Onderwerp: Busreisje

Phitsanulok, eerder verkozen als volgende verblijfplaats,ligt me te ver, ik opteer voor een andere bestemming,dichterbij en kleiner van omvang, de grootstad heb ik nu wel wat gehad.
Zonder probleem tenzij gebrek aan prijsafspraken brengt een dame me naar het busstation. Al kon je bij ons voor 100b.fr./baht nog niet in een taxi stappen.
De bus, een mooie dubbeldeks Scania,vertrekt bijna op tijd. We reizen per snelweg, ik kan me voorstellen dat andere bussen een traject volgen met meer stops op secundaire wegen. Op de 4,5 uur rijtijd zijn stoppen we maar een 5-tal keer, dus het gaat vlot. Na een uur komen we in een Ardeens  landschap,alleen is de begroeiing anders.
Uttaridit lijkt op het eerste zicht wat ik had verwacht: niet te groot, een 50000 inwoners,slechts 2 grote hotels. Mijn reservering spreekt op seeharaj hotel, het oudste van de twee,maar het oogt absoluut niet onderkomen. Ik krijg waar voor mijn geld: een reuzengrote kamer met een kingsizebed op de zesde verdieping,alles kraaknet en bediening zoals in de boekjes.
Op weg van het busstation naar hier  vroeg ik de weg aan een dametje op een brommer. Omdat ze het niet kon uitleggen nodigde ze me uit achterop te springen, ze zou me brengen. Ik wou dat ik het gefilmd kreeg: zij tenger ding aan het stuur, ik achterop met mijn valies in mijn hand,erg zeker voelde ik me niet maar we zijn toch goed geland!
Een baliejuffrouw spreekt moeizaam Engels, de rest niks. Alles is alleen in Thais geschreven. Ik krijg maar niet uitgelegd dat ik een fiets wil huren. Dan maar lopen,de centrale winkelstraat is niet ver.
De batterij van mijn polshorloge dient vervangen, drie electrowinkels verder -geen jota Engels heb ik nog niks,maar de laatste wijst me naar de overkant, daar zit inderdaad een knutsel-elektricien die me na veel zoeken achter een passend schroevendraaiertje depanneert, ik betaal 20 baht, voor hetzelfde in Brugge minimaal € 5!
Ook de food en het bier kosten veel minder dan in chiang mai.
In een paar fietsenzaken krijg ik maar met moeite uitgelegd dat ik een fiets wil huren. Hier is dat onbekend. Trouwens,het lijkt alsof toeristen sowieso hier onbekend zijn. In een laatste poging loop ik bij de concurrentie binnen, het andere groot hotel,maar ook daar zijn ze de  Engelse taal onmachtig. Voorlopig geen fiets dus, maar ook geen honger of dorst meer
Het weer voelt warmer aan dan in chiang mai. Het hotel beschikt over een mooi buitenzwembad,waar geen kat ,tenzij een kat ,te zien is,moet ik toch eens testen.

miel cocquyt

28-01-2014 om 03:28 geschreven door  

Onderwerp: Zondag in Chang Mai

Mijn telefoon zet ik meestal af,maar gisteravond dus niet. Zo werd ik bruusk gewekt per telefoon door een of andere nachtbraker, 03.45 hier, dus tegen tienen thuis..
Vanmorgen na het ontbijt en voor ik mijn fiets moest inleveren naar het busstation gefietst,ligt nogal een eindje uit de buurt.
Eerste info geeft pas bussen vanaf de middag, ik kan daar mee leven. Omdat ik tijd zat heb bezoek ik het station verder, en ontdek zo gelukkig nog drie aanbieders, op die manier krijg ik een heel gamma aan mogelijke afvaarten, ook heel verschillend van prijs en (vooropgestelde) reistijden. Mijn dag kan niet meer stuk, ik fiets terug langs zonnige wegen, het wordt hier weer warm.
Markten overal op zondag, maar in de binnenstad wordt tegen de avond een beroemde markt georganiseerd.

Ik dwaal wat rond,mijn vaste kroeg houdt zich ook vandaag aan alcoholverbod,maar een ander -van oorsprong Chinees- heeft geen weet van zo'n beperking.
Hier komen elke dag enkele Franse mannetjes bijeen, de een woont hier al jaren, de andere komen hier vaak op vakantie, zo breng ik mijn zondagmiddag door met een Frans in plaats van een boerenparlement. Ook hier wordt het weer besproken, het is absoluut kouder dan normaal deze winter zegt men hier, maar mij hoor je niet klagen! Morgen ga ik meer zuidelijk, als het nu maar niet té warm zal zijn,straks verlang ik nog naar de koelte van de lage landen?
Het verkeer is iets minder druk dan in de week,al zie ik niet één zaak die dicht is. Zelfs waren bouwvaksters bezig met het vernieuwen van het dak van een tempel.
Het wordt een slenterdag,zonder fiets kom ik niet ver. Honger of zin in eten heb ik voorlopig niet,ik doe een dutje van een paar uur,tegen vieren hier wordt in België langzaam opgestaan, misschien krijg ik iemand aan de lijn.

