Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
{TITEL_VRIJE_ZONE}
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Luik-Bastenaken-Luik 2011.
Tilff-Bastogne-Tilff 2011.
05-04-2010
Van 200500 naar 255500 meter.
Dag Ronde van Vlaanderenbloggeling, target two is binnen. Na het lopen van een Marathon mag ik nu ook het fietsen van de Ronde van Vlaanderen op mijn 'Mid-life-crisis-lijstje', bijschrijven . Door die RVV zelf te rijden is mijn respect voor die wielrenners er alleen maar groter op geworden. Dat het een lange dag werd zal je wel merken in volgend relaas. Twintig over vijf. De wekkerradio loopt af. Het eerste wat ik doe is naar de het badkamerraam lopen om te zien of het regent. Het is droog op de velux, oef! Ik mocht er niet aan denken om van bij de start al in de regen te moeten vertrekken. Na een peperkoekontbijt belt Rudi stipt om zes uur aan. Zijn vrouw brengt ons met de wagen naar St.-Andries, waar onze fietsen staan en van hieruit vertrekken we naar de Brugse Grote Markt waar ook Paul zich al bevindt. Zeven uur, we rijden van het podium af richting ring, aan matig tempo. Bij het buitenrijden van Brugge wordt de snelheid met een ruk de hoogte ingejaagd, we rijden zo'n 30/u., maar de wind richting Wenduine zit goed. We kunnen zelfs genieten van de zonsopgang, de adrenaline voel ik nu al door mijn lijf gieren. Je mag dan al constant aan 30 rijden, door verkeerslichten en andere remmingen, rijden we Oostende buiten aan een gemiddelde van 28/u. Van Oostende naar Torhout was er een felle zijwind en er werd in waaiers gereden van het fietspad tot aan het midden van de rijweg. Niet zonder gevaar, even voorbij de brug van Snaaskerke rijdt iemand tegen een voorligger en schuift meters over het asfalt, een zestal anderen in zijn val meesleurend.Rudi en ik kunnen ze net ontwijken. Het gaat nu snoeihard richting Torhout waar de eerste controle en bevoorrading is. Latoya had de koude getrotseerd en stond me daar klappertandend op te wachten, om mij een hart onder de riem te steken, bedankt meid! Bij het vertrek in Torhout speelden we Paul kwijt, die we pas in Desselgem zouden terugzien. In Roeselare vielen de eerste regendruppels en iets verder reden we in de gietende regen richting Moorslede. De felle wind maakte het er allemaal niet gezelliger op maar...ik genoot. In Ledegem hield de regen op en fietsten we richting tweede controle en bevoorrading naar het Dorp van de Ronde, Desselgem. We hadden hier 108 km. en ons tellertje stond op 28,3/u. Perfect op schema. Met de fiets moesten we hier te voet door een tent om ons te bevoorraden zodanig dat bij het buitenkomen van die tent onze teller op 28/u rond stond. Tja. Via kletsnatte wegen ging het nu naar Waregem om via Nokereberg, Kruishoutem te bereiken. De Ronde kon nu echt beginnen. Eerste euvel van de dag: de Huisepontweg in Wannegem-Lede. Samen met Paul reed ik rustig, maar toch op tempo, om de schokken wat minder te voelen, deze lange kasseistrook over. Bij het afrijden was Rudi niet te zien. Hij zou ons wel spoedig bijhalen, desnoods vonden we elkaar wel terug in Oudenaarde waar de derde controlepost was. Echter, ook daar van Rudi geen spoor. Telefonische oproepen bleven onbeantwoord. Ik sprak af met Paul dat ik op het gemak zou doorrijden naar Ruien, omdat ik daar een fietswissel wilde doorvoeren.Tegen dat die wielen verwisseld waren zouden Paul, Rudi en Bruno, die van hieruit startte, me wel bijbenen. Ik alleen dus op weg naar Ruien, via de oude spoorwegbedding van Oudenaarde naar Berchem. De wind blies hier fel op kop en ik reed alleen, wachtend op een groepje waarin ik me weer kon verschuilen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, de eersten die me bijhaalden reden me direct uit de wielen. Een tweede groep die me bijhaalde, weer van dadde, godver wat is me dat hier, ik kwam duidelijk mezelf tegen. Toen ik eindelijk in Ruien aankwam stond Ferdi me met de wagen op te wachten, klaar om van wielen te wisselen. Dat achterwiel van Latoya heeft zeven tandwieltjes en het is altijd mikken om het wiel er ordentelijk in te krijgen. Gehurkt monteerde ik het wiel, en dat zal ik geweten hebben. Ik wachtte een paar minuutjes maar mijn companen waren niet te zien. Ik wist niet of ze mij voorbijgereden waren in Ruien en vertrok dan maar alleen richting Kluisberg. Wat me hier overkwam, dat hou je niet voor mogelijk. Door het gehurkt zitten bij de wielwissel kwamen mijn bilspieren in totale verzuring. Met moeite bereikte ik de top van de Kluisberg. In de afdaling naar Orroir toe verloor ik dan nog mijn controlekaart. Rechtsomkeer dus en constateren dat ik ook al mijn id.kaart en rijbewijs kwijtgeraakt was.Vriendelijke mensen uit Hulste hadden die gevonden en belden me daarvoor zondagmorgen op. Oef. Na de Kluisberg kwam mijn geliefde Cote de Trieu eraan. Weer voelde ik die totale verzuring, net of de bovenbil wordt uiteengerokken. Volledig van mijn melk kwam ik boven aan. Er restten mij nog 95 kilometer en ik overwoog om er mee te kappen. Op die manier verder rijden had geen zin. Ik deed me tegoed aan een gel-voeding, dronk een halve bus Isostar leeg en begon aan de afdaling naar Berchem,om van hieruit de Oude Kwaremont aan te vatten. Komt het door de gel drank of door het dokkeren op de kasseien van de Kwaremont, ik weet het niet maar de verzuring in de billen verdween bij het beklimmen van die Kwaremont. Even voor het Kwaremontplein stond me een aangename verrassing te wachten. Supporter Tine was helemaal uit Veurne overgekomen om foto's te maken en me aan te moedigen. Ik moest nu wel verder rijden. . Van de Kwaremont fietste ik op een heel gezapig tempo naar de Paterberg, als ik die overleef zit het weer goed, dacht ik bij mezelf. Hij kwam eraan, het viel redelijk mee van in de weg rijdende toeristen en ik reed hem zowaar erg vlot naar boven. Mijn dipmoment was voorbij, die Ronde zou er moeten aan geloven. In een mooi doorfietsend groepje ging het naar de Koppenberg. Halverwege was het een kluwen van te voet gaande rijders, maar er was toch een smalle doorgang voor de dappere stampers. Net voor mij reed iemand op zijn mountain-bike gezwind naar boven. Die moet ik volgen, die rijdt naar boven, ging het door mijn hoofd. We kwamen aan het steilste stuk en pardoes zette hij zijn beide voeten op de grond. Ik raakte niet meer uit de klikpedalen en twee tellen later lagen we allebei met onze smikkel tegen de Koppenbergkasseien. Mijn stuur zat klem in zijn achterwiel en na zich uitgebreid verontschuldigd te hebben zetten we onze weg voort, te voet naar boven. En dan zie je dat tellertje frustrerend rap naar beneden duikelen, 27,5-27,4-27,3...Focussen op een gemiddelde van 26/u wordt dan bijkomstig en het kan je eigenlijk allemaal niet veel meer schelen. Als je maar die Ronde kunt uitrijden. Bovenop de Koppenberg probeerde ik weer contact te krijgen met Rudi. Tevergeefs. Na de Steenbeekdries was er weer controle, juist aan de voet van de Taaienberg. Na de Taaienberg volgde de Eikenberg