Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
{TITEL_VRIJE_ZONE}
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Luik-Bastenaken-Luik 2011.
Tilff-Bastogne-Tilff 2011.
29-04-2010
Druppels.
Dag vrijdagblogger, de lucht zag er zwaar bewolkt uit, rond zeven uur. Een uurtje later zag hij zwart maar er was geen ontkomen aan, er moest gelopen worden hé. Normaal was de training voor woensdag voorzien maar de hamstrings deden lichtjes pijn en ik wil absoluut geen risico nemen op een blessure. De kwaliteit van de trainingen primeert op de kwantiteit, vandaar het extra rustdagje. Toen ik mijn eerste rondje afgewerkt had voelde ik de eerste druppels, even verder zat ik volop in een plensbui. Dit moet de eerste regen zijn na de uitbarsting van de IJslandse vulkaan, vraag is of het wel gezond is om daarin te lopen. Last heb ik er in elk geval niet van gehad, ik vond het plezant om te lopen op dat natte grind. De snelheid heb ik bewust wat lager gehouden dan maandag, ongeveer 7'15" doe ik over een rondje van 1600 meter en dat is ideaal om op verder te bouwen. Vrijdag is het fietsen geblazen en zaterdag loop ik voor het eerst sinds lang nog eens boven de 10 km, 11,2 om precies te zijn. See you. Logboek: Afstand: 8 km Tijd: 36'21".Snelheid: 13,205/u. YTD: 8000 meter. Medisch rapport:-. GHS:-.
Hallo blogloper, vier inlooptrainingen waren er nodig om van fietskuiten naar loopkuiten te transformeren. 'k Werd al ongeduldig. Vandaar dat ik vandaag een eerste testje wilde doen om te weten hoe dat het eigenlijk zat met die loopconditie. Vooral die tijden begonnen me al zorgen te baren, wetende dat ik maar 8 weekjes heb om gereed te zijn. Maar de test viel supergoed mee, cfr logboek. Ik kan nu met een gerust gemoed verder bouwen, zonder echter op mijn lauweren te rusten, zaterdag staat er al 11,2 km op het programma. De rest van de week ziet er als volgt uit: dinsdag rustdag, woensdag 8 km, donderdag rustdag, vrijdag fietsen, en zaterdag 11,2 km. Bye. Logboek: Afstand: 8 km Tijd: 35'24". Snelheid: 13,559/u. YTD: 8000 meter. Medisch rapport:-. GHS:-
Hey Lakostablogger, naar jaarlijkse gewoonte werd vandaag de Lakosta halve marathon betwist. Door een wisselingsprogramma werd vandaag andersom gelopen tov verleden jaar, het ging van Langemark over Staden naar Kortemark. Minder lopers dan voorheen, mede door de concurrentie van de gisteren gelopen corrida in Torhout waarschijnlijk, maar toch naar schatting tegen de 300 deelnemers. Eén daarvan was mijn mental-coach Luc Duyck, die al even traditiegtrouw, ook vandaag weer present tekende. Vorig jaar liep hij hier een PR, maar toen ik met de fiets richting Langemark reed, wist ik al dat het moeilijk ging worden om beter te doen, de wind zat niet al te voordelig richting Kortemark. Het was ook iets te warm om een superprestatie neer te zetten. Neem daar nog bij dat Luc minder dan andere jaren gefocust was voor deze HM, vooral op het gebied van voorbereiding dan, en, niet onbelangrijk, dat hij dringend aan verlof toe is na een veel te lange actieve werkperiode in hun zaak in Pittem, en dan weet je het wel zeker. De start verliep nochtans zeer vlot, niettegenstaande de pittig oplopende weg richting Madonna. Na 5 km had Luc een meer dan behoorlijke bonus op zijn PR-tijd, maar vanaf km 7 begon het allemaal wat stroef te lopen. Halverwege was de bonus zo goed als verdwenen en toen begon de lijdensweg pas echt. Steeds meer deelnemers kwamen uit de achtergrond en aanpikken was telkens moeilijk, wat dan weer de moraal niet ten goede komt natuurlijk. Op karakter heeft Luc toch de 21 km uitgelopen, wat op zich al een prestatie is, als je weet dat Luc meer gebouwd is voor het fietsen van Parijs-Roubaix. Het parcours tussen Langemark en Kortemark is ook al niet biljartvlak, dus toch hoed af voor zijn prestatie! Ik fietste dus naar Langemark en met de zijwind legde ik ruim 40 km af tegen een gemiddelde snelheid van 31,2/u. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n snelheid haalde over die afstand en alleen fietsend. Daar is maar één reden voor en dat is door het rijden van de Ronde van Vlaanderen, die de conditie superscherp gemaakt heeft. Toch twee jammerlijke dingen eraan gekoppeld: dat is dat zich dat niet uit bij het lopen, waar ik maar moeizaam een behoorlijk snelheidsgemiddelde aan het opbouwen ben, wat nochtans absoluut noodzakelijk zal zijn eind juni, en een tweede jammerlijk feit is dat Rudi niet van zijn huidige conditie kan profiteren wegens zijn knieblessure, opgelopen bij zijn val in de RVV. Woensdag mag hij naar de specialist in 't Brugse AZ. Wordt vervolgd...Bye. Logboek: Fietsen: Varsenare-Langemark, 40,3 km Snelheid: 31,2/u. Kortemark-Varsenare, 24 km Snelheid: 28,7/u.YTD: 6400 meter. Medisch rapport:-. GHS:-.
