Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
{TITEL_VRIJE_ZONE}
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Luik-Bastenaken-Luik 2011.
Tilff-Bastogne-Tilff 2011.
05-04-2010
Van 200500 naar 255500 meter.
Dag Ronde van Vlaanderenbloggeling, target two is binnen. Na het lopen van een Marathon mag ik nu ook het fietsen van de Ronde van Vlaanderen op mijn 'Mid-life-crisis-lijstje', bijschrijven:-8). Door die RVV zelf te rijden is mijn respect voor die wielrenners er alleen maar groter op geworden. Dat het een lange dag werd zal je wel merken in volgend relaas. Twintig over vijf. De wekkerradio loopt af. Het eerste wat ik doe is naar de het badkamerraam lopen om te zien of het regent. Het is droog op de velux, oef! Ik mocht er niet aan denken om van bij de start al in de regen te moeten vertrekken. Na een peperkoekontbijt belt Rudi stipt om zes uur aan. Zijn vrouw brengt ons met de wagen naar St.-Andries, waar onze fietsen staan en van hieruit vertrekken we naar de Brugse Grote Markt waar ook Paul zich al bevindt. Zeven uur, we rijden van het podium af richting ring, aan matig tempo. Bij het buitenrijden van Brugge wordt de snelheid met een ruk de hoogte ingejaagd, we rijden zo'n 30/u., maar de wind richting Wenduine zit goed. We kunnen zelfs genieten van de zonsopgang, de adrenaline voel ik nu al door mijn lijf gieren. Je mag dan al constant aan 30 rijden, door verkeerslichten en andere remmingen, rijden we Oostende buiten aan een gemiddelde van 28/u. Van Oostende naar Torhout was er een felle zijwind en er werd in waaiers gereden van het fietspad tot aan het midden van de rijweg. Niet zonder gevaar, even voorbij de brug van Snaaskerke rijdt iemand tegen een voorligger en schuift meters over het asfalt, een zestal anderen in zijn val meesleurend.Rudi en ik kunnen ze net ontwijken. Het gaat nu snoeihard richting Torhout waar de eerste controle en bevoorrading is. Latoya had de koude getrotseerd en stond me daar klappertandend op te wachten, om mij een hart onder de riem te steken, bedankt meid! Bij het vertrek in Torhout speelden we Paul kwijt, die we pas in Desselgem zouden terugzien. In Roeselare vielen de eerste regendruppels en iets verder reden we in de gietende regen richting Moorslede. De felle wind maakte het er allemaal niet gezelliger op maar...ik genoot. In Ledegem hield de regen op en fietsten we richting tweede controle en bevoorrading naar het Dorp van de Ronde, Desselgem. We hadden hier 108 km. en ons tellertje stond op 28,3/u. Perfect op schema. Met de fiets moesten we hier te voet door een tent om ons te bevoorraden zodanig dat bij het buitenkomen van die tent onze teller op 28/u rond stond. Tja. Via kletsnatte wegen ging het nu naar Waregem om via Nokereberg, Kruishoutem te bereiken. De Ronde kon nu echt beginnen. Eerste euvel van de dag: de Huisepontweg in Wannegem-Lede. Samen met Paul reed ik rustig, maar toch op tempo, om de schokken wat minder te voelen, deze lange kasseistrook over. Bij het afrijden was Rudi niet te zien. Hij zou ons wel spoedig bijhalen, desnoods vonden we elkaar wel terug in Oudenaarde waar de derde controlepost was. Echter, ook daar van Rudi geen spoor. Telefonische oproepen bleven onbeantwoord. Ik sprak af met Paul dat ik op het gemak zou doorrijden naar Ruien, omdat ik daar een fietswissel wilde doorvoeren.Tegen dat die wielen verwisseld waren zouden Paul, Rudi en Bruno, die van hieruit startte, me wel bijbenen. Ik alleen dus op weg naar Ruien, via de oude spoorwegbedding van Oudenaarde naar Berchem. De wind blies hier fel op kop en ik reed alleen, wachtend op een groepje waarin ik me weer kon verschuilen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, de eersten die me bijhaalden reden me direct uit de wielen. Een tweede groep die me bijhaalde, weer van dadde, godver wat is me dat hier, ik kwam duidelijk mezelf tegen. Toen ik eindelijk in Ruien aankwam stond Ferdi me met de wagen op te wachten, klaar om van wielen te wisselen. Dat achterwiel van Latoya heeft