Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
{TITEL_VRIJE_ZONE}
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Luik-Bastenaken-Luik 2011.
Tilff-Bastogne-Tilff 2011.
19-10-2010
Atletiek-Exit (???)
Hallo loopblogger, het heeft een tijdje geduurd maar hier ben ik weer met wat loopnieuws. Na het BK in Kuurne zat ik met een wrang gevoel. De tijd, die tenslotte het gegeven van mijn target was, viel danig tegen. Een doel nastreven waar je zes maanden naartoe werkt, daar slaag je dan ook het liefst in. Wat is anders het nut van je inzet, van het afzien, vooral bij een activiteit die je niet met de volle goesting doet. Want laten we wel wezen, het lopen heb ik nooit als een plezante bezigheid ervaren, eerder als een opdracht. De lezers van het eerste uur weten het wel. Mijn hart ligt bij de koers. Eén looptarget had ik, het lopen van één marathon, de Nacht van Vlaanderen in Torhout. Een scheenbeenblessure gooide roet in het eten en het werd de IFF marathon, waar ik op de mentale en logistieke steun kon rekenen van rots in de branding Luc Duyck, die me vanaf Diksmuide vergezelde met de fiets en me zo als een volleerde coach vooruit blies Die eerste opdracht was goed afgelopen, een volledige duathlon zou mijn tweede target worden. Die kwam er niet, waarom dat kan je lezen in het archief, najaar 2008. Spannende verhaaltjes soms met een blogreactie van het bestuur van de Benny Vansteelandt-Memorial als toemaatje . Geen duathlon dus maar om op dat tijdstip van nul beginnen te trainen om de Ronde van Vlaanderen op een behoorlijk niveau te rijden was het te laat. Vermits mijn looptrainingen nog steeds plaatsvonden, besloot ik om opnieuw een marathon te lopen, uiteraard werd dit de N8 in Torhout, het was tenslotte de titel van mijn blogske geworden: guylooptdenacht. Bedoeling was een nieuw persoonlijk record te lopen en dat lukte, zij het nipt. target twee was binnen. Op naar de Ronde van Vlaanderen. IJskoude eenzame trainingstochten van 200 km in volle vorstperiode, afgelopen winter, werden mijn deel. Na de jaarwende kreeg ik de steun van buurman Rudi, die hoe langer hoe meer zin kreeg om ook de Ronde te rijden. Weken aan een stuk met de wagen naar Oudenaarde rijden om daar dan tientallen keren over Kwaremont, Muur en andere Koppenbergen te rijden. Ik leidde en Rudi lijdde , maar week na week werden we meer en meer elkaars gelijke. In zijn derde seizoen dat Rudi fietst stond hij meteen aan de start van één van de zwaarste, maar zeker de mooiste, klassiekers uit het wielrennen :Vlaanderens Ronde. Het hondenweer maakte het allemaal nog Flandriën-gevoeliger en het gaf dan ook een supergevoel om onder die gele bananenboog door te rijden in het 265 kilometer verder gelegen Ninove. Target 4 dan. Een tijd op mijn loopbesttijden zat me dwars. Die van de halve marathon, gelopen in de vorige eeuw in een tijd van 1u31. Hoe dit verhaal verliep lees je in het vorige berichtje. .Omdat alles tegen zat wat kon tegenzitten heb ik er even aan gedacht om mezelf een herkansing te gunnen in de halve marathon tussen Deinze en Aalter. Maar na analyse van mijn rondetijden in Kuurne, waar ik ronde twee als maatstaf neem omdat ik in die ronde echt voluit kon gaan zonder obstakels, kan ik maar een minuutje of drie afdoen van mijn eindtijd. Dan blijven er nog meer dan 5 minuten goed te maken. Te hoog gegrepen, zoals Wim suggereert? Waarschijnlijk wel, mijn voorbereidingswedstrijden lagen ook allemaal in de buurt van 1u40. Geen halve marathon in minder dan anderhalf uur dus, ne mens kan niet alles willen in het leven hé. Is dat nu het eind van mijn loopavontuur? Ik vermoed van wel, de combinatie prestatielopen -what's in a name??- en het rijden van fietsklassiekers gaat moeilijk samen als je een voltijdse baan hebt. 't Is 't één of 't ander, fietsen of lopen. Dus wordt het volgend doel Luik-Bastenaken-Luik. Als het klimwerk meezit, dan volgt hoogstwaarschijnlijk de Marmotte-- googel maar even--, met de nadruk op hoog . Maar, ik heb het afgeleerd om nog 'nooit nooit' te zeggen, dus wie weet loop ik nog wel eens het Oostends loopcriterium. Een plezante bedoening, een 15 tal wedstrijden van telkens zo'n 10 km, een vriendensfeer met toch een competitieaksent. Ik heb er 2 als toeschouwer bijgewoont de laatste weken en het deed toch wat pijn om aan het kantje te moeten toekijken. Dus wie weet, toch beter die Adidasjes niet té ver wegsteken zeker . See you.
