miel cocquyt
Onderwerp: Chiang Mai 2
De dag begint met mooi weer, is het hier ooit wel anders? Ideale fietsomstandigheden: zon, vlak, geen wind of het is een zuchtje .. Gisteren al wat rondgeneusd bij fietsenmakers,het aanbod is niet bijster groot en van zeer matige kwaliteit,ze hebben het hier duidelijk meer voor brommers en scooters. De weinige fietsers dien je ziet zijn bijna allen westerlingen, enkele riksjachauffeurs niet te na gesproken.Na mijn ontbijt loop ik en rondeke en overweeg om zo'n brommer te huren maar dan bots ik op een kleine fietsenverhuurster die er een paar in aanbieding heeft buiten categorie,niet super maar toch met wat versnellingen op en zelfs een (voor)licht. Mijn keuze is snel gemaakt want ik vind een fiets superhandig in de stad,meer dan een brommer en voorts ben ik het links rijden niet gewoon, met de fiets wordt je wellicht meer vergeven dan met een gemotoriseerd vehikel.
Zo begin ik blijgezind weer aan een stadsverkenning,vlotter en verder dan gisteren.
Om tempels te bezoeken moet je decent gekleed zijn, dus heb ik mijn short ingewisseld voor een driekwart broek,speciaal daartoe meegebracht. Hier staan heel wat tempels, Meer nog dan kerken bij ons, en ik zie er nog in constructie. Indrukwekkende bouwsels, veel bladgoud en versierselen. Er wordt ook hier niet bespaard in de religieuze wereld. Allemaal mooi, maar na een tempel of drie ,vier hou ik het toch voor bekeken.
Een man komt met zijn nieuwe motor bij de tempel,blijkbaar op afspraak. De motor én de man en de vrouw worden rijkelijk besprenkeld door een oude monnik die ondersteund wordt door een soort koster,met een jonge acoliet die toekijkend de stiel leert. Ze gaan wel binnen met een dikke envelop.
In een grotere tempel hangt een net met eraan gehaakt een serie ansichtkaarten,maar dat zijn het niet: het zijn folio's met mooi zichtbare bankbriefjes, je hebt series van 20 baht,maar ook met honderdjes. De kaarsen zijn hier vervangen door wierookstokjes, en verder de offerblokken ,voor de muntstukken wellicht.
Van de vele monniken krijg ik geen hoogte: er zijn duidelijk leerlingen bij,maar ook velen van middelbare leeftijd,je komt ze overal tegen,meest individueel,ook op de metro in Bangkok en hier in de taxi's waar ze een voorkeursbehandeling lijken te krijgen. Uiteindelijk maakt het weinig verschil, hier of thuis.
Onderweg loop ik een paar guesthouses en hotels binnen,maar nergens is er plaats over voor drie aansluitende nachten. Straks kan ik me hier bij de clochards voegen,want dat zijn er verrassend veel. Buiten slapen is hier ook geen ramp met die temperaturen.
Op mijn fiets kom ik met veel gemak veel verder,op her druk verkeer na erg ontspannend. Een paar keer ben ik bij het afslaan toch op het verkeerde vak,maar niets ergs gebeurd, zelfs geen getoeter of gezwaai. Echt op de buiten kom ik niet,hoogstens in een buitenwijk, een schoolwijk ook. Geen fietsende tieners,raar waar ook geen bussen zijn. Ze houden hier wel van uniformen, ik zie alle denkbare van zeemanspakjes tot klassieke rokken,bruin, rood, zwart.
Bij het terug rijden kom ik weer langs de markt,wat fruit is meegenomen, lekkere mini-minimandarijtjes. Nog verder wordt de markt en de winkelstraat nog gigantischer, daar is de nachtmarkt, grote hallen en grote pleinen,de laatste vooral eettentjes,hier keer ik terug..na een dutje,want de kroeg hierover doet het alle dagen. Ik boek een nacht bij op voorwaarde van een andere kamer,kan net voor één nacht.
Ik eet geen Thai maar Indisch. Naast me zittenden Duits koppel. Wat de vrouw heeft wil ik ook.zij schieten in een lach, want net op die manier bestelde zij hetzelfde wat een vrouw at die zat waar ik nu zit. Lekker kruidig én vegetarisch, een soort noten vervangt het vlees.
Op mijn gemak terug naar het hotel, in het druk verkeer zonder achterlicht,maar daar maalt niemand om, ik kom heelhuids aan. Net op tijd voor de aanzet van het nieuw concert.
miel cocquyt
|
