Op Netflix ga ik terug in de tijd. Met de serie The Alienist naar het Amerika, New York   van 1896 waarin een 'krankzinnigendokter' met voor die tijd nieuwe psychologische inzichten een seriemoordenaar opspoort.  Los van de bloederigheid en het redelijk onderhoudende detective verhaal is er een boel geschiedenis te zien ... Veel armoede ... nog niet heel veel hoogbouw ... slechts 1 vrouw bij de politie ... transport met paard en wagen ... vrouwen zonder stemrecht, zonder weinig recht. Gruwelijke omstandigheden in gevangenissen en gekkenhuizen. Standverschillen. Al wel de telefoon, een soort bioscoop en de trein.

In de NRC van vandaag een interview met Marry de Gaay Fortman (1965), succesvol advocaat in nog steeds een mannenwereld. Hier las ik o.a. dat er een eis is dat 30% van topposities door vrouwen bezet zou moeten worden ... en dat bedrijven zich in het jaarverslag moeten verantwoorden als ze dat niet halen. Slecht 6-9 procent voldoet aan die rapportageplicht. In Frankrijk is de eis voor vrouwen in topposities 40%. Daar worden benoemingen desnoods nietig verklaard en beloningen opgeschort ... En guess what ... dan gaat het opeens hard.

In 130 jaar is er een boel veranderd ... van paard en wagen zijn we bijna bij zelfrijdende auto's en mensen vervoerende drones ... Onze huidige telefoons hebben meer computerkracht dan de computers die de maanlanding hebben begeleid. Ondanks 2 feministische golven en 130 jaar zijn gelijke rechten, plichten en kansen voor mannen en vrouwen nog steeds een issue. Verbazingwekkend als je er bij stil staat.

Be happy, be healthy, be helpful.