en hier boven werd de psychologische grens van de 200 kilometer bereikt. Nog 60. De kasseien dienden zich aan, eerst de Holleweg, gevolgd door de Ruiterstraat en Kerkgate. Met een kleine Italiaan lostten we elkaar om beurten af. Toen die kasseien voorbij waren ratelde hij wat af wat ik niet verstond maar ik kreeg zowaar een schouderklopje. Terwijl ik de kasseien uit mijn billen losschudde schakelde hij een tandje bij en hop,...weg was hij. Via kleine weggetjes ging het nu richting Molenberg. Of beter Modderberg. Een sliert van slijk stond op de ongelijke kasseien, al slippend en patinerend kon ik toch naar boven rijden, op weg naar de volgende hindernis, de Haaghoek. Direct hierna volgde de Léberg en hierboven probeerde ik nogmaals contact te leggen met Rudi. Opnieuw zonder resultaat. In gestrekte draf fietsten we nu naar de Berendries en Tenbosse. Enkel de Muur en de Bosberg lagen nog in de weg vooraleer Meerbeke eraan kwam. In Parike was nog een bevoorradingspost opgesteld van Red Bull en terwijl ik daar een klein flesje RedBull booster nuttigde brak de hel los. Hagelstenen en slagregen kwam met bakken uit de lucht. Nadat de bui overgetrokken was ging het naar de Geraardsbergse Muur. Het enthousiasme van het volk dat hier stond duwt je letterlijk omhoog. Kippenvel! De Bosberg was de laatste, maar ook die werd nog zonder al te veel problemen overgereden. Een groep losgeslagenen passeerden mij aan 40-45/u. Ik kon mijn wagentje aanpikken en keisnel reden we, op kletsnatte wegen naar Meerbeke. Op zo'n moment krijg je weer zo'n adrenaline opstoot, niet te doen. Bij het binnenrijden van Meerbeke nam die groep teveel risico's en liet ik me uit de groep wegzakken. Genietend reed ik de laatste drie kilometer naar de aankomst toe. Wat er door je lijf gaat bij het uitkomen van die laatste bocht, als die gele aankomstboog in de verte staat te blinken, dat is moeilijk onder woorden te brengen. Euforie maakt zich van je meester. Opdracht volbracht. Geslaagd. 6394 caloriën armer, dat wel, en dat die kilometerteller op 24,6 bleef steken, maakt dan allang niets meer uit. Blijft de vraag, waar zaten Rudi en Paul?? Ik bleef nu maar doorbellen en kreeg eindelijk een telefoontje terug. Rudi was gevallen in Wannegem-Lede, op de allereerste kasseistrook!! In Oudenaarde heeft hij zowat een half uur in de EHBO-post verbleven om zich te laten verzorgen aan de knie en samen met Paul en Bruno heeft hij de rest van de Ronde afgewerkt. Gelukkig konden ook zij hun Ronde uitrijden. Rudi vroeg me nadrukkelijk om Bruno te bedanken, die kilometers kopwerk voor zijn rekening genomen heeft, en veilig Paul en Rudi tot in Meerbeke loodste. Ondanks het bij momenten echt afzien was dit een dag om nooit meer te vergeten. Een hele dikke dank je wel aan Tine voor het nemen van de foto's op de Kwaremont, Koppenberg, Berendries en Parike, aan Ferdi voor de foto's bij de start en voor het punctueel op post staan in Ruien en natuurlijk ook aan alle blogvolgers. Allicht tot een volgende target. Bye. Logboek: Afstand: 255500 meter. Tijd:10u23'10". Snelheid: 24,6/u. YTD: 255500 meter. Medisch rapport: door liters isotone drank en gel-drankjes, gecombineerd met energierepen maakte een accuute aanval van diarree zijn opwachting. Voor de rest wat pijn in de lendenen. MHS: 192. GHS: 140. Verbruikte caloriën: 6394.
Ter vgl: Rudi verbruikte zo maar eventjes 9167 caloriën en reed 10u25'09" over zijn Ronde of een gem. van 24,4/u. Alleen al het feit dat Rudi de Ronde uireed na amper twee jaar aan fietsen te doen is een schitterend gegeven. Hopelijk maken we nog veel fijne fietsevenementen mee, maar dan liefst samen van begin tot eind
Dag Ronde van Vlaanderen blogger, op het moment dat de meesten dit blogberichtje zullen lezen, zal ik waarschijnlijk ergens druipnat rondfietsen, tussen Brugge en Meerbeke. Immers, om 7.00 u gaan we, Rudi en ik, op de Grote Markt van de Breydelstad, van start. Om hopelijk rond een uur of zes aan te komen in Meerbeke. Niets hebben we aan het toeval overgelaten in onze voorbereiding, enkel het weer kan roet in het eten gooien, maar dat is dan maar zo. Je moet je niet druk maken in iets wat je toch niet in de hand hebt. Een dikke merci voor de aanmoedigingen op blog, sms, of telefoon, ze sterken mij om er voluit voor te gaan! Ook bedankt aan de persoon die deze week het bijvoegsel over de Ronde uit Het Nieuwsblad bij mij gebust heeft! Allez, ben er mee weg, dat ik nog wat kan slapen, om 5u15 loopt de wekker af. Tot de volgende, na mijn Ronde YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. De Poll is nog open, Boonen en Cancellara strijden zij aan zij en Devolder vervolledigt het podium. Voor het moment toch, tenzij jij er anders over beslist.
Hey, Vlaanderens Rondeblogger, nog 2 keer goed proberen te slapen en de dag van de waarheid is aangebroken. Vrijdag heb ik in elk geval een dagje verlof genomen om alles op mijn gemak in orde te brengen. Ik wil nog een uurtje de benen losrijden, een auto in Ninove gaan plaatsen-veel zin om met de fiets terug te keren zullen we wel niet meer hebben, denk ik -het stuurnummer stevig vastmaken enzovoort. Gisteren beloofde ik om enkele richttijden door te geven van plaatsen waar we langskomen. Dit zijn theoretische tijden, er hoeft niet veel te gebeuren om het schema overhoop te kletsen. Enfin, dit zijn de vermoedelijke tussentijden, ingeval we om 7.00 u van het podium in Brugge afrijden: Torhout: 8u50-9.00u.(eerste bevoorrading)-Desselgem, dorp vd Ronde en tweede bevoorrading : 10.45-11.00u- Ruien, hier wissel ik van wielen om een kleinere versnelling te hebben tijdens het bergop fietsen : 13.10-13.15u. De wielen worden meegevoerd vanuit Brugge door Ferdi, die enkele vrienden bijstaat die ook de Ronde rijden. Bij deze alvast bedankt Ferdi ! De top van de Kluisberg willen we bereiken omstreeks 13.25 u. De Kwaremonttop om 14.00u en om 14.10u willen we bovenop de Paterberg passeren. Om halfdrie volgt de Koppenberg en om 15.15 uur de gemakkellijk bereikbare Eikenberg. Van hieruit resten ons nog 60 zware kilometers met tal van hellingen en kasseistroken.Er zit ook nog een bevoorrading in en als we daar 15' voor uittrekken, rest ons 2u30' om tegen 18.00u binnen te zijn. Elf uur onderweg, waarvan 10 uur fietsen. Zonder tegenslag moet dit realiseerbaar zijn denk ik. Hopelijk zit de wind redelijk goed en blijven de regenvlagen wat achterwege. Vandaag kwam ik in Eine de Radio Shack ploeg tegen op training. Armstrong was er ook bij, al grappend de rij afsluitend. Tijdens mijn middagpauze stond ik op de Haaghoek, waar het een af- en aanrijden was van wielertoeristen. En rensters, de volledige Noorse damesploeg reed gezwind de stenen omhoog, richting Léberg. Schoon om zien, letterlijk én figuurlijk . Wat de Poll betreft tenslotte, jullie zijn zeer verschillend van mening. Eén rariteit toch: niemand gelooft blijkbaar in Philippe Gilbert, tenzij degenen die nog niet gestemd hebben dit nu gaan doen...Tot morgen, bye Logboek: YTD: 200500 meter.
