Vandaag verraste een dierbare vriendin me met een tussenstop in Haarlem. Ik kookte een lekkere risotto terwijl zij treinde ... we masseerden elkaars voeten en kletsten 5 kwartier in een uur en na een paar aimabele uurtjes is zij derwaarts en ben ik blij dat ik mijn plan om met Woezel door de warmte naar een festival te lopen kon ruilen voor een vriendinnenmiddagje. Eigenlijk houd ik niet zo van al die drukte ... ik zie het wel via een schermpje.
Gisteren was 'mijn zusje' jarig ... inmiddels is ze 61 en is ze natuurlijk mijn zus, maar toch ook nog mijn zusje.
Gisteren vertelde mijn dochter dat ze weer met hardlopen is begonnen. Met als doel een loop van 5 km in Haarlem volgende maand en de Dam tot Dam van 16 kilometer in het najaar. Je moet maar doelen willen stellen in het leven. Toen ik haar zei: "Ik hol niet eens naar de bus ..." antwoordde ze fijntjes: "maar ik ben 30 jaar jonger ... dat scheelt" ...
Vandaag noemde een bijna 80 jarige klant me lief bedoeld 'kind' ...
Het is allemaal maar vanaf welk punt je de tijdlijn bekijkt.
Een maand voor mijn verjaardag ben ik meer dan anders met mijn leeftijd bezig ... Iets in mij is trots dat ik 'zover' gekomen ben ... terwijl het alleen maar een kwestie is van doorgaan met ademhalen, gezegend zijn met een meewerkend lijf, en van elke dag de beste proberen te maken. Zo bekeken moeten de komende 30 jaar niet zo moeilijk zijn, met één dag tegelijk.
Over een maandje gaan 3 generaties een weekje naar zon en strand. Indachtig hoe mijn dochter MIJ eindeloos de door haar gevulde emmertjes zand liet omkiepen om een taart tevoorschijn te toveren ... kocht ik vandaag 2 zandvormpjes die Saar zelf kan vullen en alleen door optillen een zandfiguur kan laten worden ... Een hart en een zon kunnen ook lieve gezichtjes worden. Magic shapers staat er op de doos en nadat ik ze in de etalage gezien had stonden ze hoog op de verlanglijst. Ook kocht ik Het grote zoek en vindboek van Richard Scarry ... een toppertekenaar die 30 jaar geleden ook goed was voor uren kijk en zoekplezier. Als we een voorlees-voorlees boek meenemen lezen we zeker 300 keer hetzelfde voorleesboek voor ... dat vindt deze oma minder leuk dan samen steeds nieuwe dingen ontdekken op prachtig getekende pagina's.
Soms denk ik ... ik wou dat ik rijk was in plaats van zo mooi .
Ik weet helemaal niets van golf. Ik stond zelfs nooit op een baan ...Ik had niet een ouder of lief of kennis die me er over vertelde, laat staan me er enthousiast voor maakte. Ik kijk graag naar docu's omdat ik in korte tijd een boel meer weet dan ik wist. Vandaag kijk ik met groeiende belangstelling naar een docu op Netflix waarin golfers vertellen over hun carriere en plezier in het spel. De naam Tiger Woods ken ik natuurlijk, maar eerlijk gezegd van Greg Norman en Tom Watson hoor ik vandaag voor het eerst. De term linksgolf wint inmiddels aan betekenis voor me ... Een leerzame invulling van een stukje zondagsrust.
Daarnet liep ik door de miezer naar de stad ... geld storten want het is al weer het einde van April en ik stel er een eer in de huur op tijd te betalen. Vroeger bij de WBV had ik dat eergevoel minder ... toen betaalde ik wel eens te laat en had dan een gesprekje met de incasso- mevrouw. Met dit huis ben ik dagelijks zo blij en dankbaar dat iemand het voor mijn plezier heeft aangeschaft dat ik met heel veel plezier door de miezer liep.
Omdat de hond zich misdraagt als hij alleen thuis moet blijven en mijn bovenbuurvrouw daar slecht tegen kan ... neem ik Woezel bijna altijd mee. In de Koningsdagdrukte kom ik er dan niet toe om serieus naar de koopwaar op de kleedjes te kunnen kijken en word overvallen door het gevoel ... "wat ligt hier een boel zooi" ... wat helemaal niet waar hoeft te zijn. In het verleden scoorde ik paardrijlaarzen en schaatsen in oplopende maten voor de op de boerderij logerende kinderen. Ook kinderspeelgoed kun je goed vinden, hoewel het afscheid soms droef is voor het verkopende kind.
