Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
gisteren hebben Peter,Wout en ik eens getest hoe het is om met de voiture het openbaar vervoer te gebruiken. Ik wilde het eens proberen nu Peter mee kon om eventuele problemen samen op te kunnen lossen. Op de Kapelsesteenweg op de bus stappen is een heus huzarenstuk. De bus stopt op de rijbaan dus dat is een enorm hoogteverschil. Je moet die voiture bijna verticaal binnensteken. Op de bus werd nog eens duidelijk dat er bij De Lijn niet zoiets bestaat als rustige uren. Zelfs om één uur zat de bus goed vol en had ik de hele tijd het gevoel in iedereen zijn weg te staan. Maar ik heb geen boze blikken of commentaar gezien of gehoord. Misschien ben ik de enige die mij ergerde aan voitures op de bus Wel weer veel interesse voor dat boeleke en veel vertederde blikken. Voor Peter was dit nieuw en hij moest er nog wat aan wennen. Afstappen op de Bredabaan was een stuk makkelijker, daar heb je een perron op de hoogte van de bus dus daar kan je gewoon afrijden.
Ook op de Bredabaan en in de winkels weer veel belangstelling voor ons Woutje. De meest gehoorde opmerkingen ? Op één met stip : Oh das een kleintje ! Hoe oud is het ? Op twee : Ist een meisje of ne jongen ? Op drie : Amai dat ziet er nen brave uit ! En van andere jonge ouders krijg je dan ook veel goede (en goedbedoelde ) raad. Van goede wasverzachter over troosttechnieken tot de beste winkels voor babyspullen.
Met de bus terug in omgekeerde richting nu. Dus makkelijk opstappen en een circusshow bij het uitstappen. Dat laatste was me alleen niet gelukt zonder accidenten denk ik.
Later 's avonds was Wout zeer boos en ontstemd over iets. Al een geluk was zijn meter hier en die heeft werkelijk een hele tijd met zijn relax geschommeld en de tut regelmatig terug op zijn plaats gestoken
Maar na een propere pamper, pyama aan én een gastronomisch melkmenu ( bereid door driesterrenchef Verschueren ) vertrok onze Wout naar bed en van daaruit een rechtstreekse aansluiting naar dromenland. Een lange reis want pas rond zes uur was hij terug thuis. En omdat ik nog niet klaar was voor zijn thuiskomst heeft hij dan nog een citytrip gedaan naar babycity to ongeveer acht uur. Perfect gewoon !
Groetjes van Wout aan iedereen die zijn avonturen hier volgt, hij wuift met zijn knuistje !
Gisterenavond gebeurde het. Ik zat erdoor, volledig. De optelsom van vermoeidheid, 3 weken felle emoties, de werkloosheid van Peter (zijn sollicitatie bleek vruchteloos), alle nieuwe dingen, de onzekerheden en twijfels overschreed de kritieke drempel. Eén voeding die verkeerd liep ( alles ging er wel in maar kwam er even snel terug uit ) was genoeg om de core te laten smelten. Gevolg : een huilbui, verdriet,angst en complete radeloosheid. En zo ken ik mezelf niet. Dus ook nog twijfelen aan mezelf en gedachten als 'Waarom heb ik ooit gedacht dat ik dit kon ?'
En dan heeft een nieuwe mama veel geluk dat er ook een nieuwe papa in het spel is. Eén die de zaken even overneemt en heel concreet Woutje in zijn relax zet en mij even de tijd doet nemen om wat te bekomen. Eén die zegt van alles even zo te laten en straks gewoon terug te proberen. Eén die me gerust probeert te stellen en dit doet met de nodige humor. Na nog wat voort overgeven plakte ons prutske van kop tot teen dus dachten we : we zetten hem in bad, dat is rustgevend en dan kan hij binnen een paar uurtjes terug wat eten. De kans om eens te testen wat er waar is van de marketingbelofte van Johnson's Baby Bedtime badprodukten. En geloof het of niet, het werkt ! Het werkte zelfs zo goed dat we Wout nadien zelfs niet meer wakker kregen om toch wat te eten. Gevolg : nog meer schuldgevoel en met heel veel verdriet Woutje in bed gelegd. Ik verdrietig, Wout zalig slapend en Peter, de praktische geest, regelde al de rest.
