Een buurman van het huis hiernaast moet vannacht voor zijn tv in slaap gevallen zijn. Tegen drieën word ik in ieder geval wakker van de schetterende stem van de Thaise omroepster,niet bepaald slaapwekkend. Een mens sukkelt op de duur toch weer in slaap. Daardoor raak ik met moeite klaar met mijn ochtendrituelen en vertrek ik een half uur later dan gepland,richting zuid. Voor de liefhebbers: ik toer naar Phon Pisai, ook aan de Mekong, dan het binnenland in: Fao Rai,Ban Dung,Phen,en op goed geluk binnendoor terug naar Nong Kai. Het land en de mensen lijken me vriendelijker dan bij mijn eerste rit. De wegen zijn goed en niet te druk. Het is warm en het wordt alleen maar warmer. Uit voorzorg trek ik na de middag een vest aan tegen het verbranden. Veel rijstvelden, maar de meeste zijn geoogst en dienen alleen als graasland voor de schaarse koeien. Waar het glooit en het dus moeilijk wordt om te bevloeien wordt eerder suikerriet geteeld,nu, of doorlopend,in oogsttijd. Ik zie ook wat bosbouw. De rit is lang, ik onderbreek af en toe om wat te drinken . Enorme taalbarriere, geen kat spreekt Engels -wat ik hun niet kwalijk kan nemen- en ikzelf geen jota Thais, zodat ik meestal zelf mijn gewenste drank uit de frigo haal en gewoon wapper met mijn geld. Na vier uur ben ik in Pheng en begeef me op glad ijs: geen duidelijke kaart voorhanden, en de dorpen staan,in tegenstelling tot de steden, toch alleen in Thais schrift aangeduid, wat ik niet kan lezen en ik heb alleen Nong Kai als gegeven.. Ik moet me vooral op de zonnestand oriënteren , in de hoop goed uit te komen. Veel hulp van de bewoners krijg ik niet: als je aan twee tegelijk de weg vraagt wijzen ze elk een andere kant. Wellicht zijn ze nog nooit zo ver van huis geweest (een goeie tachtig km ) Toch is het laatste stuk het boeiendst. Ik rij ook meer door het echte platteland, kom een paar keer boeren tegen die hun koeien of beter gezegd hun vee binnenhalen(waarom??). Mijn feeling heeft me toch goed geleid. Na een spannend uur kom ik uit waar ik gehoopt had,vlak bij Nong Kai op de grote weg naar Udon Thani. Een douche is vooreerst mijn hoogste doel,maar omdat ik zelf mijn kamer niet heb gesloten heeft de poetsdienst het voor mij gedaan,degelijk,met een echt hangslot. Even wachten op manager Den die net nu boodschappen doet. Onderweg alleen wat bananen en mandarijntjes gegeten, dus na een apero plus reisverslag bij Nico ga ik lekker pittig eten bij de buren op de mekongdijk. Leuk dat het hier vroeg avond is, ik verlang alweer intens naar bed,al is het hier nog zalig op het terras van het guesthouse,32 graden, droog ,en nauwelijks wat wind.
Ik vang de dag langzaam aan. Mijn kamer is niet geluids- maar des te meer lichtisolerend,waardoor ik een uur langer slaap dan anders. Om de hoek, langs de Mekong, zijn verschillende koffiebars. Het aanwezig gezelschap waar ik binnenga bestaat uit een Nederlands en een Vlaams koppel,dat hoor je zo. Ik hou me op mijn kant, drink mijn koffie alleen. Iets verder ga ik Thais ontbijten, soep met kip en noedels, lekkere lichte maaltijd. Na mijn douche ga ik op het buitenterras mijn krant lezen. Den, de eigenaar maakt me attent dat selfservice Breakfast klaar staat maar ik maak er geen gebruik van. Iets later komt hij me een fiets presenteren, dat neem ik wel mee,al is hij ondermaats zoals de meeste fietsen hier. Ik verken de stad anders en verder dan te voet. Na de middag ,in de grote warmte ,hou ik me gedeisd op het schaduwrijk terras en neem ook een kleine deugddoende siësta. Daarna ga ik een andere kant verkennen. Nico heeft goed nieuws: morgen is een brommer beschikbaar,dus dan ga ik toeren. Ik sluit mijn avond voorzichtig. Een weegschaal aan een 7/11 buurtwinkel vertelt me dat mijn gewicht naar de verkeerde kant aan het schommelen is, wat je met de kost hier niet zou verwachten.. Ik typ dit in de avond op het terras van het guesthouse,maar ik ben de strijd tegen de muggen aan het verliezen. Dan maar beter naar bed!
