Zoals ik gisteren had afgesproken heb ik vandaag een brommer ter beschikking. Welgemoed trek ik het "binnenland" in. Daarvoor moet ik toch eerst een uur of zo -op een matig tempo want ik ken dat machien helemaal nog niet, en het is Engels rijden-langs de grote wegen. Ik kom langs de brug van de vrede,er staan kilometers file voor vrachtwagens,en ik die dacht dat daar geen verkeer is! Het is natuurlijk mooi weer. Na een tijdje rij ik goed komt het uit een zijweg in,maar ik zit nog te dichtbij de stad. Een tweede poging ,een uurtje later brengt meer succes. Ik val van goede asfaltweg op goede zandweg, met nauwelijks verkeer en afwisselend landschap. Echte agricultuur heb ik nog niet gezien, bossen en ruw bewerkte akkertjes des te meer. Na een tijdje kom ik weer in een meer bewoonde wereld. Er is zelfs een religieus feest aan de gang in en rond het tempeltje, lijkt een trouwfeest,ware het niet dat 2 monnikachtige figuren gefêteerd worden. Al bij al een vrolijke bedoening, met een geluidsinstallatie op een pick-up gemonteerd om een carnavalsvereniging jaloers van te maken. Het vee dat wat verder op de lege rijstakkers graast trekt er zich niks van aan. In een nieuw gebouwd winkelcentrummetje laat ik me verleiden om mijn baard af te doen door een jonge kapper, die een schare jonge meiden als fanclub heeft. Lol! Een vreemdeling die zich de baard laat afdoen! Ik tuf maar verder en kom weer op de grote weg. Eten bij een baancafe valt me tegen. Mijn summier wegenkaartje brengt me op het idee langs een andere weg terug te rijden naar Nong Khai,maar ergens mis ik een afslag, ik word door vriendelijke Thai terug op de goeie weg gezet. Ik doe een poging om een degelijke wegenkaart op de kop te tikken,maar vergeefs. De zon wordt ondertussen onbarmhartig, ik voel mijn vel verschroeien. Niet voor niks rijden de Thai hier met bedekkende kledij.. In het heetst van de dag vind ik verpozing in de schaduw van een restaurant dat in de volle namiddag verder geen klanten heeft. Na zes uur brommeren ben ik al blij dat ik terug thuis ben. Verrassing: ik word in het guesthouse bedankt voor de klandizie wegens andere reservaties,vanaf morgen zoek ik een andere stek hier ter plaatse,spannend. De avond vult zich met het gewone vertier. Ik pap aan met een Brit die eigenlijk stomdronken is en blijf beleefdheidshalve hem gezelschap houden tot het einde, drink ondertussen ook een en ander zodat ik zelf geen gezellige compagnie meer ben voor mijn maat Nicolas. Ik hou de eer aan mezelf en verlaat de zaak in volle glorie. Een pittig avondmaal op de oever van de Mekong in de zwoele avond brengt me weer wat op mijn nuchtere zelf. Morgen verhuis- en rustdag met een massage in de namiddag als toetje. Ik droom al vooruit!
Tegen de avond loop ik eens door de overdekte markt, een soort soek. Vandaag is veel minder volk op draai dan gisteren,geen drukte op de dijk, gelukkig. De winkeliers zijn voor zes uur al aan het opkramen. Ik probeer een draagtas voor mijn iPad te vinden, maar we raken niet eens over de prijs. Morgen probeer ik nog eens.Nu eerst de beloofde slaapmuts drinken met Nicolas, en dan als gewoonte vroeg naar bed. De temperatuur is zalig nu,nog even van genieten op het terras.Om jaloers van te worden,niet?
Op mijn gemak trek ik naar het station. Ik bezoek een ander reisbureau waar ze me een taxi aanraden om het land mee te verkennen,geleverd met chauffeur die de inlandse taal kent... Aantrekkelijk maar buiten mijn budget. Ik verbroeder op een terrasje met een Italiaanse kompaan die hier vier maanden rondtrekt,interesting!In de namiddag trek ik naar het busstation Morchit waar alle bussen naar het noorden en noordoosten vertrekken. De beste route is de ondergrondse, maar het station is nog twee km. verder,waarvoor ik een brommertaxi neem: waanzin om daar op mee te rijden! Toch arriveer ik heelhuids. Het busstation is zo immens dat Ik ben omvergeblazen door de omvang: groter dan een vliegveld als Zaventem!Ik dwaal daar een uurtje rond en kom even wijs terug als ik ben doorgegaan, heel veel loketten maar niet gericht op buitenlandse talen..Gelukkig is er een kleiner regionaal busstation ernaast waar ik een bus neem naar mijn wijk. Ondertussen filetijd, we rijden en schuiven aan tot ik er bijna gek van word. Ik dwaal nog eens langs het reisbureau van gisteren.. Na een dag wikken en wegen ben ik er nog niet uit. In ieder geval vertrek ik morgen,desnoods met de nachttrein. Nu wordt het tijd voor meer ontspannende onderdelen als eten en massage.Come and see next day..