Zo'n avond kon ik alleen afsluiten met een beetje alcohol, witte martini met fruitsap, de ultieme troost Dan volledig onvoldaan en vol zelfmedelijden gaan slapen ( zo ken ik mezelf wel, dat gebeurde in het verleden vaker ).
En dan verandert alles.
Om 5u30 klinkt een bekend geluid uit de babyfoon. Ons prutske heeft verdorie de hele nacht doorgeslapen en vindt het nu wel tijd om op te staan. En ik zeg het, er kan niks op tegen dat kamertje binnenkomen en dat wondertje met tenen daar te zien liggen. Ogen wijd open en blij me te zien. Vertrouwde geluidjes komen uit het bedje en als ik hem pak voelt hij zo lekker warm en vertrouwd aan dat alle problemen smelten als sneeuw voor de zon (sorry, ik vond geen groter cliché ).
Dan toch nog met een beetje spanning zijn flesje gegeven maar honger is blijkbaar echt de beste saus (cliché 2) want Wout at zo smakelijk en rustig dat mijn zelfvertrouwen groeide met de minuut. Een volwassen boer en 150 ml later liggen we samen nog wat na te genieten. En dan lijkt gisterenavond enkel een nare droom !
Nu ligt hij in zijn relax naast mij, te kijken naar de lichtjes en zijn beentjes en gezichtsspieren te oefenen en kan ik maar één ding denken ; wat ben ik blij dat wij voor dit wonder mogen zorgen !
het navelstompje is er eindelijk in geslaagd onze Wout los te laten en hem zo toe te staan een zelfstandig en gelukkig leven te leiden. Qua voorspellende waarde kan dat tellen hé. Ik zal dit stukje zelf later zeker nog eens terug moeten lezen
Het is echt ongelooflijk hoe hard dat ventje groeit. Dat valt vooral op als hij in zijn relax of de maxicosi zit. Waar hij er vorige week nog bijna in wegzakte zit hij er nu stevig in. In zijn relax komen zijn beentjes nu voorbij de zitting en liggen bijna op hun plaats.
Hij blijft ook enorm beweeglijk en sterk. Deze morgend in zijn badje probeerde die gekkerd zich om te draaien en op zijn verzorgingskussen probeert hij kruipbewegingen te maken als hij op zijn buik ligt. 't Is echt opletten geblazen !
Peter is vertrokken voor zijn sollicitatie, hij kreeg twee dikke zoenen om hem succes te wensen ! Hij ziet er echt van af en ik hoop echt dat hij snel terug aan de slag kan. Aan zijn motivatie zal het zeker niet liggen.
De poezen hebben ook hun draai terug gevonden,heb ik de indruk. Ze hebben hun nieuw plaatsje gevonden, Riga op de vensterbank naast de box, Breezer op een stoel in de living en Monsterke ligt in de gang en komt kijken als ze gehuil of andere vreemde geluidjes hoort. Vooral zij is heel nieuwsgierig en kan soms echt naar Wout zitten kijken. We proberen dit nog op foto of film vast te leggen.
Tot morgen, hopelijk met goed nieuws van het schoenmakersfront !
Vandaag een rustige dag ten huize Verschueren. Peter is bezig aan zijn treintafel, ik ben aan de was begonnen en Woutje die amuseert zich met dit alles in het oog te houden.
Ik heb veel was want gisterenavond zijn bomma en bompa nog hier geweest en bompa Jos had nog een berg kleedjes bij, exclusief uit de U.S. of A. Een echt Hawaiaans pakje, hemd en broekje, gewoonweg schitterend én een knoddig T-shirt met Elvis op, recht ingevoers uit Las Vegas. Eerder deze week kreeg hij ook al een heel mooie broek en hemd, rechtstreeks uit Nepal. Dus moesten jullie in het kort gaan reizen, wij proberen de wereld in Wout zijn kast te krijgen.
