|
Op 15 augustus werd herdacht dat Japan voor 68 jaar geleden capituleerde en vooral spreekt dit de Nederlanders aan die verblijvend in het toenmalige Nederlands Indië door de bezetters van onze kolonie in interneringskampen ondergebracht werden en ook de Nederlandse of Indonesische en Ambonese families die hun grootvader, vader, moeder of broers en zusters verloren die door de wrede Jappen tewerkgesteld waren bij de Birma of de Pakan Baroe-spoorlijn en nog erger daar ergens in een van de Japanse kopermijnen. Op een handvol veteranen na zijn het nu hun nazaten van het tweede of derde geslacht die deze herdenkingen voortzetten. Toen de Japanners het niet meer voor het zeggen hadden dachten wij Nederlanders dat we onze kolonie Nederlands-Indië gewoon weer verder konden gaan besturen, maar dat viel volkomen in duigen toen de de inmiddels in stilte opererende Indonesische regering, met aan het hoofd Soekarno, op 17 augustus 1945 de onafhankelijkheid van Indonesië uitriep. Je moet alles in zijn tijd plaatsen. Nederlands-Indië met zijn vele eilanden was ons eigendom en in die tijd werd de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesië gezien als een revolutionaire opstand tegen het wettelijk gezag. Buiten de Knillers die er al zaten en onze Ambonese steunvrienden werden er ter versterking Nederlandse vrijwilligers en dienstplichtigen naar Indonesië gestuurd. Er werden Politionele Acties tegen de opstandelingen genomen en berucht in 1946 en 1947 waren de standrechterlijke executies op Celebes onder leiding van de commandant van de speciale commando-eenheid kapitein Raymond Westerling. Onder druk van de Volkerenbond werd Nederland gedwongen Indonesië prijs te geven en op 27 december 1949 droeg Nederland het bestuur over aan de Indonesische regering en erkende hiermede de onafhankelijkheid die voor dit volk uiteindelijk al meteen na de Japanse bezetting was uitgeroepen. Momenteel aan de orde de Indonesische dorpen Sulawesi (Bulukumba) en Rawagede: Hier werden destijds alle mannelijke personen standrechterlijk gefusilleerd. De nog levende weduwen hebben sinds kort 20.000 euro, ter genoegdoening voor het toegebrachte leed, van onze regering ontvangen. Het dorpshoofd van Rawagede heeft bij al die weduwen de helft van dit bedrag ingenomen en volgens zijn zeggen verdeeld onder de nazaten van destijds eveneens getroffenen. Men verwacht dat dit ook in Buluku gaat gebeuren. Executies zonder voorafgaand proces: Het is zonder meer niet goed te praten, maar bij alle oorlogssituaties vinden dergelijke handelingen wederzijds plaats. In Indonesië zijn ook honderden Nederlanders zonder enige vorm van proces gedood. Zowel de Hollandse militairen en burgers die zich destijds ingezet hebben voor koningin en vaderland hadden hierbij de beste bedoelingen, ook de Indonesiërs kun je het niet kwalijk nemen dat zij voor hun onafhankelijkheid gevochten hebben en er nog steeds wederzijds herdenkingen gehouden worden die ons aan al die gebeurtenissen herinneren. In de Oost zijn van onze kant 6500 militairen gesneuveld en bij de Indonesiërs zeker wel 20.000. Tellen we hierbij alle omgekomen burgers, dan komen we aan een getal van ongeveer 100.000 mensen die daar in oorlogssituaties het leven hebben gelaten. Om u een indruk over die tijd te geven dient u te klikken op de link van het verhaal van een Hellevoeter: http://members.home.nl/w.balijon/index2.html
|
