Al jaren ben ik behept met enkele chronische kwalen en gebruik ik medicijnen om mijn lichaam in een redelijke conditie te houden, zodat het mogelijk is om mobiel te blijven.

Een belangrijke factor tussen het gebruik van medicijnen is het voedingspatroon en voldoende dagelijkse beweging in de vorm van wandelen, fietsen en het verrichten van werkzaamheden, waarbij de mens in beweging is, zoals het verrichten van huiselijke werkzaamheden, tuinieren etc.
Veel medicijnen kennen bijwerkingen en ook het gebruik van verschillende medicijnen moet in goede combinatie geschieden en aangepast zijn.

Uiteraard speelt de leeftijd bij medicijngebruik ook een grote rol ten opzichte van het menselijke mechanisme en kun je van iemand van bijna 80 jaar niet verlangen dat hij of zij dagelijks grote fiets of wandeltochten gaat maken.

Zelf ben ik altijd een druk baasje geweest, die zijn dagelijks levenspatroon en tijd goed wist op te vullen.
Sinds kort kom ik de deur niet meer uit, omdat ik steeds duizelig ben, me ontzettend slap en moe voel en me beweeg als iemand die een borreltje teveel op heeft.

Ook ben ik al enkele malen tegen de grond geslagen en kreeg daarbij het angstig gevoel dat het met mijn leven gebeurd was.

Mogelijk is men achter de oorzaak hiervan gekomen.
Ik val onder de categorie COPD patiënten.
COPD is de afkorting van de Engelse term Chronic Obstructive Pulmonary Disease; de betekenis hiervan is dat men te maken heeft met chronische longziekten.
Hieronder vallen ondermeer bronchitis, astma en longemfyseem.
Voor mijn longemfyseem maak ik dagelijks gebruik van pufjes die mijn longen wat oprekken en zorgen dat ik weinig last heb van benauwdheid.

Deze inhaleermedicijnen bevatten corticosterioïden; dit zijn ontstekingsremmers.

Steeds moet bij langdurig medicijngebruik controle uitgeoefend worden op de werking van deze medicijnen en hier ontbreekt het nogal eens aan.
Corticosterioïden kunnen als vervelende bijwerking op de duur leiden tot botontkalking en spierverzwakking.
In combinatie met plastabletten is bij mij een tekort aan kalium in mijn bloed geconstateerd wat de oorzaak was dat ik me zo verschrikkelijk slap en onprettig voelde.

Door een goede begeleiding van mijn huisarts is momenteel alles weer in stijgende lijn en ga ik goed vooruit.
Vermeld zij dat mijn geboortejaar 1933 is, ik sinds 1986 niet meer rook, een uitgekiend dieet volg en redelijk netjes leef om te proberen nog enkele jaartjes op deze aardbol rond te dolen.

Voor mensen met chronische kwalen is het zaaks dat ze minstens tweemaal per jaar zich laten controleren of er geen complicaties zijn opgetreden met betrekking tot medicijngebruik en men dient zelf óók de nodige voorzichtigheid in acht te nemen.
Wordt men op het weekend geconfronteerd met een of andere stoornis en doet men een beroep op de weekendarts wat meestal niet de eigen huisarts is, dan moet men bij voorgeschreven recept onmiddellijk vertellen wat voor andere medicijnen men gebruikt dit om eventuele complicaties te vermijden.