Stilaan begint het gebrek aan kwaliteitsvolle slaap mij parten te spelen, mijn concentratie is geen 100 % en echt fris zie ik er 's morgens ook niet uit Rond negen uur 's avonds begin ik te verlangen naar mijn bed en na een voeding 's nachts val ik zonder enig probleem als een blok terug in slaap. Gewoon blijven denken dat dit niet eeuwig duurt, staat er dan in de boekjes. Ja dat zal wel maar ondertussen pikt het toch
Nog wat fotomateriaal voor de liefhebbers enne ...
jammer genoeg moet ik vandaag beginnen met minder fijn nieuws. Peter heeft gisteren op het werk zijn ontslag gekregen, totaal onverwacht. Er waren verschuivingen in het personeel en blijkbaar was hij diegene die het minste voldeed aan de verwachtingen van de baas. Alhoewel de meeste van zijn collega's, waar hij elke dag mee werkte, even hard schrokken als wij. Maar Peter is er de man niet naar om zijn hoofd te laten hangen dus in de namiddag had hij al een sollicitatie versierd. Dinsdag mag hij ergens op gesprek. Je kan je voorstellen dat met ons Woutje én de trouw in het vooruitzicht dit echt geen prettige, geruststellende tijden zijn. En natuurlijk staan we ook stil bij de crisis en vragen we ons af hoe lang het zal duren voor hij weer aan de slag kan. Voor Peter zelf was de kostwinner zijn heel belangrijk, en dat herkenen de meeste mannen wel denk ik, en dit doet geen goed aan zijn zelfvertrouwen.
Maar goed, life goes on en we gaan er van uit dat alles snel weer in orde zal zijn.
Ondertussen vinden we afleiding en liefde bij onze prachtige zoon die het schitterend blijft doen. Zoals jullie weten zijn we gisteren naar K&G geweest voor zijn gehoorstest. Dat was pas echt een grappig zicht. Ik vond het zo spijtig dat ik mijn fototoestel niet bij had. Dat ventje lag daar met een klein koptelefoontje op en zijn hoofdje volgeplakt met elektrodes. Maar hij is heel flink en rustig gebleven en na een paar minuten wisten we dat zijn gehoor prima in orde is.
Wat wij al aan de kleedjes merkten werd bevestigd. Hij is 2,5 cm gegroeid en weeral 330 g bijgekomen, hij weegt nu 3.370 en is 50,5 cm lang. De verpleegster vond dat hij er echt goed uitzag en iedereen die op bezoek is geweest kan het bevestigen ; wij hebben de mooiste baby op aarde
Zijn navelstompje hangt er nog steeds aan en op aanraden van Eefje probeer ik het nog wat meer uit te drogen met behulp van Eosine. Die Eosine geraakt aan het naveltje maar niet voor hij een tussenstop heeft gemaakt aan mijn vingers, leuk hoor !
Sebiet trekken we nog even naar 't stad om in de Hema nog wat spulletjes te gaan halen. Onder andere een steunkussen voor als Wout op zijn zij ligt want hij heeft de neiging altijd op zijn rechterkant te gaan liggen en dat is naar het schijnt niet zo goed voor de ontwikkeling van zijn spieren en stel je voor dat hij een plat hoofdje en gezicht krijgt !
Ik vind het altijd fijn te horen dat mensen de blog volgen en sinds kort weet ik zelfs dat ik een echte aanhang heb die het lezen van de blog hebben ingebouwd in hun dagelijkse routine. Mensen, ik beloof dat ik mijn best zal doen om iedere dag een leuke post te doen om jullie niet in de steek te laten Op andere dagen kan je misschien, om dervingsverschijnselen te voorkomen, oude posts en foto's nog eens bekijken
Have a nice weekend en als je kaarsjes moest branden, denk dan eens aan Peter .
straks gaan we de eerste keer naar K & G. De huisbezoeken die de verpleegkundige ons bracht waren zo goed meegevallen dat ik voorlopig wel verder van hun diensten gebruik wil maken. Ik was wel blij dat het meeviel want had toch veel verhalen gehoord die me niet echt aanstonden en had op voorhand eigenlijk meer zoiets van ; dat die maar wegblijven.
