'k Zat er gisteren dus naast met mijn voorspellingen. Standard had blijkbaar wèl het vermogen om de Lierse afweergordel vlot te doorbreken.
Ze grepen de geelzwart gespreepten via een felle fore-checking naar de keel en na een half uur stond het al 3-0. De Luikenaars beschikken over twee getalenteerde en gretige jonge spitsen (Ezekiel en Batsuayi), alsook over enkele spelers die vanop de flank voor veel gevaar kunnen zorgen (Bulot, Mpoku, en Van Damme). Beetje jammer dat ze de tweede helft de riem aflegden. Alleszins een ploeg waar muziek in zit.
Ook vanavond staan er weer enkele pittige affiches op het programma.
Vooreerst Bergen-Lokeren. Oefenmeester Scifo's teampje voetbalt kwiek en monter en beschikt over enkele gevaarlijke heerschappen zoals Jarju, Nong en vooral een herboren Jérémy Perbet. Deze laatste, een goaltjesdief pur sang, zat nog niet zo lang geleden in de kern van uitgerekend Sporting Lokeren, maar daar moesten ze hem niet hebben en lieten ze hem vertrekken voor een appel en een ei. Toch wel een pikant inschattingsfoutje van de Oost-Vlamingen, in acht nemend de som die Mons zal ontvangen bij een verkoop van de Fransman. Maar, niet getreurd, de discipelen van Peter Maes wisten de voorbije zes wedstrijden te winnen en gaan in Elio Di Rupo's hometown onverdroten op zoek naar een zevende victorie op rij. 'k Ben benieuwd of het zal lukken.
Eveneens vandaag om 20u : Gent-Zulte-Waregem. Krijgt Bob Peeters de Buffalo's eindelijk on track? 'k Vrees er voor. Zonder kapitein
Bernd Thijs zijn de Gentenaars een stuurloos schip. Arzo is een pseudo-leider, Mboyo kan een goede aanvoerder worden maar is het nog niet.
De elf van Francky Dury daarentegen vormen een geoliede machine, in staat tot snel en efficiënt omschakelen van verdediging naar aanval en omgekeerd. 'k Peis dan ook dat den Essevee La Gantoise een zoveelste nederlaag zal aansmeren. Maar : de bal is rond...
Morgen tenslotte staat er ook enig lekkers op het menu.
Bijvoorbeeld Club-Charleroi. 't Is nu om doen voor de Bruggelingen. De Zebra's vormen, net als de tegenstanders van de komende weken, een haalbare kaart. Dus, Blauw-Zwart : ga ervoor! Jaag -van zodra de scheids de partij middels een fluitsignaal in gang heeft gezet- die Carolo's genadeloos af, speel voluit op de aanval, scoor alzo een handvol mooie doelpunten, maar wees tegelijkertijd geconcentreerd en hou achteraan de deur hermetisch gesloten. 'k Weet het : 't is makkelijker gezegd dan gedaan maar met minder nemen we, als nostalgisch liefhebber van het "oude" Club, geen genoegen.
Last but not least : Genk-OHL. Ronny Vangeneugden, de trainer van de Leuvenaars, mislukte enkele jaren geleden als coach bij Racing en ligt er dus ongetwijfeld op gevlast om zijn gram te halen en de Limburgers in hun eigen huis te vloeren. 't Lijkt mij hiervoor de geschikte moment want mogelijks zit de verre trip naar en de hard bevochten zege in het Hongaarse Székesfehérvàr de jongens van Mario nog in de benen.
Wie dezer dagen eens wil billenkletsen van het lachen hoeft niet noodzakelijk naar een burlesk blijspel in een of ander aftands parochiezaaltje toe. Neen, beter is het naar een match van de Club te gaan kijken. Die defensie kan zo figureren in de op stapel staande verfilming van
FC De Kampioenen. Zeg nu zelf : ziet u voetbaltechnisch enig verschil tussen Almebäck en Marcske Vertongen? Misschien eventueel met behulp van een vergrootglas...
Niks aan te doen : bye bye Europa League 2012-2013.
