|
Na 2 dagen volledige rust trok ik naar Antwerpen om een rustige 10 miles te lopen.
Eens in antwerpen aangekomen botste ik op een groepje wastvlaamse vrouwen die ik ook al op verschillende vorige wedstrijden tegen gekomen; Dus ik groep waren we slimmer om de juiste metro te nemen, de inschrijvingen en de kleedkamers te vinden.
Ik liet de dames dan hun weg gaan en ging op zoek naar de mensen van VDAB om mijn nummer op te halen en daarna op zoek naar Anne. Die was in eerste instantie niet te vinden en dus terug naar de kleedtenten om aldaar mijn tas achter te laten.
Bij de start dat Anne toch gevonden en staan wachten op het startschot. Maar eens dat startschot gevallen bleef het wachten. PAs na 10 minuten konden we ons in beweging zetten, maar het moet gezegd eens de startlijn gepasseerd kon er vlot gelopen worden. Reeds van in de eerste meters was ik Anne kwijt geraakt maar ik wist dat ze in goed gezelschap was dus heb ik mijn weg voortgezet. Eerst naar de Kennedytunnel waar heel wat mensen verzameld waren, maar eens de Kennedytunnel door kwam er nog een vennijnige uitloper. Eens dat gepaseerd kwamen via een lus in de stad waar veel volk was samengekomen. Ik kwam op km 8 door in 50'. Doordat ik echter vrij achteraan gestart was, was het eigenlijk één inhaalrace en dat gaf mij veel courage en mijn kilometertijden zakten naar 5'50" (ook al moest er op kasseikes gelopen worden). Dan in de waaslandtunnel toegekomen ging het nog vrij vlot. Op een bepaald moment werden we dan echter weer geconfronteerd met de gevaren die zo een run voor niet getrainden kan met zich meebrengen. We moesten een drietal keer opzij voor ambulances en begeleidende motards die mensen die strike op het asfalt lagen medische assistentie moesten verlenen (die beelden blijven wel nog efkes nazinderen). Ook na de aankomst was het een heen en weer gerij van ambulances. Mijn ritme bleef ook op de oneindig lijkende klim van de waaslandtunnel vrij goed. Ik eindigde in een zeker niet verwachtte 1u37' dus de marathon is zeer goed verteerd. Moet ook zeggen dat ik mij enorm goed in mijn vel voel de latste tijd al sik mijn loopschoenen aantrek.
Ook van overmere waren er verschillende joggers aan de start (Kurt,Johan, Stefaan, Patrick) en van zodra ik de tijden heb zal ik ze hier doorgeven. Ik denk Kurt 1u16' en Johan 1u31'. De prestatie van de dag kwam echter van Patrick Michiels (beter gekend als Patrick van den Ami) die er zonder veel poespas over te maken nog een marathon gelopen heeft en hij haalde de eindmeet in een mooie 4u05'
foto 1: de dames uit de westvlaanderen
foto 2: enkele VDAB collega's die ook in Antwerpen gelopen hebben
foto3: de joggers van overmere (ik ben echter niet verantwoordelijk voor de spreuk op de achtergrond :-P)
|
Mijn eerste keer dat ik de ten miles van A'pen gelopen had was 1u51 en de tweede keer was het al 1u39. Dus volgend jaar loop je zeker enkele minuten sneller!
En voor een slak als ik die haar motteurke niet wilde opblazen, was het verstandiger om hem niet te volgen. 