ondertussen probeer ik een hotel te boeken van op mijn kamer maar de lijn is erg traag, ik breek af en probeer opnieuw vanop het tuinterras, nu gaat het wel vlotter.
Na een half uur krijg ik bevestiging van twee boekingen. Één annuleer ik onmiddellijk maar hoe boos ik ook ben, ik heb een no show aan mijn rekker! Ik schrijf nog een protestbrief maar heb ijdele hoop. Je reist om te leren...
Op mijn skypepogingen krijg ik weinig respons,al wijst de klok tegen zessen dus op de middag.Tant pis.
De zondagsmarkt is een overweldigende bedoening,kilometers lange aaneenschakeling van alles en nog wat,  juwelen, kleren,amuletten,muziek-in groepjes of alleen-,bedelaars,eettentjes allerhande-zelfs frieten in de pan-,ook op beschikbare binnenplaatsen van tempels  en andere publieke ruimtes. Het verveelt me algauw, ik keer moeizaam op mijn schreden terug,en plots valt het me op: wij gaan automatisch rechts aanschuiven, hier is het links voor de hand liggend.maar druk blijft het toch. Ik proef een bord groene kip, redelijk pikant maar ik lust het wel. Daarna een biertje en nog een bord soep-met-vlees  bij mijn Chinees, hij ligt een honderd meter buiten het circuit en het is aangenaam rustig daar.
Bij thuiskomst lukken een paar Skypes wel, loud en clear. Even bijpraten doet deugd.
Mijn gordijnen verduisteren goed, ik rust even op mijn bed,schrik wakker tegen twaalven,veel later dan mijn bedoeling was. Op een late  wandeling  kan ik alleen getuige zijn van het vakkundig opkramen, een wirwar van pick ups,tuktuks en ander gemotoriseerd tuig brengt wat rest en waarde geeft in no time in veiligheid.
Middernacht,iets erover, ik ga slapen.

miel cocquyt

26-01-2014 om 18:57 geschreven door  

Van: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 25 januari 2014 23:27:31 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Zaterdag in Chang Mai

Midden in de nacht: ik moét wakker worden,niet voor een sanitaire stop maar door een nachtmerrie die ik niet kan temmen. Het gaat over examen godsdienst voor mijn eindexamen en ik weet dat ik het niet kan,niet heb willen kunnen. Patstelling die alleen door wakker worden opgelost raakt! Een straf van de kerk en de monniken voor mijn sneer in vorig schrijven?
Mijn slaap is gebroken en ik kom niet verder dan indommelen met tussenpozen, het wordt toch morgen, acht uur lokale tijd, dus geen moment om iemand te begroeten in Europa.

Voor de verandering wil ik eens naar een ander stadje, het wordt Lamphun, een 30km zuidelijker.
De bussen en  taxi's vertrekken op een markt in Chinatown. Het busje is comfortabel en niet duur,maar gaat erg traag door het drukke verkeer,dat pas een beetje oplost een heel eind buiten de stad. We doen er meer dan een uur over.
In mijn trotter staat dat je daar een halve dag kunt vullen ,en dat is ook zo. Ik begin met een wandeling over de markt,gelukkig overdekt want de zon brandt,gezellig maar weinig nieuws, tenzij een paar viskramen met levende vissen die liggen spartelen in veel te weinig water, en hele dikke kikkers die tevergeefs proberen door het net te springen waar ze mee omspannen zijn,gelukkig kwaken ze niet. Verder een kippenkraam met haacp-certificaat.
De stad zou moeten ommuurd zijn maar daar merk ik niks van,doe ook geen poging om te zoeken wegens te warm. De rivier Ping bevloeit de stad,daar loop ik even heen op zoek naar frisheid,maar ze ligt te diep.
Zo kom ik nog maar eens terecht in een groot tempelcomplex,met liggende, staande,zittende Boeddha elk in een eigen tempel. Lourdes.. Veel Japanners hier.
Geen bier te verkrijgen in de hele stad, best offer was cola. Ik wandel terug naar die colazaak, eigenlijk een restaurantje, de zaakvoerster is de enige met wie ik een paar woorden Engels kon wisselen. Krab en pork met noedels, ik kan al een beetje met de stokjes overweg.
Daarna hou ik het voor bekeken en rij met een taxi terug. Taxi is een groot woord, het is een hop-on hop-off. systeem in een beetje omgebouwde pick up.
In dezelfde reistijd terug op de chinezenmarkt, ik stap wat voortijdig af wegens file in de stad en dwaal nog eens over de markt, een stuk dat ik nog niet had gezien.
Mijn fiets heb ik veiligheidshalve in het hotel gelaten,loop te voet ,vertrouwend op mijn richtingsgevoel mijn weg terug en verwaal jammerlijk. Twee uur later ben ik in mijn hotel terug, na drie kwart van de stadswallen te zijn rondgestruind.  Eigenaardig genoeg heb ik geen pijn in mijn voeten. Oefening baart kunst?
Op het plein vlakbij het hotel heeft zich een enorme verzameling oldtimers gevestigd. Er zitten werkelijk heel mooie exemplaren tussen,verder veel oude mercedessen,volkswagens en andere Porsches.
In mijn stamkroeg drink ik een grote frisse pils,maar niet vlug genoeg: na zessen mag geen alcohol meer worden besteld wegens (local) electionday morgen..
Dus ga ik voor mijn dutje nog een paar flesjes hamsteren,want morgen is het misschien ook zo..

