Dag trouwe en minder trouwe volgers van deze blog. Misschien hebt u zich de voorbije weken afgevraagd waarom het zo lang heeft geduurd vooraleer ik nog eens een bericht heb geplaatst. Wel, de reden is dat ik in de maand augustus heel veel dienstjes diende te draaien en dat ik bijgevolg in mijn vrije uurtjes te bekaf was om mij achter mijn pc te zetten en te schrijven. Maar, ziehier : Pete is back in town. Klaar om ook dit seizoen op wekelijkse basis zijn licht te laten schijnen over de olijke en vrolijke Jupiler League en onze daaraan gekoppelde, enig in zijn soort zijnde Superklasse "De Zande".
In onze vaderlandse hoogste klasse zijn we ondertussen 6 speeldagen ver. Smaakmakers als Bacca, Mbokani, Biglia en Jovanovic zijn er niet meer bij. Maar : ik vind het nu zo mogelijk nog plezanter. In nagenoeg alle clubs krijgen beloftevolle jonge spelers, vaak van eigen bodem, hun kans en dit maakt me blij.
1. Club Brugge.
Kijk, vooreerst : Blauwzwart heeft geen ploeg om kampioen te spelen. Daarvoor zit er gewoonweg te weinig kwaliteit in de kern. Toch zie ik ze nu veel liever bezig. Waarom? Omdat ze vandaag tenminste voetballen zoals in Jan Breydel hoort gevoetbald te worden : één voor allen, allen voor één. Kop ervoor. Vechten voor elke bal. Lopen en werken voor elkaar. En dit met jongens waar de supporters zich in herkennen : Simons, De Sutter, Ryan, Mechele, Engels, Verstraete, Blondel, Lestienne. De talentrijkste van allemaal is, met afstand, Vadis Odjidja. Toch deed de Gentenaar opnieuw datgene wat hij net niet moet doen. Ik bedoel : gisteren werkten zijn maats zich in Beveren werkelijk het apezuur om de overwinning uit de brand te slepen, dit lukt, maar in plaats van positief en welgezind met hen en de meegereisde supporters mee te vieren, begint hij keet te schoppen en verongelijkt te doen. 't Was precies of hij niet blij was met de zege. Daarom mijn vraag : is Vadis Odjidja een Jood? De Mol? Ik hoop stellig dat hij zijn klasse voluit en onvoorwaardelijk kan en wil ten dienste stellen van het collectief. Zoniet moet het bestuur zijn conclusies trekken en hem te gelde maken. Kan hij in een of andere zandbak of in de taïga dollars gaan scheppen.
2. Anderlecht.
Herman Van Holsbeeck verrichtte goed werk. Anderlecht heeft een jeugdige en opwindende ploeg. Tielemans, Bruno, Acheampong, Praet, Suarez, Mitrovic, het zijn allemaal spelers die bulken van talent. Ze scoren vlot en vaak betreft het mooie goals. Enkel de verdediging baart zorgen, maar eveneens in dat compartiment beschikken ze met Mbemba over een ruwe diamant. 't Komt in orde met paarswit, zij het dat ze in 2013-2014 geen kampioen gaan spelen. Daarvoor zijn er te veel nog wat groen achter hun oren.
3. Standard.
Sterke ploeg. Titelfavoriet. De Rouches zijn opnieuw de ploeg waar de modale Vlaming met een mix van bewondering, angst en misprijzen tegenaan kijkt. Sclessin is weer een kolkende vulkaan waarin een team speelt dat er vol goesting tegenaan kletst en iedere tegenstander vanaf het eerste fluitsignaal naar de keel grijpt. Aangedreven door enkele leidersfiguren wier kop zo op een "Wanted"-affiche uit de Far West kan figureren. Van Damme, Ciman en andere Kanu's, het lijken geen koorknapen of linksige geitewollensokken vredesactivisten met een uilenbrilletje. Guy (of is het "Gay"?) Luzon is een rare kwast, maar hij lijkt wel te kunnen coachen. Ezekiel is een kei van een spits : katterap, altijd in beweging, technisch sterk en vooral met een (ferm ontwikkelde) neus voor goals. Die juni-revolutie van de supporters tegen voorzitter Duchâtelet heeft volgens mij haar vruchten afgeworpen. Zakenman Roland wist direct waar hij aan toe was en heeft, uit schrik en zelfbehoud, alles in het werk gesteld om een sterke kern te formeren. Wel knap van hem dat hij in bijwijlen dreigende situaties het hoofd wist koel te houden en op een gepaste wijze heeft gereageerd en teruggevochten.