Yo, de blogger, Brugge davert op zijn grondvesten. Homofiel en Bisschop, Roger Vangheluwe, heeft bekend er pedofiele praktijken op na te hebben gehouden met een familielid.Jaren aan een stuk. Katholieke vetzakkerij ten top, eens te meer. Hoe dit soort mensen daarmee kunnen omgaan, dat snap ik niet. Jaren en jaren de goegemeente, maar vooral ook zichzelf, bedriegen en beliegen. Tot de waarheid, zoals steeds, toch opeens de kop opsteekt en hen vol in het gezicht raakt. Ze weren zich dan nog efkens, op een of andere manier, om toch hun gelijk te halen, waardoor ze nog ongeloofwaardiger overkomen natuurlijk, om uiteindelijk voluit op hun bek te gaan. 't Is niet moeilijk dat die Gast die aan dat kruis genageld is, nooit lacht, met zo'n gepeupel als volgelingen...Toch mag Vangheluwe nog van geluk spreken, hij zal waarschijnlijk niet meer gerechtelijk vervolgd kunnen worden wegens verjaring van de feiten. Zijn slachtoffer daarentegen kreeg wel levenslang...Soit, er werd ook gelopen vandaag en wel 4 rondjes of 6,4 km. Het begint allemaal wat vlotter te lopen maar naar snelheid toe is er nog heel veel werk, om die HM te lopen in anderhalf uur moet je aan dik 14/u lopen. Ik haalde vandaag amper 12,7...Ciao. Logboek: Afstand: 6,4 km Tijd: 30'12". Snelheid: 12,715/u. YTD: 6400 meter. Medisch rapport:-. GHS:-.
Dag blogloper, na mijn dwaze tuimelperte van maandagavond was het wondjes likken, dinsdag en woensdag. Net onder mijn knieschijf zat een kanjer van een blauwe plek die vooral dinsdag pijnlijk was bij het uit de wagen stappen. Woensdag was dit al fel gebeterd en vandaag voel ik zogoed als niets meer, enkel als ik er op druk voelt het niet aangenaam aan. De schaafwondjes zelf zijn voorzien van een korstje dus dat is ook goed nieuws. Het maakt dat ik vrijdag terug kan lopen, en wel voor 4 rondjes of 6,4 km. Zaterdag ga ik mijn coach gaan euh...coachen in Langemark, waar hij zijn halve marathon loopt. Verleden jaar overtrof Luc daar zichzelf met een tijd van 1u40'30". Benieuwd of hij daar 30" kan vanaf doen, al is dat voor Luc geen doel op zich., komende zaterdag. See you. Logboek: YTD: 6400 meter. Medisch rapport: Terug paraat, na val van maandag. GHS:-.
Hey blogloper, één meter ver was ik, en pats, tegen de grond. Eerst met mijn knie en schouder en dan met mijn hoofd. Veel meer dan wat schaafwonden zijn het niet maar ik was toch verschoten. Ik had me net opgewarmd en was aan het prutsen met mijn HSM, om de tijd te laten meelopen. Immers aan het kleine kruispuntje moest ik de hoek om. Maar het was niet de bedoeling dat dit al vallend gebeurde . Een behulpzame loopster hielp me recht en mat de schade op, die dus meeviel. Een minuutje later dan gepland kon ik toch mijn training aanvatten. Of het verstandig was zal ik wel merken de komende dagen. Alles is ondertussen ontsmet en morgen mag ik rusten, dus dat komt nog goed uit. De afstand werd wat verlegd, nu naar 6,4 km. Woensdag volgt een korte beurt van 4,8 km en vrijdag opnieuw 6,4. Zaterdag is fietsdag en zondag ga ik voor 8 km. Ondertussen stelde Gert al voor om samen eens te gaan trainen, waar ik zeker binnenkort werk van zal maken. Alvast bedankt voor het voorstel, Gert! Maar ik wil eerst een paar weken inlopen, ik zou me niet graag té belachelijk willen laten maken . See you. Logboek: Afstand: 6,4 km Tijd:-. Snelheid:-. YTD: 6400 meter. Medisch rapport: na val, schaafwonden aan linkerknie en linkerslaap. GHS:-.
Dag blogdinges, zaterdag mocht ik voor de gelegenheid het looptenuetje omwisselen voor de wieleroutfit. Traditiegetrouw wordt de zaterdag weer mijn fietstraining afgewerkt om de loopspieren wat te ontspannen. 't Is dat of zwemmen, al is de keuze bij mij snel gemaakt . 60 kilometer heb ik gereden en in feite was dat teveel. Vandaag had ik verschrikkelijk zware benen en ik heb meteen de looptraining verschoven naar morgen, maandag. Lopen en fietsen, het blijft een moeilijke combinatie, alle respect dus voor zowel duatleten als triathlonners. Respect ook voor onze Phil, die niet alleen voor de eerste zege van het seizoen zorgde voor Lotto, maar eindelijk ook een Belg toevoegt aan het lijstje van de verreden klassiekers. Als topfavoriet starten en het op ' zijn Gilberts' afmaken--lees constant in de aanval--, je moet het maar doen! Dat beloofd alvast voor volgende week zondag, wanneer Luik-Bastenaken-Luik gereden wordt. Die renner waar ik het vrijdag over had zat toch wel weer in de kopgroep zeker. Daar komen vodden van vrees ik , niet dat ik het hem misgun daar niet van, maar 't zou jammer zijn mocht het op een oneerlijke manier gebeuren. In de marge van de AGR nog dit: ik vraag mij telkenjare af wanneer daar een ernstig ongeval zal gebeuren. Auto's staan daar op de meest absurde plaatsen, veelal aan de verkeerde kant van de rijrichting geparkeerd, middengeleiders worden heel zelden door signaalgevers aangegeven, motoren van tv en stewards rijden pal voor de renners op dit bijzonder