miel cocquyt

25-01-2014 om 17:59 geschreven door  

Onderwerp: Vrijdag in Chang Mai

Na het ontbijt wordt me de kamerwissel voorgesteld,komt mij prima uit. Ik krijg een kamer aan de achterkant met airco- die ik zelden gebruik- en ruiten die open kunnen,voorzien van hor.
Verder is het een dubbel bed, ik hou niet van die éenslapers, dus het komt goed. Ook wordt me gemeld dat er toch plaats is voor drie nachten.
Ik hou dat even in beraad uit een soort wraak,en vertrek fluitend op mijn ETfiets(vanwege het mandje voorop). Eerst bezoek ik een ander hotel waar ik nu de kamer zou kunnen bekijken,maar die is after all toch niet beschikbaar. Mijn fiets had ik gehuurd voor 24 uur, die ga ik ook ineens twee dagen verlengen.
Het is prachtig weer, ik zwerf kriskras door de binnenstad, bekijk nog een hotelletje of drie maar niks bevalt me of anders is er niets vrij. Terwijl ik wat zit te eten overvalt me de schrik dat het aanbod van hotel roongruang ook niet eeuwig rekbaar is, dus dat ga ik even vastleggen. Ik heb ondertussen al wat hoogte van de prijzen hier, en ik zit in de goeie middelmaat, Thailand mag dan wel goedkoop zijn maar voor niets gaat de zon op.
Helemaal gerust vertrek ik weer op stadsverkenning maar raak maar niet op de buiten, wel in een veel jonger en moderner stadsdeel met druk druk verkeer op de wegen,meest vierbaans.
Het enige groen dat ik te zien kreeg vandaag was een paddock midden in de oude stad en een hele mooie volkstuin, oase binnen al die chaotische drukte. Het moet erg zen zijn om hier wat te tuinieren.
Mijn pedaalslag zit weer goed,met mijn eigen fiets zou ik me nog sterker voelen maar de uitlaatgassen pakken toch op mijn asem. Al kunnen de vele mondmaskertjes die je hier ziet toch geen fijn stof of roet tegenhouden, de illusie telt.
Omdat ik vanavond weer op de nachtmarkt wil eten ga ik eerst een dutje doen, ik slaap langer dan ik had bedoeld.
De markt is zo gigantisch dat ik met de beste wil de"afdeling food"niet terugvind,ik moet mijn honger stillen in een gewoon restaurantje,niet slecht maar ik mis de sfeer.
Bedtijd,te moe om nog te corresponderen, tomorrow is another day.


miel cocquyt

25-01-2014 om 17:30 geschreven door  

23-01-2014 om 22:47 geschreven door miel  

Onderwerp: Chiang Mai 2

De dag begint met mooi weer, is het hier ooit wel anders? Ideale fietsomstandigheden: zon, vlak, geen wind of het is een zuchtje .. Gisteren al wat rondgeneusd bij fietsenmakers,het aanbod is niet bijster groot en van zeer matige kwaliteit,ze hebben het hier duidelijk meer voor brommers en scooters. De weinige fietsers dien je ziet zijn bijna allen westerlingen, enkele riksjachauffeurs niet te na gesproken.Na mijn ontbijt loop ik en rondeke en overweeg om zo'n brommer te huren maar dan bots ik op een kleine fietsenverhuurster die er een paar in aanbieding heeft buiten categorie,niet super maar toch met wat versnellingen op en zelfs een (voor)licht. Mijn keuze is snel gemaakt want ik vind een fiets superhandig in de stad,meer dan een brommer en voorts ben ik het links rijden niet gewoon, met de fiets wordt je wellicht meer vergeven dan met een gemotoriseerd vehikel.

Zo begin ik blijgezind  weer aan een stadsverkenning,vlotter en verder dan gisteren.
Om tempels te bezoeken moet je decent gekleed zijn, dus heb ik mijn short ingewisseld voor een driekwart broek,speciaal daartoe meegebracht. Hier staan heel wat tempels, Meer nog dan kerken bij ons, en ik zie er nog in constructie. Indrukwekkende bouwsels, veel bladgoud en versierselen. Er wordt ook hier niet bespaard in de religieuze wereld. Allemaal mooi, maar na een tempel of drie ,vier hou ik het toch voor bekeken.
Een man komt met zijn nieuwe motor bij de tempel,blijkbaar op afspraak. De motor én de man en de vrouw worden rijkelijk besprenkeld door een oude monnik die ondersteund wordt door een soort koster,met een jonge acoliet die toekijkend de stiel leert. Ze gaan wel binnen met een dikke envelop.
In een grotere tempel hangt een net met eraan gehaakt een serie ansichtkaarten,maar dat zijn het niet: het zijn folio's met mooi zichtbare bankbriefjes, je hebt series van 20 baht,maar ook met honderdjes. De kaarsen zijn hier vervangen door wierookstokjes, en verder de offerblokken ,voor de muntstukken wellicht.
Van de vele monniken krijg ik geen hoogte: er zijn duidelijk leerlingen bij,maar ook velen van middelbare leeftijd,je komt ze overal tegen,meest individueel,ook op de metro in Bangkok en hier in de taxi's waar ze een voorkeursbehandeling lijken te krijgen. Uiteindelijk maakt het weinig verschil, hier of thuis.

Onderweg loop ik een paar guesthouses en hotels binnen,maar nergens is er plaats over voor drie aansluitende nachten. Straks kan ik me hier bij de clochards voegen,want dat zijn er verrassend veel. Buiten slapen is hier ook geen ramp met die temperaturen.
Op mijn fiets kom ik met veel gemak veel verder,op her druk verkeer na erg ontspannend. Een paar keer ben ik bij het afslaan toch op het verkeerde vak,maar niets ergs gebeurd, zelfs geen getoeter of gezwaai. Echt op de buiten kom ik niet,hoogstens in een buitenwijk, een schoolwijk ook. Geen fietsende tieners,raar waar ook geen bussen zijn. Ze houden hier wel van uniformen, ik zie alle denkbare van zeemanspakjes tot klassieke rokken,bruin, rood, zwart.

