Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
even een snelle post zoadat jullie weer helemaal mee zijn. Woutje is helemaal genezen als je een snotneusje niet meetelt. Hij geniet mee van de eindejaarssfeer door gefascineerd te zijn door de lichtjes en de ballen in de kerstboom, kijkt zijn oogjes uit tijdens wandelingen in de sneeuw en zier er ongelooflijk cute uit met zijn kerstmuts op Wij zien ondertussen ook echt uit naar onze eerste Kerst met drie !
Ondertussen heeft hij weer een paar sprongen gemaakt ; hij kan alleen rechtzitten als hij zich erop concentreert, kan nu bijna alles grijpen als het niet te groot of te zwaar is, herkent liedjes en gebaren, heeft door hoe zijn vaste speeltjes werken, eet nu ook platte kaas, brood en leert drinken uit een beker. Ik zeg het nog eens, wie heeft hem eigenlijk toestemming gegeven om zo snel zo groot te worden
Voor mij de laatste dagen werken en na een reeks van tien zal ik dan weer extra genieten van de tijd die we samen kunnen doorbrengen, er gaat toch veel aan mij voorbij tijdens het werken, of zo voel ik het althans aan.
Peter en ik zijn stilaan toe aan nog eens wat meer quality time voor elkaar dus begin volgend jaar zal ons prutske nog wel eens uit logeren gaan, Anneke en nonkel Danny zullen het graag horen ! Maar eerst komt eind dit jaar Eline nog logeren, onze Wout zijn eerste slaappartijtje met zijn nieuwe maatje, het zal een echt feest worden hier denk ik
Geniet van de superschattige foto die ik bijvoeg en tot de volgende !
Het leven heeft echt zijn momenten ! Zoals vandaag. Na een toch wel drukke maar ook fijne dag op het werk haast ik me moe maar verlangend naar de créche. Daar ligt ons ventje een beetje te zeuren in zijn bedje maar als ik binnenkom stopt het gezeur en verschijnt er een gigantische smile op dat snoetje. Armpjes vooruit en een verlangende blik , is er een mooiere beloning na een dag werken? Als dan Linda, zoals meestal, ook nog eens vertelt hoe hij de hele dag iedereen vertedert en charmeert kan mijn geluk niet meer op.
Ingepakt als een kleine eskimo trekken we dan naar huis en ondertussen vertelt hij honderduit over zijn dag ( alé, dat veronderstel ik toch ) Eens thuis is het tijd voor quality time , onze favoriete spelletjes en liedjes passeren en sinds vandaag krijgt hij dan ook een klein hapje, Bambix, rijstvlokken of zoiets. Na nog een paar minuutjes knuffelen is het dan tijd voor bed. Voor Wout dan toch want ikzelf ben nog niet klaar voor vandaag. Er moet weer gewassen worden, de keuken staat op springen en binnen een uurtje is Peter thuis. Dan kunnen wij ook even babbelen en samen eten. Samen afruimen en de keuken opruimen is ook vaste stek.
Even later is het tijd voor ons wondertje zijn pyama, flesje, tanden poetsen,verhaaltje en slapen. Nog even ontspannen en bekomen met ' De slimste mens ' en dan roept mijn bedje, morgen is er weer een hopelijk even leuke dag
Ik hoop dat jullie ook zo'n fijne dag achter de rug hebben en anders wens ik jullie in ieder geval morgen zo'n dag !
Ah ja hé, sequels zijn in dus Woutje wilde niet achterblijven. Dus na ontstoken oogjes ging hij afgelopen week voor een bronchitis én een oorontsteking. Met bijhorende koorts, zielig doen en een overbezorgde mama.
Dus terug naar de dokter, nieuwe medicatie, Wout een dag niet naar de créche en mama een dag sociaal verlof. En sindsdien drie keer per dag een arsenaal aan siropen,sprays en druppels Na drie dagen was de koorts wel geweken maar bleef Wout er echt wel zielig uitzien. Hij hoest nog steeds en ook zijn snotneus is nog niet echt gedaan Maar hij is wel terug levendiger, hij eet goed en is bijna terug zijn eigen hartveroverende zelf
Zelf ben ik nu ook aan het hoesten en geraak er niet vanaf, het lijkt hier de neverending story wel
Nog snel even een paar nieuwe foto's zodat jullie weer helemaal mee zijn want ik hoor dat ons prutske wakker wordt en ik moet zijn petatjes nog opzetten
Afgelopen week kreeg ik het aanbod om mee naar Clouseau te gaan kijken in het Sportpaleis. Das nu eens iets wat ik al altijd heb willen doen maar er nog nooit van was gekomen. Dus dan zeg ik geen nee en gisteren avond was het zover.
Hun premiere van de nieuwe show. En ik moet zeggen, ze stelden me niet teleur. Een leuke avond met veel afwisseling tussen heel oude en dus bekende meezingnummers ( Zij is van mij, Brandweer, Anne, Louise enzovoort ) en ook heel wat nieuwe nummers die ik daarom niet zo goed kon meezingen maar die wel allemaal die typische Clouseausound hadden. En natuurlijk mocht het omstreden nummer over België niet ontbreken.
