dokter zou moeten begon ook zijn tweede oogje te lopen en tegen dat we 's avonds bij de dokter waren zaten zijn twee oogjes bijna helemaal dicht.
Diagnose : ontsteking aan de oogjes door er snot in te wrijven, komt blijkbaar veel voor bij babies die mobieler zijn. Oogzalf en neusdruppels zouden hem snel beter maken.
En inderdaad, vooral zijn oogjes waren na twee keer zalf in doen al veel beter, ze bleven wat gezwollen maar liepen niet meer telkens vol met pus. Zijn snotneus betert maar stilletjesaan, vooral na het slapen treffen we hem dikwijls aan met dikke vieze snottebellen.
En met al dat komen de twijfels toch weer fel de kop opsteken. Doe ik voort met de oogzalf of mag ik er al mee stoppen, de dokter had el gezegd dat ik moest voortdoen tot de oogjes helemaal genezen waren, maar ja, hoe weet ik dat ? En die snotneus, soms heb ik de indruk dat dat niet echt beter wordt, doe ik gewoon voort met deze druppels of moet ik terug naar de dokter? Tot nog toe heeft ons ventje nog geen koortsgemaakt, laten we hopen dat dat ook niet gebeurt want dan zou ik het helemaal niet meer weten. Hij slaapt wel nog steeds meer dan anders en is dus duidelijk nog niet echt genezen. Ik wil straks eigenlijk naar de weeg, want zoals jullie weten maak ik me een beetje zorgen over zijn gewicht, maar doe ik er wel goed aan met dat ventje door dit weer buiten te lopen? Of zou dat misschien juist goed zijn, wat frisse zuurstof en zon(alhoewel)licht ?
Ondanks dit alles wordt het nog maar eens duidelijk hoe snel Wout zich ontwikkelt en wat een ferme vent hij begint te worden. Als hij op zijn rug ligt en je geeft wat druk tegen zijn beentjes komt hij gewoon helemaal rechtzitten. Met als gevolg dat verschonen en aankleden nog een grotere uitdaging wordt dan het al was Meer en meer merken we ook zijn eigen willetje, als hij met zijn telefoon wil spelen moeten we niet meer proberen hem af te leiden met zijn wereldbol of rammelaar, hij blijft hardnekkig naar de telefoon kijken en negeert onze alternatieven straal. Vooral interessant zijn op de moment de afstandsbediening van de TV en alles wat wij drinken en eten. Dus leert ons prutske ook stilaan de betekenis van het woordje nee kennen. Hij bekijkt ons dan zo verontwaardigd en niet begrijpend
Al een chance dat we ook regelmatig ja kunnen zeggen en hem bijvoorbeeld stilaan mee aan tafel kunnen laten zitten en van "ons" eten kunnen laten proeven zoals laatst toen hij een schijfje komkommer met zoveel overgave heeft opgesabbeld dat je zou gedacht hebben dat dat het lekkerste eten van de hele wereld was.
Stilaan mag hij ook eens een korstje brood gaan proberen dus dat komt er één van de dagen ook aan. Volgens de boekjes mag hij vanaf 8 maanden als ontbijt ook een boterham eten met aangepast beleg, hoe dat in zijn werk zal gaan kan ik me echt nog niet veel bij voorstellen. Zijn flesje van zes uur willen we stilaan gaan vervangen door iets stevigers zoals pap of pudding. En zo moet dat ventje stilaan overschakelen naar nog maar twee flesjes per dag. Ouder zijn is echt een constant proces van loslaten Oh, dat klinkt weer zo melodramatisch
Dus twijfelend, een beetje ongerust maar vooral genietend van alles laat ik jullie,
is deze keer toch wel speciaal. Ons eigen stekje waarin we hopelijk met ons drie heel lang heel gelukkig kunnen zijn. Want natuurlijk had ons chateau veel voordelen en was ik een paar jaar terug heel gelukkig dat ik hier terechtkon, stilaan werd het zowiezo tijd voor ons om het onder ons te doen.
.
) en zeker met een popje in huis weegt dat toch wel zwaar. 