Bij het terug rijden kom ik weer langs de markt,wat fruit is meegenomen, lekkere mini-minimandarijtjes. Nog verder wordt de markt en de winkelstraat nog gigantischer, daar is de nachtmarkt, grote hallen en grote pleinen,de laatste vooral eettentjes,hier keer ik terug..na een dutje,want de kroeg hierover doet het alle dagen. Ik boek een nacht bij op voorwaarde van een andere kamer,kan net voor één nacht.

Ik eet geen Thai maar Indisch. Naast me zittenden Duits koppel. Wat de vrouw heeft wil ik ook.zij schieten in een lach, want net op die manier bestelde zij hetzelfde wat een vrouw at die zat waar ik nu zit. Lekker kruidig én vegetarisch, een soort noten vervangt het vlees.
Op mijn gemak terug naar het hotel, in het druk verkeer zonder achterlicht,maar daar maalt niemand om, ik kom heelhuids aan. Net op tijd voor de aanzet van het nieuw concert.


miel cocquyt

23-01-2014 om 16:42 geschreven door  

Onderwerp: Chiang Mai

Ik had geprobeerd een backpackershotel te boeken, maar kreeg nul op request:volgeboekt.
Een beetje paniekerig boekte ik dan maar wat voorhanden was,eenplek omschreven als herberg.
Mijn vrees was dat het te ver uit het centrum zou liggen, maar gelukkig is het niet zo.
Per grote taxi me voor de deur laten afzetten, het is eens wat anders maar anders niet te doen, het station staat te ver van het centrum. Grote taxi: naast de tuktuk het enige openbaar vervoer, geen bus of metro in deze stad van 1 miljoen inwoners.
Alles staat in grote tegenstelling met Bangkok, het ademt provinciestad. Het verkeer is niet overdreven druk, geen grote werken aan de gang,op die manier een verademing.
Na installatie ga ik op verkenning naar het historisch centrum,wat toch nog een klein uurtje lopen is.alleen de tempels zijn historisch, de rest is alledaags zonder veel charme. De wegen zijn recht en vlak, een fiets zou hier van pas komen.
Eetkraampjes zijn dun gezaaid, ik hield ondertussen al van dat streetfood maar moet noodgedwongen naar een klein eettentje uit wijken, niet zo charmant.
Ook als ik in de namiddag meer naar de buitenkant ga verkennen is het doordeweekse saaiheid geblazen, tot ik al dolend in een soort soek terecht kom, annex markt. Kijk, dan wordt het ineens een stuk boeiender. Iedere stad heeft zijn eigen couleur locale, laat hier me vooral de verwardheid opvallen, alles staat kris kras door elkaar. Heb je natuurlijk op andere plekken,maar niet zoals hier. Al bij al voel ik me ineens meer ontspannen,dit is toch wat naar mijn tand. Dat ik op terugweg het noorden verlies neem ik er voor lief bij. Tenslotte kom ik toch weer in mijn hotel terecht.
Het zoeken naar mijn avondkost verloopt moeilijk. Pas na een mislukte poging kom ik per toeval in een zaak terecht waar ik morgen wel wil terugkomen. En op terugweg staat een wijveke aan een kraampje inktvis te bakken, ik hoop morgen weer..
Vanmorgen vroeg ik de receptioniste een kamer aan de achterkant,maar zeebewoner me dat het aan de voorkant rustiger is. Dit was de hele dag ook zo, maar net nu ik wil slapen begint een rockband in de kroeg hier over  sjette te geven, ik hoop dat het niet al te lang gaat duren...
miel cocquyt

22-01-2014 om 16:17 geschreven door  

Uiteindelijk wordt het toch tijd om mijn koffer op te halen en naar het station te gaan. Ik ben een jongetje die voor de eerste keer naar de grote school stapt...
Slaaptreinen ken ik alleen van in de films à la hercule poirot, en deze trein aan dit perron benadert mijn voorstelling,al walmt een dieselgeur in plaats van stoom, toch veel gedruis.
Ik ben ongeveer een uur te vroeg,maar dat hindert niet, ik ben niet de eerste aan boord. De meerderheid bestaat uit niet al te jonge koppels,genre lonelyplanetreizigers,toch niet onbemiddeld. Mijn compagnon de route is een Rus, die hier de hele winter doorbrengt en verder liever geen gesprek aangaat.
De hele trein is van binnen en buiten helemaal gewassen,iemand brengt het vers linnen aan boord,anderen zijn nog bezig hun uniform aan te trekken. Er komt een pak volk bij kijken,het lijkt haast evenveel personeel als passagiers,want de coupés lijken maar half vol.
We vertrekken stipt op tijd, ik zie  een herhaling van Indiase filmbeelden, we rijden rakelings langs woonkamers en aanverwanten, dus erg traag. Het duurt wel een uur voor we de achterbuurten verlaten.
Ondertussen valt de avond. Spijtig, ik had graag wat meer kunnen opnemen vanuit mijn bevoorrechte positie. Ondertussen wordt met alles en nog wat rondgeleurd, van fruitsap tot chips en mandjes fruit.
De wagen voor ons is een restauratiewagen. Per wagon is een kelner die het eten ook ter plaatse brengt. Die van ons is slordig en onaangenaam, de enige die niet op schoenen maar op teenslippers loopt, onhandig door zijn corpulentie en bulderlacht bij alles wat hij zelf zegt. Hoe dan ook was ik toch van plan om in de restauratiewagen te dineren.
De kaart is Thai en veelbelovend, de uitvoering veel minder en duur, dat was te verwachten.
Vanaf een uur of acht maakt een andere bediende op aanvraag de bedden op, hij werkt heel snel en accuraat. De Rus en ik wachten tot een uur of tien, dan is mijn kaars op. Gelukkig slaap ik beneden, het bed is breder en handiger. Nu blijkt dat de boel toch vol zit: twee ligbedden per coupé.
Van nachtrust verwacht ik niet veel, maar al bij al valt het wel mee,dank zij het schommelen en de cadans. Erg snel gaat het niet, we halen de 700 km net binnen de voorziene 14 uur.
Bij het ochtendgloren zie ik voor het eerst rijstvelden maar algauw komen we in stedelijk gebied,hoewel het gebrek aan slaap zich laat voelen was het een leuke ervaring.