Die twee broers moeten over een superconditie beschikken want die zingen,lopen en springen een hele avond heel het Sportpaleis rond En een luisteraar van Q zorgde voor de verrassing van de avond : een versie van Fiets in de stijl van Frans Bauer
Tegen dat ik thuis kwam waren Peter en Wout bezig aan een middernachtsnack, ze hadden een traditionele mannenavond gehad, samen gespeeld, geslapen en dus nog iets gegeten voor het slapengaan, het equivalent van een nachtje stappen en nadien een pittake gaan eten postWout-stijl
Weeral een geslaagde avond en nog maar eens het bewijs hoezeer wij het getroffen hebben.
Ondertussen blijft ons ventje wel snotteren maar zijn oogjes zijn volgens mij bijna genezen. Donderdag zijn we nog op K&G geweest, vooral om mij wat gerust te stellen. Hij was een halve kilo bijgekomen en ook weer anderhalve cm gegroeid. Hij weegt nu 7.350 kg en is al 68.50 cm. De verhouding tussen lengte en gewicht blijft eigenlijk hetzelfde en de verpleegster verzekerde me dat er absoluut niks is om me zorgen over te maken en verklaarde hem volledig schattig en gelukkig. Dat is toch het beste wat een mama kan horen over haar baby
Sebiet wordt onze kerstboom geleverd ( dank u zusje ) en zal Woutje denk ik zijn oogjes nogal uitkijken Onze eerste Sinterklaas en feestdagen met drie, een zalig gevoel !
Tot de volgende en voor alle brave kindjes, goed slapen vannacht, dan komt de Sint zeker ook langs jou
Sinds het begin van deze week is ons hartediefje weer wat ziekjes. Snotneusje en ontstoken oogjes. Spectaculair hoe snel die oogjes erger werden. 's Avonds gewoon een beetje meer prut, 's morgens één oog helemaal dichtgeplakt en aanhoudend liep er gele prut uit. Terwijl ik nog aan het twijfelen was of ik naar de dokter zou moeten begon ook zijn tweede oogje te lopen en tegen dat we 's avonds bij de dokter waren zaten zijn twee oogjes bijna helemaal dicht.
Diagnose : ontsteking aan de oogjes door er snot in te wrijven, komt blijkbaar veel voor bij babies die mobieler zijn. Oogzalf en neusdruppels zouden hem snel beter maken.
En inderdaad, vooral zijn oogjes waren na twee keer zalf in doen al veel beter, ze bleven wat gezwollen maar liepen niet meer telkens vol met pus. Zijn snotneus betert maar stilletjesaan, vooral na het slapen treffen we hem dikwijls aan met dikke vieze snottebellen.
En met al dat komen de twijfels toch weer fel de kop opsteken. Doe ik voort met de oogzalf of mag ik er al mee stoppen, de dokter had el gezegd dat ik moest voortdoen tot de oogjes helemaal genezen waren, maar ja, hoe weet ik dat ? En die snotneus, soms heb ik de indruk dat dat niet echt beter wordt, doe ik gewoon voort met deze druppels of moet ik terug naar de dokter? Tot nog toe heeft ons ventje nog geen koortsgemaakt, laten we hopen dat dat ook niet gebeurt want dan zou ik het helemaal niet meer weten. Hij slaapt wel nog steeds meer dan anders en is dus duidelijk nog niet echt genezen. Ik wil straks eigenlijk naar de weeg, want zoals jullie weten maak ik me een beetje zorgen over zijn gewicht, maar doe ik er wel goed aan met dat ventje door dit weer buiten te lopen? Of zou dat misschien juist goed zijn, wat frisse zuurstof en zon(alhoewel)licht ?
Ondanks dit alles wordt het nog maar eens duidelijk hoe snel Wout zich ontwikkelt en wat een ferme vent hij begint te worden. Als hij op zijn rug ligt en je geeft wat druk tegen zijn beentjes komt hij gewoon helemaal rechtzitten. Met als gevolg dat verschonen en aankleden nog een grotere uitdaging wordt dan het al was Meer en meer merken we ook zijn eigen willetje, als hij met zijn telefoon wil spelen moeten we niet meer proberen hem af te leiden met zijn wereldbol of rammelaar, hij blijft hardnekkig naar de telefoon kijken en negeert onze alternatieven straal. Vooral interessant zijn op de moment de afstandsbediening van de TV en alles wat wij drinken en eten. Dus leert ons prutske ook stilaan de betekenis van het woordje nee kennen. Hij bekijkt ons dan zo verontwaardigd en niet begrijpend
Al een chance dat we ook regelmatig ja kunnen zeggen en hem bijvoorbeeld stilaan mee aan tafel kunnen laten zitten en van "ons" eten kunnen laten proeven zoals laatst toen hij een schijfje komkommer met zoveel overgave heeft opgesabbeld dat je zou gedacht hebben dat dat het lekkerste eten van de hele wereld was.
Stilaan mag hij ook eens een korstje brood gaan proberen dus dat komt er één van de dagen ook aan. Volgens de boekjes mag hij vanaf 8 maanden als ontbijt ook een boterham eten met aangepast beleg, hoe dat in zijn werk zal gaan kan ik me echt nog niet veel bij voorstellen. Zijn flesje van zes uur willen we stilaan gaan vervangen door iets stevigers zoals pap of pudding. En zo moet dat ventje stilaan overschakelen naar nog maar twee flesjes per dag. Ouder zijn is echt een constant proces van loslaten Oh, dat klinkt weer zo melodramatisch
Dus twijfelend, een beetje ongerust maar vooral genietend van alles laat ik jullie,
Het is idd lang geleden dat ik nog eens iets postte maar ik ben het ritme van werken en ons nieuw gezinnetje nog niet helemaal gewoon. Er blijven heel wat dingen ligen, zeker als ik een aantal dagen na elkaar moet werken zoals afgelopen week het geval was.
