't zit er op, Vlaanderens Mooiste heeft weer z'n winnaar. En wat voor één hé, vooral de manier waarop toont de superklasse van de Zwitserse beer uit Bern. Als mede topfavoriet het wit uit de ogen kijken van je rechtstreekse concurrent en dan gas geven. Mja. Een andere favoriet ging er al bij liggen in Gits, ze waren amper 19 km ver. Gits en Tom boonen, dat komt nooit goed, cfr BK 2011. Weeral op zo'n domme manier als in Gent-Wevelgem de grond goeiedag zeggen. Meer dan vroeger is wielrennen een sport waarin je alert moet zijn van de eerste tot de laatste kilometer. Ik vraag me af of de Ronde niet te groot aan het worden is, op alle vlakken. Weken op voorhand rijden die toppers andere wedstrijden in functie van. De media aandacht, de rechtstreekse van 9 u tot 18 uur!, het groot deelnemersveld enzovoort. Alles in het teken van die Ronde. Misschien moet de organisatie daar ingrijpen om die chaos van begin tot einde, te minimaliseren. Twintig ploegen van 8 renners, 160 renners ipv 200. Op die manier vallen de mindere goden er al van tussen en hebben de anderen al wat meer plaats. Want 't is wringen hé, de vlag was pas gehesen, daar in Loppem, of ze gingen al aanvallen. Zwiepen van de ene kant naar de andere. Met alle gevolgen van dien. Boonen was trouwens niet de eerste, een Kortrijkzaanse neoprof ging er al bij liggen na 2 km. Niet dat die jongens hun kans niet mogen krijgen natuurlijk, ze moeten tenslotte zo vroeg mogelijk ervaring opdoen. Zoals Josh Vande Zande, waar schrijver en wielerfreak Dimitri Verhulst vanmorgen heel de tijd zo lyrisch over deed. 22 jaar en direct mee in een vroege vlucht die 200 km ver droeg. Knap! Maar toch, als neoprof debuteren in de Ronde, 'k weet het niet. Wat die rechtstreekse betreft, mij niet gelaten en waarschijnlijk Stad Brugge ook niet. Onbetaalbare promo, als je weet dat de Ronde ook uitgezonden wordt tot ver buiten Europa. Kersvers burgemeester Landuyt was dan ook niet weinig fier de boel op gang te mogen schieten. En fier mag ie zijn op zijn Brugge. De eerste 8 kilometer moesten de renners aan een slakkengangetje 't stad doorkruisen, op die manier kregen we via de heli prachtige lage luchtbeelden van deze schitterende stad. Niet alleen binnen de stadskern oogt Brugge heel mooi, ook tot ver daarbuiten, wat van pakweg Gent, niet gezegd kan worden. Van luchtbeelden gesproken, eens de Vlaamse Ardennen bereikt werden, was het ook hier weer genieten, niet alleen van de koers maar ook van de streek. En wat gezegd van het camerawerk op de motor. De koers wordt gemaakt op de kop van de wedstrijd maar ik zie ook graag die prachtige shots van de staart van het peloton, hoe die jongens achteraan moeten werken en wroeten aan een rotvaart om toch maar in het wiel te blijven van hun voorganger. Tot de schakel kraakt en ze op hun voorligger een meter verliezen, dan twee, tien, vijftig... en dan angstig om zich zien of ze kunnen inpikken in een groepje eerder gelosten. De Ronde, dat is alles van het dagelijkse leven in één. Vreugde, verdriet, angst, overmoed, tragiek en heroiëk. En te groot . Ciao.
Hey sportbloggeling, vier maanden, zo lang is het geleden dat ik nog eens een bescheiden aantal kilometers gefietst heb. Vier maanden geen sportief plezier gehad. Uitvluchten genoeg daarentegen. Te warm, te koud, te nat, geen goesting... Vandaag was 't genoeg geweest! Zon, tien graden warm, meer moet dat niet zijn voor een uurtje buitenlucht activiteit, toch? Om de koersfiets van stal te halen, dat zag ik niet zitten vanwege het vele poetswerk achteraf aan mijn mooi hebbedingetje. Lopen, een uur lang en 2 jaar geen looppantoffels meer aangehad, hum, ook al geen optie. Laat ik hier nu toch nog wel een basic en spotgoedkoop mountain bikeske staan hebben zeker. Zo ene om rap even heen en terug naar de bakker te fietsen. Snel mijn oudste wielerplunje uit de kast geplukt en de hort op. Een kilometer hier vandaan zit ik op het Varsenaars Mountain Bike Parcours. Aan restaurant De Velddreef op de Gistelsesteenweg inslaan en dan de eerste straat rechtsaf, de Lindenlaan, opdraaien. Nog geen kilometer verder begint het feest! Verharde boswegen, kilometers lang, door Domeinen Tudor en Beisbroek, met nu en dan eens een verharde oversteek. Wat een plezier, de longen vol gezonde boslucht pompen, ondertussen genietend van het schitterende herfstdecor. Dat ik deze sport niet eerder ontdekt heb, dju toch! Of toch, lang geleden toen ik met vrienden in de Ardennen was, reed ik ginds eens zo'n route, bergop, bergaf. Na een paar kilometer trapte ik mijn versnellingsapparaat al naar de Fillistijnen. Gelukkig deden de remmen het toen wel uitstekend want tijdens een afdaling stond de weg plots boordevol schapen. Net op tijd stond ik stil, goed voor mijn lijf én voor die schapen, ik vrees dat er daar anders een drietal niet teveel meer gingen moeten mekkeren. Anderzijds, 't was toch rond de Paasperiode, en geef toe, zo'n koteletje is toch niet te versmaden. Ja, met die fietsterroristen waarmee ik toen op pad was, Roland en Didier, kon je van alles meemaken. Enfin, om maar te zeggen dat het me vandaag bijzonder goed meegevallen is. Zelfs mijn benen doen (nog) geen pijn. Alleen mijn euh...poep. Is 't zadelpijn of is 't van mijn wiebelend zadel die ik telkens weer een klop op zijn kop moest geven om terug goed te zitten? Ik zei het al, 't is een goedkoop fietsje, mss toch eens uitkijken naar wat beters? Bye.