Echter niet voor Racing Genk. Zij overwinteren. De Limburgers speelden niet hun mooiste wedstrijd maar hun afweer voldeed. Vergeet immers niet dat die Hongaren dit seizoen thuis reeds wisten te winnen van AA Gent (1-0), FC Basel (2-1) en Sporting Lissabon (3-0). Videoton is een stugge en lepe counterploeg.
Dus, Mario en Compagnie : goed gedaan! Volwassen gespeeld.
Vanavond wordt in de Jupiler League de 17de speeldag afgetrapt : Standard-Lierse. Ik vrees er een beetje voor. Ik bedoel : 't zal waarschijnlijk geen schone wedstrijd zijn. Lierse heeft de punten hard nodig en die Egyptische coach zal mijns insziens spelen vanuit een zeer gesloten verdediging, erop rekenend dat er via een tegenaanvalletje iets te rapen valt. De rouches van hun kant lijken mij geen elftal te hebben dat in staat is om middels een hoge balcirculatie zo'n dubbele muur kapot te spelen. 't Zal er vermoedelijk ook hard aan toegaan. Ik voorspel twee rode kaarten.
Maar : regelmatig zit ik er glad naast. Deo volente wordt Standard-Lierse een spetterend kijkstuk dat bol staat van aanvallend voetbal, sportieve strijd en schitterende doelpunten.
Ondanks fris en enthousiast spel heeft Anderlecht gisteren toch wel een serieuse tik gekregen van AC Milan : alvast uitgeschakeld voor de volgende ronde van de Champions League en ook de Europa League wordt een risky dubbeltje op zijn kant. Paarswit zal in die laatste match zelf top moeten spelen, want tegen en op Malaga, èn tegelijk het geluk aan zijn kant moeten hebben. Hopelijk hebben die cynische Italianen wat eergevoel en gaan ze er voor tegen Zenith. Binnen twee weken kijken en duimen, zou ik zo zeggen.
Duimen doen we ook vanavond voor Genk en Club.
'k Ben benieuwd of de Limburgers hun matte wedstrijd van vorig weekend slechts een accident de parcours was dan wel of de klad er begint in te komen. 'k Peis overigens niet dat dit laatste het geval zal zijn. Tegen Videoton verwacht ik opnieuw een tactisch en mentaal gedisciplineerd Racing dat grote delen van de wedstrijd zal controleren door een stevig verdedigend blok te koppelen aan tal van momenten van vlotte balcirculatie en regelmatig een 100%-doelkans. Waarvan er dan uiteraard ook enkele worden verzilverd , want da's toch essentieel. Er is voldoende ervaring met Buffel, Gorius, Hyland en Vossen, dit naast een stevige dosis getalenteerd jong geweld met Plet, Monrose en Tshimanga. Dus : vooruit met de geit.
Ook naar de clash tussen Club en Bordeaux kijk ik reikhalzend uit. Als het bij de Bruggelingen goed zit tussen de oren dan moet bij elk van hen reeds enige tijd rotsvast de idee leven dat ze tegen die Fransen iets recht te zetten hebben. Voor zichzelf, maar zeker ook voor de supporters.
Ik hoop dat trainer Garrido hier handig weet op in te spelen om een gretig, geconcentreerd en scherp team tussen de lijnen te brengen.
"Het Laatste Nieuws" van vandaag, pagina 3. Triestige zaak.
We kennen de dader. We weten dat hij veel heeft meegemaakt en dat hij in se geen slechte gast is. Maar wat hij gedaan heeft kan echt niet door de beugel en vraagt een straf die vergeldt. Eén die pikt en niet wordt vergeten. Sorry als ik wat zware woorden gebruik, maar ik vind het een niet te verdragen gedachte dat voetbal wordt geterroriseerd door halvegare junks met onverwerkte frustraties en hersenen ter grootte van een okkernoot. Wie wil voetballen dient zich aan te passen aan de spirit van het spel, en dat is er een van vriendschap, verbroedering en plezier. Als ik in het betreffende artikel lees dat in de afgelopen zes jaar 2000 van de 8000 erkende arbiters in ons land hebben afgehaakt na verbale of fysieke agressie, dan vind ik dit hallucinant.
Bij deze wens ik de jonge Lothar veel beterschap toe. Ik vind het zeer moedig dat hij snel weer als scheidsrechter op het plein wil staan en hoop van harte dat hij nog veel plezier mag beleven aan en succes mag hebben met zijn mooie hobby.
