Bonjour à tous!
Wakker iets na zeven, het is nog niet licht, ook hier valt de somberheid van de herfst ,stilletjesaan. In tegenstelling met het weerbericht is het erg bewolkt, maar niet koud.
Hoewel ik mijn luiken met een brede kier openlaat blijft ook in de morgen de warmte in mijn kamer hangen, ik slaap hier al nachten met alleen een laken. Na een eerste tas koffie bezoek ik de bakker aan de overkant, ik laat me zelfs verleiden tot een croissant beurre. De baguette smaakt me zo goed dat ik mijjn croissant bijna vergeet. Ik blijf wat lanterfanten met een tas koffie, bekijk de kaart en plan vaagweg een rit voor vanmiddag, ik wil een rit herdoen in de bled waar ik een vorige keer verdwaald ben,op de kaart ishet nochtans duidelijk.
Laurence is er vandaag niet, ik had haar nodig om een brief uit te printen. Dan maar naar l'office de tourisme, maar dat is nog een half uur dicht. Ik dood de tijd met de veldwegels in te trekken voorbij het oude station-nu wellicht de mooiste villa van de streek- waar ik vorig jaar vijgen heb geplukt. Helaas de bomen staan er nog maar de vijgentijd is duidelijk voorbij, er hangen alleen nog wat verdroogde exemplaren, niet mijjn ding. Ik rij wat verder over de zanderige wegels en pluk dan maar wat druiven van een geoogste wijngaard, het is wat zoeken om niet gekwetste trossen te vinden. Af en toe voel ik lichte spetters als bij uitvallende mist, je ziet ze niet maar voelt ze wel.
Het toeristenbureau is ondertussen open, de mensen die binnenkomen vragen allen alleen om wifi, de anderen zijn zonder uitzondering bootmensen,ik hoor alleen Engels. Gisteren bij een avondwandeling kwam iklangs een beter restaurant en ook daar was het de enige taal. Gisteren maakte ik een praatje met een paar inboorlingen een eindje van hier en die beweerden dat hun naburig dorp voor 80% uit Engelsen bestond: dat moet toch wat doen aan de eigenheid van de streek!
In de gîte blijft het rustig,tot nu toe ben ik de enige die van de keuken- en livingfaciliteiten gebruik maak, een passant -fietser die hier de nacht doorbracht komt even dag zeggen, nog meest uit verwondering omdat ik 's nachts mijn fiets niet binnen parkeer. Sommigen zouden hem liefst meenemen op hun kamer!
Geen zin in grote dagen vandaag, ik voel me een beetje landerig.
naar vijgen blijf ik zoeken, en wie zoekt die vindt. Vanmorgen, boven de stad was ik te laat. Beneden in de buurt van l'etang de capestang, een drooggelegd moeras vind ik nog een paar bomen met vruchten. Heerlijk zijn ze!
Rond half drie vertrek ik toch op trektocht. Ik rij helemaal binnendoor, kom in geen uur een kat tegen. De toestand van de weggetjes, veelal grind, moet je er bij nemen. Ik rij via le via le viala naar Périès waar ik aansluit op de grote weg van beziersnaar narbonne. Om de tocht wat langer te maken besluit ik via coursan en salles-d'aude naarL Nissan en dan terug. Op het eerste stuk, de grote weg, staan om de kilometer mooie zwarte dames aanlokkelijk te zijn, uitleg is niet vereist! Ik ben alweer blij als ik de d609 kan ruilen voor rustiger wegen,ook al betekent het dan weer mer klimmen. In Nissan bots ik op eer rally van oude wagens, er zotte prachtige exemplaren bij maar het meest valt een klein meubeltje in mijn smaak,het steekt schril af tussen de mastodonten.op de terugweg neem ik weer kleine weggetjes, kom weer voorbij le viala. In een afdaling daar loopt het mis. Ik bots in een korte scherpe put en rij lek. Gelukkig kan ik kmet om de 2 km pompen toch nog in capestang geraken, waar ik in de brico plakmateriaal kan kopen dat ik absoluut niet wou meenemen van thuis. In de gîte word ik opgewacht door een quebequois, Luc Janson, metwie ik de avond zal delen. Hij praat zo zangerig dat ik hem bijna niet versta. Ik,repareer mijn band, ga dan eten klaar maken: biefstuk met patatjes en sla, simple comme bonjour, en lekker. De moeheid slaat weer vroeg toe, ik geef me met graagte over.
Bonne nuit!
Eerst mijn band plakken, dan eten. Ik schrijf dit terwijl de lijm droogt, ik hoop op succes..
