De laatste tijd komt via de media van allerlei nieuws uit de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) weer naar voren: kranten uit die oorlogstijd zijn massaal weer herdrukt, regelmatig zie je op tv veel stukken die betrekking hebben op allerlei gebeurtenissen uit die nare periode en er worden zelfs stukken uitgezonden waarin de mentaliteit uit die verschrikkelijke WO-2 als het ware weer echt in beeld gebracht wordt in lopende soapseries zo bv. in Utopia waar de adelaar als zinnebeeld voor intensieve arbeid staat en een driemanschap van mannen het bevel voert tussen twee groeperingen bestaande uit een club van neringdoenden en de andere club wordt beschouwd als een stel niksnutten en klaplopers. Weinig mensen is dit opgevallen,  omdat het overgrote deel van de kijkers de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt hebben. Voor een paar dagen terug herdachten we de bevrijding van het grootste oorlogs-en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau en het waren de geharde Russische soldaten die daar op 27 januari 1945 mensen aantroffen in de meest onterende situaties en totaal onthutst waren toen ze daar kennis mee maakten. Herdenkingen zullen er altijd zijn. Een echt aandoenlijke uitzending zag ik op de Bevrijdingsdag van Auschwitz op de Nederlandse televisie waar het leven beschreven werd van Heleen Kuipers-Rietberg (tante Riek), medeoprichtster van het landelijke onderduikersnetwerk. Tante riek woonde in Winterswijk, was gehuwd met de graanhandelaar Piet Kuipers, het gezin telde 5 kinderen en in hun woning te Winterswijk werden vergaderingen gehouden van het Nederlands verzet. Tante Riek was tevens voorzitster van een landelijke vrouwenvereniging en had daardoor overal relaties die mogelijk bereid waren om wat onderduikers te huisvesten. Op een gegeven moment werd de organisatie geïnfiltreerd door de Duitse Sicherheitsdienst die in een zekere Ans van Dijk (Geb. 24 december 1905 in Amsterdam) een goede vertegenwoordiging vonden om dit landelijke onderduikersnet door te lichten.  Voorheen had Ans aan de Nieuwendijk te Amsterdam samen met haar Joodse man Bram Querido een hoedenwinkel (Maison Evany) die door de Duitsers gesloten werd. Ans was lesbisch en had verschillende lesbische vriendinnen. Logisch was dat het huwelijk met Bram Querido niet lang standhield. Omdat ze zelf ook Jodin was werd Ans op 1ste Paasdag 1943 gearresteerd door de Sicherheitsdienst en kwam onder verhoor te staan van rechercheur Peter Schaap. Deze wist zo op haar in te praten dat ze uit lijfsbehoud zich helemaal overgaf aan de Sicherheitsdienst. Deze wisten van wanten, leverden via Ans bonkaarten, valse legitimatiebewijzen en ga zo maar door aan  het verzet. Ans wist hiermee het vertrouwen van het verzet te winnen en kwam op die manier achter de zetel van het landelijk onderduikers netwerk en wist ook de adressen los te kloppen van verschillende van die mensen die ondergedoken zaten. De familie Kuipers-Rietberg had inmiddels ook onraad geroken en namen hun intrek op het adres Bovenweg 37 te Bennekom, waar ze beschermd werden door de sigarenfabrikant Van Schuppen. Op een gegeven moment achterhaalde de Sicherheitsdienst ook dit adres en arresteerde Heleen, die werd afgevoerd naar concentratiekamp Vught en van daaruit naar het vrouwenkamp in het Pruisische Ravensbrück waar ze op 27 december 1944 op 51-jarige leeftijd kwam te overlijden door de daar alom heersende kampziekte tyfus. Door toedoen van Ans van Dijk werden minstens tweehonderd onderduikadressen ontdekt en veel van die door de Sicherheitsdienst opgepakte mensen werden opgesloten in kampen en driekwart van die stumpers hebben de ontberingen niet overleefd.
Na afloop van de tweede Wereldoorlog werd Ans van Dijk op 20 juni 1945 aangehouden bij een van haar vriendinnen-en wel bij Mien de Regt in Rotterdam-en op 14 januari 1948 werd zij als enigste Nederlandse vrouwelijke collaborateur gefusilleerd  en begraven op de Noorderbegraafplaats te Amsterdam. Zowel over kamp Vught alsmede over het vrouwenkamp Ravensbrück vindt u door mij geschreven stukjes op rechts in de rubriek concentratiekampen. Bekende Nederlanders die in Ravensbrück het leven lieten waren Helena Kuipers-Rietberg-voornoemd-, de Evangeliste Corrie ten Boom en haar zus Betty, verder  als slachtoffer van het Englandspiel Beatrix Terwindt en de tekenares en verzetsstrijdster Aat Breur-Hilma. Zie om een inzicht te krijgen over kamp Ravensbrück: http://www.ravensbruck.nl Daar leest u in grote lijnen hoe het er in dit vrouwenkamp aan toeging en zo was dat standaard bij alle concentratiekampen annex vernietigingslagers. 


Gerenommeerde fabrieken, zoals elektronicabedrijf Siemens maakten in oorlogstijd allemaal
gebruik van gezonde gevangenen die zonder gage hun productie verzorgden en dit ter genoegen
van de directie van de fabriek en de Nazibonzen. Niet meer bruikbaar of ziek verdwenen de
gevangenen veelal in de gasovens van het vernietigingskamp