De aanvallers die tegenwoordig tegen Racing Genk dienen aan te treden wordt het letterlijk en figuurlijk zwart voor de ogen. Kalidou Koulibaly, Kara Mbodji, Ngcongca Anele en Derrick Tshimanga vormen een ijzersterk kwartet dat bitter weinig weggeeft. The Wall, black version. Da's meteen ook de reden waarom de Limburgers dit seizoen kampioen gaan spelen. De verdediging van Anderlecht pakt te makkelijk goals, die van Brugge is beloftevol maar piep en bij Standard is Ciman te middelmatig en Kawashima te wisselvallig. Ik vind de Luikenaars trouwens te druistig spelen. Langs de ene kant zie ik ze graag bezig, maar langs de andere kant acteren ze vaak overhaast en met de botte bijl. Ook tegen Charleroi gingen sommigen alweer behoorlijk over de schreef. Scheidsrechter Tim Pots kreeg in mijn krant een "7", maar ik vond dat hij te veel toeliet. Als ik dan zie waarvoor De Sutter een tweede geel karton onder de neus kreeg geduwd, dan kan ik alleen maar concluderen dat er een te groot verschil is in de maten en gewichten waarmee wordt gemeten en gewogen.
Voor de rest, ziehier enkele losse sprokkels :
- Oostende lijkt nu toch echt wel een vis voor de kat.
- Bjorn Ruytinx (OHL) is een speler die zich altijd volledig smijt, zeker als hij een doelpunt heeft gemaakt.
- Voor wie graag een spelletje "kat en muis" ziet, een tip : stem komende woensdag om 20u45 af op 2BE.
- Mijn wederhelft zou graag weten welk wasproduct de vrouw van Luzon gebruikt. Ze vindt die hemdjes immers altijd zo onberispelijk wit.
Tot slot, een woordje rond onze adembenemende en tot in verre regionen met argusogen gevolgd wordende Superklasse "De Zande". Misschien wist u het nog niet, maar "Whiskey Sour" is een sinds het midden van de negentiende eeuw populaire cocktail bestaande uit Bourbon Whiskey, suikersiroop en citroensap, afgewerkt met een rode kers en een schijfje sinaasappel. Geheel in de lijn van de ploegnaam, blijkt deze week dat ook Amar Baida's "Gouden 11" een best te pruimen geheel vormen : 40 lekkere punten in één keer in de sjakosj en weekwinnaar. Profiat! Ook Pim Houwen steekt zijn neus aan het venster en lijkt zich stilaan te gaan mengen in de debatten aan de top.
Bij deze is elke deelnemer verwittigd : beware of P&A.
Het land is in extase. We gaan naar Brazilië. Na jaren van irritant gesukkel beschikken we opnieuw over een team dat tot de verbeelding spreekt. Eén van de voornaamste redenen hiervoor is dat we er eindelijk in geslaagd zijn om op een gepaste, constructieve manier gebruik te maken van de technische en atletische kwaliteiten die geboden worden door een niet onaanzienlijke groep gekleurde jongens uit de grote stad. Het is immers daar dat er dag in dag uit gevoetbald wordt op de talrijke pleintjes en agora-spaces waardoor veel kinderen er spelenderwijs een degelijke basistechniek ontwikkelen. Maar, zoals geweten zijn het niet allemaal "engeltjes". De straat heeft zo haar eigen wetten en die stroken lang niet altijd met wat de "beschaafde" goegemeente uit de provincie als wenselijk acht. Toch zijn er blijkbaar een aantal vooruitziende personen geweest die zich daar over hebben gezet en die, met vallen en opstaan, met die gastjes aan de slag zijn gegaan, deels uit idealisme, deels vanuit de overtuiging dat hun potentieel ons, mits een goeie en volhardende aanpak, op een dag tot voordeel zou strekken.
Ik ben dan zo iemand die zich de vraag stelt : wie zijn die mensen? Gaat het om onderwijzers? Leraars? Opvoeders? Buurtwerkers? Trainers? Wijkagenten? Waarschijnlijk dient er in dergelijke kringen gezocht te worden, maar de belangrijkste rol is weggelegd voor de ouders, en in het bijzonder voor de vaders. Let op, begrijp me niet verkeerd, een liefhebbende moeder is cruciaal in het opgroeien van een kind tot een evenwichtige volwassene. Echter, in de jungle die de grote stad heden ten dage is, is een strenge en consequente vaderhand onontbeerlijk. Ontbreekt die, zoals jammer genoeg vaak het geval is, dan is de kans exponentieel veel groter dat drugdealers, fundamentalistische leeghangers of anderssoortig tuig hun zoon weten te beïnvloeden en in te palmen.
Aldus betuig ik bij deze mijn welgemeende dank aan Pierre Kompany, Abdellatif Fellaini, Thierry Witsel en andere Roger Lukaku's. Zonder hen zou er nu en volgende zomer waarschijnlijk geen reden tot feesten zijn.
"Het was een hele vieze wedstrijd. Ik wist dat Kristof Dierick slecht was, maar niet dat hij zo slecht was. Wij hadden als groep trouwens reeds lang het gevoel dat de media zaten te wachten op een eerste nederlaag van ons. België kan weer goed slapen vanavond, want Standard heeft verloren. Maar, geen paniek : we staan nu aan de top en we zullen er blijven."
Ziehier de pissige reactie van middenvelder Oztürk vlak na affluiten van de topper tussen Zulte-Waregem en Standard de Liège.
Ik denk dat Alpaslan een sympathisant is van de Grijze Wolven. Waarschijnlijk vindt hij 95% van de autochtone Belgen, zeker van de Vlamingen, zachtgekookte eitjes die geen trap onder hun kont waard zijn. Bange mietjes. Racistisch bovendien. Scheidsrechter Dierick kan gelden als een schoolvoorbeeld. Die naam, dat uitzicht. Allicht woont die slappeling in een of andere villa in fermette-stijl ergens diep in de provincie. Hij maakt deel uit van "het" complot, van al die bleke schijtlaarzen die er als de dood voor zijn dat het jonge en voornamelijk uit gekleurde grotestadsjongens bestaande Standard opnieuw een keer de hoofdvogel zou afschieten.
Bij deze vergewaardig ik mij deze Antwerpse "Leeuw van de Bosporus" even in te lichten hoe het volgens mij ècht zit. De modale Vlaamse voetballiefhebber houdt van Standard. Houdt van die passionele club uit La Cité Ardente. Houdt ook van het gegeven dat in dat team witte, bruine, gele en zwarte spelers samen aan één zeel trekken en "en bloc" strijdend op zoek gaan naar de overwinning. Houdt van die vurige supportersschare, zeker als ze het opzwepende "Aux Armes" laten weerklinken. Echter, de modale Vlaamse voetballiefhebber houdt nièt van voetballers die, als het even niet draait, als oorlogszuchtige wildemannen beginnen te schoppen op al wat beweegt. Het mag er best stevig en viriel aan toe gaan, maar het moet wel sportief blijven. Per slot van rekening kijken er veel kinderen en jongeren naar de wedstrijd en hebben die spelers, willens nillens, een voorbeeldfunctie. Denk je ook niet, Kanu?
Sportief gaat het er alleszins aan toe in onze vermakelijke Superklasse "De Zande". Waar in de voorbije periode voornamelijk 1 en 3 de plak zwaaiden, is het deze week leefgroep 5 boven. Aldus een dikke proficiat aan weekwinnaar Martin en ook aan de tweede, Amar. Beide collega's zijn ondertussen reeds heel wat jaartjes actief in onze SK en tonen even aan dat ook dit seizoen hun "Gouden 11" tot een en ander in staat zijn. Doe zo verder, zou ik zeggen, en blijf jullie mengen in de debatten aan de top van het klassement.