Hallo, loopblogger, 1u38'39". Het verdict is hard. Al had ik het al wel met mijn ellebogen voelen aankomen, toch kan ik hiermee absoluut niet tevreden zijn. Omstandigheden genoeg om in te roepen, maar dat doet allemaal niks terzake, het is gewoon geen goede uitslag. Punt. Toch even de avontuurlijke avond verslaan. Wat voorafging weet de regelmatige blogger wel. Na een lange winter van hard trainen voor de Ronde van Vlaanderen, met niet de minste looptraining, ging ik vlak na 4 april de looptrainingen hervatten om rap eens dat PR op de Halve Marathon te verbeteren, dat al ruim 20 jaar op 1u31' stond. Het was de bedoeling om op de N8 die tijd te verbeteren. Maar dat was buiten de waard gerekend, een mentaal dipje, waar ik nog altijd geen verklaring voor heb-faalangst??-, gooiden roet in het eten. Trainingetjes van 10-12 kilometer werden afgebroken. Enfin, na enkele weken mentale rust opnieuw gestart en in de verlofperiode kwam alles terug goed op dreef. Om wat wedstrijdervaring op te doen besloot ik aan enkele voorbereidingswedstrijden deel te nemen, ze verliepen niet naar wens. De hartslag lag veel te hoog, ik liep nerveus en werd er alleen maar zenuwachtiger door. Twee weken terug, midden de laatste voorbereiding, kwam er dan de trip naar Praag bij, waar ook al niet optimaal kon getraind worden. Ik besloot af te wachten en me niet meer op te jagen, dat helpt toch allemaal niet. Om 16.00 u at ik traditiegetrouw mijn steak met rijst en boontjes. Bij het zoeken naar een P in Kuurne vielen de eerste regendruppels op de voorruit...Toen ik mij om 10 na zeven naar buiten begaf voor de opwarming viel de regen redelijk straf naar beneden. Om eerst 10' op te warmen en dan nog eens 10' stil te staan en koud te krijgen had ik geen zin. Dus: geen opwarming. 20 na zeven naar de startbox vertrokken en daar dus 10' stil staan wachten in de motregen bij 15°, het is allemaal niet plezant. Net voor me stond Lendeledenaar Wim Dejonckheere, die eveneens in 1u30' wilde binnen zijn. Die moest ik volgen. Na het startschot duurde het wat voor de bende op gang kwam, het was opletten geblazen om niet onderuit te gaan, en in het tumult vond ik Wim al niet meer, tenzij nà de aankomst Pas na 3 kilometer kon eindelijk echt voluit doorgelopen worden. Plassen op de weg maakten dat schoenen en kousen al doornat waren na een aantal kilometer, maar ook dat is voor iedereen gelijk. Na de eerste ronde plus aanloop moest ik passeren in 25'30". Het waren er 26'15" maar door die startdrukte vond ik dat goed. na 11 kilometer wilde ik doorkomen in 46'45" en hier passeerde ik in 48'. Tien kilometer in 42', dat moest haalbaar zijn, dacht ik. Net voor die tweede passage maakte ik wat raars mee. Een auto kwam toeterend achter ons aan. Te zien aan de klok op zijn dak was dit de wedstrijdauto, hoe kon dat nu, ik werd nu toch al niet gedubbeld? Ja dus, ik zag een paar witte schoenen passeren gepaard gaand met een rukwind. Schoenen zonder man in . In de verlichting aan de aankomst nam ik toch een schim waar, donkerder dan een Noir de Noir mignonette van Cote d' Or, was het de op kop liggende latere winnaar die