bochtenrijk parcours, jongens toch. Van politiemensen an sich moet je doorgaans niet teveel gezond en logisch verstand verwachten, bij ons ook niet, maar om nu in de ochtend voor de start van een klassieke wegwedstrijd, de sportdirecteurs te doen blazen bij een alcoholcontrole, dat is toch echt van de pot gerukt (sorry, vrijheid van de schrijver, ik wil in de Hollandse sfeer blijven ). Met 8 waren ze om die controle te doen, zouden ze niet beter voor de veiligheid van de renners instaan tijdens de wedstrijd, deden ze tenminste iets nuttigs. Terwijl ik me nu toch druk aan het maken ben, nog zo'n absurd verhaal. Toen ik de RVV fietste verloor ik mijn id.kaart en rijbewijs. Ook mijn codicil als orgaandonor stak daarbij. Anno 2010 zou je denken dat dit een kaart is waarvan elke Belg er ongeveer 20 in zijn portefeuille heeft zitten, type bankkaart, maar neen, dat is een A4 blad. Dat blad was volledig onleesbaar geworden door de regen, ik dus naar het gemeentebestuur in Varsenare om een duplikaat. Na 20' in haar computer gezocht te hebben naar een blanco afdrukformulier, zonder resultaat, roept de bediende een eerste hulplijn in, ze raadpleegt een collega in het hoofdgemeentehuis van Jabbeke. Die kan ook al niets terugvinden. Dan maar een tweede hulplijn ingeroepen. De firma die het computerprogramma gemaakt heeft(!). Alle lijnen bezet. Of ik in de namiddag eens kon teruggaan. Natuurlijk, ik was in verlof vrijdag, ik heb wel wat anders te doen in mijn vrije dag, maar soit, als 't voor het goede doel is, dan mag het. 's Namiddags hadden ze het nog niet gevonden. Ik kreeg nu een ander soort formulier mee dat ik 'geregistreerd ben als donor sinds... 16 april 2010'. Weer op een A4 blad natuurlijk, ah ja, ze denken waarschijnlijk, hoe groter het blad hoe vlugger men het zal vinden, mocht het nodig blijken. Administratieve vereenvoudiging, hebben we daar geen minister voor? Bah ja, Vanquickendinges toch?? Ben weg, 'k voel mijne tikker over zijn toeren gaan . Bye. Logboek: Fietsen, afstand: 59 km Tijd: 2u05'. Snelheid: 28,0/u. YTD: 4800 meter. Medisch rapport: zware benen, looptraining verplaatst naar maandag.
Hallo, blogvolger, 't was weer op z'n vrijdags in De Koude Keuken. Op een paar hondenuitlaters na, geen levende ziel te bespeuren. Het weer nodigt ook nog niet echt uit om wat te gaan joggen of lopen. Of misschien waren ze gewoon bang vanwege die wakker geworden vulkaan in IJsland. Feit is dat ik er dus helemaal alleen liep en dat is verre van plezant. Gelukkig was het voor niet lang, de 3 geplande rondjes waren zo voorbij. Morgen mag ik weer fietsen, joepie , maar door Rudi's knieperikelen zal ik ook die training alleen moeten afwerken. Het zullen een 50-tal kilometer worden zonder al te veel hellingen om mijn dijen niet te veel te belasten, want ze doen lastig. Zondag dan zal ik vier rondjes lopen of 6,4 kilometer. Daarna is 't weer koers kijken met de Amstel-Gold-Race. 'Der Fabian' zal niet winnen. Nogal logisch als je niet start. Ik wil de kat de bel niet aanbinden, maar zou hij mss doorhebben dat het wat van het goede teveel wordt .Er zit daar nog zo ééntje die constant zichzelf aan het overtreffen is. Neen, ik zal er geen naam op kleven, je moet er maar eens de uitslagen bijhalen van de laatste weken...Ciao. Logboek: Afstand: 4,8 km Tijd:22'54". Snelheid: 12,576/u. YTD: 4800 meter. Medisch rapport:-. GHS:-.
Hey sportblogger, we zijn er weer aan begonnen. Mijn loopschoenen verschoten zich een bult, het was dan ook al van 6 december geleden dat ze nog eens uit de doos kwamen. Voor ik eraan begon ben ik mij nog eens gaan wegen. De schaal stopte bij 60,0 kilogram en dat is toch 4 kg meer dan toen ik de Marathon in Torhout liep. Hopelijk kan ik dit gewicht aanhouden, te zwaar zijn is iets, maar te licht zijn is ook iets. De voor de gelegenheid rode zonsondergang, vanwege de vulkaanpartikels die uit Ijsland zijn overgewaaid, had zich al ingezet toen ik begon aan mijn eerste twee rondjes in de Koude Keuken. Een dik kwartier later was ik er al vanaf, men moet met iets beginnen hé. Morgen, vrijdag, doe ik er een rondje bij tot 4,8 kilometer. Streeftijden zijn nog niet aan de orde, integendeel, het is de bedoeling om gezapig in te lopen, om blessures te vermijden. De tijdspanne tussen nu en 26 juni is zo kort dat ik het me niet kan permiteren om een aantal weken aan de kant te moeten zitten. Van blessures gesproken, Rudi kreeg vanavond het verdict te horen van zijn scan-onderzoek. Bij zijn val tijdens de RVV is het kraakbeen van zijn knie geraakt en blijkbaar groeit dat niet meer terug aan. Om te beginnen moet hij 2 à 3 weken rusten en verder zijn ontstekingsremmers nemen om de euh...ontsteking te weren en om het -weinige-vocht dat er zit weg te krijgen. Laat ons hopen dat hij na de ontsteking opnieuw pijnloos kan fietsen. See you. Logboek: Afstand: 3,2 kilometer. Tijd: 15'55". Snelheid: 12,063/u. YTD: 3200 meter. Medisch rapport:-. GHS:-.