Wat betreft de voorbije speeldag in onze nationale hoogste klasse viel in de eerste plaats de klinkende overwinning van Club Brugge tegen
Waasland-Beveren op. Eindelijk speelde Blauw-Zwart nog eens zoals het van oudsher behoort te spelen : attractief en succesrijk. En dat stemt ook mij -ofschoon supporter van Lokeren- blij, want : ons Belgisch voetbal in zijn geheel is neig gebaat bij een Club dat meedoet voor de prijzen.
Moge aldus Senor Garrido zich ontpoppen tot "El Salvador de Brujas". Daarvoor zal hij echter mijns insziens nog een tweetal moordenaars van verdedigers op de kop moeten zien te tikken. Dweilen met de kraan open is immers een straatje zonder eind.
Misschien kan hij er een gaan halen bij Sporting Lokeren want ook tegen den Beerschot stond de defensieve organisatie weer als een huis.
De Daknamboys speelden een volwassen wedstrijd, geduldig wachtend op dat doelpunt dat er meestal toch een keer komt. Zij het deze keer pas in blessuretijd. Maar dat doet er niet toe. Wat telt is : de zesde overwinning op rij !!
Iets anders waar ik het nog even over wil hebben is dat hele gedoe in Lier.
Enkele "verlichte" geesten die zich supporter noemen waren op facebook een hetze begonnen tegen hun voorzitter Maged Samy en de zogenaamde "veregyptisering" van de ploeg. Er vielen dingen te lezen als "de kamelen" die "moeten vertrekken uit Lierse". Zie, dat noem ik nu eens racistische stank voor dank. Vijf jaar geleden heeft het toenmalige bestuur van de Pallieters aan Samy, een succesvol zakenman uit het land der piramides, schoon gevraagd of hij alstublieft zou willen investeren in de club. Hij heeft zich laten overhalen, alzo de Kempense vereniging behoedend voor een faillissement. Tot nu toe is hij trouw op post gebleven, ook toen ze zakten naar tweede. Hij heeft er ondertussen reeds 30 miljoen euro uit eigen zak ingepompt. Dat hij in ruil de club nu en dan zou willen gebruiken als springplank naar een "Europese" carrière voor talentrijke voetballers uit zijn geboorteland, is normaal en hoeft volgens mij geen slechte zaak te zijn. Als die gasten maar kwaliteit hebben en ten allen tijde bereid zijn en in staat om hard te werken en waar te leveren voor hun geld. Zeker, mensen hebben voor een stuk nood aan "herkenning" en "eigenheid", dit onder de vorm van zelf opgeleide beloftevolle jonge spelers. Maar het een sluit het ander niet per definitie uit. Ik verwijs nog eens naar Lokeren. Daar heb je met Laurens De Bock en Killian Overmeire twee jongens van eigen kweek, maar daarnaast lopen er in de basiself ook een Ivoriaan, een Fransman, een Zwitser met Servische roots, een Belg met Turkse roots, een Griek, een Kroaat, een Zuid-Afrikaan en een Tunesiër rond. Dit belet geenszins dat het een team is waar de supporter trots op kan zijn en zich mee kan vereenzelvigen. Want : ze maken allemaal elke week hun tricolore truitje nat en trekken allemaal aan hetzelfde zeel. Met dank aan coach Peter Maes, die daar vanzelfsprekend een cruciale rol in speelt.
Om nog even terug te komen op Lierse en Maged Samy. Het lijkt mij toe dat de Egyptenaar zelf ook vragende partij is voor begaafde jeugdige Belgen in zijn team. 't Voorbije weekend tel ik er met Sels, Wils, Menga, Bidaoui, Heymans en Hairemans alvast zes. Hij zou trouwens zot zijn om hier niet achter te staan, want een goeie "scholing" brengt zaad in het bakje. Opnieuw het voorbeeld van Lokeren : vijf miljoen vingen we voor Tshimanga en voor De Bock zullen we opnieuw langs de kassa passeren.
Ondertussen deden zich enkele opmerkelijke verschuivingen voor in onze geliefde superklasse.