wat doet een mens zoal bij zo'n euh...strontweer, geen politieker zijnde? Want die weten wél wat gedaan natuurlijk. Ze lopen hier de deur zowat plat, heb er al aan gedacht om ze te laten open staan, maar mijn chauffage protesteert dan, en zo is 't altijd wat. Morgen zondag mogen we dus onze stem gaan uitbrengen, een voorrecht is dat, en er zouden wel eens aardig wat verschuivingen kunnen plaatsvinden. In Antwerpen hebben ze er natte dromen over, 't zal er daar dan ook serieus om spannen. Dichterbij, in Gent, zal de huidige coalitie wel standhouden, met volksvriend Termote als leider. In de mooiste stad van Vlaanderen, Brugge, en niét Gent zoals Mieke Bouve deze week in een radio-interview zei, Mieke is hier waarschijnlijk nog nooit geweest ;) , zal het er waarschijnlijk wél om spannen. Brugge wordt momenteel geleid door de sympathieke CDnV-er,(ze bestaan), Patrick Moenaert. Maar die heeft er na 18 jaar schoon genoeg van en probeert de fakkel nu door te geven aan Dirk De Fauw. Hij zal het moeten opnemen tegen ex-minister Renaat Landuyt en dat zou wel eens een zeer lastige opdracht kunnen worden in het van oudsher 'rode Brugge'. Het was misschien strategischer geweest om nog eens Moenaert op te voeren om na drie jaar de burgemeestersjerp door te geven aan De Fauw. Ze doen maar, in die grootsteden. Wat mij het meest interesseert is wat hier in 't dorp gebeurt.Want ze hebben hier nogal wilde plannen. Varsenare hoort niet bij Brugge maar is een deelgemeente van Jabbeke. Een dorp van 5000 inwoners, twintig jaar geleden zo groen als gras, wat ook de reden was om hier te komen wonen en het drukke St-Michiels te ontvluchten. Nu heeft de huidige coalitie het voor elkaar gekregen om dit dorp uit te breiden met een verkaveling. Geen probleem, iedereen heeft graag een eigen huisje met tuintje. Maar de ene verkaveling is de andere niet natuurlijk. Vijftig-zestig huizen een plaats geven in een dorp, ja. Hier gaan ze er eensklaps 422 bouwen. Vierhonderd tweeëntwintig! Duizend mensen. Vijf à zevenhonderd auto's. Nu moet je weten, Varsenare-dorp is bereikbaar via drie wegen. Enerzijds de Oude Dorpsweg die pal door het centrum loopt en nu al voor moeilijk doorgaand verkeer zorgt en anderzijds de Legeweg en de Zandstraat, twee wegen waar twee auto's elkaar met moeite kunnen kruisen. Voor wie hier ooit komen lopen is, al het groen rond het sportterrein zal verdwijnen. Allemaal hé, als je op de sportterreinen staat, zal je volledig ingekapseld zitten door nieuwbouw woningen. Hoe ze dat mobiliteitsprobleem gaan aanpakken, vroeg ik aan de brave mensen van de CDnV, die hier momenteel de dans leiden. Geen ene wist er een klaar en duidelijk antwoord op te geven, ook Hendrik Bogaert niet, huidig staatssecretaris in de Federale regering, die zijn nieuwe poulain kwam voorstellen. Ik verdenk er Bogaert trouwens van een ferme vinger in de pap te hebben gehad in 'de verkrachting van Varsenare'. Als die mannen in Brussel zitten..., zie maar naar wat Declercq voor mekaar kreeg in Kortrijk. Megaprojecten heeft die gerealiseerd voor de Kortrijkzanen, het ene al wat succesvoller dan het andere. Wat hij daar met de Leie gerealiseerd heeft is natuurlijk super, dat andere megaproject, het K-Shoppingcenter, dat is een ander verhaal, de leegloop is er ingezet, winkelketens vertrekken terug naar het Kuurnse Shoppingcenter. Maar een groen dorp is geen industriestad natuurlijk, wat ze hier dus van plan zijn is ongehoord. Afspraak morgenvroeg waar Groen alvast onze stem krijgt! Bye.