Maar toen Wout er was merkte ik toch dat ondanks mijn zelfvertrouwen er heel veel dingen waren waar ik toch wat hulp en ondersteuning bij kon gebruiken. Dus als het straks op het consultatiebureau ook meevalt zal ik regelmatig langsgaan om zijn gewicht, lengte en ontwikkeling van zeer nabij te kunnen volgen én om zijn vaccinatieschema te volgen.
Nu is wel onze ochtendroutine om zeep want hij mag deze morgend geen oliebadje of lotion in verband met de gehoorstest. Komt daarbij dat hij voor we vertrekken best al kan gegeten hebben want hij moet rustig zijn voor dit onderzoek. Dus dat regelmaat krijgen in zijn eten zal voor deze namiddag zijn. Want dat blijft de grootste uitdaging momenteel : regelmaat vinden in het eten. De tussenperiodes variëren van amper 2 tot soms 5 uur en dat is ten eerste niet zo gezond en ten tweede ook absoluut niet praktisch.
iedere dag is Wout weer wat veranderd, kan hij weer iets nieuw en maakt hij nieuwe geluidjes. Hij is meer en meer wakker overdag en het is dus superfijn om echt met hem bezig te zijn.
Gisteren kwamen Ann en Danny nog eens op bezoek. En zoals gewoonlijk kwamen ze niet met lege handen. Het langverwachte muskietennet hangt nu boven Wout zijn box, dat zal hopelijk schelen in rode bultjes op zijn hoofd en gezichtje. Verder een superleuke knuffel, mooie kleedjes en spaghetti ! De twee eerste voor Wout en de spaghetti voor ons. Het was een gezellige avond maar de plicht van een dierenarts stopt niet omdat het gezellig is dus werden ze weggeroepen voor een hond die gehecht moest worden
De cadeautjes die ze telkens bij hebben zijn meestal van mensen uit hun vriendenkring die binnenkort wel allemaal die kleine pruts eens live aan het werk willen zien. Wout, smeer uw beentjes maar al in want er staan nog heel wat bezoeken en uitstapjes op je agenda
Verder nieuws gaat nog over zijn navelstompje dat maar geen afscheid wil nemen, Monster die vreselijk geïntrigeerd is door zijn gehuil en het blijvende succes van de mobiel. Lang leve Winnie the Pooh
Nog enkele foto's en dan zeg ik weer tot de volgende !
nog snel even een post voor ik onder de wol kruip.
Ons bezoek gisteren aan de Z2 is heel goed gelopen. Wout geniet er echt van om in zijn draagdoek dicht bij mij te zijn. Alle interesse van vreemde mensen deerde hem niet en hij sliep rustig verder.
De bewonderende ooohs en aaahs van de collega's, daar genoten we alletwee van. Hij liet duidelijk zien hoe rustig en gelukkig hij is. Van schoot naar schoot en verschoond worden op de bureau van de psychologe, allemaal geen probleem.
Het was duidelijk druk op dienst en daarom was jullie tijd en aandacht extra kostbaar. En ze werden enorm geapprecieerd !
Vandaag een rustig dagje thuis en dan merk ik toch wel dat zo'n uitstap als gisteren veel vraagt van Wout. Ons ritme is nog niet zo gesetteld dat we veel nieuwe dingen kunnen doen zonder dat Woutje enorm moe is 's avonds. Hij is dan ook nog maar 17 dagen op deze wereld en heeft enorm veel te zien,horen,leren en verwerken. En dat vreet energie !
Ook voor mama en papa zijn het vermoeiende tijden, met heel veel nieuwe indrukken en ervaringen. Dus omdat alle uren tellen liggen wij ook steeds op babybedtijd onder de lakens !
Straks gaan we voor de eerste keer echt met ons tweetjes op stap, wat verder dan rond de blok. We nemen samen de bus en de tram om mijn collega's te gaan verrassen met een bezoekje.
Vorige week wilden we dit ook al eens proberen maar toen waren het weer en een slechte timing er de oorzaak van dat die plannen terug werden ingepakt. Maar vandaag laat ik niets aan het toeval over ; Wout en ik zijn al gewassen en aangekleed. Hij zal rond tien uur zijn volgende papje krijgen en dan zijn we helemaal klaar om rond kwart na elf te vertrekken.