De muziek was aardig ... maar geen klassiekers zoals beloofd ... of mijn muziekkennis schiet gewoon te kort ... Toen het óók nog begon te miezeren keerden we huiswaarts. Al met al ... eigenlijk wel een beetje zoals vorig jaar.
Traditiegetrouw keek ik naar de t.v. uitzending, dit jaar Koningsdag 2018 in Groningen. Een mooie presentatie van stad en ommelanden ... en gelukkig een dag zonder incidenten.
Vanmorgen vroeg wapperde er slechts 1 vlag in de straat ... inmiddels zijn het er meer.
Mijn vader was beroepsmilitair en respect voor de vlag en het koningshuis zijn nog steeds ook in mij.
Hoewel ik van mensenmenigten een beetje bang ben lokken het mooie weer en een aankondiging van jaren 70 muziek mij naar een podium.
Bijzondere dagen wil ik als bijzonderder dan andere dagen beleven en niet alleen van achter glas .
Vanmorgen wachtte ik tevergeefs op iemand die om 10.00 uur zou komen. Ik vind het niet erg als iemand afzegt ... maar me gewoon voor niets laten wachten ... is niet echt heel goed om het humeur stralend te houden. Na een half uur blaas ik de kaarsen uit, zet de warme deken op nul en de olie van het vuur ... en ga wat anders doen ... ik las een mooi cadeau gekregen boekje uit ... en heb nu plaats voor een trouwe terugkomer ... En zo komt het altijd wel weer goed. Een verzoek om op Koningsdagavond te werken hield ik af ... ik heb nog geen idee of ik die dag feestend in de stad zal zijn ... maar je weet maar nooit ... Er zijn genoeg andere uren waarop ik zeker weten met plezier wil werken. Nee zeggen is iets anders dan Nee doen .
Binnenkort verhuist de box van Saar vanuit hun woonkamer naar mijn diepe inloopkast ... Tot voor kort was ze regelmatig nog graag in de box ... maar inmiddels functioneert hij meer als speelgoedopbergplek en dan nog niet eens een praktische. Omdat hier plek genoeg is en het nog niet duidelijk is of er ooit nog een brusje gaat komen neemt de box binnenkort plaats naast wiegje, badje, maxicosie en tassen met schattige piepkleine kleertjes. Om ruimte te maken ging ik een aantal grote dozen en de prachtige kartonnen stoomboot te lijf met een scherp mes. Want net als tijd en geld ... die raken ook altijd op ... is het ook met ruimte ... die loopt gewoon vol ... zeker achter gordijnen en deuren. Maar net als een aantal andere klussen waar ik tegen op zag ... als je het eenmaal achter de rug is ... viel het best mee. Sterker nog ... dan voelt het heel voldaan.
Door naar Pauw te kijken via uitzending gemist weet ik dingen die ik anders niet zou weten. Ik had de naam Avicii nog nooit gehoord. Vandaag keek ik geboeid naar een docu over een paar jaar van zijn leven ... op Netflix natuurlijk ... where else?
De docu stopt in 2016 als jonge man Tim besluit dat een paar honderd keer per jaar van de ene show naar het volgende optreden leven niet goed is voor zijn gezondheid en levenslust. Waar anderen jaloers zijn op zijn roem en talent en meeliften op zijn succes is hij vaak eenzaam en wordt gekweld door buikpijnen. Hij heeft last van angsten, die hij tevergeefs bestrijdt met drank.
Het leek of hij nog lang en gelukkig muziek componerend zou leven op een warm en zonnig eiland.
En nu is hij dood ... oorzaak nog onbekend. Daarna keek ik een aantal clips op YouTube ... Niet gehinderd door verstand van zaken begrijp ik de vergelijkingen met Mozart en Bach niet ... Ik vraag me af of deze muziek de komende 200 jaar overleeft ... Tina Turner blijft 'for ever young" dankzij een musical waarover ik óók bij Pauw hoorde.
Op Netflix ga ik terug in de tijd. Met de serie The Alienist naar het Amerika, New York van 1896 waarin een 'krankzinnigendokter' met voor die tijd nieuwe psychologische inzichten een seriemoordenaar opspoort. Los van de bloederigheid en het redelijk onderhoudende detective verhaal is er een boel geschiedenis te zien ... Veel armoede ... nog niet heel veel hoogbouw ... slechts 1 vrouw bij de politie ... transport met paard en wagen ... vrouwen zonder stemrecht, zonder weinig recht. Gruwelijke omstandigheden in gevangenissen en gekkenhuizen. Standverschillen. Al wel de telefoon, een soort bioscoop en de trein.