Hey sportieve wielerblogger, dat hier van fietsen voorlopig niet veel meer in huis komt zal je wel al gemerkt hebben. Vandaar dat ik beslist heb om mijn reservefiets van de hand te doen, Het is mijn Eddy Merckx fiets, ALU frame, kader 56, voorvork in carbon en afgewerkt met Campagnolo Veloce groep. Fiets is in uitstekende staat en super onderhouden!,zie foto's hier op 't blogske. Voor 490,00 Euro is hij van u! Hop: 0495 586 583
Hey blogger, lang geleden dat ik hier nog iets postte, maar zo gaat dat in het leven. Men is volop bezig met iets wat op dat moment het belangrijkrijkste is in je leven en bij mij was dat toen het sporten en, jawel, het blogske waarop ik nogal veel kwijt kon. Via het bloggen leerde ik wat nieuwe vrienden kennen en in plaats van enkel te trainen, alleen, met het nastreven van een bepaald doel, begon ik meer aan loopwedstrijden deel te nemen, niet alleen als training maar ook om tussen de mensen te zijn. Na een tijdje kom je dan algauw dezelfde personen tegen waarmee je al eens een korte babbel pleegt te doen, zoals met Sandra Cauwels bvb. Altijd vriendelijk, altijd lachend en ontspannen, steeds goedgemutst. Een levensgenieter. Toen ik zopas het nieuws vernam van haar huidige gezondheidstoestand was ik aan de grond genageld, me afvragend, waarom zij? Na een strijd die al anderhalf jaar duurt dreigt ze het duel tegen de cellen te verliezen. Lees haar aangrijpend relaas op haar eigen blog, die ze tot op heden nog steeds bijhoudt, en je zal zien dat ze zich niet zomaar laten doen heeft, ze heeft gevochten, bijna letterlijk. Sandra liep ooit één marathon, het WK in 2009, maar hoe! Ik hoorde vooraf dat ze zou gehaasd worden door ervaren marathonners en wilde binnen zijn in 3u30'. Ze was heel goed voorbereid en ik was ervan overtuigd dat ze zeker een betere tijd zou neerzetten dan drie en een half uur. Zelf wilde ik beter doen dan 3u23' dus was Sandra met haar groepje ervaren marathonlopers voor mij ideaal om volgen. Maar...je kan nog zoveel plannen vooraf, als de start chaotisch verloopt als toen in Torhout, sta je wel mooi voor aap. Al direct was ik ze kwijt door het vele gedrum aan 'de trechter', net voor de markt, waardoor ik noodgedwongen mijn eigen wedstrijd moest lopen. Ruim drie uur later, ik zat steendood, zag ik haar weer. Het was zo'n 3 kilometer voor de aankomst. Ik liep al een tijdje alleen en was constant aan het rekenen, meters delen door minuten, uiteindelijk door seconden, om toch maar mijn besttijd te verbeteren, moraal bijna op nul. Uit de achtergrond hoorde ik een groepje opdagen, dit moest ik volgen, probeerde ik mezelf wijs te maken. Het was Sandra en haar gevolg, ze zat netjes verscholen achter de ruggen van die ervaren mannen. Een volle kilometer heb ik hen kunnen volgen, zij onder stoom, ik worstelend met mijn hartslagmeter die me zei dat ik niet mee mocht gaan, alhoewel, met mijn puddingbenen die ik op dat moment had zou het toch niet gegaan zijn. Sandra liep die laatste 2 km nog ruim 2' op me uit, dat zegt genoeg zeker . Soit, uiteindelijk hadden we allebei ons doel bereikt, zij om onder drie uur dertig te gaan en ik die mijn PR verbeterde met 40 secondjes, iedereen blij. Tot nu. Het is een vreselijke ziekte die iedereen kan overkomen, maar als het iemand overvalt die je kent sta je toch wel eens stil bij het feit waarom wij ons zorgen maken om al die futuliteiten. Als je moet vechten om te overleven, dan heb je problemen. Maar zolang je kan vechten, kan je hopen, enkel wie niet meer vecht is bij voorbaat verloren. Het is de enige boodschap die ik je kan meegeven Sandra, er blijven in geloven, blijven vechten, suc6 !!! Bye. >>>cauwels.skynetblogs.be
Hai wielerblogger, nog 4 keer slapen. Dan zou, na een voorbereiding van een 5 tal maanden, een volgend target van mijn vier jaar terug opgesteld lijstje, er moeten aan geloven. Immers, zondag wordt tussen Luik en Luik, euh...Luik-Bastenaken-Luik gereden, goed voor 250 km over glooiende wegen met onderweg een 12 tal kuitenbijters met redelijk wat hoogtemeters. Het zou een goede test geweest zijn, op weg naar alweer een ander doel, het fietsen van de koninginnerit uit de Tour 2012. Maar...je kan zoveel plannen als je wil in het leven, soms moet je die plannen al eens laten varen om andere, nieuwe, betere zaken een kans en een plaats te geven. Individuele targets nastreven is één zaak, een nieuwe relatie opbouwen een andere. De twee combineren is moeilijk, zoniet onmogelijk. En dan moet je kiezen natuurlijk, tussen individuele vrijheid of de heropstart van een nieuwe gezinssituatie met meerdere personen in je onmiddellijke leefomgeving. En hoe fanatiek ik ook met die sport bezig was, toch was de keuze voor mij zeer snel gemaakt. Wat Sarah mij geeft, daar kunnen nog geen 100 LBL's of 100 marathons tegenop. Geen LBL voor mij dus zondag, voor zij die hem wèl rijden alvast veel succes, zal eens aan jullie denken vanuit Frankrijks hoofdstad. Au revoir
Hey, primaverablogger, na 11 jaar mocht ik nog eens ervaren hoe het is om met een nieuw tweewielerke de weg op te gaan, euh...rijden. En het voelde heerlijk aan. Samen met Rudi en Lora, die voor 12°C warmte zorgde, vertrok ik om halfeen voor een relatief kort ritje van 65 km richting Houtland. De nieuwe fiets zorgde onmiddellijk voor een vertrouwd gevoel, perfect op maat, zoals het hoort. Wat me vooral opviel was de uitstekende 'loop', iets wat bij mijn vorige fiets ontbrak. Niet dat ik niet content was van die vorige, verre van, maar 't is toch plezanter om met zo'n carbonnen dingske rond te rijden, kwestie van met zijn tijd mee te zijn, nietwaar. Vroeg vertrekken betekent vroeg thuis en dat kwam goed uit want vandaag werd de eerste wielerklassieker van het nieuwe seizoen gereden tussen Milaan en San-Remo. De primavera zorgt meestal voor een saaie wedstrijd, maar niet zo vandaag. Gilbert, Boonen en een verrassende Van Avermaet zaten bij de laatste 30 op 10 km van de streep en dat zorgt toch altijd voor