zeven tandwieltjes en het is altijd mikken om het wiel er ordentelijk in te krijgen. Gehurkt monteerde ik het wiel, en dat zal ik geweten hebben. Ik wachtte een paar minuutjes maar mijn companen waren niet te zien. Ik wist niet of ze mij voorbijgereden waren in Ruien en vertrok dan maar alleen richting Kluisberg. Wat me hier overkwam, dat hou je niet voor mogelijk. Door het gehurkt zitten bij de wielwissel kwamen mijn bilspieren in totale verzuring. Met moeite bereikte ik de top van de Kluisberg. In de afdaling naar Orroir toe verloor ik dan nog mijn controlekaart. Rechtsomkeer dus en constateren dat ik ook al mijn id.kaart en rijbewijs kwijtgeraakt was.Vriendelijke mensen uit Hulste hadden die gevonden en belden me daarvoor zondagmorgen op. Oef. Na de Kluisberg kwam mijn geliefde Cote de Trieu eraan. Weer voelde ik die totale verzuring, net of de bovenbil wordt uiteengerokken. Volledig van mijn melk kwam ik boven aan. Er restten mij nog 95 kilometer en ik overwoog om er mee te kappen. Op die manier verder rijden had geen zin. Ik deed me tegoed aan een gel-voeding, dronk een halve bus Isostar leeg en begon aan de afdaling naar Berchem,om van hieruit de Oude Kwaremont aan te vatten. Komt het door de gel drank of door het dokkeren op de kasseien van de Kwaremont, ik weet het niet maar de verzuring in de billen verdween bij het beklimmen van die Kwaremont. Even voor het Kwaremontplein stond me een aangename verrassing te wachten. Supporter Tine was helemaal uit Veurne overgekomen om foto's te maken en me aan te moedigen. Ik moest nu wel verder rijden.:wink:. Van de Kwaremont fietste ik op een heel gezapig tempo naar de Paterberg, als ik die overleef zit het weer goed, dacht ik bij mezelf. Hij kwam eraan, het viel redelijk mee van in de weg rijdende toeristen en ik reed hem zowaar erg vlot naar boven. Mijn dipmoment was voorbij, die Ronde zou er moeten aan geloven. In een mooi doorfietsend groepje ging het naar de Koppenberg. Halverwege was het een kluwen van te voet gaande rijders, maar er was toch een smalle doorgang voor de dappere stampers. Net voor mij reed iemand op zijn mountain-bike gezwind naar boven. Die moet ik volgen, die rijdt naar boven, ging het door mijn hoofd. We kwamen aan het steilste stuk en pardoes zette hij zijn beide voeten op de grond. Ik raakte niet meer uit de klikpedalen en twee tellen later lagen we allebei met onze smikkel tegen de Koppenbergkasseien. Mijn stuur zat klem in zijn achterwiel en na zich uitgebreid verontschuldigd te hebben zetten we onze weg voort, te voet naar boven. En dan zie je dat tellertje frustrerend rap naar beneden duikelen, 27,5-27,4-27,3...Focussen op een gemiddelde van 26/u wordt dan bijkomstig en het kan je eigenlijk allemaal niet veel meer schelen. Als je maar die Ronde kunt uitrijden. Bovenop de Koppenberg probeerde ik weer contact te krijgen met Rudi. Tevergeefs. Na de Steenbeekdries was er weer controle, juist aan de voet van de Taaienberg. Na de Taaienberg volgde de Eikenberg en hier boven werd de psychologische grens van de 200 kilometer bereikt. Nog 60. De kasseien dienden zich aan, eerst de Holleweg, gevolgd door de Ruiterstraat en Kerkgate. Met een kleine Italiaan lostten we elkaar om beurten af. Toen die kasseien voorbij waren ratelde hij wat af wat ik niet verstond maar ik kreeg zowaar een schouderklopje. Terwijl ik de kasseien uit mijn billen losschudde schakelde hij een tandje bij en hop,...weg was hij. Via kleine weggetjes ging het nu richting Molenberg. Of beter Modderberg. Een sliert van slijk stond op de ongelijke kasseien, al slippend en patinerend kon ik toch naar boven rijden, op weg naar de volgende hindernis, de Haaghoek. Direct hierna volgde de Léberg en hierboven probeerde ik nogmaals contact te leggen met Rudi. Opnieuw zonder resultaat. In gestrekte draf fietsten we nu naar de Berendries en Tenbosse. Enkel de Muur en de Bosberg lagen nog in de weg vooraleer Meerbeke eraan kwam. In Parike was nog een bevoorradingspost opgesteld van Red Bull en