miel cocquyt

22-01-2014 om 15:45 geschreven door miel  

Van: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 21 januari 2014 16:19:56 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Bangkok 3

Na mijn boottocht kon ik maar niet genoeg krijgen, dus duik ik de metro in naar het subvimidistrict,pal in het centrum,daar schijnt een bloeiend nachtleven.
Totaal verrast kom ik bovengronds in wat het basiskamp moet zijn van de opposanten. De hele straat is afgesloten en verkeersvrij, wat een ontzettende verkeersknoop veroorzaakt in de hele omgeving.
De boel is erg goed georganiseerd, met om de honderd meter een reuzescherm waaropvoortdurend speeches verschijnen,ik schat voor een paar duizend toehoorders. Alles heeft een sterk festivalgehalte, het is erg ontspannen. Een heleboel pop-up tentjes staan mooi geordend op de boulevard. Rondom ,ook pop-up wellicht diverse standjes  met eten, drinken, t-shirts en andere accessoires. De mensenzee vernieuwt voortdurend, je ziet volgelingen in- en uit de metro komen, ik vermoed dat velen hier willen zijn na hun dagtaak.
De uitgangsbuurt is een soort reeperbahn, de ene dancing tegen de andere, elk met een rits dames/meisjes in een "uniform",een minirokje en een topje,dat per bar verschilt van kleur.
Veel neon, en veel buitengebeuren, kan ook niet anders met zo'n weer. Twee heel verschillende werelden,alleen gescheiden door een straathoek. Ik hou het voor bekeken en trek terug naar huis.
De meeste eetkraampjes zijn al weg, ik vind nog een laatavondkraam in een zijstraatje waar veel wordt afgehaald. Hoe meer afgelegen hoe authentieker. Tegen dan is het na elven en ik ga slapen.

'S morgens word ik vroeg wakker door een bende luid kwetterende wijven, tegen mijn zin sta ik op en ga ontbijten . Hoewel Thai geven ze uitsluitend american Breakfast die eigenlijk best op Engels lijkt. Je kan net zo goed een Thais ontbijt bestellen in een brugse tearoom. Een afrader, maar dat weet ik nu ook weer, ondertussen toch mijn krant gedownload.
Geen plannen vandaag, rustig mijn trein afwachten is het enige. Ik wandel toch een rondeke in de buurt, trek me dan terug op mijn kamer. Niet uitgeslapen tuk ik nog een uur.
Tijd voor groot toilet en inpakken, de kamer moet vrij zijn voor de middag. Gelukkig mag ik mijn valies laten staan.
Niets gepland is niet goed merk ik, ik dwaal doelloos tot mijn voeten pijn doen, keer dan op mijn stappen terug, ga wat eten..
Uit verveling maar ook om pijnlijke voeten van het stappen ga ik nog eens voor een voetmassage. Zelfde salon, andere bediening,de eerste keer vond ik beter.


miel cocquyt

21-01-2014 om 10:21 geschreven door  

Van: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 20 januari 2014 18:39:35 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Bangkok2

Gecheckt en gelijk: ik ben gerold voor mijn treinticket,voor 500baht.
Vanaf nu nog meer wantrouwig tegenover vriendelijke quasi-beambten,maar het had erger gekund, geen papieren kwijt of zo.
Een tuktuk die maar vriendelijk bleef aandringen pakt me in en belooft me naar een mooie bar te brengen, internet en al.na een wilde rit wil hij me afzetten bij een donker hol, regelrechte hoerentent. Ik eis dat hij me stante pede terugbrengt, hij maar jammeren. Onderweg probeert hij het nog een keer maar ik word nijdig. Avondje verknald, niet erg, het wordt bedtijd.

