Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 23 januari 2015 20:24:53 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Doorst.: Even slapen

miel cocquyt
Begin doorgestuurd bericht:

Va
Onderwerp: Doorst.: Even slapen

miel cocquyt
Begin doorgestuurd bericht:

Onderwerp: Even slapen

Gisteren zéér vroeg naar bed gegaan, het was net acht uur (plaatselijke tijd).
Mijn kamer heeft een groot thuisgevoel: een druppende kraan,een vloermatje net als een tafelmatje bij mij,,een lichtschakelaar die ontbreekt aan bed..
Heel verwonderlijk, hoewel ik maar een paar honderd meter van een zeer druk kruispunt verblijf en de muren maar papier lijken  blijft het straatlawaai weg.
Zonder slaap- pil ( ook mijn gewone dosis ben ik vergeten ) slaap ik als een blok, een sanitaire stop uitgezonderd, en tegen negen ben ik op het ontbijtappel,wat niet meer inhoudt dan een omeletje met twee toastjes.
De zon breekt net nog niet door,maar het is zalig warm op het terras aan het doodlopend straatje. Ik ontbijt met een Schot en een andere zwijgzame man. Iets later worden meiden wakker, Duitse en Engelse,allen rooksters. Ik verlaat de tent.

    Op mijn gemak trek ik naar het station. Ik bezoek een ander reisbureau waar ze me een taxi aanraden om het land mee te verkennen,geleverd met chauffeur die de inlandse taal kent... Aantrekkelijk maar buiten mijn budget. Ik verbroeder op een terrasje met een Italiaanse kompaan die hier vier maanden rondtrekt,interesting!In de namiddag trek ik naar het busstation Morchit waar alle bussen naar het noorden en noordoosten vertrekken. De beste route is de ondergrondse, maar het station is nog twee km. verder,waarvoor ik een brommertaxi neem: waanzin om daar op mee te rijden! Toch arriveer ik heelhuids. Het busstation is zo immens dat  Ik ben omvergeblazen door de omvang: groter dan een vliegveld als Zaventem!Ik dwaal daar een uurtje rond en kom even wijs terug als ik ben doorgegaan, heel veel loketten maar niet gericht op buitenlandse talen..Gelukkig is er een kleiner regionaal busstation ernaast waar ik een bus neem naar mijn wijk. Ondertussen filetijd, we rijden en schuiven aan tot ik er bijna gek van word. Ik dwaal nog eens langs het reisbureau van gisteren.. Na een dag wikken en wegen ben ik er nog niet uit.  In ieder geval vertrek ik morgen,desnoods met de nachttrein. Nu wordt het tijd voor meer ontspannende onderdelen als eten en massage.Come and see next day..

miel cocquyt