Terecht vragen de landbouwers om respect voor hun gewassen en hun werk vanwege de (zachte) recreanten in het buitengebied. Je gooit geen blikjes of andere verpakkingen zomaar weg. De mensen hebben rare gedachten soms: een leeg blikje weegt toch veel minder dan een vol ! Je plukt ook geen vruchten of je trekt geen maïskolf of raap: die worden toch niet opgegeten! Anderzijds vragen wij aan de landbouwers ook respect voor onze veldwegen. Nogal wat boeren denken dat de veldweg het vooreinde is! Met alle gevolgen vandien. Je kunt trouwens bedenkingen hebben bij al dat zwaar materieel: zal wel niet goed zijn voor de waterhuishouding!! Het is zoals zo dikwijls: het respect moet van BEIDE kanten komen.
Voor de topogids van de Streek-GR Heuvelland komen er naast de klassiek beschrijving in lijn opnieuw een zevental dagstappers invoor. Zondag waren Els en ik op verkenning vanuit Mesen voor een tocht van 24 km onder het thema 'Oorlog en Vrede'. We starten met geel-rood in het centrum van Mesen en het gaat via de Sint-Niklaaskerk (de dikkop genoemd in de streek en heel gemakkelijk herkenbaar) naar het Vredespark met de Ierse Vredestoren. Het is frisjes aan de handen. Voorbij het Nieuw-Zeelandpark gaat het via een mooie veldweg (helaas na de oogst hier en daar kapot gereden, maar alles is vast gevroren) naar de andere kant van de Douvevallei. We wijken uit naar links en steken de weg naar Ploegsteert over. In deze buurt vind je veel groene wegwijzers naar de Britse begraafplaatsen: allemaal zijn ze een oase van rust en stilte. De bossen van Ploegsteert brengen ons naar de Rozenberg en vandaar stappen we naar Nieuwkerke. We zijn een van de laatste klanten van Liza die late middag. We stappen nara de Pont d'Amour: hier verlaten we de Streek-GR en gaan nara rechts op de oude trambedding. De Makkestraat brengt ons tot in de buurt van de GR 5A Zuid en met wit-rood komen we voorbij in Wulvergem en zo naar de Pool of Peace. We praten hier even met een Brits echtpaar en er komen nog tiental Britten hier op bezoek. Je bent hier zelden alleen. Bij het graspad dat leidt naar het Spanbroekmolenkrater Cemetery verlaten we wit-rood en sluiten we de kring. Kort samengevat: deze dagstapper telt 14,2 km geel-rood en 4,1 km wit-rood. Het is een ideale tocht om je te bezinnen over 'oorlog en vrede'. Nooit brengt een oorlog Vrede!!!!!
2 december 2010: GR-Donderdagstaptocht in Dranouter
Woensdagavond 'sneeuwde' het afmeldingen, wegens te gevaarlijk rijden. Begrijpelijk met dat weer. Toch lagen de wegen er donderdagmorgen goed berijdbaar bij, hier in dit deel van de Westhoek. Een voor een vielen de wandelaars binnen voor een koffie in 'De Zon' in Dranouter: Geert, Hilde, Hugo, Jannick, Jean-Pierre, Jef, Johan D, Johan H, Johnny ,Luc D, Luc L, Michel, Michiel, Paul, Réjane, Rita, Roland en ikzelf; José zat dan nog ergens op de trein... We vertrokken in de richting van het Eeuwenhout: bij de stilteplek van Heuvelland Tranquillizer (ondergetkende heeft de meeste stilteplekken utigekozen) genoten we van een prachtig uitzicht op dit ANB-gebied. Ondetussen stapten we wit-rood. We kwamen voorbij het kasteel Behaegel, nu B&B 'Manoir de la Douve'. We verlieten de GR 5A Zuid en kozen voor het rechter deel van de Douvevallei. Beneden, bij een kabbelend beekje vonden we een tweede stilteplek. Daarna pikten we opnieuw de GR op en klommen naar de top van de Rodeberg. We daalden het Hellegat af en op de grens van het Kotjepiepersbos wisselden