Het lukt me dan maar net om te zorgen dat de noodzakelijke dingen in orde zijn en al de rest blijft liggen. Dat geeft regelmatig aanleiding tot een aanzet tot schuldgevoel maar al een geluk is daar eigenlijk ook geen tijd voor
Dus zoals je al snapt een drukke en vermoeiende week achter de rug maar ook wel veel leuke dingen gebeurd.
Woutje kan nu, naast de hele dag handjes draaien ook dada doen, een combinatie van de twee hoort ook tot de mogelijkheden . Begin van de week kwam de kalender toe die ik online had besteld met allemaal prachtige foto's van ons ventje. En hij is fantastisch ! Ik kan amper wachten tot 2010 begint Ook de agenda die ik op dezelfde site had gemaakt is schitterend en ik hoop op veel afspraken zodat ik hem dikwijls kan gebruiken en niet te vergeten ermee kan stoefen
Vrijdag zijn we op bezoek geweest bij Ann en Danny om hun nieuwe " stulpje " te bekijken. Ikzelf zou het geen stulpje durven noemen Het was een heel gezellige avond en het eten was ook heerlijk ! Woutje genoot van alle aandacht én van de komkommer en heeft ook heel lief met Elientje gespeeld die toevallig ook daar was. Das ook al een serieuze brok geworden dat schatje.
Ondertussen blijft Wout overal de harten stelen en charmeert hij iedereen die in de buurt komt , Wijzelf konden niet fierder zijn en tellen iedere dag de momenten van geluk die hij ons geeft Dat kereltje is enorm aan het opschieten in de lengte, das al een heel eind ondertussen maar qua gewicht blijft hij een beetje hangen. Ik weet het wel, hij kan niet alles tesamen maar zoals een jonge mama betaamt maak ik me daar stiekem toch een beetje zorgen over. Donderdag gaan we even naar de weeg en ga ik toch proberen de verpleegster even te zien om zijn curve eens te bekijken. Aan het eten zal het niet liggen, hij kan een hele dag door eten, lust tot nog toe alles en is benieuwd naar alle dingen die eetbaar zijn.
De komende dagen ben ik vrij en zal er vooral veel werk ingehaald worden, gerust worden en niet te vergeten ga ik enorm genieten van de extra tijd die ik met ons engeltje kan doorbrengen, verwennerijen loeren om de hoek
Voor iedereen nog een leuke week gewenst en tot de volgende !
Geen grootse dingen te melden, geen spectaculaire uitspattingen en al een geluk ook al een hele tijd geen slecht nieuws. Daar doe ik het voor. Ons gezinnetje lijkt een nieuw evenwicht te hebben gevonden en die realiteit waar ik een paar weken geleden nog zo tegenop zag blijkt bij nader inzien best mee te vallen.
Gisteren waren Peter zijn ouders hier, bompa Jos om met de treinen te spelen en bomma Lesta om met Woutje te spelen. Het is eigenlijk wel prachtig om zien hoe deze mensen Woutje in hun hart hebben gesloten en hoe enthousiast zelfs den bompa wordt als ons ventje lacht !
Vandaag is zoals stilaan traditioneel de dag om op ons gemakje een aantal dingen hier thuis in orde te brengen en al een aantal dingen voor de komende week voor te bereiden. En natuurlijk tussendoor volop van ons schatje te genieten
Yes we can ! Als de Amerikanen het kunnen,kunnen wij het ook ! Dus vandaag trokken Eefje en ik er voor het eerst op uit met onze twee schatjes.
Al goed dat hun auto groot genoeg is, ttz vooral de kofferruimte dan. Twee onderstellen daar en twee babies in respectievelijke maxi-cosi's op de achterbank samen met ieder hun eigen verzorgingstas. Al goed dat de mama's hun spullen mee in de babytassen stoppen want waar die handtassen nog hadden gemoeten
Richting Breda, eerst de Ikea. Want ik kreeg het weer. Er moeten nieuwe meubels komen, een andere eettafel en stoelen die wat minder plaats innemen dan de ronde tafel met zeteltjes die hier nu staan. En dan wil ik ook nog een nieuwe salontafel én een oplossing voor die laptop die nu op de salontafel staat.
