Van: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 20 januari 2014 18:39:35 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Bangkok2

Gecheckt en gelijk: ik ben gerold voor mijn treinticket,voor 500baht.
Vanaf nu nog meer wantrouwig tegenover vriendelijke quasi-beambten,maar het had erger gekund, geen papieren kwijt of zo.
Een tuktuk die maar vriendelijk bleef aandringen pakt me in en belooft me naar een mooie bar te brengen, internet en al.na een wilde rit wil hij me afzetten bij een donker hol, regelrechte hoerentent. Ik eis dat hij me stante pede terugbrengt, hij maar jammeren. Onderweg probeert hij het nog een keer maar ik word nijdig. Avondje verknald, niet erg, het wordt bedtijd.

Mijn slaap wordt alleen verstoord door een soort kramp, niet te harden maar gelukkig ebt het wegzijn dag begint met een wandeling op voedseljacht, ik beland weer in het station want buiten op de stoep is het iets frisjes. Met de Thai eet ik een noedelsoep met bijbehoren, stukjes vlees en allerlei pikants waar ik maar even aan nip. Een lichte maaltijd maar ik weersta aan een tweede portie ergens anders.
Met de bus ga ik de bloemen- en fruitmarkt bezoeken,maar je vindt er ook alle randartikelen,zelfs slagers. Het doet me erg denken aan Rungis.
Dat slenteren maakt me moe,maar hoe ik ook rondkijk, geen café of dergelijk te bespeuren,ook geen zitbanken. Op de heenweg kwamen we door Chinatown maar ik sla dat nu maar over,en neem een bus terug . Het is tegen elven en volop file,de brommers gaan het snelst,ze flitsen overal door. Geen wonder dat vanmorgen aan het metrostation een hele rij secretaresses op een beurt stonden te wachten,ze zitten in amazone achter op met een soort kamikazepiloot,maar ongevallen heb ik nog niet gezien.
Het wordt middag, ik wou even op mijn kamer maar de cleandienst was net bezig, ik hou me maar even gedeisd in de lobby.
Ik maf anderhalf uur boven op mijn vers opgemaakt bed,daarna ga ik eten ,ik kies voor steamed duck maar krijg iets anders onder de neus. Tja, de service loopt op zijn einde en er bleven alleen billen over zeker?
Alle gidsen raden aan om ook de stad te verkennen per boot. Het probleem is omer te geraken maar met een beetje chance en wat goodwill van de busbestuurder kom ik toch aardig in de buurt van waar ik wezen moet. De wijk Silom is echt de grootstad, nieuwe hoogbouw en enorm drukke winkelstraten
Men probeert me een long boat aan te praten, een soort prauw maar dan aangedreven door een enorme dieselmotor die in één geheel gemonteerd is met roer en propeller,ze gaan roekeloos snel me dunkt. Ik kies voor een gewone lijnbus, die op aanvraag alle steigers-pier in Thais Engels-bedient. De gids spreekt van piel ,maar ze gidst toch in verstaanbare taal,is jong en lief en dan begrijpt men rap. De meesten nemen een ticket heen en terug, maar ik stap af en loop maar weer een eind, zo zie ik nog eens wat, weer een heel andere omgeving,met onder andere een grote campus en een eindeloze handcraft- en brocantemarkt.
Gelukkig zie ik regelmatig een bus 53 die me niet onbekend is, ik kan mee tot vlak bij Hua Lampong, mijn thuisbasis.blij dat ik weer te voet verder kan , het spitsuur is vreselijk, de stad is een grote werf.
Veel straten groeperen ambachten, zo wandel ik door een straat met véél naaimachinewinkels en ander fijnmekaniek,afgewisseld met doodskistenmakers,hier blijkbaar een echte ambacht. Bijna ga ik vragen om eens een te passen.
Het is nu half zeven, het wordt hier stilaan donker. Ik ga nog eens naar buiten, honger heb ik voorlopig niet,maar wat een dorst!

miel cocquyt