terwijl ik daar een klein flesje RedBull booster nuttigde brak de hel los. Hagelstenen en slagregen kwam met bakken uit de lucht. Nadat de bui overgetrokken was ging het naar de Geraardsbergse Muur. Het enthousiasme van het volk dat hier stond duwt je letterlijk omhoog. Kippenvel! De Bosberg was de laatste, maar ook die werd nog zonder al te veel problemen overgereden. Een groep losgeslagenen passeerden mij aan 40-45/u. Ik kon mijn wagentje aanpikken en keisnel reden we, op kletsnatte wegen naar Meerbeke. Op zo'n moment krijg je weer zo'n adrenaline opstoot, niet te doen. Bij het binnenrijden van Meerbeke nam die groep teveel risico's en liet ik me uit de groep wegzakken. Genietend reed ik de laatste drie kilometer naar de aankomst toe. Wat er door je lijf gaat bij het uitkomen van die laatste bocht, als die gele aankomstboog in de verte staat te blinken, dat is moeilijk onder woorden te brengen. Euforie maakt zich van je meester. Opdracht volbracht. Geslaagd. 6394 caloriën armer, dat wel, en dat die kilometerteller op 24,6 bleef steken, maakt dan allang niets meer uit. Blijft de vraag, waar zaten Rudi en Paul?? Ik bleef nu maar doorbellen en kreeg eindelijk een telefoontje terug. Rudi was gevallen in Wannegem-Lede, op de allereerste kasseistrook!! In Oudenaarde heeft hij zowat een half uur in de EHBO-post verbleven om zich te laten verzorgen aan de knie en samen met Paul en Bruno heeft hij de rest van de Ronde afgewerkt. Gelukkig konden ook zij hun Ronde uitrijden. Rudi vroeg me nadrukkelijk om Bruno te bedanken, die kilometers kopwerk voor zijn rekening genomen heeft, en veilig Paul en Rudi tot in Meerbeke loodste. Ondanks het bij momenten echt afzien was dit een dag om nooit meer te vergeten. Een hele dikke dank je wel aan Tine voor het nemen van de foto's op de Kwaremont, Koppenberg, Berendries en Parike, aan Ferdi voor de foto's bij de start en voor het punctueel op post staan in Ruien en natuurlijk ook aan alle blogvolgers. Allicht tot een volgende target. Bye. Logboek: Afstand: 255500 meter. Tijd:10u23'10". Snelheid: 24,6/u. YTD: 255500 meter. Medisch rapport: door liters isotone drank en gel-drankjes, gecombineerd met energierepen maakte een accuute aanval van diarree zijn opwachting. Voor de rest wat pijn in de lendenen. MHS: 192. GHS: 140. Verbruikte caloriën: 6394.
Ter vgl: Rudi verbruikte zo maar eventjes 9167 caloriën en reed 10u25'09" over zijn Ronde of een gem. van 24,4/u. Alleen al het feit dat Rudi de Ronde uireed na amper twee jaar aan fietsen te doen is een schitterend gegeven. Hopelijk maken we nog veel fijne fietsevenementen mee, maar dan liefst samen van begin tot eind:wink:
Reacties op bericht (8)
09-04-2010
...
...en nu terug een marathon ?
09-04-2010 om 10:20 geschreven door natalie
06-04-2010
flandrien
Proficiat; je bent nu een echte flandrien ! Zeer mooi geschreven verslag en wat is je volgende target .... rustig een leffe drinken op een terras !
06-04-2010 om 22:42 geschreven door wim
05-04-2010
Proficiat Flandrien
Hallo Guy,
Dikke proficiat,we waren nieuwsgierig hoe je het er vanaf gebracht had. Ongeduldig hadden we gisterenavond al enkele keren op je blog gekeken, hoe het geweest was. Maar na zo'n ongeloofelijke inspanning verdien je zeker een dagje rust allé (zal wel relatieve rust geweest zijn na zo'n rot wéér zal alls wel onder het slijk gezeten hebben) . 'k ben gisteren met m'n kameraad naar de Kappelmuur gaan kijken we waren daar al omstreeks 10 u . We wilden het mooiste plekje en we hadden het ook wel, recht tegen over de kappel. 't Was de ganse dag iets te beleven, in de voormiddag zijn er nog veel fiesters voorbij gekomen en rond de middag waren de damens aan de beurt . Met onze belgische op kop, die trouwens ook heeft gewonnen! Ambiance verzerkerd. De finale touche zijn natuurlijk de profs. Met die verontwaardlijke blik in Toms z'n ogen, Canca was al gaan vliegen . Met Cavendisch als voorlaatste was de mute gepaseerdt. Maar ons respekt voor wat jij presteerde is even groot !!!!!!!!