Eveneens opmerkelijk, en bovendien leuk om vast te stellen : in de top 5 van de algemene rangschikking staan drie vrouwen.
Ik was al een tamelijk fervente fietser, maar sinds ik enige tijd geleden deze gouden tip kreeg toegespeeld van mijn gewaardeerde collega Florian, loopt het een beetje de spuigaten uit. De voorbije twee maanden pedaleerde ik op mijn city-bike met drie bescheiden steken ongeveer 2000 km bijeen, dit in de heuvelachtige Vlaamse Ardennen en in de scheldestreek tussen Oudenaarde, Gent en Dendermonde. Wanneer tijdens deze tochten het zonneke zachtjes over mijn bolleke streelt, wordt ik nu en dan overvallen door een gevoel van algehele gelukzaligheid. Ik maak mij dan de bedenking dat wij in een zeer mooi land leven. De landschappen zijn mooi, de huizen zijn mooi en bovendien gezellig ingericht, de ordentelijk en smaakvol uitgewerkte tuinen zijn niet te tellen, nagenoeg alle dorps- en stadskernen zijn fraai gerenoveerd, overal zijn er leuke cafeetjes en terrasjes waar heerlijke, perfect volgens de regels van de kunst gebrouwen streekbiertjes worden geserveerd. Bovendien zijn de mensen hier, over het algemeen gesproken, hoffelijk, gedisciplineerd en verdraagzaam. Het "Utopia" van Thomas Morus : we zijn er nog niet, maar we zijn toch al een flink eind op de goede weg.
Ook ons vaderlands voetbal wordt alsmaar beter en beter. Jonge, begaafde spelers krijgen volop hun kans en de meeste trainers durven een aanvallende tactiek te hanteren, hetgeen veel aantrekkelijke wedstrijden en schone goals oplevert. Anderlecht-Lokeren (2-3), Zulte-Waregem-Anderlecht (4-3), Racing Genk-Zulte-Waregem (5-2), Club Brugge-Anderlecht (4-0), Standard-Lokeren (2-1), Lokeren-Zulte-Waregem (2-4) : het waren zonder uitzondering potjes om als liefhebber voluit van te smullen. Ok, we kunnen niet meer mee met de Europese top, maar dat moet ook onze ambitie niet zijn. Laat die waanzinnige ratrace van debiel hoge transfersommen en medisch opgefokte spelers maar aan ons voorbijgaan. Hopelijk wordt die scheefgroei ooit een keer terdege aangepakt en kunnen we de zaak eens opnieuw bekijken. Ondertussen doet onze Jupiler League er best aan te blijven wat ze is : een kleine maar fijne competitie waar voetbal daadwerkelijk elke week uitgroeit tot een feest.
Dit laatste is zeker ook het geval in onze amusante, maar niettemin op het scherp van de snede gespeeld wordende Superklasse "De Zande". Het plezier en de competitiviteit spatten er van af. Ook deze week lagen de scores hoog en zeer dicht bij elkaar. Ik vraag mij nu al af : wie wordt de opvolger van de zijn start gemist hebbende Ben Dewyn? Wordt het niemand minder dan de niet te onderschatten "ik", de goedlachse en intelligente (bij aanvang van dit bericht reeds vernoemde) Florian, de gewiekste en niet in zijn kaarten laten kijkende Frederik, de even sympathieke als combattieve Elien, de pittige Marlies, "Comeback Kid" Pim Houwen of een of andere outsider? Zegt ù het maar.
Ik van mijn kant blijf denken dat "Jopie", ondanks de enigszins lobbige ploegnaam, niet mag worden onderschat.
Tot in den draai.
(Peter).
P.S. Ook die vrije trap gezien van Rot-Weiss Essen, zonet in Extra Time? Grappig en geniaal goed gevonden.
De historische overwinning van Club op de aartsrivaal uit Brussel is ook die van Garrido. Hij heeft van Ryan zijn vaste keeper gemaakt, hij heeft Engels en Mechele het vertrouwen gegeven, hij heeft Meunier omgeturnd tot een ferme rechtsback, onder hem is Lestienne uitgegroeid tot een gevaarlijke flankaanvaller met zeer behoorlijke "stats". Ik weet dat ik drammerig overkom, maar de waarheid heeft ook haar rechten. Blauwzwart acteerde vorige zondag zeer sterk en één iemand speelde daarin een cruciale rol : Timmy Simons. Vroeger, voor hij naar het buitenland ging, kende ik hem eigenlijk niet zo goed en vond ik hem overroepen. Nu ik hem, weliswaar op televisie, een viertal wedstrijden heb bezig gezien, weet ik wel beter : hij is onmisbaar. Werkt hard, cijfert zichzelf volledig weg voor de ploeg, weet waar hij wanneer moet lopen en wie hij moet afdekken en coacht en stuurt zijn maats op een intelligente, efficiënte manier. Hij verleent Brugge een basis, stabiliteit.
Stabiliteit is overigens iets wat ver te zoeken is in het wereldje van de voetbaljournalistiek. Amper een goeie week geleden werd Anderlecht de hemel ingeprezen voor zijn wervelende prestatie tegen K.V. Mechelen, nu kunnen de jongens van Van den Brom er plots niets meer van. Ik zeg dat RSCA een jong en swingend team heeft dat ons dit seizoen nog veel "lekkere" wedstrijden zal voorschotelen. Maar, zoals ik reeds geopperd heb in deze blog : een prijs zullen ze niet pakken, of 't zou de beker moeten zijn. De gemiddelde leeftijd ligt te laag. De voorzitter heeft trouwens zelf al aangegeven dat het voor nu een overgangsjaar zou worden. Wijs van hem. Hopelijk weet zijn trainer het hoofd even koel te houden en brengt hij komend weekend de juiste correcties aan : Tielemans voor Milivojevic en Kaminski voor Proto. 'k Zou Bruno nog laten starten, maar als na de eerste helft blijkt dat hij niet weet aan te knopen met zijn niveau van in het begin van het seizoen, dan zou ik Praet een nieuwe kans geven.
Ondertussen, in onze Superklasse, bewijst Lut François dat een en ander kan verkeren. Op speeldag 7 troosteloos onderaan de rangschikking, vorig weekend mede-weekwinnares. Bij deze wensen wij haar, evenals de jeugdige en ook reeds de vorige jaargang sterk presterende Gillian, een dikke proficiat.
Het hoogste niveau dat ik ooit bereikte zijn een vijftal matchkes met de eerste ploeg van het ondertussen ter ziele gegane FC Lutterzele (echt waar, zo heette die vereniging) in de Oost-Vlaamse 4de provinciale. 't Is ondertussen al 25 jaar geleden, hetgeen mij er eens te meer aan herinnert dat de tijd snel voorbij vliegt. Later ben ik als jonge gast ook nog twee seizoenen trainer geweest van de miniemkes van FC Eksaarde, alwaar ik ontslagen werd wegens tegenvallende resultaten. U hebt waarschijnlijk niet veel boodschap aan deze mededelingen, maar ik vermeld ze even om aan te geven dat ik mezelf als voetballer en "voetbalkenner" heus wel in de juiste, bescheiden context weet te plaatsen. 't Is dus zeer wel mogelijk dat ik bepaalde dingen niet goed zie of verkeerd inschat. Zoals bijvoorbeeld het functioneren van de zonet ontslagen Juan Carlos Garrido en het team dat hij tot en met gisteren coachte, met name de Club uit Brugge.
"Wat zie je dan?", hoor ik u denken.