wat meer spanning. Van Avermaet zat zelfs lange tijd in winnende positie maar moest zich uiteindelijk toch gewonnen geven tegen het tegenoffensief van vooral Cancellara. De beurt aan Philippe Gilbert dan. Ook hij leek een beslissende kloof te slaan tot Belgenhater Pozzato het nodig vond te counteren. Voor wie, voor wat? Geen idee, als 't maar geen Belg is die wint moet ie denken. Verleden jaar het ganse voorseizoen op 't wiel van Boonen gereden, nu verkiest hij dus als schaduw van Gilbert te fungeren. Mocht hij dan nog vol meekoersen, ik zou ermee kunnen leven, maar niet als hij onmiddellijk de benen stilhoudt. Boonen en Gilbert, 't moeten brave mensen zijn om te dit telkens weer te tolereren, 'k vrees dat ik hem met zijn klikken en klakken in de gracht rij . Eigenlijk zit die in de verkeerde branche, die zou moeten doen waarvoor hij gemaakt is, modeshows lopen, pr-man bij Ferrari, weet ik veel, maar godbetert toch niet als een mietje in een wielerpeloton rondrijden . Misschien moeten alle Belgen in de RVV zijn wiel eens viseren, benieuwd of dit Italiaantje even gelaten zou reageren. Ben ermee weg, tot de volgende. Bye. Logboek: Afstand: 65 km. Tijd: 2u22'00 Snelheid: 27,3/u. Medisch rapport:-. GHS: 157. MHS: 186. Gewicht: 58 kg Verbruikte kcal: 1654.
Hallo, wielerblogger, 't kan verkeren! In volle voorbereiding naar een bepaald doel toeleven en plots voor een onoverkomelijke hindernis komen te staan. In het verleden maakte ik het mee toen ik mijn eerste marathon wou lopen, overtaind, met een shinflintsblessure als gevolg en 6 weken aan de kant. Geen N8VV, maar 3 maanden later kon ik toch de, veel mooiere, natuurloopmarathon tussen Nieuwpoort en Ieper lopen. Zelfde verhaal in de aanloop naar de Ronde van Vlaanderen, verleden jaar. Weeral door te veel training aan de zijlijn mogen toekijken wegens een overbelaste knie. Door de intensieve training in de winter, waar een grondige basisconditie werd gelegd, kon ik toch comfortabel de Ronde uitrijden. Komende lente zou Luik-Bastenaken-Luik er moeten aan geloven. Zou, idd. Wie het blogske wat volgt zal ook al welgemerkt hebben dat er hier van trainen niet teveel meer in huis komt...Een nieuwe blessure? Neeneen, integendeel, ik voel me super, niet alleen fysiek maar vooral mentaal. Na een verwerkingsproces van 2 jaar, als gevolg van een echtscheidingsbreuk, stond ik eindelijk opnieuw open voor een nieuwe start. Niet dat ik bewust op zoek wou gaan, zo lukt dat toch niet, gewoon de dingen op me laten afkomen. En zie, plots stond ze voor mijn neus, iets voor Kerstdag. Zij in eindejaarsstemming vanwege het Kerstfeestje op 't werk, ik supernerveus omdat ik nog een klant in Zulte moest bezoeken. Na een korte babbel van 10' had ze het echter voor elkaar gekregen om me te kalmeren. Vreemd, als de adrenaline door mijn lijf giert, zoals toen, laat ik me niet rap uit mijn concentratie halen. Het kon niet anders of hier moest een vervolg aan gebreidt worden. En voilà, ondertussen zijn we ruim 2 maanden verder en... supergelukkig met elkaar. Omdat ik voor de volle 100% deze relatie wil doen slagen is de fiets op de achtergrond verzeild geraakt.Met nog geen enkele training boven de 100 km en amper 3 maanden verwijderd van LBL heb ik gisteren beslist niet deel te nemen aan deze Waalse klassieker. Zij die het mij kwalijk nemen mogen nu reageren . See you. Ah ja, Sarah, de hele wereld mag 't nu weten zie: 'k zie je supergraag
Hoi, wielerblogger, twee volle weken was het alweer geleden dat 't fietske nog eens bovengehaald werd. Niet moeilijk dat de conditie maar zus en zo is voor het ogenblik. Verleden jaar op dit tijdstip stonden Rudi en ik op scherp, klaar om Vlaanderens Mooiste te rijden, nu hoeft het nog niet echt, LBL is pas over ruim 3 maanden. De lucht zag er veelbelovend uit vanmorgen, een piepzonnetje vergezelde ons zelfs over het ganse traject van ruim 80 km. Eveneens van de partij was natuurlijk de wind die naar trouwe gewoonte flink om de oren blies. Even voorbij Snellegem kregen we het gezelschap van 3 gasten die kilometers lang aan ons wiel kleefden als gemorste Loctite aan je vingers. In Eernegem werd het Rudi teveel en, link als ie is, dwong hij één van de twee de kop op bij een oversteek. De kloon die zijn manoevre niet doorhad, euh...ik dus, was wel gedoemd om op kop te blijven beuken, pal tegen de wind in. Toen mijn nieuwe compaan terloops vertelde dat hij pas 3 jaar geleden stopte met koersen viel mijn euro hoe het kwam dat we aan 30/uur aan het fietsen waren met die felle wind op onze snoet. Soit, ik troostte me met de gedachte dat er wel eens een stevige training mocht afgewerkt worden. Voor onze heuveltjeszone, in Koekelare, reed hij rechtdoor en samen met de andere 2 wielklevers reden we dat bultje van Koekelare omhoog. Toen we zonder echt door te duwen boven kwamen, zagen de 2 het niet echt meer zitten om verder met ons mee te fietsen, zo slecht is die conditie van ons blijkbaar toch nog niet .Dit bleek ook toen we opgepeuzeld werden door een groep die ons tegen de 40/u voorbijraasde. We konden ons vlot in hun spoor nestelen tot Rudi bij een oversteek alleen een gaatje moest dichtrijden. Aanvankelijk slaagde hij erin aan te sluiten, maar hij ging duidelijk achteraan aan de rekker, terwijl ik redelijk comfortabel meefietste in de buik van de groep, veilig uit de wind. Niet veel later waaide Rudi uit de groep, door de inspanning die hij moest leveren om dat gaatje dicht te rijden, en zo waren we opnieuw op onszelf aangewezen om het ritje af te werken. Toen even later ook zijn hamstrings nog eens parten begonnen te spelen was het aangewezen om aan een rustig tempo huiswaarts te fietsen. Persoonlijk hield ik toch wel een goed gevoel over aan deze zondagmorgen training, hopelijk begint vanaf nu ook het weer een beetje beter te worden, het maakt het fietsen eens zo plezant. Ciao. Logboek: Afstand: 80,500 km. YTD 80500 meter. Medisch rapport:-. GHS 165 MHS Verbr kcal: 2210 Gewicht: 58,9 kg.