05-04-2010 om 22:33 geschreven door Patrick en Caroline
Proficiat flandrien
Guy, een dikke proficiat met deze mooie onderneming. Het was inderdaad een hele mooie en prachtige beleving (niettegenstaande mijn hevige kniepijn voor de laatse 130 km). Je hebt inderdaad gedurende een negental maanden een mooie voorbereiding opgebouwd. Velen zouden het je niet nadoen , lees maar de 200km vorrbereidingen in januari. Niettegenstande je knieblessure in februari heb je toch doorgebeten ... en voila het mooie resultaat.
Graag gebruik ik je blog om nog een klein woordje over mijn eigen ervaring mee te geven. Eerst nog een bedankje Guy om me velenmale mee te nemen naar Oudenaarde, om daar de beklimmengen te leren kennen en het parcours te verkennen. Ik vond het inderdaad een prachtige ervaring. De eerste 100 km vond ik wel de gevaarlijkste . Omdat we veelal op het fietspad reden in grote groep moesten we veel in de remmen gaan . Er zijn behoorlijk veel rotondes en kleine slaloms op de fietspaden ; als de eersten heel lichtjes remmen dan mag je midden in de groep behoorlijk remmen . En het is constant opletten geblazen om valpartijen te vermijden. Na een 120tal kilometers roept Guy nog naar mij 'de eerste kasseistroken'. Ik zal het geweten hebben : het voetpad zonder toeschouwers zag er net iets beter geplaveid uit. Amper een schuin verhoogje van 1 cm was voldoende om tegen de kasseien te knallen. Met verbeten pijn in de knie ben ik naar een paar minuten recht gekrabbeld en paar cirkeltjes gedraaid van de pijn in knie en kuit. Wat nu , het moest eigenlijk nog allemaal beginnen in de volgende 140 km.Uiteindelijk ben ik toch op die fiets gekropen en met een gezapig tempo en veel pijn na 20 km de EHBO te bereiken in een bevoorradingspost. De knie die behoorlijk dik zat werd degelijk verzorgd door een vriendelijke mevrouw. Een dank aan het rode kruis die toch wel veel vallende fietsers zullen geholpen hebben deze dag. Zonder hen had ik allicht de eindmeet niet gehaald. Mijn cruciale fout was dat ik tijdens mijn EHBO bezoekje niet gebeld heb naar Guy of Paul . Ik was nog te veel van mijn melk en constant zat ik te overwegen als ik nog alle beklimmingen en kasseien zou trotseren. Blijkbaar hebben ze gewacht op 20 tal meter verwijderd van mij. Uiteindelijk heeft Paul kort na het vertekken van deze post mij toch gevonden. Bedankt Paul voor je vele geduld. De eerste grote test was de kluisberg. De pijn was nog net te doen en zo heb ik met behulp van Paul en Bruno klim voor klim en kasei voor kassei de eindmeet behaald. Vanaf de kluisberg en andere beklimmingen heb ik velenmale gebeld naar Guy --> zijn antwoordapparaatje. Guy als mezelf spreken wel een boodschap in , maar blijkbaar werkt dit niet. Telkens als je aan het rijden bent zit die GSM toch wel te rinkelen in je achterzak. Opnemen al rijdend is veel te gevaarlijk (voor jezelf en andere renners). Als ik dan nadien belde naar Guy zal hij dan wel een rinkelende GSM gehad hebben in zijn achterzak. Ikzelf heb eigenlijk ook zijn berichtjes niet beluisterd, achteraf onbegrijpelijk maar toch was het wel zo. Enfin uiteindelijk was het toch een hele mooie ervaring.
