Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 29 januari 2015 22:34:08 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Weer brommeren

Een buurman van het huis hiernaast moet vannacht voor zijn tv in slaap gevallen zijn. Tegen drieën word ik in ieder geval wakker van de schetterende stem van de Thaise omroepster,niet bepaald slaapwekkend. Een mens sukkelt op de duur toch weer in slaap.
Daardoor raak ik met moeite klaar met mijn ochtendrituelen en vertrek ik een half uur later dan gepland,richting zuid. Voor de liefhebbers: ik toer naar Phon Pisai, ook aan de Mekong, dan het binnenland in: Fao Rai,Ban Dung,Phen,en op goed geluk binnendoor terug naar Nong Kai.
Het land  en de mensen lijken me vriendelijker dan bij mijn eerste rit. De wegen zijn goed en niet te druk. Het is warm en het wordt alleen maar warmer. Uit voorzorg trek ik na de middag een vest aan tegen het verbranden.
Veel rijstvelden, maar de meeste zijn geoogst en dienen alleen als graasland voor de schaarse koeien. Waar het glooit en het dus moeilijk wordt om te bevloeien wordt eerder suikerriet geteeld,nu, of doorlopend,in oogsttijd. Ik zie ook wat bosbouw.
De rit is lang, ik onderbreek af en toe om wat te drinken . Enorme taalbarriere, geen kat spreekt Engels -wat ik hun niet kwalijk kan nemen- en ikzelf geen jota Thais, zodat ik meestal zelf mijn gewenste drank uit de frigo haal en gewoon wapper met mijn geld.
Na vier uur ben ik in Pheng  en begeef me op glad ijs: geen duidelijke kaart voorhanden, en de dorpen staan,in tegenstelling tot de steden, toch alleen in Thais schrift aangeduid, wat ik niet kan lezen en ik heb alleen Nong Kai als gegeven.. Ik moet me vooral op de zonnestand oriënteren , in de hoop goed uit te komen. Veel hulp van de bewoners krijg ik niet: als je aan twee tegelijk de weg vraagt wijzen ze elk een andere kant. Wellicht zijn ze nog nooit zo ver van huis geweest (een goeie tachtig km )
Toch is het laatste stuk het boeiendst. Ik rij ook meer door het echte platteland, kom een paar keer boeren tegen die hun koeien of beter gezegd hun vee binnenhalen(waarom??).
Mijn feeling heeft me toch goed geleid. Na een spannend uur kom ik uit waar ik gehoopt had,vlak bij Nong Kai op de grote weg naar Udon Thani.
Een douche is vooreerst mijn hoogste doel,maar omdat ik zelf mijn kamer niet heb gesloten heeft de poetsdienst het voor mij gedaan,degelijk,met een echt hangslot. Even wachten op manager Den die net nu boodschappen doet.
Onderweg alleen wat bananen en mandarijntjes gegeten, dus na een apero plus reisverslag bij Nico ga ik lekker pittig eten bij de buren op de mekongdijk.
Leuk dat het hier vroeg avond is, ik verlang alweer intens naar bed,al is het hier nog zalig op het terras van het guesthouse,32 graden, droog ,en nauwelijks wat wind.


miel cocquyt

Hey ! Dag Miel !

We hoorden van de buren dat je in Thailand zat ! Dat is zo hé als je naast elkaar woont . Ja,in de winter loopt een mens niet zoveel buiten hé !

We zijn blij voor u, en zeker dat dit toch een goed teken is, dat je goed genoeg voelt voor deze reis te ondernemen. Natuurlijk met de nodige voorzorgsmaatregelen.

We zien op je brommertje dat je geniet ! Jaloers een beetje, in zo'n lekker weertje, want hier is het koud ze !

We volgen je op je blog, het is boeiend je dagboek te lezen.

Wees voorzichtig hé buurman, en draag zorg voorjezelf!

Geniet met volle teugen verder, en laat je regelmatig eens verwennen (je voeten hé

Vele groetjes uit Lamoerkerke !

Je gebuurinneke, en gebuurke.

Hou je goed !!!!

31-01-2015 om 17:45 geschreven door André en Rita