Onderweg verliep alles vlot, Eline en Wout gedroegen zich voorbeeldig en we hoorden amper een kik vanop de achterbank. Eens aangekomen ging het met mijn op voorhand gemaakt boodschappenlijstje heel vlot. We vonden snel alles terug en dan was het maar kwestie van gang en stelling op te schrijven. En toen vond ons ventje het wel geweest, waar bleven die petatjes ? Toch kreeg ik eerst de kans iets te eten en dan heeft hij ook weer heel flink gegeten. Zoals steeds ging slapen in de maxicosi iets minder goed maar hij bleef goedgezind, zalig om te zien. Ook Eline liet zich van haar beste kant zien en zo konden we nog even verder neuzen in Ikea. Tegen dat Eline honger kreeg is Eef met de twee kindjes naar de cafetaria getrokken en ben ik mijn spullen gaan ophalen en betalen en gaan afgeven aan de transportbalie. Of wat dachten jullie, dat al die meubelen nog mee in de auto gingen
Tegen dat ik terug was had Elientje gegeten en lag Woutje heerlijk te slapen. Dus konden we gerust nog even langs de Prénatal gaan. Eens alles in de auto geladen terug richting Antwerpen. Onderweg begon Eline te wenen en superschattig begon Wout precies een verhaaltje te vertellen om haar te troosten. Die twee zorgen echt goed voor elkaar Nog even langs Baby 2000 voor informatie over autostoelen en dan echt naar huis. Woutje was juist nog goed om zijn fruitpap te eten en dan snel in bedje want zo'n dagje winkelen, dat kruipt niet in je koude kleren
Ondertussen kreeg ik ook nog telefoon van het werk en dan weet ik eigenlijk al wat er komt. En inderdaad, de vraag om woensdag een loopwacht te komen doen. Maar zo'n verandering van uren is zoals al eerder gezegd niet meer zo evident maar na wat geregel en gepuzzel lukte het me toch om ja te zeggen, 't Zal wel vreemd zijn, een nacht van huis. 't Is nog anders dan overdag werken want ik kan natuurlijk moeilijk 's nachts naar Peter bellen om te vragen of alles in orde is. Ik kan dat wel maar ik betwijfel of het ook geapprecieerd zou worden
Stilaan begin ik, al een geluk, te merken dat ik wat routine krijg in het regelen en organiseren van allerlei dingen tesamen. En dat een verandering in programma geen onoverkomelijk probleem meer vormt. 't Werd tijd
Zoals beloofd in de vorige post ben ik er weer. Na twee dagen ( relatief ) uitrusten ( zoals in niet gaan werken ) voel ik me stilaan weer wat uitgerust. Twee dagen van volop genieten van ons prutske en ook wel twee dagen van het huishouden terug wat op orde proberen te krijgen.
Zo een aantal dagen achter elkaar werken heeft ook weer voor- en nadelen. ( Ik begin stilaan te denken dat alles voor- en nadelen heeft ) Op het werk zorgt het er zeker voor dat ik goed meeben en ook weer het gevoel heb terug te functioneren als voordien. Ik ken de patiënten bij naam en weet van iedereen zo wat waarom ze zijn opgenomen en waar ze mee bezig zijn. Ik begin ook de nieuwe collega's te leren kennen en wat de ' oude ' collega's betreft geraak ik stilaan terug op de hoogte van hoe het met hun gaat. De collega's zijn ook terug meer op hun hoede wat betreft dt-fouten . Alleen dr. Beunis heeft precies nog niet door dat ik terugben ( grapje voor de insiders )
Maar aan de andere kant is ons ventje ondertussen gewoon doorgegaan met ontwikkelen en groeien en heb ik hem heel weinig gezien Hij kan nu dingen die hij een dikke week terug nog niet kon, zoals bijvoorbeeld sommige speeltjes vasthouden, nog meer funny faces maken én lachen als je hem kriebelt Na zes dagen werken geniet een mens wel dubbel en dik van het samenzijn met man en kind, zelfs verschonen en eten geven zijn een echt plezier, aan het kind dan, de man heeft andere zorgen nodig .
De Tupperwareparty dinsdag was een succes, niet zozeer wat betreft opkomst maar zeker wel wat betreft sfeer en verkoop. Ik hou er heel wat mooie cadeaus aan over maar zoals telkens nadat ik zoiets heb georganiseerd denk ik weer : dat doen ik ni meer .
Vorig weekend ben ik tijdens mijn onderbroken naar ' De helaasheid der dingen gaan zien '. Die film heeft me echt gepakt en het duurde even voordat ik eruit was wat er dan juist zo pakkend was. De rauwe agressie maar ook de pure familiebanden, de verslavingsproblematiek waar ook kinderen van afzien, de liefde van dat hele gezin voor die ene jongen en hoe een kind zijn verleden meedraagt, hoe het ook probeert er aan te ontsnappen. En de humor die dit soort situaties ongewild in zich heeft. Wie hem nog niet gezien heeft ,zeker een aanrader. Ook als je het boek gelezen hebt.
Hebben jullie ook al gemerkt dat de feestsfeer stilaan in het land komt. Vandaag komt de Sint al aan heb ik begrepen en overal waar je kijkt ( in boekjes en winkels ) zie je al kerstversiering en kerstmenu's. Ik wil dit jaar een grote kerstboom met alles erop en eraan, gezelligheid,gezinssfeer en het begin van vele jaren eigen gezinstradities. Nog meer dan vorige jaren vind ik Kerst zo belangrijk, we vieren tenslotte de geboorte van een kindje dat op een wondere wijze aan Maria en Jozef werd gegeven en dat een heel bijzonder leven kende. Laat ons zeggen dat Woutje op een heel bijzondere manier in ons leven kwam en ongetwijfeld ook een heel bijzonder leven zal hebben. Kwestie van de dingen in proportie zien zo op een zaterdagmorgend
Ik post ook nog wat foto's, want dat is al even geleden hé; Geniet er van en tot de volgende !