Hallo, loopblogger, snikheet was het op zondag 14 augustus 1988. In Middelkerke stond die dag de Sirene Jogging op het programma. Ondertussen is die van de kalender verdwenen denk ik, maar we spreken hier dan ook over de vorige eeuw hé . Snikheet was het dus en ik stond er aan de start van de halve marathon. Marathons dat vond ik iets voor abnormale, buitenaardse wezens, euh...zotten eigenlijk. Maar een halve, dat zag ik wel zitten. Veel weet ik er niet meer van, maar ik herinner me wel dat ik halverwege even gestopt ben, langs het kanaal Nieuwpoort-Plassendale, om wat te drinken en me te verfrissen, en dat ik een paar kilometer voor Middelkerke, tussen de snikhete duinen, liep als een bezetene. Het deed me beslissen om de looppantoffels voor eens voor altijd op te bergen, want ik maakte voor mezelf uit dat dit geen normale reactie was. Negentien jaar later, op 1 november 2007, ben ik dan toch weer begonnen met de looptrainingen en de rest van het verhaal ken je. Mijn tijd op die halve marathon was 1u31'22". Net boven het anderhalf uur, en dat werkt nu op mijn zenuwen . Dat wordt dan ook mijn volgende uitdaging, het PR op de halve marathon onder 1u30'00" proberen te brengen. Het zal niet evident worden, verleden jaar liep ik de Zwinsteden HM in Sluis in 1u31'50" en toen was ik volop aan het trainen voor de Torhoutse N8 van Vlaanderen. Nu moet ik terug van nul beginnen en ik zou die HM willen lopen eind juni, mb op 26 juni in Izegem, tijdens de Izegemse Kastelenloop. Tien weken, meer is het niet. Donderdag begin ik eraan, 2 rondjes van 1600 meter in De Koude Keuken, waar anders . 3,2 kilometer om te beginnen, vrijdag wordt dat 4,8 kilometer, zaterdag ga ik fietsen, en zondag opnieuw lopen, 6,4 kilometer of 4 rondjes. Het kan een springplank zijn naar een derde--en allerlaatste!-- marathon, alles hangt af van deze recordpoging. Als ze lukt dan zal ik me mss nog één keer opladen voor de IFF-Marathon, halverwege september. Tot donderdag, na mijn eerste loopsessie. Bye. Logboek:-. Medisch rapport:-. PS: Rudi, die gevallen was in de Ronde van Vlaanderen, moest vandaag voor een scan onderzoek naar het ziekenhuis. De knie blijft vrij veel pijn doen. Donderdag kent hij het resultaat. Ik vrees dat hij een aantal weken fiets-inactief zal zijn, dus dit korte loopavontuur komt precies op schema
Dag bloggeling, 'k ben terug boven water gekomen. Na een marathon ben je 2 dagen dizzy ,na het rijden van De Ronde van Vlaanderen ben je 4 dagen van je melk. Tenminste, dat is toch wat ik nu ervaren heb. De inspanning duurt niet alleen 3 x zolang, ze is ook zoveel zwaarder vanaf 160 kilometer naar hartslagritme toe. Ook geestelijk is de Ronde veel intenser. Bij een marathon start je, probeert in een groepje aan te pikken die je ligt en je bent vertrokken tot aan de finish zonder dat je moet rekening houden met wat dan ook. Enkel eten en drinken mag je niet vergeten. Op de fiets is dat wel even anders. Van bij de start moet je alert en wakker genoeg zijn om te anticiperen op hetgeen je groepsgenoten uitrichten. je moet steeds de remmen binnen handbereik hebben--ik versleet, net als Rudi trouwens, tijdens de Ronde 2 splinternieuwe remblokken op voor én achterwiel!!--, mag niet vergeten te schakelen,...Ook de voorbereiding vraagt veel meer trainingsuren. Als je twee uur duurloopt, dan heb je er al een fameuze training opzitten. Als je daarentegen 2 uur fietst, tja dan ben je amper opgewarmd hé. Enfin. Ik ben nog maar bekomen van target twee en hop, daar vragen jullie me al wat mijn volgende doel zal zijn. Ewel, ik weet het niet. Na de Nacht van Vlaanderen had ik niet het gevoel een supertijd gelopen te hebben, hoewel hij beter was dan bij mijn eerste marathon. Maar om nu opnieuw die looptrainingen aan te vatten, ik weet het niet. Ten eerste, ik doe het gewoon niet graag. Ten tweede, er is geen garantie op een betere tijd en al zeker niet op sub 3. Anderzijds, die 3u13'13", dat lijkt me wel nog mogelijk. En ook dat persoonlijk record van augustus 1988 staat nog steeds overeind, op de halve marathon. Hoog tijd om dat van de tabellen te vegen. Als ik opnieuw zou lopen, dan zal het zeker niet zijn voor de N8, die is veel te dichtbij. Twee mogelijkheden blijven dan nog over, ofwel de schitterende natuurloop die de IFF Marathon is in Ieper, ofwel Eindhoven. Tussendoor zou ik er nog een halve marathon uitkiezen om dat PR te breken. Wat ik wel al zeker weet is dat na een eventuele derde marathon, de Adidasjes voor eens en voor altijd de kast ingaan en enkel nog fietsuitdagingen zullen aangegaan worden. Luik-Bastenaken-Luik, de Amstel Gold Race, de Marmotte ( 5 cols in de Fr.Pyreneeën op 1 dag), ...Misschien kunnen jullie me helpen om een keuze te maken. Ik maak er een Poll van, ben alvast benieuwd. See you. Logboek: Medisch rapport: hersteld.