Zo lijkt Rudy Sylvester zich het voorbije weekend verslikt te hebben in een of andere valse noot die vervelend doorklinkt in het algemeen klassement. Eerst even doorspoelen en dan doorgaan, zou ik zo zeggen.
De vurige talibanstrijders van FC Kabul daarentegen lijken mij -het boek in de ene, het kromzwaard in de andere hand en het lichaam afgeplakt met explosieven- klaar voor een niets of niemand ontziende hemelbestorming. Alwaar enkele tientallen smachtende maagden als beloning wachten.
En loopt daar nu een onvervalste mol rond op dat Blauw-Zwarte middenveld, of is 't van niet beter kunnen?
Maar kijk : we gaan er geen negatief bericht van maken. Liever zingen we de lof van onze vrolijke Jupiler League.
De festiviteiten begonnen al op vrijdagavond met Lokeren-Standard. De goal van Harbaoui was mooi, maar dan moest die van Patosi nog komen... Weergaloos, zowel in de voorbereiding als in de afwerking. Er zit stevig wat buskruit in die nochtans niet overdreven grote Zuid-Afrikaanse slof. Voordien was er reeds de katachtige redding waarmee Barry Boubacar Copa de kopbal van Jelle Van Damme uit zijn doelvlak ranselde. Het deed mij denken aan Jean-Marie Pfaff in zijn jonge jaren, die kon dat ook.
En dan is er de wijze waarop de jongens van Peter Maes een voorsprong verdedigen. Zowel tegen de rouches als vorige week tegen Club.
Zo "en bloc", zo hardnekkig en wilskrachtig. Vechten met een over-mijn-lijk-mentaliteit. Schoon en spannend tegelijk.
Tijdens onze traditionele vaderlandse topper heb ik vooral genoten van de Paars-Witte jonkies Dennis en Massimo. Die jeugdige onbevangenheid, die goesting, die scherpte, die honger, dat talent. Ik volg het met nieuwsgierigheid en met graagte.
Er zijn echter ook andere, meer ervaren spelers die mijn voetbalhart weten te bekoren. Zoals de heer T. Buffel. De drive waarmee dit "oudje" de laatste tijd over het veld dendert steekt zijn ploegmaats aan en levert resultaat op. Enkele weken geleden, tegen Kortrijk, verzendt de
ex-cerclespeler een gemillimeterde pass richting Vossen die het op zijn beurt enig fraai afwerkt. Vorige week donderdag, tegen Lissabon, levert hij opnieuw een panklare voorzet af, ditmaal op de knikker van Plet. En eergisteren, tegen het Mons van coach Enzo Scifo, is Brugse Thomas de spil in een ronduit schitterende combinatie : nadat Genk de bal enkele keren vlot en in één tijd van voet naar voet heeft laten gaan, zet hij een een-tweetje op met Hyland om daarna even evenvoudig als verfijnd diezelfde Plet de treffer op een schoteltje aan te bieden.
Ja, 't was een weekend om, als onversneden liefhebber van het spelletje, duimen en vingers bij af te likken.
Ik weet niet of u het ook zo ziet, maar ik heb de indruk dat deze (r)evolutie naar een ander, meer opwindend, aanvallend en gedurfd voetbal ook internationaal stilaan zijn vruchten begint af te werpen. De Rode Duivels spelen fris van de lever, RSCA sprokkelt punten in de Champions League en Racing Genk staat aan de kop in zijn poule. 't Is allemaal nog wat pril en broos, maar ik denk dat we op de ingeslagen weg moeten verdergaan.
Ondertussen woedt de -weliswaar vriendschappelijke- strijd in onze Superklasse in alle hevigheid voort.
Met niemand minder dan de onvolprezen Didier Van Kerrebroeck begroeten wij een nieuwe deelnemer. Bij deze : veel succes, Didier.
Pim Houwen zet zijn niet te stuiten opmars voort, heeft De Dobbies te pakken en krijgt de Duracels in 't zicht.
Voor het overige valt op dat waar anderen, zoals Patrick, Andy en Amar zich in de subtop van het klassement weten te handhaven, het team van Kristof Tyvaert wat wegzakt. Kom op, Kristof : recht de rug en knok terug. Zoals ook Marieke met haar Indiaantjes lijkt te doen.