Hey 's wereldsmooistekoersblogger, vandaag had ik 2 rondjes van 30 kilometer willen fietsen als laatste training voor zaterdag. Nu nog ziek worden, 2 dagen voor D-day zoals Natalie het verwoordt, is geen optie. Ik vond het al welletjes dat ik gisteren doorweekt thuis gekomen ben, vandaar dat ik deze avond niet vertrokken ben. Ook Rudi bleef binnen. Het enige wat we konden bereiken was verkouden worden in dit stormweer en daar hadden we geen zin in. De laatste keer dat ik nu de benen nog eens voorzichtig losfiets zal vrijdag zijn, 30 km aan een heel rustig tempo. Tenandere, nog veel bijtrainen de laatste week wordt eigenlijk afgeraden, rusten is nu de boodschap. Gisteren beloofde ik om een Poll te plaatsen, je kan hem terugvinden aan de rechterkant van deze blog. Donderdag probeer ik een uurschema vast te leggen van passages aan bepaalde gemeenten, al zal dat heel relatief zijn. Een oponthoud wegens een defect aan de fiets,of een val, kan voor heel andere tijden zorgen, maar ik zal toch proberen een benadering te maken. En stip nu maar je favoriete winnaar aan van 's werelds mooiste . Bye. Logboek: YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-.
Hallo, Rondebloglezer, na de welgekomen rustdag van maandag stonden vandaag 30 kilometers op een klein verzetje gepland. De weersomstandigheden beslisten er iets anders over. Toen ik vertrok, om 18.00u, regende het zachtjes, maar blies er een sterke wind. Een paar kilometer verder werden de hemelsluizen dan toch vollebak opengedraaid en mocht ik een uur euh...zeiknat (sorry, vrijheid van de schrijver) rondrijden. Eerst beukend tegen de wind en halverwege op het 'grote mes' naar huis toe, met de wind in de poep . Na een heet bad en 2 borden spaghetti wachtte me nog een plezant karwei: de benen ontharen .Ben daar nu ook vanaf. Nog vandaag heb ik mijn fiets laten checken bij Fangio. Nieuwe remblokken, een nieuwe 'kopserie', wielspaken opgespannen...'t Is goed voor de moraal, weten dat het materiaal in orde is. Wat niet goed is voor de moraal, is opgejaagd worden door Jan en alleman. Ik heb het over Stijn Devolder die langs alle kanten de wind van voren krijgt. Lefevere moet geen renners meer in zijn ploeg hebben die maar één keer pieken per seizoen. Hoeveel renners heeft Lefevere dan wel rondrijden met het palmares van Devolder, denk je dan. Ik heb zijn ploeg eens overlopen en ik vond er 1 (één), T.Boonen. Tja, Lefevere, ik zou er in elk geval nooit willen voor rijden .Wie zondag wint is moeilijk te voorspellen. Je hebt de twee torenhoge favorieten, Boonen en Cancellara, maar daarnaast zijn er toch een tiental kandidaat winnaars. Morgenavond plaats ik hier weer een Poll, jullie kunnen mss meer duidelijkheid verschaffen. Tot morgen, ciao! Logboek: Afstand: 30,250 km Tijd:-.Snelheid: 27,2/u. YTD:200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 151 MHS: 175 Verbruikte kcal.: 725
Dag Rondeblogger, na het trek-, sleur- en klimwerk van gisteren mocht het vandaag wat rustiger. Maar dat is relatief natuurlijk, zeker als je met twee kleppers als Rudi en Paul de weg op moet. De schrik om de knie alsnog te forceren deed me een paar minuutjes vroeger vertrekken dan hen, met de bedoeling om op mijn tempo de snelwegbruggen te kunnen oprijden. Even buiten Snellegem, na precies 15 km, werd ik bijgehaald en konden we met zijn drieën er stevig de pees opleggen. De momenten dat ons tellertje onder de 30/u ging waren schaars, ondanks de felle wind. Die wind, die zat vooral op kop tot in Koekelare, ondanks het bochtenrijk parcours. Na de tweede keer de Keiberg omhoog gereden te hebben konden we dan definitief beginnen aan de achtervolging op de Rode Bol. Dat zit zo: Paul die heeft zo'n supergesofisticeerde Garmin op zijn stuur staan. Daarin kan je een parcours stoppen en als je wat later opnieuw hetzelfde parcours volgt, dan kan je zien waar je je nu bevindt tov de vorige keer door middel van een rood bolletje. Tot voorbij Ichtegem lag de Rode Bol voor ons, maar in Torhout was hij er aan voor de moeite . Plezant hebbeding, zo'n Garmin. In Varsenare reed Paul terug naar huis, Rudi deed er nog 20 km bij langs het kanaal en ik vond het welletjes, na alweer een zwaar trainingsweekend. Over de conditie ben ik zeer tevreden, ik moet nu zowat op 95% zitten. De resterende 5% moeten behaald worden door de opname van een massa koolhydraten (pasta, peperkoek, rozijnen), vroeg gaan slapen, en freewheelend de resterende trainingen afwerken. Dit is de weekplanning: maandag rustdag, dins- woens- en donderdag telkens 30 km en vrijdag een 60-tal. Bye. Logboek: Afstand: 80,0 km Tijd: 2u47'47". Snelheid: 28,6/u. YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 150 MHS: 195 Verbruikte kcal:1765.
Hallo weekendblogger, voilà, we zijn aangekomen aan week 1, de 9 maanden voorbereiding zitten er zo goed als op, het is nu de dagen aftellen tot 3 april. Vandaag stond de generale repetitie gepland in en om Oudenaarde. De oranje lus wilde ik rijden, gewoon omdat daar de leukste bergjes inzitten. Rudi gaf forfait maar ik kon wel rekenen op 3 metgezellen, tenminste dat was de bedoeling, maar ééntje ervan lag om 9 uur nog in zijn tram, dus waren we maar met 3. José had zijn mountainbike meegebracht en Sil, zijn zoon, een fiets waar Tchmill nog mee gereden heeft. De aanloop naar de Kluisberg verliep vlot en ook de beklimming werd vlot genomen. Aan hoge snelheid, want bergaf , fietsten we de overkant van de taalgrens binnen. Immers, in Amougies moesten we de tweede beklimming nemen, de cote de Trieu, mijn lievelingske. Hoe Sil het doet weet ik niet maar hij reed relatief gemakkellijk naar boven op een 46x19 en dat is echt wel groot om rond te trappen! Maar dat is de jeugd zeker, ik zou het nu zeker niet meer voor elkaar krijgen. Na de Trieu, of Knokteberg, -waar Boonen een paar uur later zou verhinderen dat Pozzato nog zou weerkeren in de E3 prijs-, namen we vol de afdaling naar beneden richting Berchem om dan van hieruit de Oude Kwaremont op te rijden. De eerste helft van de kasseistrook nam Sil voor zijn rekening maar dan zakte hij er plots wat door. Eens José ons bijgehaald had, op het Kwaremontplein, nam die fors over, het lange stuk op de kasseien tot aan de Ronsebaan. Maar...zover geraakten we niet, met een doffe krak kwam een eind aan ons gezamenlijk ritje. De zadelpen van Tchmill zijn fiets brak middendoor en daar stond Sil. Na kort overleg zou ik het normale parcours blijven volgen, terwijl zij in Ronse een fietsenmaker gingen opzoeken. We zouden mekaar wel weerzien in Ronse. Niet dus, een gsm is soms supervervelend, maar kan ook erg nuttig zijn. Maar dan moet je hem wel meedoen en niet in de auto achterlaten natuurlijk . Enfin, ik alleen verder dus voor de resterende 50 kilometer. Een goed trainingske. In Ronse reed ik de Kruisberg via de tarmac omhoog, in de hoop hen nog tegen te komen, en daarna ging het via de Hotond naar het plezante werk, eerst de Pater- en dan de Koppenberg. Hoe meer je die bergjes oprijdt hoe gemakkellijker die lijken te zijn. Op de duur weet je zowat elke steen liggen, maar vooral, je kan doseren en voluit gaan waar het echt moet, op de steilste stroken dus. Tenzij je Tom Boonen heet natuurlijk, hoe die op die Paterberg tekeer ging vandaag, jongens toch. Na de Koppenberg volgt de relatief gemakkellijke Steenbeekdries, gevolgd door de Kanarieberg. Dat is een rare, het is een gewone betonnen tweevaksbaan met een fietspad ernaast maar die is zowat 3 kilometer lang, niet steil maar wel lastig. Ik ben altijd blij als die voorbij is.Niet veel verder ligt dan nog de Spichtenberg, een molhoop, in afwachting van de Taaienberg. Net zoals vorige week reed ik die vandaag weer in het gootje naar boven, geleerd van Boonen en cie. Ik moet zeggen, dat gaat echt veel vlotter dan op die kasseien, die er nochtans mooi bijliggen. De laatste heuvel van de oranje lus is de Eikenberg, maar ik neem er nog graag de Wolvenberg bij. Zo heb ik er 12, een dozijn vol, als ik de Spichtenbult niet meereken. Supertevreden met deze laatste 'bergentraining' reed ik naar huis om duimen en vingers af te likken tijdens de uitzending van de Harelbeekse E3 Prijs. Met een imposante Cancellara als winnaar. Volgende week zondag omgekeerd?.We gaan wel zien, begin volgende week mag je hier weer een Poll verwachten. See you. Logboek: Afstand: 79,100 km Tijd:3u22'56". Snelheid: 23,3/u. YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 149 MHS: 185 Verbruikte kcal: 2139
Dag kadernummerblogger, 9927, dat is het kadernummer die me zal vergezellen op weg tussen Brugge en Meerbeke, volgende week zaterdag. Het werd me vandaag, samen met een hoop andere nuttige info omtrent de Ronde, toegestuurd. Het drijft de gezonde spanning alleen maar op, alle formaliteiten zijn nu in orde, volgende week wordt de fiets nog eens onder handen genomen, zeker de remblokken dienen nog vervangen te worden want het gaat er soms nogal driftig aan toe als je in een groep rijdt, en zelf moet ik zien dat de conditie tegen dan ook in orde is. Daar werd vandaag weer een beetje aan gewerkt middels het fietsen van een 30 tal kilometer. De wegen lagen er halfnat bij na een regenbui even voordien, maar het was aangenaam fietsen met wat zon en veel zuurstof in de lucht. Morgen wordt gerust in afwachting van de laatste Vlaamse Ardennentraining van zaterdag. Als je wil weten hoe die verlopen is, kom dan maar eens zien op 't blogke hé. Tot dan, bye. Logboek: Afstand: 30,250 km. Tijd: 1u03'09". Snelheid: 27,9/u. YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 150 MHS: 184 Verbruikte Kcal: 680.