De titel zegt het allemaal. Het gewone leventje is zeer leuk maar de combinatie van al die leuke dingen is verdomd vermoeiend. Hopelijk ben ik het snel terug gewoon en lig ik niet de komende jaren al om negen uur 's avonds voor pampus op de zetel
Het werken is leuk, vooral de nieuwe uitdagingen en het gevoel weer zinvol te zijn voor meer dan alleen maar Wout en Peter is wel fijn. Maar toch blijf ik het zeggen ; in een ideale wereld bleef ik gerust nog een half jaar thuis !
En zoals het spreekwoord zegt : Honger is de beste saus is het inderdaad zo dat na een dag hard werken het weerzien met mijn mannen dubbel zo leuk is.
Ik ga er snel mee stoppen want de typfouten en kromme grammatica beginnen zelfs mij te irriteren , eind deze week hoop ik nog eens een deftige update te kunnen posten;
voor mij dan toch. Kwart voor zes en snel even een post. Want tussen werken,Wout,Peter en mezelf lijkt een dag minder dan 24 uur te duren. Terug gaan werken is vermoeiender dan ik had gedacht. Vooral de lange, lange, lange dagen maken het zo vermoeiend. Met een vroege is een mens toch al snel van kwart na vijf tot elf uur 's avonds bezig en ne late is meestal nog erger.
Maar het werk op zich valt enorm mee, de vernieuwde energie na mijn lange vakantie doet goed. En de geruststelling dat ik het nog steeds kan doet ook veel natuurlijk. En als collega's zeggen dat ze blij zijn dat ik terug ben, ja, dat doet een mens goed hé.
Wout stelt het supergoed en gaat met sprongen vooruit, zalig om te zien. Natuurlijk mis ik hem hard maar stilaan ben ik wat geruster dat hij ook met mij minder in de buurt gewoon verder gaat met zijn eigen dingen. En eens een weekend zonder mama, enkel quality time met papa is voor een jongen nooit een slecht idee
Ik ga vertrekken naar het werk en wens jullie allemaal nog een fijne dag, tot de volgende !
Het leven gaat echt gewoon voort, Woutje of geen Woutje. Gisteren werd één van mijn collega's ziek en kreeg ik dat telefoontje waar je niet op zit te wachten Kan jij hem komen vervangen, maandag of dinsdag ?
Gelukkig kan ik 's maandags nog al eens op mijn zusje rekenen en zorgt zij er samen met Danny voor dat ik met een gerust hart collegiaal kan zijn en vandaag de ploeg kan gaan versterken met een twee-tien. En ook gelukkig dat ons ventje nog geen plannen kent en er dus ook niks mee inzit dat ik toch ga werken nadat ik al een heel weekend had beloofd dat ik tot en met donderdag bij hem bleef
Zo'n onverwacht uitje brengt wel heel wat voorbereiding met zich mee maar daar krijg ik stilaan routine in dus dat mag maar een goeie vijf minuutjes duren en dan blijft er nog heel wat tijd over om van mijn schatje te genieten. En hopelijk wacht hij vanavond op mij voor zizjn laatste flesje.
Nog een fijne dag voor iedereen en voor de collega's ; tot sebiet !
na een lastig weekend en begin van de week is de griepaanval hier voorbij. Opluchting alom want het was geen pretje.
Donderdag en vrijdag terug gewerkt, twee vroeges en dat was best wel fijn. Ondanks dat het serieus druk was. Maar de gewone contacten met patiënten en collega's voelen al terug zo vertrouwd, het lijkt gewoon of ik met verlof ben geweest. Het grote verschil is dat ik nu regelmatig even denk aan ons ventje, aan wat hij aan het doen is of aan wat hij gaat eten deze middag. Maar dat lijkt me niet meer dan normaal. Gelukkig, en ik zeg het regelmatig ,hebben we goede opvang gevonden en kunnen we met een zo gerust mogelijk hart ons Woutje bij Linda laten, ook zij is gek van deze schat !
Het zijn wel lange dagen die vroeges en ik ben serieus moe tegen dat ik eindelijk in bed kan. Grote voordeel is nog steeds dat ik absoluut geen last heb van slaapproblemen
Gisteren ben ik op het werk gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep. Zoals collega's al hadden ervaren is mijn arm serieus stijf, is er een serieuze zwelling op de prikplaats maar ik heb nog geen grieperig gevoel of koorts, want dat gebeurt soms ook heb ik gehoord. Hopelijk komt dat nu ook niet meer Hopelijk kan Peter volgende week ook gevaccineerd worden en kunnen we zo ons ventje toch een beetje beschermen!
Wout slaapt heel veel de afgelopen dagen, waarschijnlijk de voorbode van een nieuwe groeispurt of weer iets nieuws dat hij binnenkort onder de knie heeft. Snel even de statistieken : hij weegt nu 6.800 en is 67 cm groot. Dat is weinig bijgekomen en veel gegroeid maar nog steeds helemaal in orde Zijn rode billetjes zijn al veel beter, enkel nog een paar plekjes die wat kapot zijn. En da's ook een hele opluchting want die kapotte billen, dat moet wreed zeer gedaan hebben
Vanavond ga ik met Peter uit eten want wij hebben iets te vieren ! Wij hebben elkaar op Halloween avond leren kennen, in de classy Volmolen En hij heeft voor mij ook al het twaalfde seizoen van de Simpsons gekocht. Ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen en geniet daar nog ( bijna ) elke dag van !