Vorige maandag, diep in de avond, ontving ik een sms'je van mijn goede vriend Franky Vanmeirhaeghe.
"Dag Peter. In Extra Time geen woord over het succes van Dury met Essevee. Frank Raes denkt er ook niet aan om dit onderwerp ter sprake te brengen. Ik dacht nochtans dat ze op de eerste plaats stonden, maar dat zal niet echt belangrijk zijn allicht."
Typisch voor Franky om zoiets te zeggen. Zijn geheel eigen en nuchtere kijk op het spelletje biedt vaak een interessante invalshoek. Zijn opmerkingen snijden hout. In de bewuste uitzending van het vernoemde wekelijkse VRT-voetbalprogramma gaat het inderdaad nagenoeg de hele tijd over het ontslag van Leekens. Weliswaar een belangrijk nieuwsfeit van de voorbije speeldag, maar er zijn toch ook nog andere dingen het vermelden waard?
Ook vandaag, in de weekendkrant van het Laatste Nieuws, wordt er niet één artikel gewijd aan Zulte-Waregem. Ondanks hun onverwachte maar zeker niet gestolen leiderspositie. Enkel in de regionale pagina's ("Vlaamse Ardennen") vind ik een klein interviewtje met voorzitter Willy Naessens.
Ik zal het dan maar doen.
Franky Dury is gewoonweg een crack in zijn vak. Vooraleer in 2005 met de Gaverbeekploeg de titel te behalen in Tweede Klasse en aldus te promoveren naar Eerste, had hij als trainer reeds 6 (!) maal kampioen gespeeld in lagere reeksen. In 1990 met Ronse in Tweede Provinciale,
in 1992 met Zultse VV in Eerste Provinciale, in 1994 met Racing Heirnis Gent in Vierde Klasse, in 1995 met Zultse VV in Vierde Klasse, in 1999 met Zultse VV in Vierde Klasse en in 2002 met SV Zulte-Waregem in Derde Klasse.
In het eerste jaar in de Jupiler League bestond Dury's team uit semi-profs. Dit hield in dat heel wat van zijn spelers overdag deel- of voltijds een job uitoefenden (middenvelder Ludwin Van Nieuwenhuyze was bijvoorbeeld een klinkerlegger) of student waren en dat ze 's avonds trainden. Hijzelf werkte tot 1 maart 2007 bij de Federale Politie van Gent, alwaar hij zich bezighield met het in kaart brengen van criminele bendes.
Dit semi-professionalisme weerhield FD er niet van om zijn equipe moeiteloos in onze hoogste afdeling te handhaven en -helemaal een topprestatie- om met dit bonte gezelschap in mei 2006 de Beker van België te veroveren.
Hij werd in 2006 dan ook geheel terecht verkozen tot Trainer van het Jaar.
Francky Dury bleef echter niet teren op deze successen maar ontwikkelde zich ijverig door. Reeds jaren vind ik de ploegen die hij onder zijn hoede heeft een mooi en verzorgd voetbal spelen dat ontegenzeggelijk zijn stempel draagt. Zowel in balbezit als in balverlies weet iedereen precies wat hij moet doen en laten. De omschakeling in geval van het veroveren dan wel het kwijtspelen van de bal gebeurt steeds scherp, snel, helder en taakgericht. Ook weet hij bij spelers die elders niet of onvoldoende op waarde werden geschat als een volleerde psycholoog de revanchegevoelens te bespelen. Zoals bij Franck Berrier en Mbaye Leye die zich bij Standard onheus bejegend voelden.
En dan is er nog een ander aspect waar de gewezen rijkswachter flink in is doorgegroeid . Ik heb het over het begeleiden en tot ontplooiing brengen van beloftevolle jonge spelers. Hazard, Malanda, Verboom, Trajkovski, Naessens en Hinostroza zijn begin de twintig of jonger en hebben tot nu toe een wezenlijke bijdrage geleverd aan de prima resultaten en de eruit voortvloeiende leiderspositie.
Vanavond SV Zulte-Waregem tegen KV Mechelen. Voor velen misschien een onbeduidend matchke, maar als liefhebber kijk ik er naar uit.