voorbijzoefde. Aan 20 km/u . Ronde drie dan, met de moraal nog steeds goed. Ik kon er nog een paar oprapen en voorbijlopen, dat is altijd hoopgevend. tijd voor mijn energiegelleke. Halverwege die derde ronde begaf ik me richting lus waar op- en af moest gelopen worden en waar de wind vrij spel had. Hier werd het lastig, ik had er ongeveer 14 km opzitten. Inhalen zat er niet meer in, integendeel, ik werd zelf voorbijgelopen. Een duo van de loopclub uit Grijsloke kwam me voorbij. Die moet ik volgen dacht ik, als ze bij Grijsloke aangesloten zijn weten ze van wanten. Tot aan het begin van de laatste ronde kon ik aanklampen, maar dan moest ik ze laten lopen. Een felle regenbui maakte het er niet plezanter op. Voor me zag ik 2 fietsende officiëls waaraan ik vroeg of zij de 'bezemwagen' waren en hun bevestiging gaf me weer moed. Ik begon nu zelf andere lopers te dubbelen en dat werkt motiverend, maar had het toch lastig. Aan het keerpunt met die lus zag ik aan de overzijde van het lint Lut Lesage lopen, die blijkbaar een slechte dag had. Ik besloot om nog eens alles uit de kast te halen en ik haalde ze zowaar nog in, om ze ter plaatse achter te laten. Een hele slechte dag blijkbaar, het siert haar wel, als prestatieloopster, om alsnog uit te lopen. Ondertussen werd de laatste kilometer aangevat en die bleef maar duren, je begint dan achterom te kijken of er geen achtervolgers meer op komst zijn waardoor je weer wat nerveuser wordt. Uiteindelijk in de gietende regen aangekomen en onmiddellijk naar de kleedkamers en de douches gelopen om me om te kleden, balend om de geringe prestatie. Wetend dat dit mijn laatste wedstrijd was had ik ook al geen zin om me nadien nog lang op te houden. Een pak friet met brochette en frikandel van bij Carlos op de markt van St.-Andries bracht wat soelaas . Vanmorgen ben ik opgestaan met een wrang gevoel. Heb ik nu 6 maanden getraind voor dit resultaat? Had ik me niet beter toegelegd op Deinze-Aalter? Eén recht stuk, zonder bochtenwerk waar je telkens weer moet inhouden, een loop in de voormiddag ook, wat altijd beter is dan 's avonds te moeten lopen, geen tumultueuze start waar 800 mensen als eerste door die startkilometer willen geraken...Achteraf is het altijd gemakkellijk zeggen, was ik erin geslaagd dan zou ik al die vragen niet moeten beantwoorden. Moet ik mezelf nu een herkansing geven? Nog eens 5 weken trainen om op 11 november een gooi te doen naar dat PR? En hoe moet ik die trainingen aanpakken, 's avonds na het werk. Opnieuw in het donker met zo'n fluo vestje aan. Ik heb er een hekel aan, aan die avondtrainingen. Ik zal alles eens een weekje laten berusten en dan zie ik wel, ik laat alvast de deur even op een kier staan...Ciao. Ahja, vannacht supporteren voor den Phil hé!! Logboek: Afstand: 21,1 km. Tijd: 1u38'39". Snelheid: 12,832/u YTD:-. 311/+800 deelnemers, 210e in cat heren-masters. 771 aangekomen. Medisch rapport: beentje aan buitenkant linkerknieholte wat overbelast, behandeld met Tendosol. GHS: 170 MHS: 179 Verbr kcal: 1369
Ik ben Guy Devreker
Ik ben een man en woon in Varsenare (België) en mijn beroep is comm.afgevaardigde.