Deze avond of morgen krijgen jullie zeker een verslag van onze trip. Tot dan, have a nice day
ja wat moet ik anders ook altijd zeggen aan het begin van een post
Na bijna 14 dagen begint ons stilaan duidelijk te worden waar we in terecht gekomen zijn. Vooral ik heb de afgelopen veel maanden veel gelezen over babyverzorging en alles wat daarmee te maken heeft. Naast heel wat nuttige en interessante dingen valt nu mijne frank dat de praktijk in geen enkel boek staat.
Bijvoorbeeld de discussie over voeden op uur of op vraag . Wout eet op vraag en ik kan mij ook moeilijk anders voorstellen. Als hij geen honger heeft vraag ik mij af hoe ik hem zou kunen doen eten. Eten op uur lijkt mij een zeer grote uitdaging.
Of nog ; ga gerust wandelen en samen dingen doen. Wat er vorig weekend gebeurde las je in een vroegere post. Gisteren liet ik me dus niet meer vangen. We gingen iets drinken maar dichtbij huis en niet met de auto zodat er geen onverwachte dingen zouden gebeuren. Op een gezellig terrasje kreeg Wout honger. Geen probleem want ik had een flesje bij en dat werd zonder problemen even voor hem opgewarmd. Maar hoe doe je een bavet om als de baby zijn jasje aanheeft ? En wat als dat jasje dan eigenlijk een beetje te groot is en dus de mouwen en kap in een constant gevecht zijn om mee in zijn mondje te belanden ? Weet je wat er dan gebeurt ? Wout's grootste honger raakte gestild, bavet en jasje zijn voor de was en ik voelde me best een klungel. Algoed dat onze humor niet is aangetast en dat dit soort dingen meestal de basis zijn voor wat zelfspot.
Nog zo één. Het badje. Je kleedt je kindje uit, legt het op het verzorgingskussen en zeept het in. Daarna zet je hem in het badje om af te spoelen en een beetje te spelen. Leg hem terug op de handdoek en droog goed af. Allemaal goed en wel maar als ik Wout heb ingezeept op die handdoek kan ik hem daar echt niet meer goed mee afdrogen. Wat zeg je ? Eerst inzepen en dan pas de handdoek leggen ? Met een natte baby heb ik mijn twee handen nodig om hem vast te houden en ik ben niet zo lenig dat ik die handdoek met mijn voeten op het kussen kan leggen Meestal eindigt het ermee dat we een choreografie uitvoeren met 2 handdoeken en een glibberige baby. Als je de kans hebt zeker de moeite om eens te komen zien. Uiteindelijk zal ik wel tot een praktische oplossing komen en schrijf ik misschien zelf een boek
Nu ga ik nog eens proberen om wat aan het huishouden te doen, wish me luck ! Tot de volgende
Een hele dag sms,jes en telefoons met gelukwensen. Een volle mailbox en een waslijst verzoeken op FB. Dat gebeurt er blijkbaar als je eindelijk bij de grote mensen begint te horen
De verste wensen kwamen vanuit Bahrein waar het naar het schijnt smeltewarm is en verder waren er ook de traditionele wensen van én naar Pascale die ook vandaag jarig is.
Wout vierde zijn eerste verjaardagsfeestje mee en deed dat door een ongelooflijk grote eetlust te ontwikkelen, een kleine levensgenieter is geboren !!!
Peter bracht een grote bos bloemen mee naar huis en op het kaartje stond Peter en Wout. Genoeg om voor een emotioneel moment te zorgen
Draai het of keer het ; mijn leven is supermooi op mijn veertigste en samen met mijn twee mannen blijf ik me 20 voelen !!!
Allemaal bedankt voor de wensen en ik drink er straks één op jullie !
Wij zijn niet alleen een nieuw gezinnetje maar ook en vooral een gezegend gezinnetje. Met momenten overvalt me zo'n groot geluksgevoel .