Wel, in de vorige jaargang herbergde de kern van Blauw-Zwart meer talent maar was er geen eenheid. Ik vond het ergerlijk dat bepaalde spelers met hun gedachten duidelijk meer in de Twitter-wolken toefden dan te doen wat ze moesten doen, namelijk hun kwaliteiten met volle overgave ten dienste stellen van die prachtige, traditierijke club waarvoor ze mochten voetballen. Daarvoor ontvingen ze per slot van rekening maandelijks een riant loon waar de gewone supporter enkel maar kan van dromen. De pamperende aanpak van "papa" Leekens maakte de zaken alleen maar erger. Garrido kwam en haalde er dat seizoen nog uit wat er in zat. De play-offs waren zelfs zeer behoorlijk.
Voor deze jaargang verdwenen Donk en Bacca, Simons en De Sutter kwamen. Da's talent inruilen voor werkkracht, ervaring en mentaliteit. Die laatste twee zijn immers geen Zuid-Amerikaanse balvirtuozen, maar ze geven het goede voorbeeld en maken elke match hun truitje nat. En, da's voor mij het belangrijkste : zij zijn de leiders onder wier vleugels een niet onaanzienlijk aantal jonge spelers, vaak uit de eigen opleiding, zich in de ploeg kan knokken en kan ontwikkelen. Het spel is inderdaad niet altijd even hoogstaand maar er is tenminste weer strijd. Ik zie liever een groep die voluit aan hetzelfde zeel trekt en die voor elkaar door het vuur gaat dan een als los zand aan elkaar hangende bende waarin de plak gezwaaid wordt door enkele, weliswaar technisch begaafde maar bovenal egocentrische huurlingen die de ploeg willen "gebruiken" om zelf als de ster uit de verf te komen en een lucratieve transfer te versieren. Garrido leek mij op de goeie weg, maar waarschijnlijk zie ik dat dus verkeerd want in talrijke supportersfora en in de pers wordt hij in de eerste plaats neergezet als een tactische en psychologische onbenul die het niet in de vingers heeft.
Dit gezegd zijnde, Michel Preud'homme, die zou ik ook wel aan mijn roer willen hebben.
Garrido? Respect! Zit niet om de haverklap te klagen en te zagen voor "betere" spelers maar zet gewoon vier (piep)jonge Belgen in de defensie : Bolingoli, Mechele, Engels en Meunier. En dat kwartet trok, bijgestaan en gedirigeerd door een onmisbare Timmy Simons, best wel z'n streng. Tactisch lijkt de Spaanse coach niet altijd de sterkste, maar hij staat mij aan. Club heeft op dit moment een ploeg voor wie het behalen van Europees voetbal het hoogst haalbare is. De trainer mag dus niet afgerekend worden op het eventueel niet behalen van de titel, wel op de vraag of hij een team weet te kneden en te smeden waarin iedere speler bereid is om er zijn kop voor te leggen en waarin een aantal jeugdige, bij voorkeur zelf opgeleide elementen hun kans krijgen en grijpen.
Fernandez? Slappe hap! Mag dan in het verleden wel grote successen hebben behaald met het prestigieuze Porto, La Gantoise krijgt hij niet op de rails. Laatste match van het vorige seizoen, Standard-Gent : 7-0. Toen wist ik het al. In het "Laatste Nieuws" werd de Iberiër enkele keren de hemel in geprezen als was hij "El Salvador" in hoogsteigen persoon die de Buffalo's in een prachtig nieuw stadion naar andere en betere tijden ging leiden. Die bewieroking was nergens op gebaseerd, tenzij op het verleden. Hein gaat dat beter doen. Waarom? Hij is bekwaam en vooral heel hongerig. Dat ziet men trouwens aan zijn bolle kop en zijn kogelronde pens. Fernandez maakt een (te) bezadigde en verzadigde indruk.
Dat laatste kan niet gezegd worden van Frederik Vangheluwe, menner van het enigmatische "Rudy Sylvester". Fred doet er soms misschien wat lacherig en nonchalant over maar in wezen is hij een competitiebeest dat ten allen tijde het onderste uit de kan wil halen. In onze hoge toppen scherende Superklasse "De Zande" schiet hij verschroeiend hard uit de startblokken en geeft de 26 (!!) andere deelnemers allemaal het nakijken. Toch denk ik dat onze sympathieke collega er best aan doet zich een pc aan te schaffen zodat hij week na week zelf zijn "squad" kan "prepareren" en op orde stellen en hij hiervoor geen beroep hoeft te doen op de goodwill van anderen. De concurrentie is immers van dien aard dat iedere "vergetelheid" of "onachtzaamheid" keihard zal worden afgestraft.
Enkele dagen geleden stond in de sportkatern van de Britse tabloid "The Sun" een paginagrote foto van "onze" Steven Defour. Men ziet daarop hoe de geboren Hombekenaar volop zijn vreugde uitschreeuwt na zijn mooie goal tegen de Schotten. Hetgeen hierbij, naast het strijdlustige Pawnee-kapsel, in aanzienlijke mate opvalt zijn een indrukwekkende torso en twee massieve, volgetatoeëerde spierballen. Onder de viriele afbeelding prijkt een passende titel : "Muscles from Brussels".
Doping. Het wordt vooralsnog vaak geassocieerd met bepaalde sporten zoals wielrennen, body-building en de sprintnummers in de atletiek. Toch denk ik dat het ook in het voetbal welig tiert. En dat we in ons Belgenlandje op dat vlak lange tijd heiliger zijn geweest dan de paus. Als ik tien, vijftien jaar geleden in Voetbal International een kiek zag van mannen als Jaap Stam, Frank De Boer of Edgar Davids, dan sprong mij telkens hun dikke nek in het oog. Daarmee bedoel ik niet dat ik ze hautain vond, maar wel dat ze, letterlijk, beschikten over een dikker dan hun hoofd zijnde, staalhard gespierde stierennek door dewelke enkele kabels van aders trokken. Mij gaf het een indruk van high-tech medische preparatie tot op de grens en waarschijnlijk ook erover.
Gordon Strachan vertelde in de pers dat hij vorige vrijdag, vlak voordat onze Rode Duivels in Glasgow vanuit de catacomben het veld op renden, bij zichzelf dacht : "Tegen deze bende übermensch-achtige atleten valt niks te rapen".
Luister. In principe ben ik tegen het gebruik van ongeoorloofde stimulerende middelen in de sport. Maar, ik wil ook dat onze landgenoten met gelijke wapens kunnen strijden tegen de Nadals, de Bolts en de Christiano Ronaldo's van deze wereld.
Te braaf is half zot.
Tot in den draai,
Peter.
P.S.
Ik heb niet het minste bewijs voor de dingen die ik hier zeg of suggereer. Ze zijn dus met de nodige korreltjes zout te nemen. Dat doe ik zelf trouwens ook.
En of het feest was, vorige vrijdagavond. Alleszins wel in Zottegem, alwaar in de fuifzaal van de Bevegemse Vijvers ongeveer 500 toeschouwers helemaal uit hun dak gingen toen Steven "Jerommeke" Defour de geknipte voorzet van Kevin Debruyne haarfijn binnen trapte. Zingen, dansen, springen, high fives uitdelen en, om de leute wat extra aan te zwengelen, een rondje Ename Blond (hèt bier van de Vlaamse Ardennen) trakteren. 't Was dik in orde.
En weet je wat ik achteraf gezien nog het beste vond van al? Dat onze supporters in Glasgow applaudisseerden na het Schotse volkslied. Klasse.
'k Wou dat het al 11 oktober was. Kroatië-België. Hoeveel landgenoten zouden er meereizen naar dit mooie Latijnse land?
Morgen wordt op maar liefst 60 locaties in Vlaanderen de wedstrijd van de Rode Duivels op groot scherm uitgezonden. In Glasgow zelf zullen 9000 meegereisde landgenoten onze "équipe nationale" vol vuur aanmoedigen. Het leeft en het wordt alleen maar intenser.