Mijn slaap wordt alleen verstoord door een soort kramp, niet te harden maar gelukkig ebt het wegzijn dag begint met een wandeling op voedseljacht, ik beland weer in het station want buiten op de stoep is het iets frisjes. Met de Thai eet ik een noedelsoep met bijbehoren, stukjes vlees en allerlei pikants waar ik maar even aan nip. Een lichte maaltijd maar ik weersta aan een tweede portie ergens anders.
Met de bus ga ik de bloemen- en fruitmarkt bezoeken,maar je vindt er ook alle randartikelen,zelfs slagers. Het doet me erg denken aan Rungis.
Dat slenteren maakt me moe,maar hoe ik ook rondkijk, geen café of dergelijk te bespeuren,ook geen zitbanken. Op de heenweg kwamen we door Chinatown maar ik sla dat nu maar over,en neem een bus terug . Het is tegen elven en volop file,de brommers gaan het snelst,ze flitsen overal door. Geen wonder dat vanmorgen aan het metrostation een hele rij secretaresses op een beurt stonden te wachten,ze zitten in amazone achter op met een soort kamikazepiloot,maar ongevallen heb ik nog niet gezien.
Het wordt middag, ik wou even op mijn kamer maar de cleandienst was net bezig, ik hou me maar even gedeisd in de lobby.
Ik maf anderhalf uur boven op mijn vers opgemaakt bed,daarna ga ik eten ,ik kies voor steamed duck maar krijg iets anders onder de neus. Tja, de service loopt op zijn einde en er bleven alleen billen over zeker?
Alle gidsen raden aan om ook de stad te verkennen per boot. Het probleem is omer te geraken maar met een beetje chance en wat goodwill van de busbestuurder kom ik toch aardig in de buurt van waar ik wezen moet. De wijk Silom is echt de grootstad, nieuwe hoogbouw en enorm drukke winkelstraten
Men probeert me een long boat aan te praten, een soort prauw maar dan aangedreven door een enorme dieselmotor die in één geheel gemonteerd is met roer en propeller,ze gaan roekeloos snel me dunkt. Ik kies voor een gewone lijnbus, die op aanvraag alle steigers-pier in Thais Engels-bedient. De gids spreekt van piel ,maar ze gidst toch in verstaanbare taal,is jong en lief en dan begrijpt men rap. De meesten nemen een ticket heen en terug, maar ik stap af en loop maar weer een eind, zo zie ik nog eens wat, weer een heel andere omgeving,met onder andere een grote campus en een eindeloze handcraft- en brocantemarkt.
Gelukkig zie ik regelmatig een bus 53 die me niet onbekend is, ik kan mee tot vlak bij Hua Lampong, mijn thuisbasis.blij dat ik weer te voet verder kan , het spitsuur is vreselijk, de stad is een grote werf.
Veel straten groeperen ambachten, zo wandel ik door een straat met véél naaimachinewinkels en ander fijnmekaniek,afgewisseld met doodskistenmakers,hier blijkbaar een echte ambacht. Bijna ga ik vragen om eens een te passen.
Het is nu half zeven, het wordt hier stilaan donker. Ik ga nog eens naar buiten, honger heb ik voorlopig niet,maar wat een dorst!

miel cocquyt

20-01-2014 om 12:41 geschreven door  

Onderwerp: Een verkenning

Mijn dutje was verkwikkend,evenzo de lauwe douche. Het hotel is als verwacht,mooi in orde maar een beetje passé. En toch relatief duur, ik probeer er maar wat van te maken deze twee dagen.
De buurt is druk, het hele kwartier is één grote markt,overwegend voeding,het kan niet anders of alle Thai eten zo. Na wat wikken en wegen laat ik me toch verleiden en eet een lekkere a la minuteschotel ,50 baht.
Opgekikkerd ga ik de andere kant van het hotel  verkennen, langs de grote laan. Druk verkeer  maar veel verval,veel handelszaken staan opgesloten. Moe van het wandelen blaas ik uit aan een bushalte (geen café te bekennen) en op de grote drukke weg komt in de verte iets wat eerst op een karnavalsgroep lijkt maar bij het dichter bij komen een betoging is. Ik twijfel door de waarschuwingen tussen weglopen en blijven, maar mijn nieuwsgierigheid wint. Het is een blije bonte stoet die even langs trekt,geen spatje geweld, ook geen politiebegeleiding hoewel het drukke verkeer er (even )onder  lijdt.
Ik loop binnen in het treinstation en koop een ticket voor chiang mai,nachttrein dinsdag want alles is dagen uitverkocht, dit ticket komt uit een voorraadje van de toeristische dienst, al heb ik naderhand mijn twijfels over die uitleg.
Mijn voeten doen pijn, al sedert vanmorgen toen ik daar twee uur stond aan te schuiven aan de immigratiedienst. Na een dutje wordt het erger, krampen  en zo, maar ik heb een massagesalon dichtbij gezien  waar ik nu naar toe ga voor een voetmassage.
Een vol uur werd ik gekneed,geknepen, getrokken en gedrukt maar nu loop ik weer als een kievit,heerlijk! Die 200 baht overwaard.
Tot mijn spijt geen uitgangscentrum, ik wil me  nog niet overgeven aan de tuktukmaffia en probeer zelf wat uit te zoeken. Even terug naar mijn hotel, de lichte trui die ik heb aangetrokken is me veel te warm ,ik wil er van af want het blijft lekker buiten

miel cocquyt

19-01-2014 om 15:30 geschreven door miel  

Onderwerp: Reizen

Tegen mijn verwachting heb ik een deugddoende slaap, ik ontwaak mooi om half zeven
Mijn vaste chauffeuse is ongemeen stipt,wil ze me kwijt? Ik vind het een luxe rustig te kunnen reizen, van gejakker hou ik niet.

De trein naar Brussel loopt in Gent vol,onverwacht op zaterdag. Een eerste medereiziger in mijn coupé heet een bloedworstluchtje met zich, het meisje dat naast me komt zitten vanaf Gent brengt look mee. Niet erg voor de korte tijd die ik op de trein zit.

Het bureau van air france in Brussel zuid zit wat afgelegen verstopt. Ik zit eerst op een verkeerd perron vier, daar wacht een trein voor Düsseldorf. Maar iets verder is nóg een perron 4. Mijn zitplaats wacht in wagon 12,maar die ontbreekt in de rij. Zo beland ik in eerste klasse,tête du train,wagon 14. De conductrice moppert niet.. Het gaat in één ruk naar CDG,waar de aanduidingen wel duidelijk zijn. De luchthaven is immens, ik denk dat ik een drie kwartier stap voor ik op mijn terminal ben,gelukkig tijd zat,no hurry. En ik vind warempel nog een buvette waar een biertje min of meer betaalbaar is. Nog een half uur avant le débarquement.