Tegen alle verwachtingen in werden we mama en papa. Samen met Ann en Danny slaagden we er in onze toekomsten op elkaar af te stemmen. Ons ventje kwam gezond en wel ter wereld. Onze Wout doet het heel goed en heeft geen gezondheids- of andere problemen. Wij worden als gezin omringd door heel veel mensen die van ons houden en ons helpen. We kunnen als ouders onze zoon alles geven wat nodig is en meer. In de speciale situatie die bestaat, zijn mensen toch vooral blij. Als koppel hebben wij elkaar echt gevonden en slagen we er in elkaar én Wout aandacht en liefde te geven. Als gezin maken we heel veel plezier en genieten we van deze zorgeloze tijd. Mijn inslaapproblemen zijn voorbij ( doorslapen is een ander paar mouwen ) Ik vind Peter de allerbeste papa en hij vindt mij de allerbeste mama. Als Woutje lacht verdwijnt de hele wereld naar de achtergrond. Als Wout huilt mogen wij hem in onze armen nemen en troosten.
Ik kan nog een hele tijd doorgaan met een lange opsomming van de zegeningen die ons zijn overkomen. Ik kan misschien nog lyrischer zijn over alledaagse dingen die we tegenwoordig meemaken maar the bottom line is gewoon : wij zijn een gelukkig gezinnetje !!!
Ondertussen ligt Wout nietsvermoedend maar met volledige overgave te slapen naast me. Mondje een beetje open en vuistjes naast zijn gezicht, need I say more !
vorige nacht en vandaag liepen we in een doodlopend straatje ( zie enkele berichten terug ). We hadden gisteren een supergezellige namiddag in Sluis samen met de meter en Bomma Lesta. Maar door de Ten Miles kwamen we terecht in een serieuze file en waren we veel langer onderweg dan voorzien. Daardoor werd er ook een voeding serieus uitgesteld. En alles tesaam is zo'n eerste namiddag echt op stap gaan enorm vermoeiend, zowel voor Wout als voor ons.
En zie daar ... we zijn onze kluts even kwijt. Deze nacht bleek het al, de verloren voeding werd vannacht ingehaald en het inslapen ging niet zo vlot. Ook vandaag lijkt Woutje wat onrustiger en zeurderiger (bestaat dat woord?) dan dat we hem kennen.
Maar met veel liefde en geduld denk ik dat we onze weg terug gevonden hebben en hoop ik dat ons ritme stilaan wat stabieler en minder kwetsbaar wordt.
Buiten stormt het maar hier binnen is het gezellig en stil. Ik ga nog wat verder genieten, tot de volgende keer
stilletjesaan wennen we alledrie aan elkaar. 't Is te zeggen Peter en ik waren al redelijk aan elkaar gewend maar Wout dat was een heel nieuwe factor in onze rekensom. Maar na een week samen valt alles zo goed mee. We hebben een superbraaf en makkelijk kereltje die het ons ook makkelijk maakt om aan hem te wennen.
Eten is echt geen probleem meer, meestal eet hij zonder problemen tussen de 60 en 90 cc en hij geniet er echt van ! Sinds vrijdagnacht slaapt ons kereltje in zijn eigen bedje op zijn kamer. Het probleem was dat het bij ons in de slaapkamer eigenlijk te koud was. Ondanks lekker warme kleedjes en een extra dekentje bleef ik de indruk hebben dat hij koud aanvoelde als hij wakker werd. En vanaf de eerste keer heeft hij daar heerlijk rustig geslapen. In een warmere kamer ( en zonder het gesnurk van papa ) slaapt hij rustiger door. Wat niet wegneemt dat ik het wel een beetje zielig vind, dat kleine ventje zo alleen in die kamer. Dus ga ik geregeld toch eens even kijken maar telkens vind ik een zalig slapende baby, slapend zoals enkel babies dat kunnen. Hij gunt ons ook echt onze nachtrust en slaapt vanaf zijn eerste nachtvoeding door tot 's morgensvroeg. Joepie voor goede slapers !
Hij lijkt nu goed bij te komen maar hij is en blijft een klein ventje die dus vaak iets te grote kleedjes aan heeft. Al een geluk hebben enkele lieve bezoekers voor kleine kleedjes gezorgd zodat hij er nu toch iets comfortabeler bijligt.
Ondertussen is hij meer en langer wakker, momenten waarop we in zijn mooie oogjes mogen kijken en regelmatig vergast worden op een stralende glimlach ! Hij begint ook meer te reageren op wat wij doen en wij snappen beter wat hij bedoelt met bepaalde kreetjes en lichaamstaal.