Dag Ronde van Vlaanderenbloggeling, target two is binnen. Na het lopen van een Marathon mag ik nu ook het fietsen van de Ronde van Vlaanderen op mijn 'Mid-life-crisis-lijstje', bijschrijven . Door die RVV zelf te rijden is mijn respect voor die wielrenners er alleen maar groter op geworden. Dat het een lange dag werd zal je wel merken in volgend relaas. Twintig over vijf. De wekkerradio loopt af. Het eerste wat ik doe is naar de het badkamerraam lopen om te zien of het regent. Het is droog op de velux, oef! Ik mocht er niet aan denken om van bij de start al in de regen te moeten vertrekken. Na een peperkoekontbijt belt Rudi stipt om zes uur aan. Zijn vrouw brengt ons met de wagen naar St.-Andries, waar onze fietsen staan en van hieruit vertrekken we naar de Brugse Grote Markt waar ook Paul zich al bevindt. Zeven uur, we rijden van het podium af richting ring, aan matig tempo. Bij het buitenrijden van Brugge wordt de snelheid met een ruk de hoogte ingejaagd, we rijden zo'n 30/u., maar de wind richting Wenduine zit goed. We kunnen zelfs genieten van de zonsopgang, de adrenaline voel ik nu al door mijn lijf gieren. Je mag dan al constant aan 30 rijden, door verkeerslichten en andere remmingen, rijden we Oostende buiten aan een gemiddelde van 28/u. Van Oostende naar Torhout was er een felle zijwind en er werd in waaiers gereden van het fietspad tot aan het midden van de rijweg. Niet zonder gevaar, even voorbij de brug van Snaaskerke rijdt iemand tegen een voorligger en schuift meters over het asfalt, een zestal anderen in zijn val meesleurend.Rudi en ik kunnen ze net ontwijken. Het gaat nu snoeihard richting Torhout waar de eerste controle en bevoorrading is. Latoya had de koude getrotseerd en stond me daar klappertandend op te wachten, om mij een hart onder de riem te steken, bedankt meid! Bij het vertrek in Torhout speelden we Paul kwijt, die we pas in Desselgem zouden terugzien. In Roeselare vielen de eerste regendruppels en iets verder reden we in de gietende regen richting Moorslede. De felle wind maakte het er allemaal niet gezelliger op maar...ik genoot. In Ledegem hield de regen op en fietsten we richting tweede controle en bevoorrading naar het Dorp van de Ronde, Desselgem. We hadden hier 108 km. en ons tellertje stond op 28,3/u. Perfect op schema. Met de fiets moesten we hier te voet door een tent om ons te bevoorraden zodanig dat bij het buitenkomen van die tent onze teller op 28/u rond stond. Tja. Via kletsnatte wegen ging het nu naar Waregem om via Nokereberg, Kruishoutem te bereiken. De Ronde kon nu echt beginnen. Eerste euvel van de dag: de Huisepontweg in Wannegem-Lede. Samen met Paul reed ik rustig, maar toch op tempo, om de schokken wat minder te voelen, deze lange kasseistrook over. Bij het afrijden was Rudi niet te zien. Hij zou ons wel spoedig bijhalen, desnoods vonden we elkaar wel terug in Oudenaarde waar de derde controlepost was. Echter, ook daar van Rudi geen spoor. Telefonische oproepen bleven onbeantwoord. Ik sprak af met Paul dat ik op het gemak zou doorrijden naar Ruien, omdat ik daar een fietswissel wilde doorvoeren.Tegen dat die wielen verwisseld waren zouden Paul, Rudi en Bruno, die van hieruit startte, me wel bijbenen. Ik alleen dus op weg naar Ruien, via de oude spoorwegbedding van Oudenaarde naar Berchem. De wind blies hier fel op kop en ik reed alleen, wachtend op een groepje waarin ik me weer kon verschuilen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, de eersten die me bijhaalden reden me direct uit de wielen. Een tweede groep die me bijhaalde, weer van dadde, godver wat is me dat hier, ik kwam duidelijk mezelf tegen. Toen ik eindelijk in Ruien aankwam stond Ferdi me met de wagen op te wachten, klaar om van wielen te wisselen. Dat achterwiel van Latoya heeft zeven tandwieltjes en het is altijd mikken om het wiel er ordentelijk in te krijgen. Gehurkt monteerde ik het wiel, en dat zal ik geweten hebben. Ik wachtte een paar minuutjes maar mijn companen waren niet te zien. Ik wist niet of ze mij voorbijgereden waren in Ruien en vertrok dan maar alleen richting Kluisberg. Wat me hier overkwam, dat hou je niet voor mogelijk. Door het gehurkt zitten bij de wielwissel kwamen mijn bilspieren in totale verzuring. Met moeite bereikte ik de top van de Kluisberg. In de afdaling naar Orroir toe verloor ik dan nog mijn controlekaart. Rechtsomkeer dus en constateren dat ik ook al mijn id.kaart en rijbewijs kwijtgeraakt was.Vriendelijke mensen uit Hulste hadden die gevonden en belden me daarvoor zondagmorgen op. Oef. Na de Kluisberg kwam mijn geliefde Cote de Trieu eraan. Weer voelde ik die totale verzuring, net of de bovenbil wordt uiteengerokken. Volledig van mijn melk kwam ik boven aan. Er restten mij nog 95 kilometer en ik overwoog om er mee te kappen. Op die manier verder rijden had geen zin. Ik deed me tegoed aan een gel-voeding, dronk een halve bus Isostar leeg en begon aan de afdaling naar Berchem,om van hieruit de Oude Kwaremont aan te vatten. Komt het door de gel drank of door het dokkeren op de kasseien van