Dag Rondeblogger, na zondag stond vandaag een eerste, rustige training op de planning. Dertig kilometer op vlakke wegen, enkel de bubbel van Aartrijke moest 'beklommen' worden, maar voor de rest was alles biljartvlak. Toen ik vertrok, om 17.45u, zat het zonnetje nog te schijnen en dat maakt het eens zo plezant. De winterkledij bleef dan ook in de kast en werd geruild voor iets luchtigers. Na een goed uurtje fietsen zat de training er al op, morgen donderdag volgt dezelfde training. José, waar ik het gisteren over had, is ook gestart met zijn fietstraining en is dus gemotiveerd om zaterdag niet 'zomaar' mee te fietsen. 'k Ben benieuwd wat hij zaterdag tijdens onze gezamenlijke training uit de mouw zal schudden . Wie vandaag veel goeds uit zijn mouw schudde was M.Bresschel in Dwars door Vlaanderen. Deze Deen stond een jaar of drie-vier geleden klaar om de slotetappe van de 3-Daagse van West-Vlaanderen te winnen in Ichtegem. Niet naar de zin van Robbie McEwen, die voelde dat hij Bresschel niet meer kon remonteren en hem dan maar pardoes de nadar inreed. Pal voor onze neus. De gevolgen voor Bresschel waren dramatisch, maanden revalideren in een Torhouts ziekenhuis en 2 jaar moeten knokken om terug op niveau te komen. Positief aan het voorval is dat hij er een schare supporters bijgekregen heeft in Ichtegem met zelfs een heuse supportersclub! En McEwen ? Die krabbelde recht en liep doodgemoedereerd over de streep... Adios. Logboek: Afstand: 30,250 km. Tijd: 1u07'13". Snelheid: 27,0/u. YTD:200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 143 MHS: 173 Verbruikte kcal: 650
Hey Vlaanderens Rondeblogger, nog 11 keer slapen. Zo dicht zijn we gekomen bij mijn volgende target, het rijden van de Ronde van Vlaanderen. Nog een achttal trainingen en 't zit erop. De eerste is woensdag voorzien, een tochtje van 30 km, heen en terug naar Eernegem. Donderdag doe ik dit nog eens over en vrijdag hou ik de benen stil. Zaterdag dan ga ik voor de laatste keer trainen in en om Oudenaarde, waar ik de oranje lus ga fietsen, uitgebreid met de Wolvenberg. Zo kom ik aan 80 kilometer op een klauwterend parcours. Rudi zal waarschijnlijk niet meegaan maar ik heb 2 andere metgezellen. José Decock, een collega en ex-renner, komt mij samen met zijn zoon Sil gezelschap houden. Sil is aan het trainen voor L-B-L, dat zou dus wel eens een stevige training kunnen worden .See you. Logboek: YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-.
Hallo wielerblogger, slechts 5 uurtjes slaap en tikkende regendruppels op het raam weerhielden me er toch niet van om mijn geplande training af te werken. Toen ik om 8u15 vertrok regende het niet meer maar de wegen lagen er wel kletsnat bij wat resulteerde in kleddernatte kledij na amper 1 kilometer fietsen. Het zij zo, als het over 2 weken ook zo'n weer is dan zal ik er ook doormoeten. Geleidelijk aan werden de wegen droger door de felle maar koude wind. Ik had mijn handschoenen niet aangetrokken en had het dan ook koud aan de vingers. Om mijn knie niet te belasten heb ik zowat de ganse training afgewerkt op een kleine versnelling, het was gewoon de bedoeling om kilometers te draaien. Rudi was niet mee, dus kon ik mijn eigen ding doen. De conditie moet verder opgebouwd worden en dat kan alleen maar met het afleggen van trainingskilometers. En die conditie, die is aan 't komen, getuige mijn hartslag die constant onder de 140 sloeg. Enkel op de heuveltjes liep die op tot 165, wat bij klimwerk goed is. Met nog 35 kilometer te rijden kreeg ik in Wijnendale nog een plensbui op mijn kop die mijn ondertussen gedroogde kledij weer kletsnat maakte. Gelukkig kwam het zonnetje heel lichtjes piepen waardoor het toch wat warmer werd. Voor de komende week staan opnieuw 4 trainingen gepland, woensdag en donderdag telkens 30 kilometer, zaterdag de oranje lus in Oudenaarde en zondag de Houtlandrit van 100. Maar eerst twee dagen op krachten komen, na een zwaar trainingsweekend. See you. Logboek: Afstand: 101 km. Tijd: 3u51'21". Snelheid: 26,0/u. YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. GHS: 134 MHS: 165 PS: Niemand had Freire getipt op mijn Poll van Milaan-San-Remo, hoe zou dat komen
Hey Vlaanderens Mooistevolger, vandaag stond, als ultieme test, de finale van de Ronde op het programma. Samen met Rudi wilde ik het officiële parcours verkennen tussen de Kluisberg en de Muur van Geraardsbergen. Om niet meteen met de beklimming van de Kluisberg te moeten beginnen, startten we in Leupegem, nabij Oudenaarde. Na een 15 tal vlakke kilometers konden we dan starten met de beklimming van de eerste van de dag, de Kluisberg. Goed om de klimspieren op te warmen, want dit moest 15 keer gedaan worden vandaag. En ze volgden snel. Na de Kluis kwam de Cote de Trieu, ook al in tarmac. Dan waren de kasseihellingen aan de beurt. Te beginnen met de Oude Kwaremont, die er erbarmelijk bij lag, ook hier heeft Koning Winter zijn werk gedaan. Na de Kwaremont volgden de Paterberg en de Koppenberg die beiden zonder veel problemen vlot overgereden werden. Na de Koppenberg lag de Steenberg te wachten, direct gevolgd door de T.Boonenberg of beter de Taaienberg. De Eikenberg sloot de kasseibergen af maar niet de kasseistroken. Omdat Rudi zijn fiets niet wil in frieten rijden, paste hij voor de erbarmelijke kasseistroken. Op het kruispunt van de Geraardsbergsestraat en de Holleweg reed hij rechtsaf, de Boigneberg naar beneden. We zouden elkaar terugzien na de kasseien, een 20' verderop. Ikzelf verkende dus wel de kasseistroken, eerst die van de Holleweg, daarna de Ruiterstraat en Kerkgate. Wie met valse tanden door het leven gaat haalt ze hier best uit zijn smikkel of hij mag ze gaan zoeken in de gracht als hij van die kasseistroken afkomt Net voor de kasseien van de jagerij sloot ik terug aan bij Rudi. En die kasseien, ze waren nog niet op, men heeft er destijds ook de Molenberg mee geplaveid. Of toch een poging gedaan want ze liggen er als op een hoop gesmeten. Nooit eerder reed ik de Molenberg op maar 't is te doen, wel slechte kasseien maar niet te lang. Tijd om te recupereren is er weinig want na die Molenberg gaat het in gestrekte draf naar de Haaghoek. Voor het eerst passeert de Ronde hier aan de voordeur van tweevoudig winnaar Peter Van Petegem. Een lang stuk bergop tot aan het begin van de Haaghoek. Ze kunnen het stuk mss de Van Petegemberg heten want het is er verdorie lastig. Na de kasseien van de Haaghoek werd onmiddellijk linksaf gedraaid, de Leberg naar boven. Rudi had hier een aflopende ketting maar zat snel terug de fiets op. Na de Leberg volgde de afdaling richting Michelbeke waar