4. Zulte-Waregem.
Francky Dury is pure kwaliteit. De beste trainer-coach in België. 'k Dacht even dat hij zijn vingers ging branden aan de zaak-Hazard/Bico/Decuyper, maar hij heeft zijn ploeg alweer helemaal op de rails. Top van hem. Echter : Leye gaan ze nog missen. 'k Heb Habibou wat gadegeslagen in die Europese match in Cyprus en er zat, ofschoon hij scoorde, veel "afval" in zijn spel. Ze hebben nu wel een verse Franse spits aangekocht die iets in zijn mars zou hebben maar het blijft vanzelfsprekend afwachten of het er ook effectief uitkomt. Toch gaan ze aan de Gaverbeek ook deze jaargang weer heel wat mooie momenten beleven.
5. Racing Genk.
Ook kandidaat voor de oppergaai. Propere keeper (Köteles), stevige defensie (Kara, Koulibaly), ervaren middenveld (Gorius, Camus, Hyland), goeie flankspelers (Buffel, Monrose, De Ceulaer, Limbombe, Croux) en twee "gollenmakers" (om het eens op z'n Sollieds te zeggen) van de bovenste plank (Vossen, Mboyo). Bovendien speelt het geraamte van de ploeg reeds een hele periode samen, hetgeen de automatismen ten goede komt. De Limburgers zullen er niet ver van zijn dit jaar.
Samengevat : 't wordt leuk en spannend.
Hetzelfde zal ongetwijfeld ook het geval zijn in de onovertroffen Superklasse "De Zande". Tot nu toe hebben 19 deelnemers zich ingeschreven. Naast een hele rits oudgedienden begroeten wij ook enkele zeer gemotiveerde nieuwkomers. Van één ervan weet ik nu al dat hij zal meedingen naar de overwinning : Florian Van de Sompel. Deze sympathieke, edoch evenzeer competitief ingestelde jonge collega heeft zijn team bedacht met de naam "Lazio Coma", maar dit is - u weze gewaarschuwd- gewoonweg een poging om zijn tegenstrevers op het verkeerde been te zetten. Flors equipe zal messcherp uit de startblokken schieten en de anderen zullen hun tenen mogen uitkuisen om hem de loef te kunnen afsteken.
Tot in den draai,
Peter.
PS. Even voor alle duidelijkheid : als ik hierboven het begrip "Jood" bezig, gelieve dit dan wel in zijn context te zien. 't Is niet racistisch of anti-semitisch bedoeld.
Net als je denkt dat het met het Belgisch voetbal de goeie richting uitgaat, krijg je een staaltje stuitend amateurisme voorgeschoteld. Het nieuwe stadion van AA Gent is een pareltje en het raakte klaar op de datum dat gezegd werd dat het klaar zou zijn. Zonder meer een unieke realisatie in ons door bureaucratie en politiek gekonkelfoes gekenmerkte land. Tegenover dit professionalisme staat de manier waarop Zulte-Waregem de kwestie-Hazard en dat hele gedoe rond de kapiteinsband heeft aangepakt. Was dat nu zo moeilijk om die aangelegenheid in goeie banen te leiden? Lijkt mij van niet. Die manager (Bico) krijgt het gedaan dat Hazard door Chelsea nog voor tenminste een half jaar aan Essevee wordt uitgeleend. In ruil vraagt hij dat zijn speler aanvoerder zou mogen zijn, een verzoek waar ik kan inkomen. Dan is het van de kant van Waregem zaak dat de in deze betrokken partijen (trainer, spelersraad, Decuyper) met mekaar even aan tafel gaan zitten, de zaak open en eerlijk bespreken en een duidelijk gezamenlijk standpunt innemen en formuleren. Ofwel gaan ze akkoord en wordt Thorgan de nieuwe kapitein, ofwel vinden ze dit om wat voor reden dan ook niet opportuun en blijft de driekleur om de arm van De fauw. In plaats van moderne, gestroomlijnde communicatie en besluitvorming, kregen we echter een potsierlijk potje "kotenduik op oer-vlaamsche wijze" met als gevolg verwarring, onbegrip en wrevel. In zoverre ik mij via de pers een beeld kan vormen van deze janboel, lijkt het mij toe dat Dury de grootste fout gemaakt heeft. Trouwe volgers van deze blog weten dat ik hem als trainer behoorlijk hoog heb zitten, maar nu en dan behandelt hij bepaalde affaires op een verkeerde manier. Zo belde de Olsenaar, in de periode dat hij trainer was bij La Gantoise, met de gsm die hij in bruikleen had gekregen van zijn werkgever voortdurend over en weer met Vincent Mannaert, algemeen manager van Club Brugge, totdat Louwagie erop uitkwam en hem geheel terecht hiervoor op het matje riep. Tot op dat moment had Francky bij de Buffalo's een prima parcours afgelegd, maar na deze trammelant stortte alles wat hij had opgebouwd als een kaartenhuisje in elkaar. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde aan zijn geliefde Gaverbeek.