Hei, wielerblogger, na 2 weken vond ik het welletjes om trainingsloos het weekend door te komen, vandaar dat zaterdag de fiets terug van de haak werd gehaald. Trainingscompaan Rudi had op 'buienradar' een streepje regen waargenomen en koos ervoor om binnen te blijven. Ik alleen de hort op dus en 'k vond het niet eens zo erg. Zo kon ik mijn eigen tempo aanhouden en zonder forceren mijn ritje afwerken. Ik had de nacht ervoor maar een uurtje of drie geslapen, was dus niet te fris en bovendien was er een redelijk felle wind. Soit, de verwachte regen kwam er niet en na 2 en een half uur kon ik gaan douchen. Zondagmorgen, na een zalige nacht dit keer, was Rudi wél present om hetzelfde traject als gisteren af te leggen. Een flauw zonnetje vergezelde ons maar de wind was nog nadrukkelijker aanwezig en het was bij momenten echt doorduwen om vooruit te komen. Pas in Aartrijke kregen we de wind in de poep en konden we ons gemiddelde wat optrekken. Deze dubbele training was echt nodig want de fietsconditie is nog steeds alles behalve goed. De komende weken en maanden moeten die kilometers echt omhoog want 12 juni is nu ook niet zo veraf. En naar de Ardennen trekken als ne meeloper, dat is nu niet bepaald wat ik wil zie . See you! Afstand: 2 x 66 km. YTD: 80500 meter. Medisch rapport: - zaterdag: GHS: 153 MHS: 180 Verbr kcal: 1295 zondag: GHS: 158 MHS: 189 (oei) Verbr kcal 1405 Gewicht: 59,2 kg.
Hey, WK-blogger, dat de beste uit koers wereldkampioen geworden is daar zal iedereen het wel mee eens zijn zeker,enkel een beresterke Sven Nys kon enkele ronden stevig weerwerk bieden. Die zege van Stybar is er niet zomaar gekomen. Wie het een beetje volgt weet dat hij superprofessioneel met zijn vak bezig is, niet in het minst met het uitbouwen van zijn carrière. Zo stapt hij over naar het Quick-Step team, om ook op de weg uit te testen waar zijn limieten liggen. Dat hij nu al begeleid wordt door dat team zal wel evident zijn. Als voorbereiding op dit WK koos hij ervoor om in Mallorca op de weg te gaan trainen. Tot wat het geleid heeft demonstreerde hij vandaag, als je 'm bezig zag op het stuk aan de atletiekpiste weet je 't wel. Benieuwd hoe hij zich zal profileren in pakweg de RVV of Parijs-Roubaix. Na een snipperdag vorige week reed ik samen met Rudi nog eens een training richting Houtland. Het zonnetje was van de partij, maar het was wel barkoud en een felle noorderwind zorgde voor een lastige tweede trainingshelft. Rudi staat conditioneel al wat verder dan ik en dat mocht ik ondervinden. Op alle hellingen knal uit het wiel gefietst worden, leuk is anders . Verder werken blijft dus de boodschap, als ik enigszins comfortabel LBL wil rijden. Mar dat is pas over vier maanden, tijd zat dus! Bye. Afstand: 65,5 km. YTD: 80500 meter. Medisch rapport: -. MHS: GHS: Verbr. kcal: 1780 Gewicht: 59,1 kg.