vanuit het centrum de Berendries moet opgereden worden. Daarna kwam nog de Ten Bossestraat en via Parikeberg bereikten we eindelijk Geraardsbergen. Niet alleen de Muur is lastig, ook de Vesten zijn reeds redelijk steil. Dat valt des te meer op als je die naar beneden rijdt, dan pas merk je hoe oplopend die zijn. Om terug te keren had Rudi gezorgd voor een knooppuntenroute van 33 kilometer. Maar...na een kilometer of vijf hadden we prijs, een openliggende straat verleende ons geen doorgang. We volgden dan maar de Dender zonder enig spoor van... knooppunten . Het eerstvolgende dorp dat we tegenkwamen was Deux-Acren, u merkt het al, we waren Wallonië binnengereden. Lang geleden was ik hier in de streek een paar maanden aan het werk om een zieke collega te vervangen en wist ik dat we via Lessines en Flobecq in Ronse terechtkwamen. Een vervelende lange, golvende baan met een erbarmelijk fietspad, maar we zijn toch goed en wel in Ronse aangekomen. De laatste berg lag voor onze neus, de Kruisberg. Deze zit niet in het Rondeparcours dit jaar. Eens boven konden we vliegen naar Leupegem aan 45-50 km/u. Het gaat hier tamelijk bergaf maar vooral, we voelden ons nog goed en dat beloofd veel goeds voor 3 april. Met 15 Rondehellingen en 14,750 kilometer kasseien is dit de zwaarste training die ik sinds lang gereden heb. Morgen volgt een rustdag en zondag fiets ik er 100 op de wegen van onze Houtlandroute. Bye. Logboek: Afstand,137,400 km. YTD: 200500 meter. Medisch rapport: Mijn knie en de hamstrings van Rudi hielden stand. GHS: 142 MHS 212 ( UH??!) Verbruikte kcal: 3947.
Hallo midweekblogger, voor het eerst sinds zondag mocht ik terug de fiets op, zij het om een training op de rollen af te werken. Eén uur goed doortrappend om te eindigen in 'schuim en zweet'. Donderdagavond volgt eenzelfde training en vrijdag zal ik samen met Rudi een mini-RVV rijden. We starten in Leupegem waar we vlakke wegen volgen tot in Kluisbergen. Vanaf Kluisbergen volgen we integraal het Ronde-parcours tot en met de Muur. Daarna rijden we via het lussen-fietsnetwerk terug naar Oudenaarde. Totale afstand van deze trainingsdag zal om en bij de 140 km zijn, gekruid met alle hellingen uit de Ronde op één na, de Bosberg, die we ondertussen al genoeg opgereden zijn. De weersvooruitzichten zijn behoorlijk, hopelijk liggen de Paterberg en de Koppenberg er droog bij, zodat we alle hindernissen al fietsend kunnen nemen. Verslagje van deze zware trainingsdag volgt vrijdagavond, tot dan. See you. Logboek: Afstand: 30 km. Tijd:1u03'00". Snelheid: 29/u.YTD: 200500 meter. Medisch rapport: Met mij alles goed, Rudi heeft last van de hamstrings aan beide benen .
Dag Rondeblogger, een week geleden was ik nog onzeker over deelname aan de Ronde, maar na een prima trainingsweekend is de kogel nu toch door de kerk, ik heb me alvast ingeschreven. Pijn aan de knie heb ik niet meer, dus dat euvel zal nu wel definitief opgelost zijn. Ook Rudi heeft zich reeds ingeschreven, het feit dat er iemand bekends bij is kan deze dag alleen maar nog plezanter maken . 3 april mag dan al razendsnel dichterbij komen, er moet nog heel wat getraind worden. Woensdag en donderdag wordt dat telkens een uurtje op de rollen en wat vrijdag brengt dat laat ik later deze week nog weten. Zaterdag wordt gerust, ideaal om op tv Milaan-San-Remo mee te pikken,de eerste klassieker van het nieuwe wielerseizoen. Tijd voor een eerste poll. Als je denkt te weten wie zaterdag wint, vink dan het bolletje aan en zie wie andere bloglezers als favoriet nemen. Bye. Logboek: YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-.
Hey, zondagblogger, na mijn twee geslaagde tests, op vrijdag en zaterdag ,stond vandaag test drie gepland. Voor het eerst sinds lang werd het onze Houtlandrit over een afstand van 100 km. Voor de gelegenheid waren we niet met twee maar met drie. Rudi had zijn collega Paul meegebracht, notoir fietser en reeds meerdere keren deelnemer aan de Ronde van Vlaanderen. Omdat ik me niet wilde forceren van in het begin, nam ik een voorsprong van 10'. Zo kon ik rustig aan mijn eigen tempo de eerste helft van ons parcours affietsen. Veel wind was er niet, ik moest dus niet al te hard duwen om een respectabele snelheid te kunnen aanhouden. Paniek sloeg me echter om het hart toen ik na zo'n 6 km de pijn in mijn linkerknie voelde opsteken. Acht maanden training flitste achtereenvolgens door mijn hoofd, ik zou aan de volgende straat linksaf slaan richting thuis. Even plots als ze gekomen was stopte de pijn echter en ik besloot toch door te fietsen. Ik bevond me nog altijd in Varsenare, ik kon dus nog altijd de remmen dichtknijpen, indien nodig. Rustig fietste ik de snelwegbrugjes over, richting Snellegem. Dan naar achtereenvolgens Zerkegem, Bekegem, Eernegem, Koekelare, allemaal zonder pijn. Oef .In Koekelare kon ik nog alleen beginnen aan de gelijknamige berg en ook in Ichtegem was ik nog alleen om er de Keiberg op te fietsen. Net toen ik ze wilde als vermist opgeven kwamen Rudi en Paul bij me aansluiten. We waren toen 45 km ver. Het tempo ging met een ruk de hoogte in tot 30-35, maar al slepend, op zijn Nuyens , ging ik vlot mee. Tot ik tussen Aartrijke en Zedelgem het gevoel had dat ik me teveel aan het forceren was. Bang als een wezel reed ik vandaag om die knie wat te sparen. Ik lichtte mijn companen in dat ik alleen verder zou fietsen en zo geschiedde. Ik deed me tegoed aan een energiedrank om wat op mijn positieven te komen. In de verte zag ik hen een verkeerde weg inslaan. Bewust bleek later, ze deden een klein ommetje zodat ik opnieuw voor hen zou rijden en weer kon aanpikken eens ze bij me waren. In nood kent men zijn vrienden hé .Bedankt voor jullie gebaar Paul en Rudi De ingenomen caloriebom deed zijn werk en ik kon terug meedraaien tot in Varsenare. Hier besloot Paul om huiswaarts te rijden, Rudi en ik breiden er nog een retourtje Kust aan, onderweg keuvelend hoe onze verdere trainingsstrategie er moet gaan uitzien. Voor de komende week wordt dit de training: maandag en dinsdag rustdag, woensdag en donderdag telkens een uurtje op de rollen en vrijdag de finale 130 kilometer van de Ronde. Dat wil zeggen starten in Oudenaarde en via Kluisbergen naar Geraardsbergen rijden, onderweg 15 hellingen opvretend samen met een aantal kasseistroken. In Geraardsbergen maken we rechtsomkeer om via Brakel terug naar Oudenaarde te fietsen. Zaterdag wordt gerust en zondag rijden we opnieuw onze eigenste Houtlandroute. Ciao! Logboek: Afstand: 103,450 km. Tijd: 4u01'18". Snelheid: 25,8/u. YTD: 200500 meter. Medisch rapport: allicht definitief verlost van 2 maanden miserie .