Ik wil hier nog even reclame maken voor mijn Tupperwareparty op 10 november om 20 uur. Very desperate Housewives maar gezelligheid gegarandeerd ! Ik hoop jullie allemaal te mogen ontvangen in de Hof van Delftlaan 46a te Ekeren. Even een belletje of mailtje om je stoel te reserveren graag ! Enne ... woensdag mag je uitslapen dus wat houdt je nog tegen ?
Het wordt een post vol zelfbeklag en op het einde een kleine heropleving dus je bent gewaarschuwd.
Nadat ik twee dagen gewerkt had zag ik het weekend helemaal zitten. Rustig de tijd om wat dossiers bij te lezen, wat met de collega's bij te kletsen en verder te acclimatiseren.
Maar vrjidagnacht werd ik ziek. Zieker dan ik mij in heel lange tijd ( en dan heb ik het denk ik over jaren ) heb gevoeld. Ik stond op voor ons ventje nadat ik al een hele nacht misselijk was geweest maar ik hooptedat het wel zou overgaan als ik me maar wat bezighield. Rond negen uur was ik aangekleed en al, klaar om om elf uur te vertrekken maar ik bleef me zo ziek voelen. Na heel lang twijfelen en proberen belde ik de collega's. In een moedige bui zag ik het toch nog zitten om een paar uur te gaan werken maar van twaalf tot tien, dat leek me wat te veel.
Maa vlak na dat telefoontje kwam er weer een golf van misselijkheid en dacht ik echt dat mijn laatste uur geslagen had Dus in tranen moest ik toegeven dat het niet ging lukken. Dokter van wacht gezocht en gebeld; Ik mocht direct komen en het verdict : griep en gastro-enteritis. Drie dagen volledige bed- of zetelrust en de komende dagen moest maar iemand anders voor mijn baby zorgen
Terug naar huis na eerst het werk gebeld te hebben, ook in tranen want na twee dagen terug werken was ziekvallen in het weekend niet echt hoe ik het me had voorgesteld.
Wat dan volgt is het best te omschrijven als een dag op de zetel vanop afstand kijkend hoe mamie en papa voor Woutje zorgden. In de namiddag kwam Ann ook een handje toesteken. En er waren de eerste berichten over rode billetjes bij Woutje. Zaterdagnacht slecht geslapen en 's morgens toch opgestaan voor ons ventje. Want Peter was nu aan de beurt, dezelfde klachten; alleen met wat meer mannelijke accenten Ook mamie kwam ziek vragen of het zou lukken vandaag. Dus wat moet een mama dan ? Wout was ook best lastig zondag. Zijn billetjes zagen niet alleen rood maar waren echt kapot. Na het raadplegen van mijn uitgebreide babybibliotheek werd keuken omgetoverd tot een babyverzorgplaats met alles binnen de hand om hem zo goed mogelijk te verschonen. Dus dat was een dag van met drie op de zetel, ik mezelf sterk houdend en Wout en Peter zeurend
Tegen 's avonds voelde ik me een beetje beter en al een geluk want die rode billetjes werden nu nog verergerd door diarree. Dus vond ik het nodig om ook 's nachts twee keer op te staan om de genezing te bevorderen. Maar zo als ik me nog herinner is onderbroken slapen enorm vermoeiend. En op de koop toe zag ik dat het nog niet echt beter was 's morgens
Maandag ook de hele dag om de twee uur verschonen,wassen met water en zeep en goed Dermocrem gebruiken en dat ook deze nacht maken gelukkig wel dat het nu iets beter gaat, de kapotte stukken blinken niet meer zo hard en Woutje schreeuwt ook niet meer zo hard tijdens het verschonen Ondertussen ben ik nog steeds niet de oude en ben ik vooral in de voormiddag nog misselijk en slapjes. Maar ik heb me herpakt, me aangekleed en mijn gezicht opgezet want sebiet gaan we naar K&G, een afspraak die al twee keer verzet werd dus nu moet het echt wel gebeuren.
Ondertussen is Peter ietske beter en mamie lijkt ook bijna terug de oude, Woutje zijn diarree is iets minder en die heeft het net weer gedaan gekregen dat mamie hem gepakt heeft Zoals Linda van de opvang zegt : 't Is een echt charmeurtje.
Straks of morgen weer wat getallen voor de liefhebbers dus kom zeker nog eens langs !
De kop is er af ! Mijn eerste echte werkdag zit er op. Ik ben echt moe en duidelijk niet meer gewoon me een hele dag te concentreren. De simpelste dingen kostten me veel moeite en dingen die ik al duizenden keren gedaan heb voelden toch onwennig. Samen met alle nieuwe gezichten en dingen die op dienst veranderd zijn was het ook een bevreemdende dag.