Hoi, bloggeling, niets is zonder reden in 't leven, zo ook het feit dat ik het bloggen even links liet liggen. Een trainingsloos weekend kan zo'n reden zijn. Zin om in de regen te gaan peddelen hadden we niet, zondag laatst, vandaar. Om in de namiddag naar Vélofollies in Kortrijk te gaan zien daarentegen, dat moesten ze ons geen 2 keer vragen. Met de aankoop van een nieuwe fiets in het verschiet was dit hét moment om al het lekkers die vandaag op de markt is te gaan monsteren. Voor ieders budget is wel iets beschikbaar, gaande van 1000 euro voor een degelijk alu-frame tot 8000 euro voor een,... ja voor wat eigenlijk? Voor het lichtste, sterkste, mooiste carbonnen frame met de geraffineerste versnellingsgroep op gemonteerd zeker. Al heb je voor een richtprijs van 2500 euro al een schitterend vehikel in handen. Logischerwijze gaat je voorkeur uit naar het merk waar je tot hiertoe mee reed. Dat is bij auto's zo en bij fietsen niet anders. Merckx was dus een eerste keuze, Cervélo een tweede. Tot je daar op dat fietssalon rondloopt en Cervélo al niet terugvindt wegens afwezig. Bianchi stond er wel met een schoon carbonneke, netjes geprijsd binnen mijn budget. Maar vooral, mooier afgewerkt dan de Merckx fietsen, details, maar toch, zoals de remkabels in het frame ingewerkt, knappe achtervork,..Een Bianchi dan maar? Neen, op de meet geklopt door Museeuw. Heel mooie afwerking, carbonnen frame, vlas (flax) carbonnen voor en achtervork voor een beter comfort en...Belgisch. Niet dat dit een doorslaggevend argument is maar waarom Nederlandse koffie drinken als er Belgische bestaat. Die dan ook nog eens stukken lekkerder is, maar dit terzijde Een Museeuw dus, vrijdag loop ik bij Fangio langs om de groep te kiezen, waarover later meer. Zondag is er het WK veldrijden. Geen WK zonder poll, begin er maar aan, hier ergens aan de rechterkant. Deze maal geen 10 kanshebbers maar een lucky seven lijstje. Ciao! YTD: 80200 meter.
Hallo zondagsblogger, Laura, de zon, heeft in deze donkere januaridagen nog altijd weinig zin om vroeg uit de veren te komen. Om geen geklungel met lichtarmaturen aan te gaan is het dan ook verplicht wachten tot het wat klaar begint te worden om te vertrekken. Om 8.45 u was het zover en kon ik samen met Rudi starten voor een ritje van 80 kilometer. Tot in Koekelare was het harken om de felle wind de baas te blijven. Eens we in onze heuveltjeszone zaten begon het te beteren, immers, hier is het eigenlijk lussen draaien tussen Koekelare en Ichtegem om zoveel mogelijk 'bubbels' te vinden. Na de laatste puist, de Keiberg in Ichtegem, was het quasi volop windaf, terug richting Varsenare. Voor het eerst sinds het aanvatten van de trainingen richting Luik had ik na afloop een goed gevoel over de training. We konden 8' afpitsen van onze eindtijd van de voorgaande weken en dat is niet slecht, het deed ons tellertje 1,1 km/u sneller tikken. Geleidelijk aan wordt de conditie dus wat beter en dat is hoopgevend. De volgende 2 weken wordt opnieuw hetzelfde traject gereden. Het eerste weekend van februari zou ik dan voor het eerst naar het Ieperse willen fietsen om daar de Kemmel over te rijden, kwestie van even wat hoogtemeters bijeen te sprokkelen. Hopelijk blijven de weersomstandigheden wat ze zijn, al vrees ik dat we van Koning Winter nog niet verlost zijn. In mijn logboek komt er vanaf nu een parameter bij, met name mijn gewicht in 'ochtendlijke' toestand. Vandaag was dat dus 60,5 of 8 (acht!) kilogram meer dan precies 2 jaar terug, maar dat had toen zijn reden, nietwaar... .See you! Logboek: Afstand: 80,2 km. YTD: 80200 meter. Medisch rapport:- GHS: 157 MHS: 185 Verbr kcal: 2216 Gewicht: 60,5
Hey kampioenschapsblogger, na een matige start,waarin al meteen Sven Nys het voortouw nam, duurde het tot halfweg de eerste ronde vooraleer Niels Albert naar voren opschoof. De fel gestarte Kevin Pauwels had toen al een voorsprong van 20 sec. Tot de eerste zandbak eraan kwam. In geen tijd overbrugde Albert de achterstand met Pauwels die maar geen meter vooruit kwam in deze lastige passage. Erop en erover, pas na de aankomst zagen alle deelnemers Niels Albert terug die zonder discussie zijn eerste Belgische Kampioenentrui mocht aantrekken. Twee podiumfavorieten, Nys en Meeusen, ontgoochelden zwaar en hadden dan al de wedstrijd verlaten. Niels Albert dus meer dan verdiend BK. Het waren overigens Nys en Meeusen alleen niet die vandaag compleet de mist ingingen. Samen met Rudi werkte ik vandaag de tweede training af op weg naar Luik. De eerste 60 km verliepen naar wens, maar toen begon ik te zweten als een rund en voelde ik mijn maag keren bij iedere pedaalslag. Aan een snelheid van 25/u liep mijn polsslag op tot 160/minuut. Dit had niets meer met een lage conditie te maken. Net niet overgevend ben ik uiteindelijk thuisgesukkeld om na een glas Spa bruis onmiddellijk het euh...toilet op te zoeken. Een kwartiertje later ging het al wat beter, al hoop ik dat het geen voorbode is van (buik)griep. Wordt vervolgdt Logboek: Afstand: 80,2 km. YTD: 80200 meter. Medisch rapport: hoge pols, zweten, kokhalzen,...hopelijk geen buikgriep. GHS: 156 MHS: 180 Verbr Kcal: 2210
Hallo veldritblogger, in sneltempo volgen ze elkaar op, de veldritten. Allemaal gekruid met een hoge spanningskracht. Tot eind december staan voornamelijk Super Prestige en Wereldbeker wedstrijden geprogrammeerd, maar vanaf januari komen de Kampioenschappen eraan. Volgende zondag is dat het Belgisch Kampioenschap. Het is lang geleden maar goede tradities moeten in ere gehouden worden, dus, als vanouds, een ouderwetse blogpoll. Als je denkt te weten wie zondag Belgisch Kampioen wordt, klik dan zijn naam aan op de Poll, hier op 't blogske. Bye.