Hela bloggeling, na mijn rollentest van gisteren is nu ook mijn training op de weg bijzonder goed meegevallen. Het was de bedoeling om 60 km te fietsen aan een rustig tempo, eerder om te zien hoelang de kniepijn zou wegblijven dan om snel binnen te zijn. Wat die kniepijn betreft, die bleef ook vandaag uit. Het is meteen voor het eerst sinds Nieuwjaar dat ik zonder pijn die afstand overbrug. het doet me dan ook veronderstellen dat de ontsteking nu volledig weg is. Eindelijk . Zondagmorgen ga ik opnieuw de fiets op, dit keer voor 100 km. Eerst dacht ik om ze te rijden met Rudi en zijn compaan, maar ik zal een kwartier vroeger vertrekken dan hen. Niet alleen plezant voor hen, een achtervolgingske op poten zetten, maar vooral nuttig om mezelf niet tegen te komen. Mezelf kennende zou ik me weer forceren en dat wil ik absoluut vermijden. De Ronde wordt morgen niet gereden, maar over drie weken en ik wil ze kunnen fietsen. Domme dingen doen zijn dus uit den boze, vandaar. Als ze me inhalen na de Koekelaarse bergzone is 't goed, ik zal dan wel aanvoelen of ik al dan niet zal aanpikken. De hartslag zat ook goed, wat bewijst dat de conditie niet weg is. Zo, morgen test 3 van dit weekeinde, de heuveltjeszone in 't Houtlandse goed verteren en als 't goed is...me inschrijven. Tot morgen, bye. Logboek: Afstand: 60,1 km. Tijd: 2u21'29". Snelheid: 25,9/u. YTD:200500 meter. Medisch rapport: -. GHS: 149 MHS:172. Kcal: 1473.
Hey, sportblogger, na een volledige week nietsdoen was het vandaag erop of eronder. Als het vandaag niet goed zat was 't over om deel te nemen aan de Ronde. Vandaar dat ik meteen voluit wilde testen. Eén uur lang heb ik volgas gegeven op de rollen omdat ik direct voelde dat het goed zat. Het resultaat van een week lang alles te laten rusten en genezen heeft blijkbaar vruchten afgeworpen want het ging prima. Geen spatje pijn meer gevoeld, ik kan zaterdag dus met een gerust gemoed beginnen op de weg. Ik voorzie een 60- tal kilometer aan een rustig tempo. Als ook deze training meevalt, weeral een must !,dan rij ik er zondagmorgen 100, samen met Rudi en een collega van op zijn werk. Wat daarna volgt lees je straks, na mijn ritje van 60 km. Adios. Logboek: Afstand: ca 28 km. Tijd: 1u02'00". Snelheid: ca. 28/u YTD: 200500 meter. Medisch rapport: training volledig pijnvrij afgewerkt.
Hé Rondeblogger, 47 jaar heb ik er moeten op wachten. Alhoewel. Je wordt er natuurlijk niet mee geboren. En als je 10 jaar bent haal je het ook nog niet. De meeste mannen halen het wel tussen de leeftijd van 15 tot 20 jaar. Je kan dus stellen dat ik er 30 jaar heb moeten op wachten. Waarom het zolang geduurd heeft weet ik ook niet. Ik doe aan uithoudingssport , ja. En ik verplaats mij nogal veel te voet, elke dag weer. Televisie kijken is ook al niets voor mij, vanwege geen 'zittend gat'. Daaraan zou het dus eventueel kunnen liggen. Maar anderzijds eet ik als een dijkendelver. Ook net voor het slapengaan, ja. Een bord soep met een boterhammeke of drie, als het 22.00 uur gepasseerd is. Met gehakt of een droge worst, 't mag ook smeerkaas zijn. En dan naar bed, met een volle maag. En toch heeft het zolang geduurd. Dertig jaar. Op 47 jarige leeftijd voor het eerst de weegschaal op 60 zien afklokken. 60,100 kg, om precies te zijn. Vanmorgen, droog aan de haak. Ik kreeg er zowaar een kick van . Genoeg gezeverd, na niks te hebben getraind deze week zal ik vrijdagavond opnieuw proberen om pijnloos een uurtje op de rollen te fietsen. Zaterdag volgt dan een allerlaatste test met het oog op al dan niet deelname aan de Ronde van Vlaanderen 2010. Als de 100 km probleemloos gereden worden train ik door, als ik opnieuw pijn gewaar wordt, zal ik me klaarstomen voor een volgende marathon, half september tussen Nieuwpoort en Ieper. En de Ronde, die wordt elk jaar gereden zeker...? Bye. Logboek: YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-.
Dag Flandriënblogger, daarnet was er op Canvas de tweede aflevering in een reeks van zes over de Flandriëns van 1960 tot nu. Verleden week was het beeldmateriaal nog allemaal zwart-wit 'gekleurd', vandaag was het al iets gekleurder. Beklijvender ook, want vanaf de jaren '70 heb ik het ook allemaal zelf meegemaakt. Nostalgie ten top, heet dat. Archiefbeelden van toen met commentaar van de hoofdrolspelers anno 2010. Schitterend om zien ook hoe rivaliserend die renners van toen elkaar nu respecteren en gemoedelijk met elkaar kunnen omgaan, zelfs vrienden geworden zijn. Of toch niet...je moet vooral eens kijken volgende week maandag, tien over negen op canvas! Na mijn ritje van zaterdag, waar ik na anderhalf uur heel lichtjes de knie voelde, werd me nu aangeraden om totaal niet meer te fietsen tot donderdag of vrijdag. Dan mag ik een half uurtje op de rollen. Zaterdag dan moet ik voluit kunnen gaan met Rudi bij onze Houtlandrit. Als dit volledig pijnloos gereden kan worden is 't goed. Als ik hier echter opnieuw enige pijn gewaar wordt, ja dan zal 't voor 2011 zijn zeker. En moet ik een antwoord vinden op de vraag: hoe vul ik dit jaar sportief op... Logboek: YTD: 200500 meter. Medisch rapport: als ik niet fiets, voel ik niets
Hé, weekendblogger, gisteren fietste ik niet om de knie wat rust te gunnen na 3 dagen fietsen op de rollen. Vandaag dus voor het eerst weer de weg op in mooi, zonnig weer maar met behoorlijk wat wind. Ik was alleen, Rudi rijdt morgen zijn gebruikelijke 100 km, dus al het kopwerk, met of zonder tegenwind, was voor mij. Alweer om de knie niet te forceren heb ik slechts anderhalf uur gereden met op het eind een heel lichte voeling. De ontsteking is dus nog niet voor de volle 100 % weggetrokken. Zondag fiets ik niet en vanaf maandag zal elke avond wat bijgetraind worden op de rollen om toch maar de broodnodige kilometers in de benen te hebben. Volgende week zaterdag zou ik dan opnieuw weer voluit moeten kunnen meetrainen met Rudi. Afwachten maar...Ciao! Logboek: Afstand: 37 km. YTD: 200500 meter. Medisch rapport: naar het einde vd training toe een lichte voeling. GHS: 131 MHS: 144
Ik ben Guy Devreker
Ik ben een man en woon in Varsenare (België) en mijn beroep is comm.afgevaardigde.