Ik ben geboren op 12/08/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,lange afstandslopen,levensgenieter en nog zoveel meer.
Het huis wordt gedeeld met een schat van een dochter,Latoya(°11.08.1992)en,tot voor kort, Minou,de poes°1998- +10.08.09
Aangekomen aan station 45 even teruggeblikt naar wat verwezenlijkt werd en ...wat niet.Enkele sportieve uitdagingen wilde ik toen graag nog aangaan.Target One: het lopen van een Marathon: gelopen op 14 IX 2008 én op 19 VI 2009.Target Two: het fietsen van de Ronde van Vlaanderen: gereden op 03 IV 2010.
Hieronder enkele foto's met buurman/trainingsbuddy Rudi,in loondienst bij Bianchi...
Aantal gefietste kilometer als voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen 2010, vanaf 1 juli 2009.
juli : 654,8 km augustus : 771,8 km september : 395,7 km oktober : 587,5 km november : 407,5 km december : 386,6 km januari : 492,7 km februari : 51 km (knieontsteking) maart : 826,8 km
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de NVV-Marathon,vanaf 20 september 2008.
september: 33,00 oktober: 112,20 november: 59,50 december: 31,30 blogverslagen van december leren jullie waarom de klm.in november en december zo laag liggen. januari: 152,00 februari: 166,50 maart: 187,20 april: 168,70 mei: 290,40 juni: 136,30 totaal aantal gelopen kilometers t/m 17 juni: 1337,10 + 42,195 op 19.VI.2009.
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de IFF-Marathon,vanaf 01 november 2007.
Niks dan lachende gezichten voor de start,een uurtje of twee later was dat al heel wat minder... Vlnr.:Gert Luyckx,ikzelf,mijn superb-coach-begeleider Luc Duyck.
Afzien als nooit tevoren op weg naar Ieper,samen met een supergeconcentreerde 'coach-begeleider' Luc Duyck.
Die eerste opdracht was goed afgelopen, een volledige duathlon zou mijn tweede target worden. Die kwam er niet, waarom dat kan je lezen in het archief, najaar 2008. Spannende verhaaltjes soms met een blogreactie van het bestuur van de Benny Vansteelandt-Memorial als toemaatje
. Geen duathlon dus maar om op dat tijdstip van nul beginnen te trainen om de Ronde van Vlaanderen op een behoorlijk niveau te rijden was het te laat. Vermits mijn looptrainingen nog steeds plaatsvonden, besloot ik om opnieuw een marathon te lopen, uiteraard werd dit de N8 in Torhout, het was tenslotte de titel van mijn blogske geworden: guylooptdenacht. Bedoeling was een nieuw persoonlijk record te lopen en dat lukte, zij het nipt. target twee was binnen. Op naar de Ronde van Vlaanderen. IJskoude eenzame trainingstochten van 200 km in volle vorstperiode, afgelopen winter, werden mijn deel. Na de jaarwende kreeg ik de steun van buurman Rudi, die hoe langer hoe meer zin kreeg om ook de Ronde te rijden. Weken aan een stuk met de wagen naar Oudenaarde rijden om daar dan tientallen keren over Kwaremont, Muur en andere Koppenbergen te rijden. Ik leidde en Rudi lijdde
, maar week na week werden we meer en meer elkaars gelijke. In zijn derde seizoen dat Rudi fietst stond hij meteen aan de start van één van de zwaarste, maar zeker de mooiste, klassiekers uit het wielrennen :Vlaanderens Ronde. Het hondenweer maakte het allemaal nog Flandriën-gevoeliger en het gaf dan ook een supergevoel om onder die gele bananenboog door te rijden in het 265 kilometer verder gelegen Ninove. Target 4 dan. Een tijd op mijn loopbesttijden zat me dwars. Die van de halve marathon, gelopen in de vorige eeuw in een tijd van 1u31. Hoe dit verhaal verliep lees je in het vorige berichtje.