Hey eindejaarsblogger, 'k wilde het jaar afsluiten met een ritje van 80 kilometer en dat is me op de valreep gelukt. Samen met trainingscompaan Rudi zijn we er bij zonsopgang aan begonnen en we zijn pas ruim drie uur later aangekomen. Onderweg gezellig keuvelend over van alles en nog wat, tegen een rustig tempo. De conditie is dan ook ver te zoeken, zelfs de Koekelaarse molshopen Ruidenberg en Keiberg werden op de binnenplaat opgereden, dat zegt genoeg zeker? Maar goed, op dit moment is dit het laatste van onze zorgen, we hebben nog een zee van tijd om aan die conditie te werken. Eerst de kilometers weer wat opdrijven. Vanaf januari moet die 80 km rit weer als korte training aanzien worden. De laatste week van de maand zou ik dan graag voor het eerst richting Heuvelland willen trekken met het rijden van een retourtje Kemmel, goed voor zo'n 125 kilometer. Maar later meer daarover, volgend trainingske volgende week zaterdag op hetzelfde parcours als vandaag. See you! Logboek: Afstand: 80200 meter. GHS: 146 MHS: 177.
Hey sneeuwblogger, schoon hé buiten, heel schoon. Lekker binnen bij de stove met een javanaitje en een liter Bruynooghe, kijkend naar een superspannende veldrit. Maar dat is slechts schijn! Over een uur of twaalf zal dat allemaal al een stuk minder schoon zijn. Om 8.30 u moet ik in Kortrijk zijn om van daaruit te schaatsen naar Izegem, Ingelmunster, Lichtervelde en ...Knokke! Bezoekdag daar is enkel op maandag en ik heb beloofd om zeker voor de feestdagen nog binnen te springen, dus moet ik dat doen hé. Er is nog een reden om erdoor te rijden, ik ben nog volop aan het werken om mijn verkoopcijfer voor dit jaar te halen en donderdagavond wordt het boekjaar afgesloten. Harken tot de laatste werkdag is mijn deel, maar soit, 't zal aan iedere job wel iets schelen zeker Wie wel werkloos kon toekijken dit weekend was mijne fiets Het wordt dus uitkijken naar volgend weekend om opnieuw de Houtlandse heuveltjes op te rijden, see you. Logboek: YTD: 63500 meter.
Hey kortstedagenblogger, inderdaad, en avant, op weg naar de mooiste Waalse klassieker, volgens vele wielervolgers zelfs de mooiste wielerklassieker tout court. Na een uitgestelde start, het was de bedoeling om op 1 december de trainingen aan te vatten, ben ik vandaag voor het eerst na de veel te vroege winterprik terug gaan trainen. Hoewel hij officieel nog moet beginnen kan je dus eigenlijk stellen dat mijn winterslaap voorbij is. Dag op dag zes maanden scheiden ons nog van deze superklassieker. Dat moet volstaan om me volledig voor te bereiden, ook zonder enige parcourskennis. En dit is toch wel even anders dan toen ik de Ronde van Vlaanderen voorbereidde. Talloze keren ben ik toen met buurman Rudi de heetste punten gaan verkennen, de berg- en kasseizones rond Oudenaarde. Het enige wat ik van LBL weet is dat hij superlastig is, dat heb ik gezien toen ik een tiental jaar terug een paar keer ben gaan kijken op één van de hellingen, en van wat men op de televisiebeelden ziet. That's it. Nog nooit reed ik zo'n helling op, beschamend, ik weet het, maar ik ben dan ook nog maar drie jaar bezig met die targets na te jagen hé, dus vergeef het mij . Parcourkennis is één zaak die ik zal moeten missen, een compagnon die ook de uitdaging wil aangaan om LBL te rijden een tweede. Rudi vond het rijden van de Ronde van Vlaanderen veel te gevaarlijk, en stuurt zijn kat met mij mee voor LBL. Yikke is wel een lieve poes maar veel zal ik er toch niet aan hebben Dat we 'maar' met 2000 aan de start staan voor de volledige afstand tegenover een 7000 die de Ronde van begin tot einde reden kan hem niet tot andere gedachten brengen. Ook het feit dat het deelnemersveld van in het begin zal verspreid liggen, door de zwaarte van het parcours van in het begin, deert hem niet. Het neemt echter niet weg dat Rudi zal mee gaan trainen in het West-Vlaamse heuvelland rond Ieper, gelukkig maar! Wie ik misschien wel zal meekrijgen is Pol, Rudi's collega die mee de RVV reed en ook van uitdagingen houdt. Of Anke, een collega uit Turnhout die op 26 mei meedoet aan 3 ballons, een zware wedstrijd in Frankrijk. Misschien kan ik haar overhalen om met haar conditie mij wat op sleeptouw te nemen. Soit, we zullen zien, er is nog een halfjaar te gaan. Of te rijden. Vandaag dus voor het eerst, 63 kilometer aan een heel gezapig tempo. Ik was alleen en hoefde dus naar niets of niemand om te zien. Tenzij naar het lanschap! Dat de honger groot was om opnieuw te gaan sporten, dat zei ik verleden week al, wel het was echt genieten. Ruim 2 uur lang. Het weer zat dan ook prima mee, niet koud, nu en dan wat motregen, meer niet. De volledige winter mag op die manier passeren van mij. Volgende week wil ik de kilometers optrekken naar 80 km ,dwz dat er 4 molhopen rond Koekelare zullen opgereden worden ipv de twee van vandaag. Allez, tot dan! Bye. Logboek: Afstand: 63,5 km. YTD: 63500 meter. GHS: 155 MHS: 183 Verbruikte kcal: 1755
Hey Sintblogger, na alweer een weekend zonder actieve sport wordt het nu uitkijken naar volgende zondag om eindelijk de fiets van de haak te halen. Ondertussen wordt de zondag ingevuld met passief veldrijden, vanuit de luie zetel dus. Gisteren werd aan dat fietsplezier nog een vervolgverhaal gebreid met een meesterwerkje die in elkaar werd geknutseld door Diksmuidenaar Karl Vannieuwkerke. Anderhalf uur wist hij de wielerliefhebber te boeien met het wielerjaaroverzicht waarbij het klassieke voorjaar naadloos aan elkaar gemonteerd werd met de Tour en daaropvolgend het klassiek najaar. Op nostalgische wijze konden we tussendoor wegmijmeren met de ons dit jaar ontvallen radiostem van Jan Wauters. Naar eigen zeggen op FB laat KVNK nu het wielerjaar 2010 volledig los. Als hij bedoelt dat hij nu al met ons uitkijkt naar 2011 dan mag het eerste weekend van maart er nu reeds aankomen . Bye. Logboek: YTD: 0 kilometer.