de Kwaremont, ik weet het niet maar de verzuring in de billen verdween bij het beklimmen van die Kwaremont. Even voor het Kwaremontplein stond me een aangename verrassing te wachten. Supporter Tine was helemaal uit Veurne overgekomen om foto's te maken en me aan te moedigen. Ik moest nu wel verder rijden. . Van de Kwaremont fietste ik op een heel gezapig tempo naar de Paterberg, als ik die overleef zit het weer goed, dacht ik bij mezelf. Hij kwam eraan, het viel redelijk mee van in de weg rijdende toeristen en ik reed hem zowaar erg vlot naar boven. Mijn dipmoment was voorbij, die Ronde zou er moeten aan geloven. In een mooi doorfietsend groepje ging het naar de Koppenberg. Halverwege was het een kluwen van te voet gaande rijders, maar er was toch een smalle doorgang voor de dappere stampers. Net voor mij reed iemand op zijn mountain-bike gezwind naar boven. Die moet ik volgen, die rijdt naar boven, ging het door mijn hoofd. We kwamen aan het steilste stuk en pardoes zette hij zijn beide voeten op de grond. Ik raakte niet meer uit de klikpedalen en twee tellen later lagen we allebei met onze smikkel tegen de Koppenbergkasseien. Mijn stuur zat klem in zijn achterwiel en na zich uitgebreid verontschuldigd te hebben zetten we onze weg voort, te voet naar boven. En dan zie je dat tellertje frustrerend rap naar beneden duikelen, 27,5-27,4-27,3...Focussen op een gemiddelde van 26/u wordt dan bijkomstig en het kan je eigenlijk allemaal niet veel meer schelen. Als je maar die Ronde kunt uitrijden. Bovenop de Koppenberg probeerde ik weer contact te krijgen met Rudi. Tevergeefs. Na de Steenbeekdries was er weer controle, juist aan de voet van de Taaienberg. Na de Taaienberg volgde de Eikenberg en hier boven werd de psychologische grens van de 200 kilometer bereikt. Nog 60. De kasseien dienden zich aan, eerst de Holleweg, gevolgd door de Ruiterstraat en Kerkgate. Met een kleine Italiaan lostten we elkaar om beurten af. Toen die kasseien voorbij waren ratelde hij wat af wat ik niet verstond maar ik kreeg zowaar een schouderklopje. Terwijl ik de kasseien uit mijn billen losschudde schakelde hij een tandje bij en hop,...weg was hij. Via kleine weggetjes ging het nu richting Molenberg. Of beter Modderberg. Een sliert van slijk stond op de ongelijke kasseien, al slippend en patinerend kon ik toch naar boven rijden, op weg naar de volgende hindernis, de Haaghoek. Direct hierna volgde de Léberg en hierboven probeerde ik nogmaals contact te leggen met Rudi. Opnieuw zonder resultaat. In gestrekte draf fietsten we nu naar de Berendries en Tenbosse. Enkel de Muur en de Bosberg lagen nog in de weg vooraleer Meerbeke eraan kwam. In Parike was nog een bevoorradingspost opgesteld van Red Bull en terwijl ik daar een klein flesje RedBull booster nuttigde brak de hel los. Hagelstenen en slagregen kwam met bakken uit de lucht. Nadat de bui overgetrokken was ging het naar de Geraardsbergse Muur. Het enthousiasme van het volk dat hier stond duwt je letterlijk omhoog. Kippenvel! De Bosberg was de laatste, maar ook die werd nog zonder al te veel problemen overgereden. Een groep losgeslagenen passeerden mij aan 40-45/u. Ik kon mijn wagentje aanpikken en keisnel reden we, op kletsnatte wegen naar Meerbeke. Op zo'n moment krijg je weer zo'n adrenaline opstoot, niet te doen. Bij het binnenrijden van Meerbeke nam die groep teveel risico's en liet ik me uit de groep wegzakken. Genietend reed ik de laatste drie kilometer naar de aankomst toe. Wat er door je lijf gaat bij het uitkomen van die laatste bocht, als die gele aankomstboog in de verte staat te blinken, dat is moeilijk onder woorden te brengen. Euforie maakt zich van je meester. Opdracht volbracht. Geslaagd. 6394 caloriën armer, dat wel, en dat die kilometerteller op 24,6 bleef steken, maakt dan allang niets meer uit. Blijft de vraag, waar zaten Rudi en Paul?? Ik bleef nu maar doorbellen en kreeg eindelijk een telefoontje terug. Rudi was gevallen in Wannegem-Lede, op de allereerste kasseistrook!! In Oudenaarde heeft hij zowat een half uur in de EHBO-post verbleven om zich te laten verzorgen aan de knie en samen met Paul en Bruno heeft hij de rest van de Ronde afgewerkt. Gelukkig konden ook zij hun Ronde uitrijden. Rudi vroeg me nadrukkelijk om Bruno te bedanken, die kilometers kopwerk voor zijn rekening genomen heeft, en veilig Paul en Rudi tot in Meerbeke loodste. Ondanks het bij momenten echt afzien was dit een dag om nooit meer te vergeten. Een hele dikke dank je wel aan Tine voor het nemen van de foto's op de Kwaremont, Koppenberg, Berendries en Parike, aan Ferdi voor de foto's bij de start en voor het punctueel op post staan in Ruien en natuurlijk ook aan alle blogvolgers. Allicht tot een volgende target. Bye. Logboek: Afstand: 255500 meter. Tijd:10u23'10". Snelheid: 24,6/u. YTD: 255500 meter. Medisch rapport: door liters isotone drank en gel-drankjes, gecombineerd met energierepen maakte een accuute aanval van diarree zijn opwachting. Voor de rest wat pijn in de lendenen. MHS: 192. GHS: 140. Verbruikte caloriën: 6394.
