Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 28 januari 2015 09:53:38 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Verhuisdag

Lang slapen is niet mijn ding,ook hier niet. De onzekerheid rond de verhuis zorgt dat ik vlugger dan anders klaarwakker ben.
Eerst ontbijten. Ik zit alleen op mijn vast adres maar de bazin is al of nog aan het poetsen. De potten staan al te pruttelen. Ze bestelt me automatisch mijn dagelijkse kost,en het smaakt . Ik wou dat ik thuis op hetzelfde regime kon overschakelen.
Het leven komt stilaan op gang, de scholieren trekken kop. Kinderen worden veelal door de mama met de brommer gebracht,af en toe zie je ook een volgeladen tuktuk. Aan de middelbare scholen zie je ook wel een soort taxi's, omgebouwde pick-ups volgestouwd met leerlingen uit de dorpen.
De winkeliers openen hun ijzeren rolluiken,dan pas nemen ze ter plekke hun ontbijt.
Ik wandel met een ommetje naar mijn verblijf,bij gebrek aan water moet ik mijn douche uitstellen en ga dan maar weer op wandel door de overdekte markt, ik zoek een roadmap van de streek met het oog op uitstappen maar tot heden heb ik nog geen bookshop gevonden. Verder kijk ik uit naar een "sacoche" voor mijn iPad. Die zie ik wel,maar ik vind ze te duur..
Tegen tienen ga ik naar het E-San guesthouse ,maar de beloofde kamer is nog niet vrij. In afwachting drink ik een echte koffie (Nescafé is hier anders marktleider ), Nico en zijn buddie Ali komen ook hun ochtendkoffie halen. Tenslotte is de kamer klaar,ik neem ze, in een gebouw helemaal opgetrokken  in hout,romantisch,al blijkt algauw dat  het niet geluidsisolerend is, gelukkig zijn het allemaal rustige buren.
Terug in mijn oud verblijf,slechts een paar honderd meter verder,is het tijd om te douchen want het water is terug ,en dan maar inpakken. Wat thuis perfect in de valies past blijkt allemaal gegroeid.
Tegen twee uur brengt Nico me naar de massage,maar eerst ga ik nog met een tuktuk naar de Tesco supermarkt, voor de wegenkaart. Ik vind er een,maar eigenlijk op een te grote schaal. Ik wandel terug,een dik uur stappen, de zon brandt alweer, ik loop zoveel mogelijk aan de schaduwkant.
Nico heeft zijn brommer verhuurd en niet op tijd terug gekregen,probleem om me weg te brengen, uiteindelijk lukt het toch met een geleende auto van de vriendin van Ali. Alles is hier een beetje van ons allemaal..
De massage duurt 2 uur,maar het is geen moment te lang. Ze vraagt 200 baht, in een gulle bui geef ik,ook uit schaamte 300.
Tegen de avond verzamelen zich wat farangs in de bar van Ali, ook Belgen. Alle farangs zijn vergezeld van een Thaise schone. Alleen Nico en ik zijn single,al heeft hij een vriendin in Pattaya.
Er wordt verbroederd. De halve liters Chang volgen elkaar in te snel tempo op, het is ook zo verleidelijk met dit zwoele terrasjesweer.
Het nieuwe bed slaapt lekker,maar ik blijf pijn hebben aan mijn rechterzijde, ik denk dat mijn ribben gekneusd zijn door de operaties,waar ik eerst dacht dat het de helende wondjes was ,maar verder alles goed.
Vanmorgen wakker geworden met een lichte doffe hoofdpijn. Zou dat een katertje zijn?


miel cocquyt