Ooit was het anders. Na het afscheid van de generatie Preud'homme-Albert-Degryse-Nilis zijn we vijftien jaar lang op de dool geweest. De komst van Vincent Kompany heeft alles veranderd. Sindsdien werd er (eindelijk) werk gemaakt van de integratie in het vaderlands topvoetbal van allochtone jongeren uit onze grote steden en dit lijkt zich stilaan te gaan uitbetalen. Clubs als Standard, Anderlecht en, in mindere mate, Genk verdienen hiervoor de credits. Niet àlle credits, maar toch wel een heleboel.
De multiculturele samenleving. Meer en meer en in snel tempo groeien we er naartoe en worden we er mee geconfronteerd. 't Zal nog vonken geven. Da's onvermijdelijk. Zeker mocht het economisch slechter gaan -en dit staat te gebeuren- zullen de verschillen en de tegenstellingen opspelen. Maar, onze Diabolos Rojos zijn aan het bewijzen dat het wèl kan. Meer nog : dat we er profijt kunnen uit halen.
Aan eenieder een leuke, sportieve en spetterende wedstrijd toegewenst, morgenavond.
Dag trouwe en minder trouwe volgers van deze blog. Misschien hebt u zich de voorbije weken afgevraagd waarom het zo lang heeft geduurd vooraleer ik nog eens een bericht heb geplaatst. Wel, de reden is dat ik in de maand augustus heel veel dienstjes diende te draaien en dat ik bijgevolg in mijn vrije uurtjes te bekaf was om mij achter mijn pc te zetten en te schrijven. Maar, ziehier : Pete is back in town. Klaar om ook dit seizoen op wekelijkse basis zijn licht te laten schijnen over de olijke en vrolijke Jupiler League en onze daaraan gekoppelde, enig in zijn soort zijnde Superklasse "De Zande".
In onze vaderlandse hoogste klasse zijn we ondertussen 6 speeldagen ver. Smaakmakers als Bacca, Mbokani, Biglia en Jovanovic zijn er niet meer bij. Maar : ik vind het nu zo mogelijk nog plezanter. In nagenoeg alle clubs krijgen beloftevolle jonge spelers, vaak van eigen bodem, hun kans en dit maakt me blij.
1. Club Brugge.
Kijk, vooreerst : Blauwzwart heeft geen ploeg om kampioen te spelen. Daarvoor zit er gewoonweg te weinig kwaliteit in de kern. Toch zie ik ze nu veel liever bezig. Waarom? Omdat ze vandaag tenminste voetballen zoals in Jan Breydel hoort gevoetbald te worden : één voor allen, allen voor één. Kop ervoor. Vechten voor elke bal. Lopen en werken voor elkaar. En dit met jongens waar de supporters zich in herkennen : Simons, De Sutter, Ryan, Mechele, Engels, Verstraete, Blondel, Lestienne. De talentrijkste van allemaal is, met afstand, Vadis Odjidja. Toch deed de Gentenaar opnieuw datgene wat hij net niet moet doen. Ik bedoel : gisteren werkten zijn maats zich in Beveren werkelijk het apezuur om de overwinning uit de brand te slepen, dit lukt, maar in plaats van positief en welgezind met hen en de meegereisde supporters mee te vieren, begint hij keet te schoppen en verongelijkt te doen. 't Was precies of hij niet blij was met de zege. Daarom mijn vraag : is Vadis Odjidja een Jood? De Mol? Ik hoop stellig dat hij zijn klasse voluit en onvoorwaardelijk kan en wil ten dienste stellen van het collectief. Zoniet moet het bestuur zijn conclusies trekken en hem te gelde maken. Kan hij in een of andere zandbak of in de taïga dollars gaan scheppen.
2. Anderlecht.
Herman Van Holsbeeck verrichtte goed werk. Anderlecht heeft een jeugdige en opwindende ploeg. Tielemans, Bruno, Acheampong, Praet, Suarez, Mitrovic, het zijn allemaal spelers die bulken van talent. Ze scoren vlot en vaak betreft het mooie goals. Enkel de verdediging baart zorgen, maar eveneens in dat compartiment beschikken ze met Mbemba over een ruwe diamant. 't Komt in orde met paarswit, zij het dat ze in 2013-2014 geen kampioen gaan spelen. Daarvoor zijn er te veel nog wat groen achter hun oren.
3. Standard.
Sterke ploeg. Titelfavoriet. De Rouches zijn opnieuw de ploeg waar de modale Vlaming met een mix van bewondering, angst en misprijzen tegenaan kijkt. Sclessin is weer een kolkende vulkaan waarin een team speelt dat er vol goesting tegenaan kletst en iedere tegenstander vanaf het eerste fluitsignaal naar de keel grijpt. Aangedreven door enkele leidersfiguren wier kop zo op een "Wanted"-affiche uit de Far West kan figureren. Van Damme, Ciman en andere Kanu's, het lijken geen koorknapen of linksige geitewollensokken vredesactivisten met een uilenbrilletje. Guy (of is het "Gay"?) Luzon is een rare kwast, maar hij lijkt wel te kunnen coachen. Ezekiel is een kei van een spits : katterap, altijd in beweging, technisch sterk en vooral met een (ferm ontwikkelde) neus voor goals. Die juni-revolutie van de supporters tegen voorzitter Duchâtelet heeft volgens mij haar vruchten afgeworpen. Zakenman Roland wist direct waar hij aan toe was en heeft, uit schrik en zelfbehoud, alles in het werk gesteld om een sterke kern te formeren. Wel knap van hem dat hij in bijwijlen dreigende situaties het hoofd wist koel te houden en op een gepaste wijze heeft gereageerd en teruggevochten.
4. Zulte-Waregem.
Francky Dury is pure kwaliteit. De beste trainer-coach in België. 'k Dacht even dat hij zijn vingers ging branden aan de zaak-Hazard/Bico/Decuyper, maar hij heeft zijn ploeg alweer helemaal op de rails. Top van hem. Echter : Leye gaan ze nog missen. 'k Heb Habibou wat gadegeslagen in die Europese match in Cyprus en er zat, ofschoon hij scoorde, veel "afval" in zijn spel. Ze hebben nu wel een verse Franse spits aangekocht die iets in zijn mars zou hebben maar het blijft vanzelfsprekend afwachten of het er ook effectief uitkomt. Toch gaan ze aan de Gaverbeek ook deze jaargang weer heel wat mooie momenten beleven.
5. Racing Genk.
Ook kandidaat voor de oppergaai. Propere keeper (Köteles), stevige defensie (Kara, Koulibaly), ervaren middenveld (Gorius, Camus, Hyland), goeie flankspelers (Buffel, Monrose, De Ceulaer, Limbombe, Croux) en twee "gollenmakers" (om het eens op z'n Sollieds te zeggen) van de bovenste plank (Vossen, Mboyo). Bovendien speelt het geraamte van de ploeg reeds een hele periode samen, hetgeen de automatismen ten goede komt. De Limburgers zullen er niet ver van zijn dit jaar.
Samengevat : 't wordt leuk en spannend.
Hetzelfde zal ongetwijfeld ook het geval zijn in de onovertroffen Superklasse "De Zande". Tot nu toe hebben 19 deelnemers zich ingeschreven. Naast een hele rits oudgedienden begroeten wij ook enkele zeer gemotiveerde nieuwkomers. Van één ervan weet ik nu al dat hij zal meedingen naar de overwinning : Florian Van de Sompel. Deze sympathieke, edoch evenzeer competitief ingestelde jonge collega heeft zijn team bedacht met de naam "Lazio Coma", maar dit is - u weze gewaarschuwd- gewoonweg een poging om zijn tegenstrevers op het verkeerde been te zetten. Flors equipe zal messcherp uit de startblokken schieten en de anderen zullen hun tenen mogen uitkuisen om hem de loef te kunnen afsteken.
Tot in den draai,
Peter.