En dan was er gisteren al Lokeren-Standard en is er morgen nog Anderlecht-Club.
Ik ben 43 en volg het voetbal reeds 30 jaar. Ik ben supporter van Sporting Lokeren maar beschouw mezelf in de eerste plaats als een liefhebber.
In die zin heb ik te doen met de Club en haar supporters. Als ik zie hoe iedere thuiswedstrijd opnieuw de tribunes van Jan Breydel bevolkt worden door die duizenden hondstrouwe abonnees, dan word ik lichtelijk ontroerd en realiseer ik mij dat die mensen beter verdienen dan het slappe zootje ongeregeld dat ze het voorbije decennium met de regelmaat van een klok voorgeschoteld krijgen.
Ooit was het anders.
Zo denk ik nog steeds met weemoed terug aan die prachtige Europese avonden onder het trainersschap van Henkie Houwaart. Toentertijd (met name in de jaren '80) werd er niet in poules gespeeld. Je lootte een tegenstander, speelde er een uit- en een thuiswedstrijd tegen (dit met 14 dagen ertussen) en op basis van die dubbele confrontatie was de verliezer uitgeschakeld en ging de winnaar een ronde verder, alwaar hij, andermaal bij loting, een tegenstander voor de kiezen kreeg die eveneens de vorige ronde had overleefd. Het was dus erop of eronder. Op die manier elimineerde Blauw-Zwart in het seizoen '87-'88 achtereenvolgens Zenith Leningrad (dit is het huidige Zenith Sint-Petersburg), Rode Ster Belgrado en Borussia Dortmund. Telkens moest Club eerst uit spelen, verloor het met aanzienlijke cijfers, maar alle drie de keren werd de scheve situatie miraculeus rechtgezet in een ronduit zinderend Olympia. 5-0 tegen Zenith, 4-0 tegen Rode Ster en wederom 5-0 tegen Borussia. Onvergetelijke televisiemomenten. De rushes van Ronny Rosenthal, de aan spelinzicht en leiderschap gekoppelde werkkracht van Jan Ceulemans, de fijnbesnaardheid van Marc Degryse, het torinstinct van Kenneth Brylle, het stofzuigen van Franky Van der Elst, de schoten van Leo Van der Elst, het ongepolijst maar met volle overgave verdedigen van Tew Mamadou... Reeds bij leven zijn dit iconische figuren. Mannen die de mouwen opstroopten en die er elke match met tonnen goesting tegenaan gingen. En die succes boekten : naast de vermelde internationale triomfen een Belgische beker in '86 en landskampioen in '88. Da's wat anders dan zo'n Lestienne met zijn idiote Gucci-petje of zo'n Figueiras met zijn zogezegd nonchalant maar in werkelijkheid op 10 centimeter van de spiegel minitieus getrimd stoppelbaardje.
Waar is de tijd?
Nu besef ik beter dan wie ook : kenmerkend voor het verleden is dat het voorbij is. Het heeft geen zin , werkt zelfs contra-productief, om naar dat verleden te willen terugkeren. Wat geweest is is geweest. Hoe je het ook draait of keert : de wijzers van de klok gaan alleen maar vooruit.
Het Club van vroeger is weg. De spelersgroep die en bloc op oer-Vlaamse, kameraadschappelijke wijze elke maandagavond potten ging pakken in een of ander supporterslokaal : ze bestaat niet meer.
Maar verdomme. Wie geeft de Club een nieuwe ziel? Wie zorgt er voor dat al die loyale fans opnieuw een ploeg krijgen die hen met trots en blijheid vervult? Zal het de zonnebankbruine, projecten ontwikkelende en in een kasteel residerende Bart Verhaeghe zijn?
Ik hoop het. Van ganser harte.
Bij deze geef ik hem gratis en voor niks twee tips.
Eén : de jeugd is de toekomst. Kweek ze. Leid ze op. Met harde en deskundige maar evenzeer betrokken en rechtvaardige hand.
Twee : Peter Maes.
Zoals gewoonlijk sluit ik af met een blik op onze Superklasse.
Benny en Fred blijven er een ongemeen boeiend duel van maken. Wederom slechts één puntje verschil.
Andy Van Houtte haakt aan en denkt : als twee honden vechten om een been,...