In de NRC van vandaag een interview met Marry de Gaay Fortman (1965), succesvol advocaat in nog steeds een mannenwereld. Hier las ik o.a. dat er een eis is dat 30% van topposities door vrouwen bezet zou moeten worden ... en dat bedrijven zich in het jaarverslag moeten verantwoorden als ze dat niet halen. Slecht 6-9 procent voldoet aan die rapportageplicht. In Frankrijk is de eis voor vrouwen in topposities 40%. Daar worden benoemingen desnoods nietig verklaard en beloningen opgeschort ... En guess what ... dan gaat het opeens hard.
In 130 jaar is er een boel veranderd ... van paard en wagen zijn we bijna bij zelfrijdende auto's en mensen vervoerende drones ... Onze huidige telefoons hebben meer computerkracht dan de computers die de maanlanding hebben begeleid. Ondanks 2 feministische golven en 130 jaar zijn gelijke rechten, plichten en kansen voor mannen en vrouwen nog steeds een issue. Verbazingwekkend als je er bij stil staat.
Zelfs 2 maal krijgen de bloeiende plantjes dezer dagen water ... 's morgens voor de zon en aan het eind van de dag en nóg hebben ze het moeilijk om de hoofdjes fier te houden. Ik moet oppassen geen bijen en hommels een douche te geven ... want ook die genieten van de bloemen.
De onlangs aangeschafte bruidssluier gaat als een speer ... als ik oplet zie ik hem groeien ... er zijn genoeg plekken waar hij langs kan, dus voorlopig vind ik het alleen maar geweldig ...
De serie fruitboompjes die er al een jaar zijn zijn nog dunne staakjes ... maar wel met elk de bij die soort behorende bloesem. Eigenlijk allemaal wondertjes voor mijn grote ramen.
Tot mijn verbazing willen er ook mensen met dit warme weer wel een rondje op de massagetafel ... en omdat ik gisteren onverwacht een niet werkdag en wel zon dag genoot werk ik zo meteen met plezier een extra rondje en ben dan nog steeds vanaf 3 uur vrij en ga ik misschien wel een uurtje naar zee.
Het voelt luxe om schuivend met mijn eigen tijd de dagen in te vullen.
Gisteravond had ik een gezellige maaltijd met dochter en kleinkind. Saar at met smaak andijvie stamppot met appelmoes en daarna nog een hele bak vers fruitsalade. Heerlijk om een kokende groenteboer in de buurt te hebben. De dag eindigde met dansen onder de douche ... alle badeendjes in de goot ... In een verse luchtige trappelzak en met droog geföhnde haren viel ze snel in slaap.
Whatsapp is een medium dat uitnodigt om iemand's tijd zoek te maken ... gewoon omdat je je verveelt ... omdat het in je hoofd zo opkomt ... omdat het kan.
Voor vanmiddag stond er al dagen een afspraak voor een massage ... de jonge man is al vanaf 22 januari aan het appen ... toch maar niet ... toch maar wel ... fotootje erbij ... apje in de avond ... Omdat de tijd die ik aan appen 'kwijt' ben langer duurt dan een hele massage vroeg ik daarnet of hij zijn kapper of loodgieter ook zoveel berichtjes stuurt ... Ik had het kunnen weten ... hij voelde zich klote en ziet af van de afspraak ...
Lieve mensen ... masseren is een vak ... ik ben een vakvrouw ... verwacht geen dingen van mij die u ook niet zou vragen van de kapper, de boekhouder of uw advocaat.
Ik keek 2 Engelse series op Netflix ... een waarin amateur interieur designers in 3 dagen met een beperkt budget complete metamorfoses maakten van alle soorten kamers in allerlei soorten huizen. Prachtig om te zien hoe ze in elke ronde verder méér durfden en beter werden. De andere serie ging over mensen die zélf hun eigen tuin te lijf gingen met af en toe een rondje advies van een deskundige.
Dit weekend rolde in mijn eigen mouwen op en ging binnen en buiten aan het schuiven en poetsen. Het 10 cm verschuiven van de eettafel maakt een uitgebalanceerder beeld ... het gebruiken van een tafeltje, dat hier sinds de verbouwing eigenlijk in de weg staat te staan, als bloementafel geeft een goede plek voor een jaren geleden gekocht prachtig boeket. Mijn slaapkamer kreeg een uplift met een wandvullende Indiase doek van een marktkraam.
Mijn stoeptuintje vulde ik aan met klimmers en bloeiers. Met een beperkter budget en langer de tijd groeien mijn huis en tuin steeds meer naar mij toe.
Heerlijk dat de zon schijnt ... ook weer in mijn hart .
Een échte kraai maakte vanmorgen voor de deur van het oude-mensen-huis klopgeluiden ... Elke keer als hij de kokosmat terug liet vallen na een draadje losgetrokken te hebben maakte de mat een klopgeluid ... Hij of zij had het er maar druk mee ... en verliet de voorraadkamer van nestspullen pas met een hele bek vol.