De Boeing 777 is het grootste toestel waar ik ooit ben ingestapt.tien stoelen op een rij, en ik weet niet hoeveel rijen.we vertrekken met de Franse slag, een half uurtje later dan gepland.
Gelukkig is het eten ook op zijn Frans:volledige (mini)maaltijd van apero met hapjes tot kaas na,inclusief een flesje wijn.
Precies 11 uur wordt er gevlogen, met een 550 man en 11 crewleden aan boord. Ik Dommel wat met tussenpooosjes,loop af en toe de vlieger rond. In de staart is een rudimentaire minibar waar je gratis drank-ook wijn- en sandwiches kunt KRIJGEN! Of een ijsje..

De landing is op tijd, maar door douaneformaliteiten duurt het toch 2 uur eer ik buiten geraak.
Ik probeer naar het hotel te reizen met het openbaar vervoer, en dat lukt moeiteloos.
Om 10 hr lokale tijd doe ik een verfrissend dutje


miel cocquyt

19-01-2014 om 09:15 geschreven door miel  

19-01-2014 om 09:13 geschreven door miel  

17-01-2014 om 00:00 geschreven door miel  

16-01-2014 om 14:16 geschreven door miel  

Test voor blog/voorbereiding Thailandreisje

Nog negen dagen te gaan,het nadert veel sneller dan ik kan bevatten.
Of het nu met de "feestdagen" is dan wel met de donkere periode waarbij ik altijd in een dipje terecht kom weet ik niet,maar het wordt hoog tijd voor actie. Mijn trotter heb ik eindelijk in mijn handen,niet te missen werkinstrument. Internet kopen gaat gemakkelijk,maar niet met boekhandel Dereyghere,die enkele plaatsen verliest in mijn ranking van favorieten,bolcom neemt de plaats in als huisleverancier.

Sinds eergisteren heb ik een hotelkamer vastgelegd voor de eerste paar dagen in Bangkok,dat geeft een veilig gevoel. Toch voel ik me weer bij de neus genomen: wifi is betalend,zo'n 250 baht voor een uur, dat is toch € 6,ik vind dat niet meer van deze tijd,maar goed,ik bekijk het daarna wel weer,al weet ik begot nog niet waar ik verder naar toe wil, het noorden met Chiang Mai  of de kust in het zuiden

Mijn halve griep die door vaccinatie wellicht wordt tegengehouden voor volle doorbraak bevestigt me in mijn beslissing om te kiezen voor een warme overwinterplaats (Bangkok zo'n 32°),wellicht was ik beter een maand vroeger vertrokken.. Dát laat ik dan weten in verdere blogs.
Veel leesgenot,

Miel



miel cocquyt

09-01-2014 om 00:00 geschreven door miel  

Onderwerp: Doorst.: Marbella

Fuengirola verhoudt zich tot Marbella als Blankenberge tot Knokke,en niet alleen door de chiqué maar ook door een even autoritaire burgemeester, al is hij nu toch wel een beetje geberlusconiseerd. De bus doet een uur over  de 35 kilometer, de meeste haltes zijn gewoon op een uitwijkplaats op de autosnelweg. Voeg daarbij een chauffeur die elke vrije (!) seconde benut om  zijn kleingeld al rijdend te tellen, en je begrijpt mijn gevoel van onveiligheid.
Toch goed aangekomen,begin ik te wandelen naar waar ik de oude stad vermoed,aan het water. Niet dus, ik kan een half uur terug te voet, het oude dorp ligt hoger..het verhoudt zich tot de rest van Marbella als het begijnhof tot Brugge, en daarmee is zowat alles gezegd. Je ziet dezelfde nonchalance bij het parkeren als in Knokke. Gelukkig is het zacht weer zodat het wandelen niet gauw verveelt, ik geniet een uur op een terrasje van de volle zon voor ik de bus terug neem, ik ben al laat voor mijn siësta die daarom misschien te meer deugd doet.
Mijn avondeten smaakt als altijd in la tapperia de salamanca. De dienster hoort me Nederlands praten met een Belgisch koppel dat hier half resideert en bestelt me nu koppig in mijn taal. Nog een korte avondwandeling in de rustige avond, het blijft 12-14°, ik verlang alweer naar bed?probeer het nog te rekken tot tien uur.
Slaap wel!
miel cocquyt

08-12-2013 om 17:43 geschreven door miel  

Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 23 november 2013 14:02:29 CET
Aan: ingrid vanhoutte <ingridvanhoutte@live.be>, Irma Defevere <irma.defevere@gmail.com>
Onderwerp: Doorst.: eigen schuld,dikke

---------- Doorgestuurd bericht ----------
Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 23 november 2013 13:44
Onderwerp: eigen schuld,dikke..