Ik ben geboren op 12/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,lange afstandslopen,levensgenieter en nog zoveel meer.
Het huis wordt gedeeld met een schat van een dochter,Latoya(°11.08.1992)en,tot voor kort, Minou,de poes°1998- +10.08.09
Aangekomen aan station 45 even teruggeblikt naar wat verwezenlijkt werd en ...wat niet.Enkele sportieve uitdagingen wilde ik toen graag nog aangaan.Target One: het lopen van een Marathon: gelopen op 14 IX 2008 én op 19 VI 2009.Target Two: het fietsen van de Ronde van Vlaanderen: gereden op 03 IV 2010.
Hieronder enkele foto's met buurman/trainingsbuddy Rudi,in loondienst bij Bianchi...
Aantal gefietste kilometer als voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen 2010, vanaf 1 juli 2009.
juli : 654,8 km augustus : 771,8 km september : 395,7 km oktober : 587,5 km november : 407,5 km december : 386,6 km januari : 492,7 km februari : 51 km (knieontsteking) maart : 826,8 km
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de NVV-Marathon,vanaf 20 september 2008.
september: 33,00 oktober: 112,20 november: 59,50 december: 31,30 blogverslagen van december leren jullie waarom de klm.in november en december zo laag liggen. januari: 152,00 februari: 166,50 maart: 187,20 april: 168,70 mei: 290,40 juni: 136,30 totaal aantal gelopen kilometers t/m 17 juni: 1337,10 + 42,195 op 19.VI.2009.
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de IFF-Marathon,vanaf 01 november 2007.
Niks dan lachende gezichten voor de start,een uurtje of twee later was dat al heel wat minder... Vlnr.:Gert Luyckx,ikzelf,mijn superb-coach-begeleider Luc Duyck.
Afzien als nooit tevoren op weg naar Ieper,samen met een supergeconcentreerde 'coach-begeleider' Luc Duyck.
. Door die RVV zelf te rijden is mijn respect voor die wielrenners er alleen maar groter op geworden. Dat het een lange dag werd zal je wel merken in volgend relaas. Twintig over vijf. De wekkerradio loopt af. Het eerste wat ik doe is naar de het badkamerraam lopen om te zien of het regent. Het is droog op de velux, oef! Ik mocht er niet aan denken om van bij de start al in de regen te moeten vertrekken. Na een peperkoekontbijt belt Rudi stipt om zes uur aan. Zijn vrouw brengt ons met de wagen naar St.-Andries, waar onze fietsen staan en van hieruit vertrekken we naar de Brugse Grote Markt waar ook Paul zich al bevindt. Zeven uur, we rijden van het podium af richting ring, aan matig tempo. Bij het buitenrijden van Brugge wordt de snelheid met een ruk de hoogte ingejaagd, we rijden zo'n 30/u., maar de wind richting Wenduine zit goed. We kunnen zelfs genieten van de zonsopgang, de adrenaline voel ik nu al door mijn lijf gieren. Je mag dan al constant aan 30 rijden, door verkeerslichten en andere remmingen, rijden we Oostende buiten aan een gemiddelde van 28/u. Van Oostende naar Torhout was er een felle zijwind en er werd in waaiers gereden van het fietspad tot aan het midden van de rijweg. Niet zonder gevaar, even voorbij de brug van Snaaskerke rijdt iemand tegen een voorligger en schuift meters over het asfalt, een zestal anderen in zijn val meesleurend.Rudi en ik kunnen ze net ontwijken. Het gaat nu snoeihard richting Torhout waar de eerste controle en bevoorrading is. Latoya had de koude getrotseerd en stond me daar klappertandend op te wachten, om mij een hart onder de riem te steken, bedankt meid! Bij het vertrek in Torhout speelden we Paul kwijt, die we pas in Desselgem zouden terugzien. In Roeselare vielen de eerste regendruppels en iets verder reden we in de gietende regen richting Moorslede. De felle wind maakte het er allemaal niet gezelliger op maar...ik genoot. In Ledegem hield de regen op en fietsten we richting tweede controle en bevoorrading naar het Dorp van de Ronde, Desselgem. We hadden hier 108 km. en ons tellertje stond op 28,3/u. Perfect op schema. Met de fiets moesten we hier te voet door een tent om ons te bevoorraden zodanig dat bij het buitenkomen van die tent onze teller op 28/u rond stond. Tja. Via kletsnatte wegen ging het nu naar Waregem om via Nokereberg, Kruishoutem te bereiken. De Ronde kon nu echt beginnen. Eerste euvel van de dag: de Huisepontweg in Wannegem-Lede. Samen met Paul reed ik rustig, maar toch op tempo, om de schokken wat minder te voelen, deze lange kasseistrook over. Bij het afrijden was Rudi niet te zien. Hij zou ons wel spoedig bijhalen, desnoods vonden we elkaar wel terug in Oudenaarde waar de derde controlepost was. Echter, ook daar van Rudi geen spoor. Telefonische oproepen bleven onbeantwoord. Ik sprak af met Paul dat ik op het gemak zou doorrijden naar Ruien, omdat ik daar een fietswissel wilde doorvoeren.Tegen dat die wielen verwisseld waren zouden Paul, Rudi en Bruno, die van hieruit startte, me wel bijbenen. Ik alleen dus op weg naar Ruien, via de oude spoorwegbedding van Oudenaarde naar Berchem. De wind blies hier fel op kop en ik reed alleen, wachtend op een groepje waarin ik me weer kon verschuilen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, de eersten die me bijhaalden reden me direct uit de wielen. Een tweede groep die me bijhaalde, weer van dadde, godver wat is me dat hier, ik kwam duidelijk mezelf tegen. Toen ik eindelijk in Ruien aankwam stond Ferdi me met de wagen op te wachten, klaar om van wielen te wisselen. Dat achterwiel van Latoya heeft zeven tandwieltjes en het is altijd mikken om het wiel er ordentelijk in te krijgen. Gehurkt monteerde ik het wiel, en dat zal ik geweten hebben. Ik wachtte een paar minuutjes maar mijn companen waren niet te zien. Ik wist niet of ze mij voorbijgereden waren in Ruien en vertrok dan maar alleen richting Kluisberg. Wat me hier overkwam, dat hou je niet voor mogelijk. Door het gehurkt zitten bij de wielwissel kwamen mijn bilspieren in totale verzuring. Met moeite bereikte ik de top van de Kluisberg. In de afdaling naar Orroir toe verloor ik dan nog mijn controlekaart. Rechtsomkeer dus en constateren dat ik ook al mijn id.kaart en rijbewijs kwijtgeraakt was.Vriendelijke mensen uit Hulste hadden die gevonden en belden me daarvoor zondagmorgen op. Oef. Na de Kluisberg kwam mijn geliefde Cote de Trieu eraan. Weer voelde ik die totale verzuring, net of de bovenbil wordt uiteengerokken. Volledig van mijn melk kwam ik boven aan. Er restten mij nog 95 kilometer en ik overwoog om er mee te kappen. Op die manier verder rijden had geen zin. Ik deed me tegoed aan een gel-voeding, dronk een halve bus Isostar leeg en begon aan de afdaling naar Berchem,om van hieruit de Oude Kwaremont aan te vatten. Komt het door de gel drank of door het dokkeren op de kasseien van de Kwaremont, ik weet het niet maar de verzuring in de billen verdween bij het beklimmen van die Kwaremont. Even voor het Kwaremontplein stond me een aangename verrassing te wachten. Supporter Tine was helemaal uit Veurne overgekomen om foto's te maken en me aan te moedigen. Ik moest nu wel verder rijden.