Nog een kleine tip voor diegene die volgend jaar voor de eerste maal deze uitdaging willen aangaan. Wees voorzichtig. En steek nieuwe remblokjes vooraleer je begint. Zowel Guy als mezelf hebben nieuwe gestoken voor de rit.Na de 260 km waren deze bijna volledig op. Om maar aan te tonen : mijn eerste paar remblokjes waren gedurende 2 jaar en 6000km minder versleten dan die van deze RVV uitdaging.
Wellicht zullen we nog vele mooie kilometertjes tesamen bollen.
Rudi
05-04-2010 om 21:52 geschreven door Rudi
Gelukt
Hey maat, proficiat voorde prestatie! Ik ben na de Nokteberg al vrijgesteld van dienst aangezien mijn renner het daar opgaf. De kou, de mindere voorbereiding en de mindere "goeste" deden hem besluiten van de fiets te stappen na 42 km ! We zijn dan nog naar de Muur gereden en hebbendaar werkelijk van alles gezien. Wat me opviel is dat velen daar met een heel kleine plaat rijden.Heb daar een aangesproken die het met 25 tandjes probeerde en met succes hoor! Jammer voor mijn wintertraining die in het water gevallen is want had zelf veel goesting om eens de 75 km te proberen. Misschien kan het volgend jaar, wie weet....
05-04-2010 om 16:57 geschreven door Noenkel
chapeau
Wat een tocht zeg...knap dat je hem tot een goed einde hebt gebracht...en met dergelijke supporters langs de weg kan het niet mis gaan hé. Proficiat. Respect.
05-04-2010 om 15:13 geschreven door natalie
PROFICIAT
Hey, Vooral een dikke proficiat, we zijn ook komen kijken je was juist vertrokken in ruien zijn dan naar de bosberg gereden hebben eerst enkele bekenden gezien die op de kortere afstand reden dan kwam jij ook op de bosberg gereden en 't ging nog redelijk vlot , moest je bewonderen bij zulk slecht weer vele vielen gewoon van hun fiets daar boven; tot binnen kort eens of op naar de nacht misschien ?????? Groetjes.
05-04-2010 om 15:11 geschreven door maria
Geslaagd
Hay Guy, Geslaagd met onderscheiding is het minste wat ik kan zeggen. Uit je gedetailleerd ritverslag blijkt weer eens dat een sterke wilskracht vele tegenslagen aankan.Proficiat. Je zal nog jaren nagenieten van die zware belevenis. Laat dat meelevend fotograafke maar vlug de momentopnames aan al je bezoekers tonen. Groetjes José
Ik ben Guy Devreker
Ik ben een man en woon in Varsenare (België) en mijn beroep is comm.afgevaardigde.
Ik ben geboren op 12/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,lange afstandslopen,levensgenieter en nog zoveel meer.
Het huis wordt gedeeld met een schat van een dochter,Latoya(°11.08.1992)en,tot voor kort, Minou,de poes°1998- +10.08.09
Aangekomen aan station 45 even teruggeblikt naar wat verwezenlijkt werd en ...wat niet.Enkele sportieve uitdagingen wilde ik toen graag nog aangaan.Target One: het lopen van een Marathon: gelopen op 14 IX 2008 én op 19 VI 2009.Target Two: het fietsen van de Ronde van Vlaanderen: gereden op 03 IV 2010.
Hieronder enkele foto's met buurman/trainingsbuddy Rudi,in loondienst bij Bianchi...
Aantal gefietste kilometer als voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen 2010, vanaf 1 juli 2009.
juli : 654,8 km augustus : 771,8 km september : 395,7 km oktober : 587,5 km november : 407,5 km december : 386,6 km januari : 492,7 km februari : 51 km (knieontsteking) maart : 826,8 km
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de NVV-Marathon,vanaf 20 september 2008.
september: 33,00 oktober: 112,20 november: 59,50 december: 31,30 blogverslagen van december leren jullie waarom de klm.in november en december zo laag liggen. januari: 152,00 februari: 166,50 maart: 187,20 april: 168,70 mei: 290,40 juni: 136,30 totaal aantal gelopen kilometers t/m 17 juni: 1337,10 + 42,195 op 19.VI.2009.
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de IFF-Marathon,vanaf 01 november 2007.
Niks dan lachende gezichten voor de start,een uurtje of twee later was dat al heel wat minder... Vlnr.:Gert Luyckx,ikzelf,mijn superb-coach-begeleider Luc Duyck.
Afzien als nooit tevoren op weg naar Ieper,samen met een supergeconcentreerde 'coach-begeleider' Luc Duyck.
?
Hay Guy,