Ik ben Guy Devreker
Ik ben een man en woon in Varsenare (België) en mijn beroep is comm.afgevaardigde.
Ik ben geboren op 12/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,lange afstandslopen,levensgenieter en nog zoveel meer.
Het huis wordt gedeeld met een schat van een dochter,Latoya(°11.08.1992)en,tot voor kort, Minou,de poes°1998- +10.08.09
Aangekomen aan station 45 even teruggeblikt naar wat verwezenlijkt werd en ...wat niet.Enkele sportieve uitdagingen wilde ik toen graag nog aangaan.Target One: het lopen van een Marathon: gelopen op 14 IX 2008 én op 19 VI 2009.Target Two: het fietsen van de Ronde van Vlaanderen: gereden op 03 IV 2010.
Hieronder enkele foto's met buurman/trainingsbuddy Rudi,in loondienst bij Bianchi...
Aantal gefietste kilometer als voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen 2010, vanaf 1 juli 2009.
juli : 654,8 km augustus : 771,8 km september : 395,7 km oktober : 587,5 km november : 407,5 km december : 386,6 km januari : 492,7 km februari : 51 km (knieontsteking) maart : 826,8 km
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de NVV-Marathon,vanaf 20 september 2008.
september: 33,00 oktober: 112,20 november: 59,50 december: 31,30 blogverslagen van december leren jullie waarom de klm.in november en december zo laag liggen. januari: 152,00 februari: 166,50 maart: 187,20 april: 168,70 mei: 290,40 juni: 136,30 totaal aantal gelopen kilometers t/m 17 juni: 1337,10 + 42,195 op 19.VI.2009.
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de IFF-Marathon,vanaf 01 november 2007.
Niks dan lachende gezichten voor de start,een uurtje of twee later was dat al heel wat minder... Vlnr.:Gert Luyckx,ikzelf,mijn superb-coach-begeleider Luc Duyck.
Afzien als nooit tevoren op weg naar Ieper,samen met een supergeconcentreerde 'coach-begeleider' Luc Duyck.
. Ciao.
. Soit, uiteindelijk hadden we allebei ons doel bereikt, zij om onder drie uur dertig te gaan en ik die mijn PR verbeterde met 40 secondjes, iedereen blij. Tot nu.
. Eigenlijk zit die in de verkeerde branche, die zou moeten doen waarvoor hij gemaakt is, modeshows lopen, pr-man bij Ferrari, weet ik veel, maar godbetert toch niet als een mietje in een wielerpeloton rondrijden
. Misschien moeten alle Belgen in de RVV zijn wiel eens viseren, benieuwd of dit Italiaantje even gelaten zou reageren.
. See you. Ah ja, Sarah, de hele wereld mag 't nu weten zie: 'k zie je supergraag
.Dit bleek ook toen we opgepeuzeld werden door een groep die ons tegen de 40/u voorbijraasde. We konden ons vlot in hun spoor nestelen tot Rudi bij een oversteek alleen een gaatje moest dichtrijden. Aanvankelijk slaagde hij erin aan te sluiten, maar hij ging duidelijk achteraan aan de rekker, terwijl ik redelijk comfortabel meefietste in de buik van de groep, veilig uit de wind. Niet veel later waaide Rudi uit de groep, door de inspanning die hij moest leveren om dat gaatje dicht te rijden, en zo waren we opnieuw op onszelf aangewezen om het ritje af te werken. Toen even later ook zijn hamstrings nog eens parten begonnen te spelen was het aangewezen om aan een rustig tempo huiswaarts te fietsen. Persoonlijk hield ik toch wel een goed gevoel over aan deze zondagmorgen training, hopelijk begint vanaf nu ook het weer een beetje beter te worden, het maakt het fietsen eens zo plezant. Ciao.
. Parcourkennis is één zaak die ik zal moeten missen, een compagnon die ook de uitdaging wil aangaan om LBL te rijden een tweede. Rudi vond het rijden van de Ronde van Vlaanderen veel te gevaarlijk, en stuurt zijn kat met mij mee voor LBL. Yikke is wel een lieve poes maar veel zal ik er toch niet aan hebben