Een paar vroege mensenvogels zwaaiden vanaf de ontbijttafel naar ons ... Misschien is dat wel de aantrekkelijkheid van dát rondje ... er zwaait daar altijd wel iemand naar ons.
In de nacht zorgde de regen voor de plantjes ... het is nu droog maar nog grijs.
Be happy, be healthy, be helpful ... geniet van zondagsrust
Waar zie je tegenwoordig nog 5 mannen in een donker kostuum mét das ... Ik ,vanmorgen tijdens de ochtendronde met de hond die deze dag langs het oude-mensen-huis kwam.
Voor de ingang stonden ze, gedempt pratend, naast een nog lege rouwauto en een volgauto te wachten.
Om de hoek, bij een andere ingang, stonden 2 verzorgenden even buiten in de zon ...Ik hoorde de oudere dame uitleggen: "Tegenwoordig krijgen we alleen nog maar zware gevallen ... oud en eenzaam is geen reden voor opname meer" ...
Bij mijn ochtendrondje zie ik verzorgenden komen om hun dienst te beginnen ... bij mijn avondrondje zie ik een andere ploeg hun dienst beeindigen ... Als bewoner ben je daar 7 dagen van de week ... 24 uur per dag ... tot de rouwauto komt.
Woezel stond buiten vastgebonden te wachten terwijl ik wat boodschappen deed in het Kruidvat ... Aan het geluid dat hij maakte te horen kwam er een bekende langs ...Hij heeft voor verschillende bekenden zelfs verschillende geluiden. En ja hoor ... kleindochter Saar in de wagen was samen met haar andere oma langs hem de winkel ingekomen ... We shopten een lekkertje bij de bakker en hadden een heel gezellige morgen met ons drietjes. Soms brengen de dagen onverwacht genoegens. Het zijn ook simpele, gewone dingen die bijzonder kunnen zijn en de dag vrolijk kleuren.
De chauffeur van de vuilniswagen liet vanmorgen weten ergggggggggggggggggg blij te zijn met de planten rond de boom die maken dat hij gewoon de straat in kan draaien, zonder last te hebben van een kluwe fietsen, om de ondergrondse vuilcontainer te legen.
Vlak daarna zag ik een jong jongmens de lekkenbandenfiets terug verplaatsen richting boom ... vol in mijn uitzicht. Ik sprak hem aan en in eerste instantie wilde hij van geen wijken weten ... zijn fiets was geen weesfiets ... en stond op de openbare weg ... Uiteindelijk snapte hij dat het voor mij verschil maakt of ik uitkijk op plantjes of op lekke banden. Hij ging zelfs zover om te vragen of hij óók een plantje mag hangen aan een van de bogen .. hij zag opeens het tuintje vlak voor zijn eigen voordeur. Misschien hangt hij wel een pluktomaat.
Be happy, be healthy, be helpful ... de bomen botten uit!
Fietsen die maar ergens blijven staan zonder te worden gebruikt worden in Haarlem weesfietsen genoemd. Je kunt ze melden bij de afdeling Handhaving ... dan krijgen ze een waarschuwingssticker en worden eventueel na x tijd verwijderd. Onlangs las ik dat ze oranje geverfd terugkeren als deelfiets.
Tegen de boom voor mijn huis dacht ik er 5 te hebben ... Ik ergerde me aan een kluwe slordige, ongezellige roestigheid. Gisteren sprak ik een overbuur meisje aan die een van de fietsen ging gebruiken ... Zij heeft de boom als steun, bij gebrek aan een standaard.
Ik vertelde haar dat ik zo graag het straatbeeld én mijn uitzicht wil opfleuren met planten en dat al die fietsen daarbij niet helpen ... Ik praatte niet tegen dovenmansoren ...zij heeft kennelijk met haar huisgenoten gesproken. Want vanmorgen waren alle fietsen op 1tje met lekke banden na bij de boom weg. Rondom de boom staan nu mijn plantjes ... De lekke bandenfiets heb ik verplaatst en zal ik over een paar dagen melden als wees ...
Trouwe bloglezers weten dat ik niet echt houd van groots en meeslepend mijn verjaardag vieren op 11 juni ... Meestal krijg ik een hele week aandacht van een of twee dierbare personen tegelijk. Vanaf vandaag heb ik 2 maanden voorpret ... Mijn dochter en kleindochter en ik gaan op vakantie van 5 t.m. 12 juni ... en vieren dus laatste avond op mijn verjaardag ... in de zon. Een mooier vooruitzicht kan ik mij niet wensen.
Voorpret is ook pret ... in dit geval veel en lang.
.