. Van de Kwaremont fietste ik op een heel gezapig tempo naar de Paterberg, als ik die overleef zit het weer goed, dacht ik bij mezelf. Hij kwam eraan, het viel redelijk mee van in de weg rijdende toeristen en ik reed hem zowaar erg vlot naar boven. Mijn dipmoment was voorbij, die Ronde zou er moeten aan geloven. In een mooi doorfietsend groepje ging het naar de Koppenberg. Halverwege was het een kluwen van te voet gaande rijders, maar er was toch een smalle doorgang voor de dappere stampers. Net voor mij reed iemand op zijn mountain-bike gezwind naar boven. Die moet ik volgen, die rijdt naar boven, ging het door mijn hoofd. We kwamen aan het steilste stuk en pardoes zette hij zijn beide voeten op de grond. Ik raakte niet meer uit de klikpedalen en twee tellen later lagen we allebei met onze smikkel tegen de Koppenbergkasseien. Mijn stuur zat klem in zijn achterwiel en na zich uitgebreid verontschuldigd te hebben zetten we onze weg voort, te voet naar boven. En dan zie je dat tellertje frustrerend rap naar beneden duikelen, 27,5-27,4-27,3...Focussen op een gemiddelde van 26/u wordt dan bijkomstig en het kan je eigenlijk allemaal niet veel meer schelen. Als je maar die Ronde kunt uitrijden. Bovenop de Koppenberg probeerde ik weer contact te krijgen met Rudi. Tevergeefs. Na de Steenbeekdries was er weer controle, juist aan de voet van de Taaienberg. Na de Taaienberg volgde de Eikenberg en hier boven werd de psychologische grens van de 200 kilometer bereikt. Nog 60. De kasseien dienden zich aan, eerst de Holleweg, gevolgd door de Ruiterstraat en Kerkgate. Met een kleine Italiaan lostten we elkaar om beurten af. Toen die kasseien voorbij waren ratelde hij wat af wat ik niet verstond maar ik kreeg zowaar een schouderklopje. Terwijl ik de kasseien uit mijn billen losschudde schakelde hij een tandje bij en hop,...weg was hij. Via kleine weggetjes ging het nu richting Molenberg. Of beter Modderberg. Een sliert van slijk stond op de ongelijke kasseien, al slippend en patinerend kon ik toch naar boven rijden, op weg naar de volgende hindernis, de Haaghoek. Direct hierna volgde de Léberg en hierboven probeerde ik nogmaals contact te leggen met Rudi. Opnieuw zonder resultaat. In gestrekte draf fietsten we nu naar de Berendries en Tenbosse. Enkel de Muur en de Bosberg lagen nog in de weg vooraleer Meerbeke eraan kwam. In Parike was nog een bevoorradingspost opgesteld van Red Bull en terwijl ik daar een klein flesje RedBull booster nuttigde brak de hel los. Hagelstenen en slagregen kwam met bakken uit de lucht. Nadat de bui overgetrokken was ging het naar de Geraardsbergse Muur. Het enthousiasme van het volk dat hier stond duwt je letterlijk omhoog. Kippenvel! De Bosberg was de laatste, maar ook die werd nog zonder al te veel problemen overgereden. Een groep losgeslagenen passeerden mij aan 40-45/u. Ik kon mijn wagentje aanpikken en keisnel reden we, op kletsnatte wegen naar Meerbeke. Op zo'n moment krijg je weer zo'n adrenaline opstoot, niet te doen. Bij het binnenrijden van Meerbeke nam die groep teveel risico's en liet ik me uit de groep wegzakken. Genietend reed ik de laatste drie kilometer naar de aankomst toe. Wat er door je lijf gaat bij het uitkomen van die laatste bocht, als die gele aankomstboog in de verte staat te blinken, dat is moeilijk onder woorden te brengen. Euforie maakt zich van je meester. Opdracht volbracht. Geslaagd. 6394 caloriën armer, dat wel, en dat die kilometerteller op 24,6 bleef steken, maakt dan allang niets meer uit. Blijft de vraag, waar zaten Rudi en Paul?? Ik bleef nu maar doorbellen en kreeg eindelijk een telefoontje terug. Rudi was gevallen in Wannegem-Lede, op de allereerste kasseistrook!! In Oudenaarde heeft hij zowat een half uur in de EHBO-post verbleven om zich te laten verzorgen aan de knie en samen met Paul en Bruno heeft hij de rest van de Ronde afgewerkt. Gelukkig konden ook zij hun Ronde uitrijden. Rudi vroeg me nadrukkelijk om Bruno te bedanken, die kilometers kopwerk voor zijn rekening genomen heeft, en veilig Paul en Rudi tot in Meerbeke loodste.
-het stuurnummer stevig vastmaken enzovoort. Gisteren beloofde ik om enkele richttijden door te geven van plaatsen waar we langskomen. Dit zijn theoretische tijden, er hoeft niet veel te gebeuren om het schema overhoop te kletsen. Enfin, dit zijn de vermoedelijke tussentijden, ingeval we om 7.00 u van het podium in Brugge afrijden: Torhout: 8u50-9.00u.(eerste bevoorrading)-Desselgem, dorp vd Ronde en tweede bevoorrading : 10.45-11.00u- Ruien, hier wissel ik van wielen om een kleinere versnelling te hebben tijdens het bergop fietsen : 13.10-13.15u. De wielen worden meegevoerd vanuit Brugge door Ferdi, die enkele vrienden bijstaat die ook de Ronde rijden. Bij deze alvast bedankt Ferdi ! De top van de Kluisberg willen we bereiken omstreeks 13.25 u. De Kwaremonttop om 14.00u en om 14.10u willen we bovenop de Paterberg passeren. Om halfdrie volgt de Koppenberg en om 15.15 uur de gemakkellijk bereikbare Eikenberg. Van hieruit resten ons nog 60 zware kilometers met tal van hellingen en kasseistroken.Er zit ook nog een bevoorrading in en als we daar 15' voor uittrekken, rest ons 2u30' om tegen 18.00u binnen te zijn. Elf uur onderweg, waarvan 10 uur fietsen. Zonder tegenslag moet dit realiseerbaar zijn denk ik. Hopelijk zit de wind redelijk goed en blijven de regenvlagen wat achterwege. Vandaag kwam ik in Eine de Radio Shack ploeg tegen op training. Armstrong was er ook bij, al grappend de rij afsluitend. Tijdens mijn middagpauze stond ik op de Haaghoek, waar het een af- en aanrijden was van wielertoeristen. En rensters, de volledige Noorse damesploeg reed gezwind de stenen omhoog, richting Léberg. Schoon om zien, letterlijk én figuurlijk
. Bye.
. Na een heet bad en 2 borden spaghetti wachtte me nog een plezant karwei: de benen ontharen
.Wie zondag wint is moeilijk te voorspellen. Je hebt de twee torenhoge favorieten, Boonen en Cancellara, maar daarnaast zijn er toch een tiental kandidaat winnaars. Morgenavond plaats ik hier weer een Poll, jullie kunnen mss meer duidelijkheid verschaffen. Tot morgen, ciao!
Adios.
.See you.
.In Koekelare kon ik nog alleen beginnen aan de gelijknamige berg en ook in Ichtegem was ik nog alleen om er de Keiberg op te fietsen. Net toen ik ze wilde als vermist opgeven
De ingenomen caloriebom deed zijn werk en ik kon terug meedraaien tot in Varsenare. Hier besloot Paul om huiswaarts te rijden, Rudi en ik breiden er nog een retourtje Kust aan, onderweg keuvelend hoe onze verdere trainingsstrategie er moet gaan uitzien. Voor de komende week wordt dit de training: maandag en dinsdag rustdag, woensdag en donderdag telkens een uurtje op de rollen en vrijdag de finale 130 kilometer van de Ronde. Dat wil zeggen starten in Oudenaarde en via Kluisbergen naar Geraardsbergen rijden, onderweg 15 hellingen opvretend samen met een aantal kasseistroken. In Geraardsbergen maken we rechtsomkeer om via Brakel terug naar Oudenaarde te fietsen. Zaterdag wordt gerust en zondag rijden we opnieuw onze eigenste Houtlandroute. Ciao!