al een dag loop ik met momenten in zak en as.het zit zo: gisteren welgemoed uit Algeciras vertrokken.de reis duurde langer dan verwacht. ik stap vlug uit,neem mijn valies uit de koffer van de bus die eilings doorrijdt naar Malaga, hijis net de hoek om als ik besef dat mijnhandtas met ipad,telefoon,camera en reisgids nog in de bus ligt. te laat om achterna te hollen.. ik doe onmiddellijk aangifte in het lokaal van de busmaatschappij, binnen twee uur mag ik komen informeren. ijdele hoop, geen tas gevonden op de terminal. ik heb geprobeerd aangifte te doen bij de policia,maar voel me van het kastje naar de muur gestuurd.dus zit ik hier al een dag te vrezen voor misbruik en te kniezen. als ik mijn eigen nummer draai is het niet bereikbaar, dus zonder code geraken ze niet weg met mijn kaart hoop ik. mijn ipad is wellicht te veel waard en zal wel,illegaal of niet,kunnen gereset worden. zo zit ik hier tot mijn ergernis te tokkelen op een oude machine in een callcenter,ik vind het vreselijk. mijn levenslijn met mijn wereld voelt afgeknapt.tot daar het slechte nieuws. mijn hotel hier valt prima mee,internet overal en heel net.de ontbijtzaal is tijdelijk gesloten voor renovatie, we gaan allen ontbijten bij de buren in een nette cafetaria. irma van de carre zit hier momenteel ook op haar boot,we hebben al samen geaperitiefd en afgesproken om samen te eten. maar als ik op dit kreng een eerdere boeking terug kan versieren denk ik dat ik niet te houden ben...

08-12-2013 om 17:42 geschreven door miel  

Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 20 november 2013
Onderwerp: Doorst.: Tarifa

miel cocquyt
Begin doorgestuurd bericht:

Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 20 november 2013 20:55:34 CET
Aan: anne cocquyt <annecocquyt@skynet.be>, claudine versyck <oohdino@gmail.com>, griet cocquyt <griet.cocquyt@favv.be>, ciska devisscher <ciska.devisscher@gmail.com>, martine Cocquyt <martine.cocquyt@telenet.be>, beatrijs cocquyt <sintdonaashoeve@scarlet.be>, bart vermeire <micrasem@telenet.be>, pia decoster <pia.decoster@denoyelbrugge.be>
Onderwerp: Tarifa

Spanjaarden hebben geen traditie van ontbijten,toch niet in onze betekenis. Ik heb een uur rondgewandeld om iets méér dan een tostada te vinden,dat is een doorgesneden broodje  gegrild, als je aandringt krijg je boter en confituur..
Het is koud ook, en op mijn gladde wangen voel ik het nog te meer. Hier en daar slaapt er iemand in een portiek of aan de poort van de kerk, ik heb er bijna bewondering voor. In de drukke straten vind je ook regelmatig bedelaars van allerlei slag,meestal met een bord met uitleg erbij: gehandicapten maar ook huismoeders , studenten en ouderlingen. Toch stuitend dat net in dezelfde straten om de 7à10 huizen ( echt waar, ik heb ze meerder keren geteld) een bank gevestigd is.
Tegen tienen verlaat ik mijn hotel, de bus komt er zo aan. Ik verlaat Cadiz zonder spijt,mijn beste item was de oversteek naar el puerto de sancta Maria.
Het aangeraden hostal kon ik niet reserveren,maar mijn gids blijkt achterhaald: het hotelletje is gewoon afgebroken. Geen nood, ik vind vlakbij een ander leuk dingetje met routardstickers van járen aan een stuk.
De zon wil wel maar het is schraal weer. Niet voor niets is deze plek wereldberoemd voor skiters,boven het strand in de namiddag als de wind komt opzetten is het één wolk van parachutes of windzeilen, je snapt niet dat ze niet in een kluwen geraken.
Je kan hier ook op safari naar walvissen en dolfijnen maar ik pas, loop zo maar wat door het stadje en de haven. Tussendoor kijk ik uit naar een wasserette ofte lavanderia, maar niks hoor,straks mag ik aan de handwas..
Reisgidsen zijn handig maar hier laat mijn trotter me in de steek. Ook de aanbevolen eethuisjes die ik met veel moeite vind geven niet thuis. Uit pure armoe ga ik me maar bevoorraden in een churreria,zie foto. Gelukkig heb ik vanmiddag een stevige koolsoep gevonden, echte winterkost die vanavond nog staat.
Toch nog een gezellig barretje gevonden,maar ik blijf niet lang, de kilte jaagt me naar mijn kamer,en eens daar zal ik niet kunnen weerstaan aan de weelde van mijn lekker bed..

miel cocquyt

08-12-2013 om 17:41 geschreven door miel  

Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 23 november 2013 19:25:48 CET

Onderwerp: mijas

beetje bij beetje leg ik me maar neer bij de realiteit,schuif mijn negatief gevoel opzij en probeer er het beste van te maken. daarbij, erzijn geen goedkope(re) alternatieven om vroeger terug te keren. ik kan op deze rotcoñputer nu niet overlopen hoe de temperaturen zijn elders in europa,maar ik heb een vermoeden dat het thuis ook gene vetten is. vanmiddag op exploratie geweest naar Mijas, een luxedorpje hier boven in de bergen, een beetje als Lissewege of Damme bij Brugge,maar verzorgder. Rondritten met de koets of met een ezelskar zijn mogelijk, en alles wat in leer wordt gemaakt is er te koop. de rest van het dorp  wordt opgevuld met horeca- en immobilienzaken.en luxewoonsten uiteraard,met een grote engelse vertegenwoordiging naar mijn gedacht. toch mooi voor even. het weer is zacht, het blijft 14 a 16 graden,niet echt zonnigmaar hier is geen wind zoals in het uiterste zuiden als Cadiz of Tarifa.tegen achten -vroeger is ongepast- wat gaan eten in mijn restaurantje van gewoonte. wellicht tot morgen

08-12-2013 om 17:40 geschreven door miel