we wit-rood voor geel-rood van de Streek-GR Heuvelland. We zochten nu de Sulferberg op en de Goeberg: een eerste knuppelpad bij het Brandersbos vertelde dat we in het Natuurpuntgebied De Sulferberg waren. Stilaan tijd om naar Westouterdorp af te zakken voor de boterhammetjes bij Tine van 'De Zwaan'. Via de gsm wisten we ondertussen dat José al in het café was. Na de middag trokken we naar de rand van het Kotjepiepersbos en pikten even verder opnieuw de Streek-GR op. Enkele nieuwe paadjes leidden ons naar het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Iedereen apprecieerde het mooie werk van de nieuwe knuppelpaden. Daarna stapten we over de Schreve en klommen we naar de Zwarteberg: Bij de Villa des Ecrivains in het Parc Yourcenar was het tijd voor eeen koekje of een mandarijntje. We keerden terug via het Grote Bos en zo opnieuw over de schreve (= de Douvebeek) naar het ANB-gebied De Douvevallei, deel 2. We stonden even stil bij de grootste Knotwilg van Vlaanderen: ook dit is een stilteplek. We daalden de Schomminkelstraat af , voorbij het kasteel Behaegel en een bevroren veldweg leidde ons naar de Koudekotstraat van het Muziekfestival. Zo kwamen we opnieuw Dranouter binnen. Tijd voor een pint of een picon en om nog even na te praten. De foto's zijn van Luc Demey, behalve die waar hij zelf opstaat.
Het is aan de frisse kant als we klaar staan in Seneffe voor onze dagtocht op de GR 12. We vertrekken langs een dreef met tweemaal drie rijen jonge eiken in de richting van het kasteel van Seneffe. Al snel bereiken we het jaagpad van een oud kanaal. We veranderen van oever en komen aan bij het ophaalbruggetje Pont de l'Origine. We keren op de andere kant terug en volgen verder het oude kanaal. Dat verdwijnt in de helling van het Bois de la Bomerée. We stappen door het bos en komen uit, hoog boven het kanaal van Charleroi naar Brussel: hier is het kanaal vorige week niet uit zijn oevers getreden! Het is er stil op deze zondagvoormiddag. We steken de brug over en stappen helemaal boven op de helling: het is moeilijk lopen want het pad ligt er schuin bij. We verlaten dan definitief het kanaal en zoeken de Ferme de Long Sart op. Vandaar naar de Pont de Blocus op een oude zijarm van het kanaal: hier ligt een klein yachthaventje met droogdok. Het kanaal is een paradijs voor hengelaars. We stappen onder de N59 en onder de spoorwegbrug. Tijd om van het pad af te gaan naar het centrum van Manage voor de middagpauze. Na de middag splitsen we op in lange en in korte afstand, de indi's niet meegrekend (= individuele wandelaars zijn 'zelfstandig' op pad met tekst en kaart). Weer op het pad stappen we meteen onder de A15-E42 en zo een bosje in. Smalle kronkelende paadjes leiden ons van Le Dieu d'en Bas naar le Quartier Léopold. In La Hestre vinden we een prachtige beukendreef en trekken we het Bois de Mariemont in. Een scheutje zon zou de herfstkleuren van het bos nog beter doen uitkomen. Uiteindelijk komen we terecht in het centrum van de Morlanwelz waar de bus ons opwacht bij de kerk. De stappers van de lange tocht zijn al een tijdje voorbijgekomen en trekken door Carnières en het Bois des Vallées naar Piéton. Daar in Piéton is het bijzonder gezellig in La Maison du Peuple: de pintjes smaken en de taart is GRatis. Edith Piaf zingt je ne regrette rien. Nous non plus! Conclusie: een verrassend mooie tocht in een streek waar je het niet zo meteen verwacht! "Onbekend is onbemind" is nog maar eens bewaarheid!
