Het loopverhaal van Danny

De laatste weken stonden bij enkele van onze lopers in het teken van de 'marathon'. En daarin staat centraal dat niet enkel de marathondag belangrijk is maar gans de periode ervoor. In die marathonbeleving zit 'It's the yourney that counts'. De laatste maanden werd dan ook getraind (de loopavonden op Veldmeers, extra trainingen op woensdag avond (met de winterse gezelligheid in de 'kleine keuken'). Maar ook aan teambuilding werd gedaan (dagje training in Oostende, 'Het Laatste Avondmaal' in Casa De Loco' en de vlaaienavond. Dit zat allemaal in het totale pakket. Dit jaar werden we wel vergezeld door 'donkere wolken' want ook de strijd die Chris leverde en haar overlijden van een tweetal weken lieten een diepe indruk op ons na. Zij was iemand die altijd aanwezig was de vorige 9 jaar op al de voorbereidende events (en marathons zelf). Ook in Rotterdam was ze nadrukkelijk aanwezig in onze gedachten en regelmatig kwam er iemand in mijn oor fluisteren 'Heb al dikwijls aan Chris gedacht'.

Voor het verblijf in Rotterdam zelf hadden sommigen geopteerd voor een dag vroeger te vertrekken anderen arriveerden de dag zelf. Ronny had al parking, hotel en douchemogelijkheden voorzien onder het motto 'wat op voorhand geregeld is moet je je ter plaatse niks meer van aantrekken'. Het hotel (wat tien jaar geleden nochtans een zeer mooi en verzorgd hotel was') - Eurohotel- zou ik nu aan niemand meer aanraden (ik denk dat men er op tien jaar genen klop in gedaan heeft) en de verhalen hierover zullen jullie wel te horen krijgen.

Voor de start had iedereen wel wat zenuwen. De bevoorrading werd meegegeven en éénieder trok naar zijn startvak. Waar de eerste wave om 10:00 vertrok.

Wij hadden op km 2 plaatgenomen waar Ronny enkele actiefoto's genomen heeft.

Hier zien we een viertal lopers. Heike zou iets boven de vier uren eindigen. Carlo liep uit in 4u40 en sprak na de aankomst de woorden die ik al zo dikwijls gehoord heb 'Ben content dat ik het gedaan heb maar ...nooit meer'. Thomas kreeg rond km 35 last in de heup en liep niet meer verder (wat verstandig is bij opkomende blessures). Melissa werd overmand door de zenuwen en dat was ook voor de start zichtbaar en voelde zich onwel tijdens het lopen. Geen nood Melissa er komen nog kansen genoeg en in de voorbereiding heb je genoeg laten zien dat je het kan!!!

Brigitte liep uit in 4u01' maar gaf toch ook aan dat het een vrij lastige editie was. Gregory, waarvan je hier nog net de arm ziet, eindigde in 3u54 maar had ook 'sterretjes' gezien onderweg.

Niels was vlot vertrokken maar kreeg net voorbij half weg opnieuw last in de knie. Hij wilde niet het risico lopen om wekenlang in de 'lappenmand' te zitten en besliste dan ook wijselijk om te stoppen.

Els had in al de drukte een stamp op de voet gekregen en voor haar was het ook onmogelijk om verder te lopen. Patrick liep de 10 km.

Zondagsloopje

Terwijl het in Rotterdam mooi lenteweertje was - was het in Laarne pijpenstelen aan het regenen. ¨Patsy verzamelde met een achttal Veldmeersrunners aan het Hinkelend meisje vanwaar het zondagsloopje vertok.

Ook zaterdag waren er nog enkele lopers (Hilde en Nic) in de Blue Run4autisme in Gent.