Op zondag hebben we echt de kans om met ons drietjes van elkaar te genieten en samen bezig te zijn. Wout heeft nu bijvoorbeeld net een badje achter de rug. Mama wast, papa filmt en zorgt voor logistieke ondersteuning en Wout ... die geniet er blijkbaar van.
Gisteren zijn Anneke en Danny hier geweest. Die hadden een supergrote knuffelbeer bij en een fantastische auto die meegroeit met Wout. Eerst als schommelstoel, dan als autootje om voort geduwd te worden en uiteindelijk als eerste driewieler. Ook die lieve Saskia had een cadeautje bij , een superzachte knuffelhond, om alvast te wennen aan hondjes en hoe er voor te zorgen. Want dat hij later mee naar de hondenschool en wedstrijden gaat,staat nu al vast.
Verder genieten we van de kaartjes,telefoontjes en sms'jes van al die mensen die samen met ons genieten van ons wonder. Wout is gezegend met zoveel mensen die met hem begaan zijn !
Ik heb mij deze voormiddag beziggehouden met wat opzoek- en uitprobeerwerk om mijn draagdoek te kunnen gebruiken.
Zo hebben we hier thuis gezellig samen opgeruimd en kan Wout zelf helpen om zijn flesje klaar te maken. Voor fotografisch materiaal had ik geen kans want ik ben alleen thuis, misschien volgende keer.
Ondertussen heb ik wel zo'n mooie foto van Wout dat ik ze jullie niet wil onthouden. Geniet er van , wachtend op meer nieuws onder andere over de verpleegkundige van K&G
Ocharme, zo'n klein dutske en de hele dag moet die werken. Van de ene schoot op de andere, poseren voor foto's, schattig zijn de hele dag lang, verschoond worden voor publiek ( heel veel dagelijkse vertoningen ) en dan ondertussen ook nog eten, slapen en mama en papa vertederen. Iemand zou de sociale inspectie moeten verwittigen want dit ruikt naar kinderarbeid.
Ik geniet volop van al die aandacht voor ons Woutje, te merken dat heel veel mensen de moeite nemen om ons te bellen of te bezoeken draagt heel veel bij aan ons geluk.
Ondertussen zoeken wij met ons drie verder de weg in dit nieuwe landschap. Het lukt ons nog niet altijd en soms wandelen we nietsvermoedend een doodlopend straatje in. Maar ook in doodlopende straatjes kunnen heel spannende dingen gebeuren ! En elke dag wordt onze schatkaart aangevuld en lukt het ons onze draai en een nieuw ritme te vinden. Vooral de avonden lopen vaak wat lastig. Het lijkt wel of Wout van de geur van mijn lekkere eten ook zin krijgt en dus telkens begint te huilen om eten precies op de moment dat wij aan tafel schuiven. Ook het verschonen is telkens een aflevering van Het Rad van fortuin. Ik draai en weet nooit op voorhand wat er gaat gebeuren. In het beste geval niks, een andere mogelijkheid is dat het kussen en Woutje worden ondergeplast en de hoofdprijs is : zelf in de straal terechtkomen en dus nadat Wout is verschoond ook mezelf moeten gaan verschonen.
Peter is schitterend in zijn nieuwe rol. Hij is er voor ons en neemt mij heel veel werk uit handen. En met wat overredingskracht neemt hij Wout op schoot en dan zien ze er zo lekker uit ! En al die dingen doet hij zo vanzelfsprekend en zelfverzekerd dat het een plezier is om te zien.
Morgen komt de verpleegkundige van Kind en Gezin. Ben echt benieuwd hoe dat zal zijn. Als ik eerlijk ben sta ik er wat dubbel tegenover. Aan de ene kant is alle hulp,ondersteuning en geruststelling welkom maar ik hoop wel dat ze iemand is waar ik mee klik en geen al te betuttelend en betweterig type
Wij gaan nu papa afhalen aan de bushalte dus tot de volgende !!!
) was genoeg om de core te laten smelten.
Dan volledig onvoldaan en vol zelfmedelijden gaan slapen ( zo ken ik mezelf wel, dat gebeurde in het verleden vaker ).