Om 9 uur vanmorgen verzamelden we aan de Tombe in de Eikelstraat, op de grens tussen Nieuwkerke en Dranouter: aan onze voeten ligt het Natuurpuntgebied de Breemeersen. We, dat zijn Geert, Johan, Marijn, Olivier ,Stef en ikzelf. Johan heeft een schema gemaakt voor de aanplanting van twee houtkanten: een op de helling en een tegen het bosje dat net over de grens ligt. Hoofdzakelijk wordt het meidoorn, sleedoorn, kornoelje, wilde rozen, vlier, allemaal autochtoon plantgoed. Johan heeft zijn spa niet mee maar coördineert de planting; We werken in driehoeksverband op twee rijen. Het gaat vrij vlot en al snel begin ik de plastiekjes te bevestigen tegen konijnenvraat. En hazen zijn er ook wel wat in het gebied. Je mag daar geen dag mee wachten!!! Even een pauze voor een versnapering een een drankje. Tegen de middag is de houtkant op de helling bijna een feit: alleen nog een tiental plastiekjes bevestigen. Na de middag krijgen Johan en ik versterking van Jan en Kristof. De tweede houtkant komt bij een bosje dat al op de Frankrijk ligt. We zijn een grenspaal uit 1819 voorbijgekomen: F/N staat er op. De N van Nederland want België bestond nog niet. In het weiland is het veel drassiger dan op de helling en er zijn veel trapgaten van de koeien. De aarde plakt aan onze spades. Tocht gaat het vooruit en tegen goed vier uur is de klus geklaard. Tevreden drinken we samen nog een pint en eten we een wafel en werpen nog een laatste blik over De Breemeersen.
Stilaaan dringt het bij de landbouwers door hoe ze best de erosie bestrijden. Blote akkers, zeker op de hellingen, zijn erg erosiegevoelig. Bij grote regenbuien ontstaan grote geulen en het krachtige water maakt die steeds groter. Rond ons huis bloeit aan de ene kant gele mosterd, de andere kant is grotendeels met gras ingezaaid. Deze middag schitterde de gele mosterd in de zon! Gele mosterd: mooi én nuttig!
De weersberichten waren niet gunstig en toch hoop je stiekem dat 'ze' er weer eens de bal misslaan. Het is nog droog als we thuis rond 8.45 u vertrekken. Maar tussen Ieper en Diksmuide vallen de eerste druppels! En we weten meteen hoe laat het is! 40 dappere GR-stappers en stapsters verzamelen aan de parking bij het kasteel van Wijnendale. Het Houtland is het decor voor onze 22ste Provinciale GR-Wandeldag en is de GR 130 de wit-rode leidraad. We vertrekken met het Fonteinpad in de richting van de ijskelder en de kapel van O.-L.-Vrouw van Wijnendale. Een trekken door het openbare deel van het Wijnendalebos: hier zijn we beschut tegen de windstoten. Eens uit het bos krijgen we niet alleen de wind van voren maar ook de regen. We dwarsen de weg naar Kortemark en laten wat verder Edewalle links liggen. We verlaten even de GR naar links en om dan opnieuw wit-rood terug te vinden aan de voet van de Ruidenberg. Het is geen weer om te treuzelen en de Ruidenberg is dan ook meteen bedwongen. We verlaten opnieuw de GR en zoeken deweg Diksmuide-torhout op want daar ligt De Reiger: we zijn welkom in een zaaltje van taverne De Reiger. De gewone verwarming was stuk maar een warmtekanon brengt soelaas maar met wat extra lawaai en geur. En er worden heel wat kleren gedroogd! Na de middag vinden we een mooie kasseiweg en een modderige veldweg. Maar we laten ons niet doen en de regen kan ons niet deren. Stilaan naderen we de GRoene 62, de oude spoorwegbedding tussen Torhout en Oostende. Af en toe vinden we wat beschutting achter een houtkant. We laten Wijendaledorp links liggen en aan het oud-station van Wijnendael pikken we de GR 130 die van het Provinciedomein d'Aertrycke komt opnieuw op. En die brengt ons terug naar onze startplaats. Al bij al waren we wel wat nat maar we zijn niet gesmolten. Het was wel geen weer om om je gemakje veel foto's te nemen.