.Omdat alles tegen zat wat kon tegenzitten heb ik er even aan gedacht om mezelf een herkansing te gunnen in de halve marathon tussen Deinze en Aalter. Maar na analyse van mijn rondetijden in Kuurne, waar ik ronde twee als maatstaf neem omdat ik in die ronde echt voluit kon gaan zonder obstakels, kan ik maar een minuutje of drie afdoen van mijn eindtijd. Dan blijven er nog meer dan 5 minuten goed te maken. Te hoog gegrepen, zoals Wim suggereert? Waarschijnlijk wel, mijn voorbereidingswedstrijden lagen ook allemaal in de buurt van 1u40. Geen halve marathon in minder dan anderhalf uur dus, ne mens kan niet alles willen in het leven hé. Is dat nu het eind van mijn loopavontuur? Ik vermoed van wel, de combinatie prestatielopen -what's in a name??- en het rijden van fietsklassiekers gaat moeilijk samen als je een voltijdse baan hebt. 't Is 't één of 't ander, fietsen of lopen. Dus wordt het volgend doel Luik-Bastenaken-Luik. Als het klimwerk meezit, dan volgt hoogstwaarschijnlijk de Marmotte-- googel maar even--, met de nadruk op hoog
. Ronde drie dan, met de moraal nog steeds goed. Ik kon er nog een paar oprapen en voorbijlopen, dat is altijd hoopgevend. tijd voor mijn energiegelleke. Halverwege die derde ronde begaf ik me richting lus waar op- en af moest gelopen worden en waar de wind vrij spel had. Hier werd het lastig, ik had er ongeveer 14 km opzitten. Inhalen zat er niet meer in, integendeel, ik werd zelf voorbijgelopen. Een duo van de loopclub uit Grijsloke kwam me voorbij. Die moet ik volgen dacht ik, als ze bij Grijsloke aangesloten zijn weten ze van wanten. Tot aan het begin van de laatste ronde kon ik aanklampen, maar dan moest ik ze laten lopen. Een felle regenbui maakte het er niet plezanter op. Voor me zag ik 2 fietsende officiëls waaraan ik vroeg of zij de 'bezemwagen' waren en hun bevestiging gaf me weer moed. Ik begon nu zelf andere lopers te dubbelen en dat werkt motiverend, maar had het toch lastig. Aan het keerpunt met die lus zag ik aan de overzijde van het lint Lut Lesage lopen, die blijkbaar een slechte dag had. Ik besloot om nog eens alles uit de kast te halen en ik haalde ze zowaar nog in, om ze ter plaatse achter te laten. Een hele slechte dag blijkbaar, het siert haar wel, als prestatieloopster, om alsnog uit te lopen. Ondertussen werd de laatste kilometer aangevat en die bleef maar duren, je begint dan achterom te kijken of er geen achtervolgers meer op komst zijn waardoor je weer wat nerveuser wordt. Uiteindelijk in de gietende regen aangekomen en onmiddellijk naar de kleedkamers en de douches gelopen om me om te kleden, balend om de geringe prestatie. Wetend dat dit mijn laatste wedstrijd was had ik ook al geen zin om me nadien nog lang op te houden. Een pak friet met brochette en frikandel van bij Carlos op de markt van St.-Andries bracht wat soelaas
