Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 26 januari 2015 21:45:41 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Op de fiets

Zoals ik gisteren had afgesproken heb ik vandaag een brommer ter beschikking.
Welgemoed trek ik het "binnenland" in. Daarvoor moet ik toch eerst een uur of zo -op een matig tempo want ik ken dat machien helemaal nog niet, en het is Engels rijden-langs de grote wegen. Ik kom langs de brug van de vrede,er staan kilometers file voor vrachtwagens,en ik die dacht dat daar geen verkeer is!
Het is natuurlijk mooi weer. Na een tijdje rij ik goed komt het uit een zijweg in,maar ik zit nog te dichtbij de stad. Een tweede poging ,een uurtje later brengt meer succes. Ik val van goede asfaltweg op goede zandweg, met nauwelijks verkeer  en afwisselend landschap. Echte agricultuur heb ik nog niet gezien, bossen en ruw bewerkte akkertjes des te meer.
Na een tijdje kom ik weer in een meer bewoonde wereld. Er is zelfs een religieus feest aan de gang in en rond het tempeltje, lijkt een trouwfeest,ware het niet dat 2 monnikachtige figuren gefêteerd worden. Al bij al een vrolijke bedoening, met een geluidsinstallatie op een pick-up gemonteerd om een carnavalsvereniging jaloers van te maken. Het vee dat wat verder op de lege rijstakkers graast trekt er zich niks van aan.
In een nieuw gebouwd winkelcentrummetje laat ik me verleiden om mijn baard af te doen door een jonge kapper, die een schare jonge meiden als fanclub heeft. Lol!  Een vreemdeling die zich de baard laat afdoen!
Ik tuf maar verder en kom weer op de grote weg. Eten bij een baancafe valt me tegen. Mijn summier wegenkaartje brengt me op het idee langs een andere weg terug te rijden naar Nong Khai,maar ergens mis ik een afslag, ik word door vriendelijke Thai terug op de goeie weg gezet. Ik doe een poging om een degelijke wegenkaart op de kop te tikken,maar vergeefs.
De zon wordt ondertussen onbarmhartig, ik voel mijn vel verschroeien. Niet voor niks rijden de Thai hier met bedekkende kledij..
In het heetst van de dag vind ik verpozing in de schaduw van een restaurant dat in de volle namiddag verder geen klanten heeft.
Na zes uur brommeren ben ik al blij dat ik terug thuis ben. Verrassing: ik word  in het guesthouse bedankt voor de klandizie wegens andere reservaties,vanaf morgen zoek ik een andere stek hier ter plaatse,spannend.
De avond vult zich met het gewone vertier. Ik pap aan met een Brit die eigenlijk stomdronken is en blijf beleefdheidshalve hem gezelschap houden tot het einde, drink ondertussen ook een en ander zodat ik zelf geen gezellige compagnie meer ben voor mijn maat Nicolas. Ik hou de eer aan mezelf en verlaat de zaak in volle glorie. Een pittig avondmaal op de oever van de Mekong  in de zwoele avond brengt me weer wat op mijn nuchtere zelf.
Morgen verhuis- en rustdag met een massage in de namiddag als toetje. Ik droom al vooruit!



miel cocquyt