Oef. Die saaie weken zijn voorbij. Er is weer afgetrapt in onze Jupiler League. En hoe. Ik zag drie wedstrijden -op televisie uiteraard- en ze waren alle drie de moeite.
Club-Charleroi.
Redelijke tweede helft. Het rood voor Simons leek mij te zwaar. Hij ging niet vol door, maar was wel te laat. Accident de parcours of toch de jaartjes die zich beginnen te laten gevoelen? Lestienne werkt zich het apezuur en forceert de tweede gele kaart voor die idiote Charleroi-middenvelder. Zeer belangrijk moment. En dan : Wang pang pang! Die zat er lekker in. Ryan? 'k Heb enkele weken geleden met collega Florian wat youtube-filmpjes van deze Australische doelman zitten bekijken en dan viel op dat hij uit zijn goal durft spelen en over een computergestuurde "Zuid-Amerikaanse" uittrap beschikt. 't Beviel mij wel. Maar : afwachten, natuurlijk.
Genk-Oostende.
Oostende zal rap moeten leren een versnellinkje hoger spelen. Alleen maar vechtvoetbal en met tien voor de eigen muit bivakkeren en hopen dat die sterke Depoître iets forceert, da's niet genoeg voor eerste. Prachtig aangesneden corner van Gorius bij die eerste goal van Vossen. 't Is en blijft een wapen wanneer je iemand in de ploeg hebt die bij een dood moment de bal scherp kan voor geven of op doel kan trappen. A la Leko. Hazard potte er zaterdag ook een mooie.
Anderlecht-Lokeren.
Hans Vanaken. Scoorde zeven keer in de voorbereidingswedstrijden. Toch was ik verrast dat Leko op de bank diende plaats te nemen. Maes gaf de voorkeur aan het infiltratievermogen en het tor-instinct van de Lommelse jongeling, boven de traptechniek van de Kroatische routinier. En dit pakte prima uit. Vanaken speelde een dijk van een match. Hij oogt wat traag en slungelig, maar hij heeft een behoorlijke techniek, is balvast en behoudt steeds het overzicht. Anderlecht? Biglia en Mbokani moeten dringend worden vervangen door spelers die er direct staan. Vraag is of die Serviërs daartoe in staat zullen zijn. Positief is wel dat RSCA opnieuw enkele schitterende talenten aan het publiek presenteert : Mbemba en Tielemans. Op dit vlak is en blijft paarswit toonaangevend in ons land en verdienen ze alle lof. Alleen al daarom hoop ik dat voor hen de puzzelstukjes snel in elkaar gaan passen. Ergerlijk blijft wel de indruk dat ze nog altijd dat duwtje in de rug krijgen van de scheids. De Zeeuw geeft Scholz gewoonweg een lap op zijn bakkes en krijgt geeneens een kaart. En die tweede penalty was ook wel licht. Gelukkig is Gillet een rechtschapen man en geeft hij Copa alle kans om de strafschop te keren. Waarvoor dank, Guillaume.
Superklasse "De Zande".