PS. Even voor alle duidelijkheid : als ik hierboven het begrip "Jood" bezig, gelieve dit dan wel in zijn context te zien. 't Is niet racistisch of anti-semitisch bedoeld.
Net als je denkt dat het met het Belgisch voetbal de goeie richting uitgaat, krijg je een staaltje stuitend amateurisme voorgeschoteld. Het nieuwe stadion van AA Gent is een pareltje en het raakte klaar op de datum dat gezegd werd dat het klaar zou zijn. Zonder meer een unieke realisatie in ons door bureaucratie en politiek gekonkelfoes gekenmerkte land. Tegenover dit professionalisme staat de manier waarop Zulte-Waregem de kwestie-Hazard en dat hele gedoe rond de kapiteinsband heeft aangepakt. Was dat nu zo moeilijk om die aangelegenheid in goeie banen te leiden? Lijkt mij van niet. Die manager (Bico) krijgt het gedaan dat Hazard door Chelsea nog voor tenminste een half jaar aan Essevee wordt uitgeleend. In ruil vraagt hij dat zijn speler aanvoerder zou mogen zijn, een verzoek waar ik kan inkomen. Dan is het van de kant van Waregem zaak dat de in deze betrokken partijen (trainer, spelersraad, Decuyper) met mekaar even aan tafel gaan zitten, de zaak open en eerlijk bespreken en een duidelijk gezamenlijk standpunt innemen en formuleren. Ofwel gaan ze akkoord en wordt Thorgan de nieuwe kapitein, ofwel vinden ze dit om wat voor reden dan ook niet opportuun en blijft de driekleur om de arm van De fauw. In plaats van moderne, gestroomlijnde communicatie en besluitvorming, kregen we echter een potsierlijk potje "kotenduik op oer-vlaamsche wijze" met als gevolg verwarring, onbegrip en wrevel. In zoverre ik mij via de pers een beeld kan vormen van deze janboel, lijkt het mij toe dat Dury de grootste fout gemaakt heeft. Trouwe volgers van deze blog weten dat ik hem als trainer behoorlijk hoog heb zitten, maar nu en dan behandelt hij bepaalde affaires op een verkeerde manier. Zo belde de Olsenaar, in de periode dat hij trainer was bij La Gantoise, met de gsm die hij in bruikleen had gekregen van zijn werkgever voortdurend over en weer met Vincent Mannaert, algemeen manager van Club Brugge, totdat Louwagie erop uitkwam en hem geheel terecht hiervoor op het matje riep. Tot op dat moment had Francky bij de Buffalo's een prima parcours afgelegd, maar na deze trammelant stortte alles wat hij had opgebouwd als een kaartenhuisje in elkaar. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde aan zijn geliefde Gaverbeek.
Oef. Die saaie weken zijn voorbij. Er is weer afgetrapt in onze Jupiler League. En hoe. Ik zag drie wedstrijden -op televisie uiteraard- en ze waren alle drie de moeite.
Club-Charleroi.
Redelijke tweede helft. Het rood voor Simons leek mij te zwaar. Hij ging niet vol door, maar was wel te laat. Accident de parcours of toch de jaartjes die zich beginnen te laten gevoelen? Lestienne werkt zich het apezuur en forceert de tweede gele kaart voor die idiote Charleroi-middenvelder. Zeer belangrijk moment. En dan : Wang pang pang! Die zat er lekker in. Ryan? 'k Heb enkele weken geleden met collega Florian wat youtube-filmpjes van deze Australische doelman zitten bekijken en dan viel op dat hij uit zijn goal durft spelen en over een computergestuurde "Zuid-Amerikaanse" uittrap beschikt. 't Beviel mij wel. Maar : afwachten, natuurlijk.
Genk-Oostende.
Oostende zal rap moeten leren een versnellinkje hoger spelen. Alleen maar vechtvoetbal en met tien voor de eigen muit bivakkeren en hopen dat die sterke Depoître iets forceert, da's niet genoeg voor eerste. Prachtig aangesneden corner van Gorius bij die eerste goal van Vossen. 't Is en blijft een wapen wanneer je iemand in de ploeg hebt die bij een dood moment de bal scherp kan voor geven of op doel kan trappen. A la Leko. Hazard potte er zaterdag ook een mooie.
Anderlecht-Lokeren.
Hans Vanaken. Scoorde zeven keer in de voorbereidingswedstrijden. Toch was ik verrast dat Leko op de bank diende plaats te nemen. Maes gaf de voorkeur aan het infiltratievermogen en het tor-instinct van de Lommelse jongeling, boven de traptechniek van de Kroatische routinier. En dit pakte prima uit. Vanaken speelde een dijk van een match. Hij oogt wat traag en slungelig, maar hij heeft een behoorlijke techniek, is balvast en behoudt steeds het overzicht. Anderlecht? Biglia en Mbokani moeten dringend worden vervangen door spelers die er direct staan. Vraag is of die Serviërs daartoe in staat zullen zijn. Positief is wel dat RSCA opnieuw enkele schitterende talenten aan het publiek presenteert : Mbemba en Tielemans. Op dit vlak is en blijft paarswit toonaangevend in ons land en verdienen ze alle lof. Alleen al daarom hoop ik dat voor hen de puzzelstukjes snel in elkaar gaan passen. Ergerlijk blijft wel de indruk dat ze nog altijd dat duwtje in de rug krijgen van de scheids. De Zeeuw geeft Scholz gewoonweg een lap op zijn bakkes en krijgt geeneens een kaart. En die tweede penalty was ook wel licht. Gelukkig is Gillet een rechtschapen man en geeft hij Copa alle kans om de strafschop te keren. Waarvoor dank, Guillaume.
Superklasse "De Zande".
Ook deze jaargang zal in ons geliefd instituut een verbeten maar bovenal amicale en amusante strijd losbarsten binnen het kader van de "Gouden 11". Tijdens de vorige editie diende eindwinnaar Ben Dewyn alles uit de kast te halen om Comeback Kid Pim Houwen finaal van zich af te houden. De spanning was in die periode werkelijk te snijden en we mogen hopen dat dit ook voor 2013-2014 het geval zal zijn. Het is nu reeds mogelijk om een team aan te maken, je gaat dan ook reeds punten krijgen, maar die tellen nog niet echt mee. Op 13/09 worden alle tellers terug op nul gezet en vanaf dan is 't voor echt. Dus : tot die datum mag je zoveel transfereren als je wil.
Er zijn twee belangrijke wijzigingen in het reglement. Ten eerste : assists leveren geen punten meer op. Dit lijkt mij zeker een gegeven waarmee men bij de samenstelling van zijn "Gouden 11" dient rekening te houden. Ten tweede : elk team krijgt zes gratis transfers voor heel het seizoen. 't Is dus gedaan met dat slechte systeem waarmee men onbeperkt transfers kon kopen. Iedereen krijgt er zes en daarmee moet men het stellen.
Hoe ge uw team kunt inschakelen in onze Superklasse, dat laat ik iedereen binnenkort weten.
In 1994 reisde schrijver-voetbalfilosoof Raf Willems naar Londen om er een halve finale in het kader van de FA-Cup bij te wonen, met name Chelsea versus Luton Town. In de metro op weg naar de wedstrijd stond recht tegenover hem een eenzame, wat oudere Luton-supporter met een strooien hoed op het hoofd. De aanhangers van deze kleinere ploeg uit de gelijknamige Zuid-Engelse stad hebben immers als bijnaam "The Hatters" (de hoedenmakers), dit omdat er vroeger aldaar een aanzienlijke industrie was die zich met het vervaardigen ervan bezighield. Enkele haltes verder stapt een groep behoorlijk aangeschoten skinhead-achtige figuren op, Chelsea-fans van de hardere soort. Ze krijgen de Luton-man in de gaten en gaan er rond staan op een manier die behoorlijk dreigend overkomt. Luidkeels brallend zingen ze hem Chelsea-liederen toe. Een dikke kaalkop brult keihard in zijn oor : "I'm gonna fuck you tonight". Een station verder dwarrelt een strooien hoed op de sporen. Gelukkig is het daarbij gebleven en hebben deze mensapen de vijftiger in kwestie geen verder kwaad berokkent. Toch was voor Willems de pret van het uitje er meteen af.