De morgend ging snel vooruit omdat het ook best wel druk was. Pas rond half twaalf vond ik een gaatje om even naar de créche te bellen. Maar na de middagpauze werd het iets rustiger en vanaf drie uur toen de vroege door was ben ik toch echt beginnen aftellen. Nog nooit heeft de bus naar huis zo traag gereden
Eens thuis was ik zooooo blij ons ventje te zien en van oma Chris het relaas van een zalige namiddag te krijgen. Jammer genoeg moest ik hem een half uurtje later in bedje leggen want hij was erg moe. Maar dat kon ik pas na een extra knuffel en nog even bijkletsen
Bedankt collega's voor de lieve ontvangst en meelevende opmerkingen, bedankt tante Rita voor je lieve berichtje en bedankt Peter voor alles wat je voor ons doet !
Nu ga ik even uitblazen voor de rest van het huishouden mijn aandacht weer opeist. Dus ik zou zeggen ; tot de volgende keer.
Nu kon ik er niet meer onderuit, vandaag roept de plicht ! Dat zorgde voor een spannende,leuke en tegelijkertijd beetje verdrietige en vooral vermoeiende dag.
Om kwart voor zeven er uit, mezelf aangekleed en dan was het ook voor Wout tijd om op te staan. Die zag dat niet echt zitten zo vroeg. Echt erg om te zien hoe dat ventje moest vechten om wakker te worden en zelfs om gewoon zijn oogjes open te doen
Nadat ook hij was aangekleed tijd om te eten dus flesje klaarmaken, laten eten en laten boeren. Dan mezelf verder klaargemaakt, ik wilde er tenslotte wel op mijn best uit zien op deze belangrijke dag
Nog snel een tas koffie terwijl ik Woutje zijn zak nazie om te checken of ik niets vergeten ben mee te geven, Woutjes jas aan,mijn jas aan en om iets voor acht kunnen we vertrekken.
In de créche even een babbeltje met Linda over hoe de afgelopen dagen thuis liepen, over terug meer pijn aan tandjes, over de snotvalling die hardnekkig blijft hangen en over zijn eten. Een dikke knuffel voor ons flinkerdje en dan zonder al te veel na te denken doorgaan terwijl Linda me nog eens verzekert dat ik mag bellen wanneer ik wil.
Wachtend op de bus en tijdens de busrit veel te veel tijd om na te denken en om dit afgelopen "tijdperk" af te sluiten. Nog snel wat boodschappen ( kattebrokken, eten voor vanavond én een traktatie voor de collega's ), al goed was het markt in Merksem. En dan de tram op en na lange tijd weer afstappen in station Handel, deze keer alleen en dus zonder mijn kereltje. De bekende weg naar 't Stuif, tikken en daar de draaitol naar binnen. Nu begin ik toch wat zenuwachtig te worden. Maar eens ik uit de lift stap op Z2 voel ik me bijna direct terug thuis, nog wel wat onwennig met die sleutels en rustig een sigaretje gaan roken op het terras lukt ook niet helemaal dus snel terug naar binnen. De collega's zijn wel lief maar zijn ook druk bezig. Dus ben ik even aan mijn lot overgelaten ( lekker dramatisch hé ) en neem ik even de tijd om een paar nieuwe gezichten te begroeten en uit te leggen wie ik ben.
Om tien uur begint dan de vergadering en het is erg om te zeggen maar het onderwerp was nog maar eens hetzelfde als de laatste vergadering die ik meer da nzeven maanden geleden bijwoonde. Mijn frustratie werd iets minder toen ik merkte dat we er vandaag ook in zouden slagen concrete,werkbare afspraken te maken. Maar stilaan begon het toch te kriebelen, ik vroeg me af hoe Wout het stelde en was dus heel blij toen we een pauze hielden en ik even kon bellen. Alles ok ( natuurlijk) en Wout zat klaar voor zijn petatjes. Hij gaat de eerste keer vis eten, ben benieuwd.
Na de vergadering pauze, een bekend broodje in de bekende cafetaria waar nog niks veranderd is. Veel te snel is het tijd om naar de bijscholing te vertrekken. Na nog wat fysieke inspanning en het instuderen van nieuwe isolatietechnieken was het eigenlijk heel snel drie uur en popelde ik om te vertrekken. Ik sloeg een uitnodiging van de collega's om nog iets te gaan drinken af want wilde zo snel mogelijk naar Wout. Vanop de tram nog eens gebeld met Linda om te horen of alles nog in orde was en dat was ook zo. Hij had goed geslapen en heel goed gegeten van zijn vispreipuree. Ze ging hem net nog even in bedje leggen dus k kon rustig naar daar gaan om hem op te pikken.
Toen ik ( eindelijk ) daar was, was hij net terug wakker en liet duidelijk van zich horen. Elvira,de stagiaire had er haar handen vol mee Hij stopte met huilen en glimlachte zelfs toen hij mij zag, ik ga zelfs niet proberen uit te leggen hoe dat voelt Linda nodigde me uit voor een tasje thee en een stuk zelfgebakken appelcake en ik zei geen nee. Ik was zo moe dat thee en cake hemels klonken. Nog een gezellige babbel, de papa van Marie kwam er ook nog even bijzitten en dan werd het toch tijd om naar huis te gaan.
Thuisgekomen Woutje verschoond, eten gegeven, geknuffeld en in bed gelegd want hij was ook echt moe van deze lange dag. Dan wat opgeruimd,want dat was 's morgens niet gebeurd en de boodschappen uitgepakt en even een rustmoment. Tot Peter thuis was en heel het verslag van deze dag wilde horen. Dan nog even bezig met de installatie van onze computer die binnen is geweest voor een groot onderhoud en dan beginnen aan het eten, dringend want het is al bijna half negen.