Ook deze jaargang zal in ons geliefd instituut een verbeten maar bovenal amicale en amusante strijd losbarsten binnen het kader van de "Gouden 11". Tijdens de vorige editie diende eindwinnaar Ben Dewyn alles uit de kast te halen om Comeback Kid Pim Houwen finaal van zich af te houden. De spanning was in die periode werkelijk te snijden en we mogen hopen dat dit ook voor 2013-2014 het geval zal zijn. Het is nu reeds mogelijk om een team aan te maken, je gaat dan ook reeds punten krijgen, maar die tellen nog niet echt mee. Op 13/09 worden alle tellers terug op nul gezet en vanaf dan is 't voor echt. Dus : tot die datum mag je zoveel transfereren als je wil.
Er zijn twee belangrijke wijzigingen in het reglement. Ten eerste : assists leveren geen punten meer op. Dit lijkt mij zeker een gegeven waarmee men bij de samenstelling van zijn "Gouden 11" dient rekening te houden. Ten tweede : elk team krijgt zes gratis transfers voor heel het seizoen. 't Is dus gedaan met dat slechte systeem waarmee men onbeperkt transfers kon kopen. Iedereen krijgt er zes en daarmee moet men het stellen.
Hoe ge uw team kunt inschakelen in onze Superklasse, dat laat ik iedereen binnenkort weten.
In 1994 reisde schrijver-voetbalfilosoof Raf Willems naar Londen om er een halve finale in het kader van de FA-Cup bij te wonen, met name Chelsea versus Luton Town. In de metro op weg naar de wedstrijd stond recht tegenover hem een eenzame, wat oudere Luton-supporter met een strooien hoed op het hoofd. De aanhangers van deze kleinere ploeg uit de gelijknamige Zuid-Engelse stad hebben immers als bijnaam "The Hatters" (de hoedenmakers), dit omdat er vroeger aldaar een aanzienlijke industrie was die zich met het vervaardigen ervan bezighield. Enkele haltes verder stapt een groep behoorlijk aangeschoten skinhead-achtige figuren op, Chelsea-fans van de hardere soort. Ze krijgen de Luton-man in de gaten en gaan er rond staan op een manier die behoorlijk dreigend overkomt. Luidkeels brallend zingen ze hem Chelsea-liederen toe. Een dikke kaalkop brult keihard in zijn oor : "I'm gonna fuck you tonight". Een station verder dwarrelt een strooien hoed op de sporen. Gelukkig is het daarbij gebleven en hebben deze mensapen de vijftiger in kwestie geen verder kwaad berokkent. Toch was voor Willems de pret van het uitje er meteen af.
Ik moest denken aan deze wat droeve anekdote toen ik vorige vrijdagavond onze Rode Duivels uit hun dak zag gaan voor het voor de gelegenheid volledig met vrouwen gevulde supportersvak in het Koning Boudewijn-stadion. Mede onder impuls van deze non-stop plezier makende en zingende en dansende dames was de wedstrijd tegen de Serviërs uitgegroeid tot een nationaal feest waar geen enkele militaire parade op 21 juli ook maar in de verste verte kon aan tippen. Ook op diverse marktpleinen en in talrijke cafés, tuinen en woonkamers overal te lande gingen de mensen loos. Na de kleurrijke kindertekeningen van de vorige keer was ook deze Duiveluitdaging een schot in de roos.
Kan voetbal de wereld redden?
De reeds genoemde Raf Willems stelde zichzelf deze ambitieuze vraag in een van zijn vorige boeken. Het antwoord lijkt op het eerste gezicht zeer simpel : natuurlijk kan het voetbal de wereld niet redden. Terecht kan gesteld worden dat het eerst maar eens zichzelf moet zien te bevrijden van stinkende uitwassen als hooliganisme, omkoping, mensenhandel, manifest overbetaalde pseudo-vedetten en anabole steroïden.
Maar verdomme : voetbal is ook een enorme positieve kracht. Het verschaft mensen vreugde en brengt ze dichter bij elkaar. Het sloopt vervelende grenzen en bevordert de eenheid. Het doet verbroederen. De Rode Duivels geven, na jarenlang in het sukkelstraatje te hebben gezeten, opnieuw het goede voorbeeld. Het plezier en de levenslust spatten van het scherm. Een mooiere afsluiter van dit toch al beklijvende seizoen 2012-2013 konden ze ons niet schenken.
Vincent : hopelijk hebt ge niet teveel koppijn en komt uwe neus weer schoon recht te staan.