Ik moest denken aan deze wat droeve anekdote toen ik vorige vrijdagavond onze Rode Duivels uit hun dak zag gaan voor het voor de gelegenheid volledig met vrouwen gevulde supportersvak in het Koning Boudewijn-stadion. Mede onder impuls van deze non-stop plezier makende en zingende en dansende dames was de wedstrijd tegen de Serviërs uitgegroeid tot een nationaal feest waar geen enkele militaire parade op 21 juli ook maar in de verste verte kon aan tippen. Ook op diverse marktpleinen en in talrijke cafés, tuinen en woonkamers overal te lande gingen de mensen loos. Na de kleurrijke kindertekeningen van de vorige keer was ook deze Duiveluitdaging een schot in de roos.
Kan voetbal de wereld redden?
De reeds genoemde Raf Willems stelde zichzelf deze ambitieuze vraag in een van zijn vorige boeken. Het antwoord lijkt op het eerste gezicht zeer simpel : natuurlijk kan het voetbal de wereld niet redden. Terecht kan gesteld worden dat het eerst maar eens zichzelf moet zien te bevrijden van stinkende uitwassen als hooliganisme, omkoping, mensenhandel, manifest overbetaalde pseudo-vedetten en anabole steroïden.
Maar verdomme : voetbal is ook een enorme positieve kracht. Het verschaft mensen vreugde en brengt ze dichter bij elkaar. Het sloopt vervelende grenzen en bevordert de eenheid. Het doet verbroederen. De Rode Duivels geven, na jarenlang in het sukkelstraatje te hebben gezeten, opnieuw het goede voorbeeld. Het plezier en de levenslust spatten van het scherm. Een mooiere afsluiter van dit toch al beklijvende seizoen 2012-2013 konden ze ons niet schenken.
Vincent : hopelijk hebt ge niet teveel koppijn en komt uwe neus weer schoon recht te staan.
Voilà, het doek is gevallen over het seizoen 2012-2013. Anderlecht is kampioen maar het kroop door het oog van de naald. Ik hoorde manager Van Holsbeeck op de radio zeggen dat volgens hem en zijn werkgever het systeem van de play-offs dient te worden herbekeken. Met name de halvering van de punten was deze jaargang te veel en te zeer een "pain in the ass" voor de trotse Brusselse club die alzo ei zo na de titel moest laten aan een West-Vlaams boerenploegske. 'k Zou het wel de max vinden, den Essevee in de Champions League. Aan al diegenen die beweren dat Dury en Co daar niets te zoeken hebben kan worden tegengeworpen dat de Gaverbeekjongens ooit het grote AC Milan wisten uit te schakelen. Ok, da's lang geleden, maar voetbal is voetbal en heel af en toe gebeuren er in dat wereldje mirakels. Dus : duimen maar dat Zulte-Waregem via de voorrondes een ticket weet te bemachtigen voor het Europese Kampioenenbal.
Een eindwinnaar is er ook in onze enige echte Superklasse "De Zande". Het is niemand minder dan...Ben Dewyn!!! Bij deze wensen wij onze gewaardeerde collega van harte een dikke proficiat en drukken wij de hoop uit er binnenkort samen met hem eentje te kunnen drinken op zijn hard bevochten overwinning. Mijn gemeende dank en appreciatie gaan ook uit naar alle andere deelnemers. Pim, Benny, Patrick (en neefje), Fred, Kristof T., Jonas, Marieke, Amar, Martin, Kristof D.M., Marlies, Didier, Andy, Brecht, Niek en Lut : goe gedaan!!! Ik kijk er al naar uit om jullie dit najaar opnieuw te mogen verwelkomen in dit prettige voetbalspel.
Zoals reeds vermeld in het vorige bericht is Kristof D.M. van "fc lost" de laureaat van onze eerste P.O.-prono. Hij laat eerste achtervolger Florian uiteindelijk twee punten achter zich. Dus ook voor jou, Kristof, nogmaals mijn oprechte gelukwensen : blijkbaar is het uw glazen bol die het beste werkt. De bak met het niet te versmaden, in het verre Jupille gebrouwen spirituele vocht wordt u eerstdaags overhandigd. Nazdrovje!
Tot slot geef ik nog even aan dat op deze blog minstens één keer per week een berichtje zal worden gepost, dit tot ongeveer 10 juni e.k. Daarna gaat het licht even uit. Bij leven en welzijn knippen we het weer aan bij de start van seizoen 2013-2014, ergens eind juli.
Het voetbal van Zulte-Waregem, da's puur genieten. Die loopacties, dat samenspel. Dury is geheel, maar dan ook geheel terecht Trainer van het Jaar. Zijn team functioneert bijwijlen als een perfect afgesteld Zwitsers uurwerk. Moesten ze het vragen, 'k weet zeker dat Rolex geïnteresseerd zou zijn om shirtsponsor te worden. Neem die fase voorafgaand aan de penalty, gisteravond in de match tegen Club. Leye -wat een keigoeie spits is dat toch- komt uit de dekking, krijgt de bal strak ingespeeld en devieert hem prachtig in één tijd tot bij de op het juiste moment in de diepte snijdende Naessens die het vervolgens leep uitspeelt. Die combinatie was een lust voor het oog. De Senegalees die naar de bal toekomt en Jens die, een fractie nadat zijn ploegmaat die beweging heeft ingezet, in tegenovergestelde richting op doel demarreert, wetende dat die bal juist daar gaat komen, netjes in zijn foulée. Snel, precies, accuraat, efficiënt. Net zoals dat tweede doelpunt : de slim tussen de vijandelijke linies opererende Hazard, het verfijnde passje op de "right on time" aanzettende Leye, de beheerste afwerking.
In een vorig berichtje had ik het over het belang van het collectief, het schone van een ploeg die als één geheel denkt en handelt. Wel, Zulte-Waregem is in deze een schoolvoorbeeld. En coach Francky neemt de beslissingen die nodig zijn. De reeds weken de sfeer verpestende zuurpruim Frank Berrier mocht de bank warm houden en moest gans op het einde invallen voor de jonge, gedisciplineerde, voorbeeldige, getalenteerde, zijn rol als spelverdeler overnemende Thorgan Hazard die vanop alle banken een staande ovatie kreeg.
Voilà, die kon de grillige fransman in zijn zak steken...
Niet alleen Essevee verdient een pluim, ook Club speelde positief voetbal. Het begon zeker niet slecht aan de match, viel dan plots door een jeugdzonde van Duarte met tien, maar bleef toch vrank en vrij zijn kans gaan. Vaak immers verwateren dergelijke wedstrijden tot saaie, enerverende aangelegenheden waarin het team dat met een man minder komt te staan zich ingraaft en loert op die ene counter en het andere team hinkt op twee gedachten : enerzijds voluit op zoek gaan naar de overwinning of anderzijds "op zeker" spelen om toch maar niet in het mes te lopen.
Neen, gisteren bleef het schoon op en neer gaan en was de toeschouwer de winnaar.
Trouwens, we kunnen rustig stellen dat de voorbije weken nergens in Europa de amusementswaarde van het voetbal zo hoog lag als in onze onvolprezen Jupiler League. Bij ons is voetbal echt een feest. And the best is yet to come! Zondag, 14u30 : R.S.C. Anderlecht vs Zulte-Waregem.
Erop of eronder.
