|
Dank God voor nieuwe dagen !
Gisterenavond gebeurde het. Ik zat erdoor, volledig. De optelsom van vermoeidheid, 3 weken felle emoties, de werkloosheid van Peter (zijn sollicitatie bleek vruchteloos), alle nieuwe dingen, de onzekerheden en twijfels overschreed de kritieke drempel. Eén voeding die verkeerd liep ( alles ging er wel in maar kwam er even snel terug uit :cry: ) was genoeg om de core te laten smelten.
Gevolg : een huilbui, verdriet,angst en complete radeloosheid. En zo ken ik mezelf niet. Dus ook nog twijfelen aan mezelf en gedachten als 'Waarom heb ik ooit gedacht dat ik dit kon ?'
En dan heeft een nieuwe mama veel geluk dat er ook een nieuwe papa in het spel is. Eén die de zaken even overneemt en heel concreet Woutje in zijn relax zet en mij even de tijd doet nemen om wat te bekomen.
Eén die zegt van alles even zo te laten en straks gewoon terug te proberen. Eén die me gerust probeert te stellen en dit doet met de nodige humor.
Na nog wat voort overgeven plakte ons prutske van kop tot teen dus dachten we : we zetten hem in bad, dat is rustgevend en dan kan hij binnen een paar uurtjes terug wat eten. De kans om eens te testen wat er waar is van de marketingbelofte van Johnson's Baby Bedtime badprodukten.
En geloof het of niet, het werkt ! Het werkte zelfs zo goed dat we Wout nadien zelfs niet meer wakker kregen om toch wat te eten.
Gevolg : nog meer schuldgevoel en met heel veel verdriet Woutje in bed gelegd. Ik verdrietig, Wout zalig slapend en Peter, de praktische geest, regelde al de rest.
Zo'n avond kon ik alleen afsluiten met een beetje alcohol, witte martini met fruitsap, de ultieme troost :lol: Dan volledig onvoldaan en vol zelfmedelijden gaan slapen ( zo ken ik mezelf wel, dat gebeurde in het verleden vaker ).
En dan verandert alles.
Om 5u30 klinkt een bekend geluid uit de babyfoon. Ons prutske heeft verdorie de hele nacht doorgeslapen en vindt het nu wel tijd om op te staan. En ik zeg het, er kan niks op tegen dat kamertje binnenkomen en dat wondertje met tenen daar te zien liggen. Ogen wijd open en blij me te zien. Vertrouwde geluidjes komen uit het bedje en als ik hem pak voelt hij zo lekker warm en vertrouwd aan dat alle problemen smelten als sneeuw voor de zon (sorry, ik vond geen groter cliché :wink: ).
Dan toch nog met een beetje spanning zijn flesje gegeven maar honger is blijkbaar echt de beste saus (cliché 2) want Wout at zo smakelijk en rustig dat mijn zelfvertrouwen groeide met de minuut.
Een volwassen boer en 150 ml later liggen we samen nog wat na te genieten.
En dan lijkt gisterenavond enkel een nare droom !
Nu ligt hij in zijn relax naast mij, te kijken naar de lichtjes en zijn beentjes en gezichtsspieren te oefenen en kan ik maar één ding denken ; wat ben ik blij dat wij voor dit wonder mogen zorgen !
|