Reizen blijft vermoeiend. Meestal komt er iets tussen, vertraging dat nu delay noemt,een lekke band,een vergeten sleutel.. Een dik uur na de voorgestelde tijd gaat de vlieger van Qatar toch op. Een dreamliner(wat's in a name) met als speciaal confort 3 rijen van 3 zetels ipv de klassieke 3-4-3,wat scheelt in de ruimte,,of ligt het alleen aan mijn slanker figuur? Omdat we ieder keer in een andere tijdzone komen kan ik er geen weg meer mee: na zes uur vliegen vanuit Brussel gestart om half vijf landen we in Doha na enen. We vertrekken daar om 2 uur en landen in Bangkok na de middag..tijdsverschil van zes uur. Ik ben doodmoe. Dikke 20 uur reizen in mijn kleren. Een half slaappilletje heeft in de tweede vlucht toch wat geholpen. De pascontrole verloopt gelukkig vlot maar bij gebrek aan reisbureaus op het vliegveld trek ik de stad in op zoek naar een bed en reisinfo die ik kan ophalen in het treinstation,daar zijn verschillende reisbureautjes. Mijn hotelletje van vorig jaar staat er nog en heeft gelukkig een kamer vrij,waar ik ineens een hazenslaapje doe. Ik slenter door de zwoele warmte naar het station, -ongelooflijk zo'n warmte- en leg een paar contacten, ik ben niet helder genoeg om een reisprogramma vast te leggen en keer morgen terug. De food court van het station levert mijn eerste posters gerechtje. Daarna ga ik lekker voor een footmassage van een uur. Zalig zonder meer. Nog een afzakkertje voor de vochtregulering en dan sluit ik de dag zoetjes af.
Van Pont d'Ain trek ik verder naar centraal Jura. Ik heb mijn pijl gericht op Champagnolles, een tweetal uur verder. In het begin beneemt de nevel me het uitzicht, pas tegen tien komt de zo'n er door en krijg ik mooie bucolische landschappen te zien. Meestal grote weipartijen hoger op afgeboord met uitgestrekte bossen,allemaal gigantisch. De moderne landbouw wijzigt ook het landschap: vele weiden worden alleen maar gemaaid. De koeien,hoofdzakelijk montbeliard ,worden dicht bij de bedrijfsgebouwen gehouden en zijn duidelijk "veredeld" met roodbont Friesian-holsteinbloedlijnen, zowat de eenheidskoek van de hedendaagse zuivel. Her en der in de dorpen vind je nog een (coöperatieve) kaasmakerij, die meer al gesloten dan nog in werking is. De koeien lopen hier in weiden met prikkel-of schrikdraad begrensd, en hebben gek genoeg nog meestal een grote koebel aan de nek waarvan het nut me ontgaat. Op het laatst slaag ik er met moeite in om nog enkele min of meer authentieke montbeliarden te fotograferen. Champagnolles ligt zich te koesteren in de najaarszon,overvolle terrassen. Veel volk op de been ,het is hier ook marktdag. Een klokkenmaker op de markt spreekt me aan,jonge telg van een waarschijnlijk uitstervende ambacht. Het enige hotel dat ik hier zie staat te verkommeren. Zo ben ik genoodzaakt verder door te rijden naar Pontarlier,waar een jeugdherberg is,dus ook veel kans op andere slaapgelegenheid. Het geluk is niet met mij: net nu , als ik tegen zessen ga boeken,lees ik in een bericht op de deur dat de jeugdherberg uitzonderlijk twee dagen dicht is. Gelukkig vind ik gauw iets anders. Ik koop een zak bulots en wat fruit in de Leclerc, daarna heb ik geen zin meer in een avondmaal, rond mijn avond af met wat late drankjes op een terras, tot het te koud wordt, dan bedtijd.