En wat dan gezegd van onze Superklasse van deze jaargang. Wat een strijd! Na de vorige speeldag leek het voor Ben Dewyn kat in het bakkie. Onze collega-voetballiefhebber van onthaal telde twintig punten voorsprong met nog slechts twee rondes te gaan. Maar Pim Houwen ontplooit zich tot een Comeback Kid dat zijns gelijke niet kent. Hij knabbelde deze speeldag in één keer dertien eenheden van zijn achterstand af en volgt aldus op zeven luttele stipjes van de leider. Ook Benny van de nacht is nog in beeld en hoopt zich te kunnen opwerpen als de derde hond in het spel die uiteindelijk het been weggrist voor de verbouwereerde neus van de andere twee. Hoe gaat dat allemaal eindigen?
Ondertussen mogen in onze eerste P.O.-prono de zegeklokken reeds worden geluid. Fc lost heeft een beslissende voorsprong genomen en kan door niemand meer worden bijgebeend. Wij wensen Kristof aldus een dikke proficiat en hopen dat deze mooie zege de dreun van gisteren een beetje verzacht. Dat zal ongetwijfeld zo zijn, want bier heeft een verdovende werking.
Luis Suarez speelde van 2007 tot januari 2011 voor Ajax. De Uruguayaan scoorde tijdens die periode 81 doelpunten in 110 officiële wedstrijden. Hij werd door de "vakpers" beschouwd als onmisbaar voor de Amsterdammers. Het hele team draaide rond hem, hij was dè ster. Echter, met Suarez in de rangen werd Ajax welgeteld...nul keer kampioen. Suarez werd verkocht aan Liverpool en in de jaren daarna kroonden de roodwitten zich drie keer op rij (2011, 2012 en 2013) tot Kampioen van Nederland. Ik geef hierbij een cijfertje ter illustratie : topscorer van de club voor dit seizoen is Siem De Jong, dit met in totaal...12 doelpunten, hetgeen een elfde plaats oplevert in de topschutterslijst van de eredivisie. Maar, wie wint er de titel? Juist. Voor Ajax staat op vandaag het collectief centraal. Coach Frank De Boer heeft deze gedachte er even kordaat als minutieus ingeslepen.
Ik trek even een parallel met de Club. 12 op 12 de voorbije vier wedstrijden, overwinningen die geheel of gedeeltelijk werden behaald zonder hun zogezegde topspelers Vadis en Donk. Ondanks (of is het net "dankzij"?) de afwezigheid van dit duo spelen de Bruggelingen weer op een hartverwarmende manier, conform hun vaak geciteerde logo "No Sweat, No Glory". 't Voetbal is niet altijd even mooi en gestroomlijnd, maar ze leggen er hun kop voor, ze lijken opnieuw bereid om voor mekaar door het vuur te gaan. Ze maken hun supporters weer trots en blij.
Zulte-Waregem staat aan de rust met 0-2 in het krijt op Daknam. Dury houdt de reeds weken met een azijnpissersgezicht rondlopende Berrier in de kleedkamer en zijn jongens zetten de scheve situatie recht in een tweede helft waarin ze gedisciplineerd, met volle overgave en als één blok de Lokeraars alsnog op de knieën krijgen.
Let wel : dit is geen pleidooi tegen de zogenaamde "vedettes". Ik ben een liefhebber. Natuurlijk hou ik van technisch vaardige spelers met een actie in de benen. Natuurlijk hou ik van het geniale en het eigenzinnige van een Zlatan Ibrahimovic. Maar : voetbal is een ploegsport. Ik hou toch in de eerste plaats vooral van teams waarin iedereen, ook de eventuele "stars", voluit en onvoorwaardelijk aan hetzelfde zeel trekt, waarin iedereen bereid is om harde arbeid te leveren en om zich weg te cijferen voor de ploeg. Zoals Borussia Dortmund. Of Bayern. Zo'n Ribéry die zich een slag in de rondte werkt totdat het zweet bij bakken van zijn getekende gelaat druppelt, zo hoort het te zijn.
Goed, dit gezegd zijnde brengen we nog even een bezoekje aan onze geanimeerde Superklasse "De Zande", een forum waar, net als in onze vaderlandse play-off I, een strijd op het scherp van de snee wordt uitgevochten. Ook deze speeldag (nr. 37) lag het weer allemaal heel dicht bij elkaar : Benny behaalde 35 punten, Jonas en Ben 34, Kristof Tyvaert 33,enz... Ben Dewyn vergroot zijn voorsprong met drie eenheden en telt nu 20 punten meer dan eerste achtervolger Pim Houwen.
Zondagnamiddag weten we eindelijk wie de laureaat zal zijn van deze memorabele editie.
Vorig weekend wonnen in PO I de drie uitploegen, hetgeen behoorlijk uitzonderlijk is. Toch was er één persoon die een 3 op 3 wist te behalen, met name niemand minder dan...Joost Vangheluwe! Goe gedaan, Joost. Keep up the good work.
Eindelijk. De lente is in 't land. Nog niet voluit, maar toch...
Hoewel er dit jaar geen WK of EK op het programma staat, kondigt mei zich voor de voetballiefhebber aan als een maand vol met lekkers. Morgen is er de bekerfinale op de Heizel, er liggen nog drie ongetwijfeld schitterende afleveringen in het verschiet in de PO I-saga, op 15/05 wacht ons een aantrekkelijke Europa League-finale (Benfica-Chelsea, starring Eden Hazard), op 25/05 de ultieme Champions-League-clash tussen twee bloedmooie Duitse "FuBballvereins", dit in het stadion der stadions (Bayern-Borussia Dortmund op Wembley) en als afsluiter ontvangen onze Rode Duivels op 6 juni het flamboyante Servië.
Of voetbal een feest wordt, wordt in belangrijke mate bepaald door de supporters. Een mooie affiche wordt pas helemaal top wanneer ze haar verwezenlijking krijgt in een stadion gevuld met supporters die vol vuur en passie en op een positieve manier hun team vooruit stuwen. Zij maken of kraken de sfeer. Nog steeds krijg ik kippenvel wanneer ik denk aan de Ierse fans die op het EK van vorig jaar, toen "The Boys in Green" met 4-0 door Spanje werden ingeblikt, minutenlang massaal het ontroerende "The Fields of Athenry" zongen en een hele wedstrijd lang als één man achter hun ploeg bleven staan ondanks de stevige pandoering. In ons Belgenlandje, het moet gezegd, geven de supporters van Club Brugge het goede voorbeeld. Reeds jaren lang wachten ze vol verwachting op een prijs, maar toch blijven ze hun team steunen door dik en dun, dit op een opbouwende en voorbeeldige wijze. Jan Breydel is steeds goedgevuld en profileert zich als een gezellig en familievriendelijk oord. Er worden op parkings langs de autostrade geen bussen van de tegenpartij opgewacht en bekogeld, de spelers worden op het trainingsveld niet plots belaagd door er dreigend uitziende mensapen die op intimiderende wijze op hen toestappen en er worden geen gevaarlijke vuurpijlen of bommetjes het veld opgekeild wanneer het even niet loopt zoals verhoopt. Neen, de blauwzwarte fans houden op een stijlvolle manier de herinnering aan François Sterchele in ere, applaudiseren met z'n allen om de ongelukkig met de doelpaal in aanraking gekomen zijnde doelman Copa een hart onder de riem te steken en zorgen voor een hartstochtelijke maar evenzeer prettige sfeer wanneer aartsrivaal Anderlecht in het kader van PO I op bezoek komt.
Voilà, tot zover mijn wekelijks "betoog van op 't verhoog".
