Acht uur, al gedouchet en gegeten en bijna vertrekkensklaar. Ik babbel nog even met Jon/ Juan/Jean, een echte bask van weerszijden. Het mannetje is 74 en trkt heel Frankrijk rond met de trein, telkens een vaste stek van een dag een of vier met dagelijkse uitstappen naar omliggende steden. In een vorig leven was hij professor in Zweden,doceerde Engels,Frans en Spaans. interessant mannetje. Nog evenl tanden poetsen en mijn spullen opladen, ik ga alleen, de dames zijn nog lang niet klaar en ik vrees teveel oponthoud.
Meer nieuws in de namiddag wellicht.
Alles loopt vlotter dan verwacht, de wind duwt in de rug, de weg is redelijk vlak , het wegdek goed en niet al te vel verkeer op de rd naarbeziers. Vertrokken om 09.00 hr kom ik om 11.00 hr reeds aan in homps, mooi dorpje op le canal. Ik rij er even door en houd halt in de .coöperative vinicole, het moet de kleinste zijn die ik ooit aandeed. Helemaal verstopt in het centrum ,bijna aan de kerk vastgebouwd. Grande misère want de vijzel van het enige stortbekken in werking blokkeert de hele tijd. Veel belangstelling van de cooperateurs,maar er is maar één jongen die zich in het zweet werktom het euvel te verhelpen, ikverlaat de zaak ,sympathiek door zijn kleinschaligheid, omdat ik het geklungel niet meer kan aanzien.
Toch nog een 30 km te gaan, en het wordt erg warm ondertussen. In angeliers koop ik en halve baguette en eet op een pleintje in de schaduw van platanen de rest van mijn proviand die ik vanmorgen gekoeld uit de frigo van de aj heb meegenomen.het smaakt, als ik meer brood had gekocht was het ook op. De weg wordtwat lastiger, het gaat wat meer op en neer. Omdat ik toch ruim op tijd ben maak ik een ommetje langs een klein dorp ,de naamschiet me niet te binnen, doet er niet toe,maar heb er al gauw spijt van, het klimt meer, het wegdek is slechter en er is minder schaduw. Zodra ik kan kies ik weer voor de grote weg, en ga er niet meer af voor ik in capestang ben. Eerste halte: de capitainerie/ office du tourisme. Er is inderdaad internet beschikbaar,ook wifi, vanwaar dit bericht. Nu ga ik eerst inchecken in mijn gîte,mijn vaste stek voor mijn laatste week. Misschien pleeg ik ineens een siësta..
Op de gîte ben ik pas rmorgen verwacht, een foutje van Laurence. Ik krijg kamer 1, ik heb nog geen andere gehad in de 5 keer dat ik hier kom.trots toont Laurence de nieuwe douche, niet dat die andere versleten waren maar deze is toch confortabeler, al was het maar door de thermostaatkraan. Ik maak er na het uitpakken ineens gebruik van. Geen siësta van doen op die manier. Ik ga navraag doen waar een wassalon is, maar ik hoef niet te zoeken: Laurence beschikt hier in de zaak over was-en droogmachine, ze neemt me de was uit handen,leuk toemaatje.
Zo kan ik ineens gaan winkelen, want ik voel me hier thuis en ben van plan om zelf te kokerellen. Als ik uit de gekoelde supermarkt kom slaat de hitte me bijna omver. Tijd om gewoon naar de gîte te gaan en even gedeisd houden, het is té geweldig. Misschien komt die siësta er toch nog aan..
Niet dus, blijf binnen wat prutsen. Probeer de belwaarde van mijn telefoon bij te vijzelen met mijn na klaart maar dat lukt niet. Ik ga te voet de straat op, laat me met mijn telefoon helpen bij een goedlachse uitbater van een tabac, en wandel even doorn naar de visafdeling van een grote supermarkteen beetje verderop, ik heb zin in bulots, de verkoopster weet me ook nog wat roze garnalen aan te smeren,prima verkoopster! Bij het wandelen zoek ik zo veel mogelijk dé schaduw. Zowel de garnalen als de bulots zijn vers maar een beetje flets, of zou de smaak van de ricard alles overdringen? Tegen half acht zakk ik af naar mijn vast restaurant, le relais bleu, gewoon goed, een papilotte van vis met een beetje alles er rond, goeie kaasschotel toe.
Hoewel er laat nog veel rumoer is vanop het dorpsplein even verderop, ga ik toch vroeg naar bed, ik slaap hier dat het niet mooi meer is.
À demain!