Ter vgl: Rudi verbruikte zo maar eventjes 9167 caloriën en reed 10u25'09" over zijn Ronde of een gem. van 24,4/u. Alleen al het feit dat Rudi de Ronde uireed na amper twee jaar aan fietsen te doen is een schitterend gegeven. Hopelijk maken we nog veel fijne fietsevenementen mee, maar dan liefst samen van begin tot eind
Dag Ronde van Vlaanderen blogger, op het moment dat de meesten dit blogberichtje zullen lezen, zal ik waarschijnlijk ergens druipnat rondfietsen, tussen Brugge en Meerbeke. Immers, om 7.00 u gaan we, Rudi en ik, op de Grote Markt van de Breydelstad, van start. Om hopelijk rond een uur of zes aan te komen in Meerbeke. Niets hebben we aan het toeval overgelaten in onze voorbereiding, enkel het weer kan roet in het eten gooien, maar dat is dan maar zo. Je moet je niet druk maken in iets wat je toch niet in de hand hebt. Een dikke merci voor de aanmoedigingen op blog, sms, of telefoon, ze sterken mij om er voluit voor te gaan! Ook bedankt aan de persoon die deze week het bijvoegsel over de Ronde uit Het Nieuwsblad bij mij gebust heeft! Allez, ben er mee weg, dat ik nog wat kan slapen, om 5u15 loopt de wekker af. Tot de volgende, na mijn Ronde YTD: 200500 meter. Medisch rapport:-. De Poll is nog open, Boonen en Cancellara strijden zij aan zij en Devolder vervolledigt het podium. Voor het moment toch, tenzij jij er anders over beslist.
Hey, Vlaanderens Rondeblogger, nog 2 keer goed proberen te slapen en de dag van de waarheid is aangebroken. Vrijdag heb ik in elk geval een dagje verlof genomen om alles op mijn gemak in orde te brengen. Ik wil nog een uurtje de benen losrijden, een auto in Ninove gaan plaatsen-veel zin om met de fiets terug te keren zullen we wel niet meer hebben, denk ik -het stuurnummer stevig vastmaken enzovoort. Gisteren beloofde ik om enkele richttijden door te geven van plaatsen waar we langskomen. Dit zijn theoretische tijden, er hoeft niet veel te gebeuren om het schema overhoop te kletsen. Enfin, dit zijn de vermoedelijke tussentijden, ingeval we om 7.00 u van het podium in Brugge afrijden: Torhout: 8u50-9.00u.(eerste bevoorrading)-Desselgem, dorp vd Ronde en tweede bevoorrading : 10.45-11.00u- Ruien, hier wissel ik van wielen om een kleinere versnelling te hebben tijdens het bergop fietsen : 13.10-13.15u. De wielen worden meegevoerd vanuit Brugge door Ferdi, die enkele vrienden bijstaat die ook de Ronde rijden. Bij deze alvast bedankt Ferdi ! De top van de Kluisberg willen we bereiken omstreeks 13.25 u. De Kwaremonttop om 14.00u en om 14.10u willen we bovenop de Paterberg passeren. Om halfdrie volgt de Koppenberg en om 15.15 uur de gemakkellijk bereikbare Eikenberg. Van hieruit resten ons nog 60 zware kilometers met tal van hellingen en kasseistroken.Er zit ook nog een bevoorrading in en als we daar 15' voor uittrekken, rest ons 2u30' om tegen 18.00u binnen te zijn. Elf uur onderweg, waarvan 10 uur fietsen. Zonder tegenslag moet dit realiseerbaar zijn denk ik. Hopelijk zit de wind redelijk goed en blijven de regenvlagen wat achterwege. Vandaag kwam ik in Eine de Radio Shack ploeg tegen op training. Armstrong was er ook bij, al grappend de rij afsluitend. Tijdens mijn middagpauze stond ik op de Haaghoek, waar het een af- en aanrijden was van wielertoeristen. En rensters, de volledige Noorse damesploeg reed gezwind de stenen omhoog, richting Léberg. Schoon om zien, letterlijk én figuurlijk . Wat de Poll betreft tenslotte, jullie zijn zeer verschillend van mening. Eén rariteit toch: niemand gelooft blijkbaar in Philippe Gilbert, tenzij degenen die nog niet gestemd hebben dit nu gaan doen...Tot morgen, bye Logboek: YTD: 200500 meter.
Ik ben Guy Devreker
Ik ben een man en woon in Varsenare (België) en mijn beroep is comm.afgevaardigde.
Ik ben geboren op 12/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,lange afstandslopen,levensgenieter en nog zoveel meer.
Het huis wordt gedeeld met een schat van een dochter,Latoya(°11.08.1992)en,tot voor kort, Minou,de poes°1998- +10.08.09
Aangekomen aan station 45 even teruggeblikt naar wat verwezenlijkt werd en ...wat niet.Enkele sportieve uitdagingen wilde ik toen graag nog aangaan.Target One: het lopen van een Marathon: gelopen op 14 IX 2008 én op 19 VI 2009.Target Two: het fietsen van de Ronde van Vlaanderen: gereden op 03 IV 2010.
Hieronder enkele foto's met buurman/trainingsbuddy Rudi,in loondienst bij Bianchi...
Aantal gefietste kilometer als voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen 2010, vanaf 1 juli 2009.
juli : 654,8 km augustus : 771,8 km september : 395,7 km oktober : 587,5 km november : 407,5 km december : 386,6 km januari : 492,7 km februari : 51 km (knieontsteking) maart : 826,8 km
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de NVV-Marathon,vanaf 20 september 2008.
september: 33,00 oktober: 112,20 november: 59,50 december: 31,30 blogverslagen van december leren jullie waarom de klm.in november en december zo laag liggen. januari: 152,00 februari: 166,50 maart: 187,20 april: 168,70 mei: 290,40 juni: 136,30 totaal aantal gelopen kilometers t/m 17 juni: 1337,10 + 42,195 op 19.VI.2009.
aantal gelopen kilometers als voorbereiding op de IFF-Marathon,vanaf 01 november 2007.