Ik neem nog even onze vermakelijke Superklasse "De Zande" onder de loupe. Daarin handhaaft Ben Dewyn zich als leider en bouwt hij zijn voorsprong uit tot een mijns inziens beslissende 16 punten. Ook Pim Houwen bewijst nogmaals wat voor een taaie, nooit aflatende Gouden 11-er hij wel is door van de vierde naar de tweede plaats te wippen. Ik herinner er iedereen nog even aan dat Pim pas later in onze SK is ingestapt en dus ten opzichte van de overige deelnemers met een behoorlijke achterstand van start ging. Een ander iemand op wie ik vandaag een keer de spots wil richten is Didier Van Kerrebroeck, "menner" van het lichtelijk criminele "El Capone". Didier is gewoonweg een zeer fijne collega-opvoeder, altijd goedgemutst als hij is en altijd bereid om "eentje te sjotten". Dankzij hem en, in alle bescheidenheid, ook een beetje dankzij mij is leefgroep 3 versus leefgroep 6 door de jaren heen uitgegroeid tot dè derby van De Zande. Deze matchkes verlopen nagenoeg altijd op het scherp van de snee, maar evenzeer in een sfeer van leute en vriendschap. Bij deze, Didier, druk ik de hoop uit dat we in de toekomst nog menig pittig potje zouden mogen uitvechten, dit Tot Heil Onzer Ribbenkast en à la bonne santé.
Tot slot : de P.O.-prono. Na een weifelende start begint het prono-niveau te stijgen. Drie deelnemers scoorden dit weekend drie op drie, met name Kristof van Fc Lost, de reeds vermelde Pim Houwen en de onvermijdelijke Ben Dewyn. Dit geeft volgende tussenstand :
1. Fc Lost 12 op 19
2. Ben en Florian 11 op 19
4. Brecht 9 op 19
5. Fred 8 op 19
6. Dieter, Andy, Joost, Patrick, Pim en Ik 7 op 19
Lang geleden doceerde een professor van wie ik de naam ben vergeten ons de grondbeginselen van Het Recht. Eén daarvan luidde : Recht is niet altijd rechtvaardig. Dura lex sed lex. Ik begrijp best dat De Wet inderdaad geen vodje papier is dat je nu eens zus interpreteert en dan weer zo. Rechtszekerheid is zeer belangrijk in een geciviliseerde samenleving, rechtspraak "à la carte" een te mijden en verfoeilijk iets. Echter, wanneer de letterlijke toepassing van een bepaalde regel leidt tot een fundamenteel oneerlijke situatie, dan dient daar een mouw aan gepast te worden. In die zin vind ik de uitspraak van de Geschillencommissie van de KBVB in het beroep dat RAEC Bergen aantekende een geniaal arrangement op z'n Belgisch. Even recapituleren. Op 13 april verloren de Henegouwers kansloos met 3-0 in en tegen Kortrijk. Achteraf bleek dat bij Guldensporenjongens een speler, met name Brecht Dejaeghere, was ingevallen die niet op het scheidsrechtersblad stond. Een of ander westvlaams warhoofd had per ongeluk de naam van Mulemo opgeschreven in plaats van die van Dejaeghere. De stricte toepassing van het in deze kwestie van toepassing zijnde artikel 1026.212 van het Bondsreglement zou tot gevolg hebben gehad dat Bergen de betreffende wedstrijd met een 0-5 forfaitscore zou hebben gewonnen en alzo, door die 3 totaal ten onrechte in de schoot geworpen gekregen punten, een goeie kans zou hebben behouden om toch nog de finale van PO II te mogen spelen. Kop van Jut in deze zou AA Gent zijn geweest. Dus : een idiote amateuristische fout van een Kortrijkse bobo zou zomaar tot gevolg kunnen hebben gehad dat de Buffalo's Europees voetbal zouden mislopen. Zulks zou er helemaal over zijn geweest. Gelukkig hield naar verluidt een jonge, scherp van geest zijnde jurist het hoofd koel en kwam deze wiseguy met artikel 1917 op de proppen als billijke uitweg uit deze impasse. Deze regel zegt dat in een geval zoals hierboven beschreven de bevoegde bondsinstantie kan beslissen om geen wedstrijdpunten toe te kennen. Aldus werd uitgesproken dat Kortrijk, ondanks zijn overwinning, geen drie punten kreeg, maar Bergen kreeg er ook geen. Immers : Dejaeghere was pas in minuut 88 ingevallen en toen stond het al 3-0. François Colin, de éminence grise van de Vlaamse voetbaljournalistiek, wierp dit weekend in zijn column in Het Nieuwsblad op dat dit artikel 1917 in feite een kunstgreep is die de rest van het reglement overbodig maakt en die alles mogelijk maakt. Dus : in zijn visie zet deze bepaling de deur open voor willekeur en creëert ze rechtsonzekerheid. In alle bescheidenheid stel ik daar tegenover dat ik blij ben dat dit artikel 1917 in het bondsreglement vermeld staat want het vormt een prima middel om gebeurlijke manifeste mistoestanden te neutraliseren.
Conclusie : Het Recht kan inderdaad niet altijd rechtvaardig zijn, maar soms moeten we de ballen hebben om er een draai aan te geven.
Nog niet zo lang geleden heb ik op deze blog de lof gezongen van Francky Dury. Gisteren kon ik hem echter niet goed volgen in zijn tactische keuzes. Ze pakten stuk voor stuk verkeerd uit.
1. Verboom die op de linksback de voorkeur kreeg op Godeau.
Verboom is een jonge, beloftevolle speler maar is enige tijd out geweest en heeft in zijn manier van spelen een sterke drang naar voren. Godeau heeft bijlange niet de offensieve kwaliteiten van zijn donkere ploegmakker, maar is defensief sterker en tactisch gedisciplineerder. Lepe vos Thomas Buffel wist de situatie helemaal uit te buiten. Bij de eerste goal benut hij optimaal de ruimte die Verboom in zijn rug laat : versnellinkje, voorzetje, wat amusante slapstick en bal in het mandje.
2. Godeau die centraal in de defensie werd geposteerd ten nadele van Colpaert die daar normaal gezien speelt.
Bij het eerste doelpunt van Genk krijgt Godeau de bal ongelukkig tegen zijn scheenbeen waardoor deze in eigen doel hobbelt. Ge kunt zeggen : malchance. Ik denk echter dat het ook te maken had met de ongewone positie waarin hij diende te spelen. Colpaert zou dat niet tegengekomen zijn.
3. Hinostroza die de voorkeur kreeg op Skulason om de geelgeschorste Delaplace te vervangen op het middenveld.
De jonge Peruviaan deed zijn best, maar in zijn algemeenheid werd het Waregemse middenveld over-powered door Hyland en Kumordzi. Skulason zou meer gewicht in de schaal hebben kunnen werpen.
4. Bossut opnieuw onder de lat ten nadele van Bruzzese.
Bruzzese was als vervanger van de geblesseerde Bossut de laatste weken behoorlijk op dreef. Toch zette Dury tegen Genk Sammy opnieuw onder de lat. Bij die derde goal van Genk maakt hij een fout. Waarschijnlijk was dit te wijten aan een gebrek aan wedstrijdritme.
Een en ander heeft waarschijnlijk te maken met druk. Tot nu toe bekeek men Essevee vooral als een leuke outsider die buiten verwachting presteert, maar de laatste tijd worden ze, zeker na hun zege tegen Anderlecht, geleidelijk aan meer en meer beschouwd als een heuse kandidaat voor de titel. Dit heeft voor gevolg dat ploegen hen anders gaan benaderen en dat ze meer de spanning gaan voelen die gepaard gaat met "hier en nu moèten presteren". Blijkbaar is dergelijke stress niet van de poes want zelfs zogezegde ervaren krachten als Leye en Berrier gingen er rare dingen door doen. Wat ze daar na die gemiste penalty opvoerden was ronduit genant en een slecht voorbeeld voor de jeugd.
Wie trekt er uiteindelijk aan het langste eind? Hopelijk moeten we wachten tot de laatste speeldag om het antwoord op die vraag te kennen.