Na dat wij hadden gegeten is het weer hoge tijd om Wout wakker te maken,pyama aan te doen en zijn laatste voeding te geven. Na nog even knuffelen en gek doen met papa gaat hij terug naar bed, kan ik nog wat opruimen en met Peter wat bijpraten en dan is het eigenlijk ook grotemensenslaaptijd maar mijn systeem draaide nog op volle toeren dus lukte het me pas rond middernacht om te gaan slapen.
Ik word al terug moe van alles terug te beleven, hopelijk zijn jullie niet te moe geworden van het te lezen want ik verwacht meer van deze dagen in de toekomst
Al een geluk hebben we vandaag de kans om even op adem te komen en dan beginnen we er donderdag terug aan, dan ga ik echt werken en kunnen we beginnen zoeken naar een nieuw ritme en een nieuwe routine !
Tot de volgende keer en aan alle werkende mama's : chapeau !
Vanmorgend heb ik echt een vreemd gevoel. Volgende zaterdag en zondag zal ik niet met ons gezinnetje doorbrengen maar ben ik op het werk, hopelijk druk bezig met andere dingen. Het geeft toch direct een heel andere dimensie aan dit weekend
De dagen in de créche waren al bij al best meegevallen, dat hadden we op voorhand ook wel verwacht. Woutje heeft daar bijna even goed als thuis geslapen, flink gegeten en alle harten gestolen Maar een deel van mijn geruststelling was tot nog toe dat ik bij het minste bericht over probleempjes direct naar daar kon gaan om hem te gaan 'redden'. En dat zal niet gaan als ik aan het werk ben. Vandaar dat ik ook nog niet weet of ik vanaf het werk ga bellen om te horen hoe het gaat. Als ik dan hoor dat hij bijvoorbeeld veel weent door krampjes dan zit ik daar en ik kan er niks aan doen. Maar misschien bel ik wel, hopend dat het allemaal goed nieuws is zoals donderdag het geval was
Ik kijk er nog altijd niet naar uit om terug te gaan werken en dat baart me wel wat zorgen. Hopelijk komt dat gevoel eens ik er aan begin
Ik ga verder genieten va nhet weekendgevoel en hoop voor jullie hetzelfde ! Tot snel !
even een snipverkouden post, pas op voor besmettingsgevaar .
Deze morgend bracht ik ons ventje naar de créche en besloot ik om hem indien mogelijk een paar uurtjes alleen daar te laten. Ik voelde me zo ziek én moe ( slecht geslapen wegens Woutje wakker om 2 uur en papa snurken en verstopte neus ) dat ik even wilde uitzieken. Linda ( van de créche ) zag het helemaal zitten en stelde voor om hem dan ineens ook zijn fruitpapje nog daar te laten eten. Dankbaar ben ik naar huis gekomen, heb twee Dafalgans genomen en ben in bed gekropen. Rond 11 uur heb ik even gebeld en lag hij mooi te slapen. Rond drie uur heb ik nog eens gebeld en bleek dat hij veel last van krampen had, zoals dat thuis ook wel eens gebeurt Hij had veel gekrijst en weinig geslapen.
Om vier uur ben ik vertrokken om hem te gaan halen, eerst nog even langs de apotheek gepasseerd.
Ons prutske zat rustig op Linda haar schoot,mee de krant te lezen. Hij had ook haar hart gestolen en noemde hem achtereenvolgens een gezellig ventje, een schoon jongske en een schat Je gelooft dus dat deze dame mijn hart ook gestolen heeft
Thuisgekomen heb ik hem zijn pap van zes uur gegeven en in bedje gelegd. Dat vond ik wel wat triest, hij was amper thuis en dan ging hij al gaan slapen, we hebben niet zo heel veel aan elkaar gehad Maar hij had zijn slaap zeer nodig. Weinig geslapen overdag, veel nieuwe indrukken te verwerken en vroeg opstaan, we vragen nogal van dat ventje
Bij de apotheek nog eens iets anders meegebracht tegen zijn krampjes want blijkbaar is die Infacol, die ik in Nederland kocht toch niet zo onschuldig als ik dacht maar wel een echt geneesmiddel. Nu heb ik iets homeopatisch bij,Colikind vanVSM. We zullen zien wat het geeft.
In de créche echter wordt alleen medicatie gegeven als je een doktersvoorschrift hebt dus zullen we die druppels thuis moeten geven.
Morgen nog één dag naar de créche, mama gaat naar de kapper en voor zichzelf shoppen en dan kunnen we vijf dagen genieten van ons oude,rustige leventje voor mijn collega's mij terugverwachten op de ouwe getrouwe Z2.
Ik snuit nog eens en met een nies neem ik afscheid voor vandaag, tot de volgende !
Wij zien ondertussen ook echt uit naar onze eerste Kerst met drie !
)
Dus in tranen moest ik toegeven dat het niet ging lukken. Dokter van wacht gezocht en gebeld; Ik mocht direct komen en het verdict : griep en gastro-enteritis. Drie dagen volledige bed- of zetelrust en de komende dagen moest maar iemand anders voor mijn baby zorgen 