Niks dan lachende gezichten voor de start,een uurtje of twee later was dat al heel wat minder... Vlnr.:Gert Luyckx,ikzelf,mijn superb-coach-begeleider Luc Duyck.
Afzien als nooit tevoren op weg naar Ieper,samen met een supergeconcentreerde 'coach-begeleider' Luc Duyck.
. Een behulpzame loopster hielp me recht en mat de schade op, die dus meeviel. Een minuutje later dan gepland kon ik toch mijn training aanvatten. Of het verstandig was zal ik wel merken de komende dagen. Alles is ondertussen ontsmet en morgen mag ik rusten, dus dat komt nog goed uit. De afstand werd wat verlegd, nu naar 6,4 km. Woensdag volgt een korte beurt van 4,8 km en vrijdag opnieuw 6,4. Zaterdag is fietsdag en zondag ga ik voor 8 km. Ondertussen stelde Gert al voor om samen eens te gaan trainen, waar ik zeker binnenkort werk van zal maken. Alvast bedankt voor het voorstel, Gert! Maar ik wil eerst een paar weken inlopen, ik zou me niet graag té belachelijk willen laten maken
. See you.
. 60 kilometer heb ik gereden en in feite was dat teveel. Vandaag had ik verschrikkelijk zware benen en ik heb meteen de looptraining verschoven naar morgen, maandag. Lopen en fietsen, het blijft een moeilijke combinatie, alle respect dus voor zowel duatleten als triathlonners. Respect ook voor onze Phil, die niet alleen voor de eerste zege van het seizoen zorgde voor Lotto, maar eindelijk ook een Belg toevoegt aan het lijstje van de verreden klassiekers. Als topfavoriet starten en het op ' zijn Gilberts' afmaken--lees constant in de aanval--, je moet het maar doen! Dat beloofd alvast voor volgende week zondag, wanneer Luik-Bastenaken-Luik gereden wordt. Die renner waar ik het vrijdag over had zat toch wel weer in de kopgroep zeker. Daar komen vodden van vrees ik
, niet dat ik het hem misgun daar niet van, maar 't zou jammer zijn mocht het op een oneerlijke manier gebeuren. In de marge van de AGR nog dit: ik vraag mij telkenjare af wanneer daar een ernstig ongeval zal gebeuren. Auto's staan daar op de meest absurde plaatsen, veelal aan de verkeerde kant van de rijrichting geparkeerd, middengeleiders worden heel zelden door signaalgevers aangegeven, motoren van tv en stewards rijden pal voor de renners op dit bijzonder bochtenrijk parcours, jongens toch. Van politiemensen an sich moet je doorgaans niet teveel gezond en logisch verstand verwachten, bij ons ook niet, maar om nu in de ochtend voor de start van een klassieke wegwedstrijd, de sportdirecteurs te doen blazen bij een alcoholcontrole, dat is toch echt van de pot gerukt (sorry, vrijheid van de schrijver, ik wil in de Hollandse sfeer blijven
). Met 8 waren ze om die controle te doen, zouden ze niet beter voor de veiligheid van de renners instaan tijdens de wedstrijd, deden ze tenminste iets nuttigs. Terwijl ik me nu toch druk aan het maken ben, nog zo'n absurd verhaal. Toen ik de RVV fietste verloor ik mijn id.kaart en rijbewijs. Ook mijn codicil als orgaandonor stak daarbij. Anno 2010 zou je denken dat dit een kaart is waarvan elke Belg er ongeveer 20 in zijn portefeuille heeft zitten, type bankkaart, maar neen, dat is een A4 blad. Dat blad was volledig onleesbaar geworden door de regen, ik dus naar het gemeentebestuur in Varsenare om een duplikaat. Na 20' in haar computer gezocht te hebben naar een blanco afdrukformulier, zonder resultaat, roept de bediende een eerste hulplijn in, ze raadpleegt een collega in het hoofdgemeentehuis van Jabbeke. Die kan ook al niets terugvinden. Dan maar een tweede hulplijn ingeroepen. De firma die het computerprogramma gemaakt heeft(!). Alle lijnen bezet. Of ik in de namiddag eens kon teruggaan. Natuurlijk, ik was in verlof vrijdag, ik heb wel wat anders te doen in mijn vrije dag, maar soit, als 't voor het goede doel is, dan mag het. 's Namiddags hadden ze het nog niet gevonden. Ik kreeg nu een ander soort formulier mee dat ik 'geregistreerd ben als donor sinds... 16 april 2010'. Weer op een A4 blad natuurlijk, ah ja, ze denken waarschijnlijk, hoe groter het blad hoe vlugger men het zal vinden, mocht het nodig blijken. Administratieve vereenvoudiging, hebben we daar geen minister voor? Bah ja, Vanquickendinges toch?? Ben weg, 'k voel mijne tikker over zijn toeren gaan
. Bye.
. 3,2 kilometer om te beginnen, vrijdag wordt dat 4,8 kilometer, zaterdag ga ik fietsen, en zondag opnieuw lopen, 6,4 kilometer of 4 rondjes. Het kan een springplank zijn naar een derde--en allerlaatste!-- marathon, alles hangt af van deze recordpoging. Als ze lukt dan zal ik me mss nog één keer opladen voor de IFF-Marathon, halverwege september. Tot donderdag, na mijn eerste loopsessie. Bye.