Zoals ik gisteren had afgesproken heb ik vandaag een brommer ter beschikking. Welgemoed trek ik het "binnenland" in. Daarvoor moet ik toch eerst een uur of zo -op een matig tempo want ik ken dat machien helemaal nog niet, en het is Engels rijden-langs de grote wegen. Ik kom langs de brug van de vrede,er staan kilometers file voor vrachtwagens,en ik die dacht dat daar geen verkeer is! Het is natuurlijk mooi weer. Na een tijdje rij ik goed komt het uit een zijweg in,maar ik zit nog te dichtbij de stad. Een tweede poging ,een uurtje later brengt meer succes. Ik val van goede asfaltweg op goede zandweg, met nauwelijks verkeer en afwisselend landschap. Echte agricultuur heb ik nog niet gezien, bossen en ruw bewerkte akkertjes des te meer. Na een tijdje kom ik weer in een meer bewoonde wereld. Er is zelfs een religieus feest aan de gang in en rond het tempeltje, lijkt een trouwfeest,ware het niet dat 2 monnikachtige figuren gefêteerd worden. Al bij al een vrolijke bedoening, met een geluidsinstallatie op een pick-up gemonteerd om een carnavalsvereniging jaloers van te maken. Het vee dat wat verder op de lege rijstakkers graast trekt er zich niks van aan. In een nieuw gebouwd winkelcentrummetje laat ik me verleiden om mijn baard af te doen door een jonge kapper, die een schare jonge meiden als fanclub heeft. Lol! Een vreemdeling die zich de baard laat afdoen! Ik tuf maar verder en kom weer op de grote weg. Eten bij een baancafe valt me tegen. Mijn summier wegenkaartje brengt me op het idee langs een andere weg terug te rijden naar Nong Khai,maar ergens mis ik een afslag, ik word door vriendelijke Thai terug op de goeie weg gezet. Ik doe een poging om een degelijke wegenkaart op de kop te tikken,maar vergeefs. De zon wordt ondertussen onbarmhartig, ik voel mijn vel verschroeien. Niet voor niks rijden de Thai hier met bedekkende kledij.. In het heetst van de dag vind ik verpozing in de schaduw van een restaurant dat in de volle namiddag verder geen klanten heeft. Na zes uur brommeren ben ik al blij dat ik terug thuis ben. Verrassing: ik word in het guesthouse bedankt voor de klandizie wegens andere reservaties,vanaf morgen zoek ik een andere stek hier ter plaatse,spannend. De avond vult zich met het gewone vertier. Ik pap aan met een Brit die eigenlijk stomdronken is en blijf beleefdheidshalve hem gezelschap houden tot het einde, drink ondertussen ook een en ander zodat ik zelf geen gezellige compagnie meer ben voor mijn maat Nicolas. Ik hou de eer aan mezelf en verlaat de zaak in volle glorie. Een pittig avondmaal op de oever van de Mekong in de zwoele avond brengt me weer wat op mijn nuchtere zelf. Morgen verhuis- en rustdag met een massage in de namiddag als toetje. Ik droom al vooruit!
Tegen de avond loop ik eens door de overdekte markt, een soort soek. Vandaag is veel minder volk op draai dan gisteren,geen drukte op de dijk, gelukkig. De winkeliers zijn voor zes uur al aan het opkramen. Ik probeer een draagtas voor mijn iPad te vinden, maar we raken niet eens over de prijs. Morgen probeer ik nog eens.Nu eerst de beloofde slaapmuts drinken met Nicolas, en dan als gewoonte vroeg naar bed. De temperatuur is zalig nu,nog even van genieten op het terras.Om jaloers van te worden,niet?
Op mijn gemak trek ik naar het station. Ik bezoek een ander reisbureau waar ze me een taxi aanraden om het land mee te verkennen,geleverd met chauffeur die de inlandse taal kent... Aantrekkelijk maar buiten mijn budget. Ik verbroeder op een terrasje met een Italiaanse kompaan die hier vier maanden rondtrekt,interesting!In de namiddag trek ik naar het busstation Morchit waar alle bussen naar het noorden en noordoosten vertrekken. De beste route is de ondergrondse, maar het station is nog twee km. verder,waarvoor ik een brommertaxi neem: waanzin om daar op mee te rijden! Toch arriveer ik heelhuids. Het busstation is zo immens dat Ik ben omvergeblazen door de omvang: groter dan een vliegveld als Zaventem!Ik dwaal daar een uurtje rond en kom even wijs terug als ik ben doorgegaan, heel veel loketten maar niet gericht op buitenlandse talen..Gelukkig is er een kleiner regionaal busstation ernaast waar ik een bus neem naar mijn wijk. Ondertussen filetijd, we rijden en schuiven aan tot ik er bijna gek van word. Ik dwaal nog eens langs het reisbureau van gisteren.. Na een dag wikken en wegen ben ik er nog niet uit. In ieder geval vertrek ik morgen,desnoods met de nachttrein. Nu wordt het tijd voor meer ontspannende onderdelen als eten en massage.Come and see next day..
