Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
06-04-2009
Volledig verslag Rotterdam
Op zaterdag vrij vroeg uit de veren om af te reizen naar Rotterdam. De dag begon met een paniek sms van Valerie. Wat was er gebeurd? Onze Westvlaamse wereldreiziger zat wel op de goede verbinding Lille-Flandres/ Antwerpen maar ... in de verkeerde richting :oops: We spraken dan af in Rotterdam aan de inschrijvingen.
Toen ik en mijn vrouw rond 10 uur in Rotterdam toe kwamen was het er bewolkt, winderig en koud dus dat beloofde weinig voor de marathon. Eerst had je niet zo de indruk dat er daar de volgende dag een marathon werd gelopen, maar kort na de middag veranderde dat (de straten werden al afgesloten, slogans in het straatbeeld, reclame op tv...) Rotterdam adememde 'marathon'. Ondertussen was Valerie ook 'geland' en konden we de administratieve zaken in orde brengen. Vlug nog ergens een spaghetti gaan eten en terwijl Valerie en Lut door Rotterdam wandelde ben ik richting hotel getrokken om gewoon op het bed te gaan liggen en tv te kijken. Dus rusten en ... de zenuwen onder kontrole houden.
De volgende morgen bleek het windstil te zijn en ook de temperatuur was heel aangenaam. Idealer kon het niet. Na een stevig ontbijt (er was werkelijk aan alles gedacht in het hotel), richting start. Ik had mij opnieuw bij de pacers van runnersworld laten inschrijven dus die mensen begeleiden je perfekt naar de startplaats. Ik was gestart met de groep van 4:15 om alzo goed weg te komen bij de start en zo geschiedde ook. De eerste maal de brug over was werkelijk hallicunant mat langs beide zijden boten die als een fontein water naar boven spoten. De eerste tien kilometer ongeveer 10/uur aangehouden, maar wist ook dat ik dit niet kon aanhouden. Wel spectaculair was mijn hartslag die bedroeg toen 116 en is gedurende gans de marathon niet boven de 119 geweest (dus vere van de paniekgrens). Tussen kilometer 10 en 20 eigenlijk wat gewacht naar de groep 4:30 maar toen die aankwamen was het overschakelen naar een iets hoger tempo er niet meer bij en moest ik die meterken per metereken laten weglopen. Geen probleem, maar het begon er wel op te duiden dat het zwaar ging worden.
Opdat moment begon de zon echter goed te schijnen en ws het eigenlijk wat te wrm aan het worden, de drinkposten die om de vijf kilometer stonden benutte ik dan ook zeer goed, maar had rond km 18 alweer het gevoel van erge dorst. Mijn suikers binnenpakken deed ik volgens mij wel zeer goed (gel, druivensuiker, vloeibare suikers), om de 5 km nam ik wel iets binnen en dit tot km 27 want daarna verteerde mijn maag die spullen niet meer zo goed (zelfs nu 24 uur later valt het eten mij nog steeds zwaar). Op km 27 waar me opnieuw de brug gepasseerd en kwam ik op hte punt waar mijn vraouw en de ouders van Valerie had postgevat; Ik kreeg toen ook het slechte bericht dat het niet zo goed ging met Valerie (achillespees en milt) en zou even later ook uit de wedstrijd stappen.
Het tweede gedeelte werd een lijdensweg en een ongeloofelijke ervaring tergelijkertijd. De lijdensweg omdat het afzien was en elke kilometer werd afgeteld, om de 100 m op de garmin kijken en jezelf afvragen wat je daar godverdomme op nen zondagmiddag loopt te doen en of je op je 47 ste niet meer verstand heb dan zulke toeren uit te halen. Een triomtocht omdat je zag dat er nog anderen veel meer aan het afzien waren en er velen de strijd opgaven (slecht 6500 atleten toegekomen van de 20.000 starters (kan dit laaste cijfer moeilijk geloven). en ook de schitterende ambiance; De laatste 10 kilometers moest je langs vele, vele mensen met als apotheose de coolsingel; Onbeschrijfelijk die mensenmassa die voor iedereen de handen op elkaar doen.
Ja en dan ben je aan de aankomst totaal leeg, emotioneel naar de klok kijken en beseffen ik heb het gehaald ... 5u11 - zeker geen wereldtijd maar een enorme voldoening datik ervoor de derde keer in slaag om een marathon tot een goed einde te brengen en dit niettegenstaande dat het er medio 2005 niet zo goed uitzag voor mij. Van een 'come back' gesproken.
Zie hierbij ingesloten ook enkele foto's:
1. Foto van de spanning voor de start 2. Op enkele meters verwijderd van de aankomst 3. Moe maar voldaan na de aankomst
Reacties op bericht (2)
07-04-2009
;-)
mooi verslag én foto's
07-04-2009 om 08:43
geschreven door Valerie
06-04-2009
proficiat
van harte proficiat danny;een prachtige prestatie;dat geeft zeker voldoening spytig dat valerie het niet heeft gehaald ;fyne groetjes julien
06-04-2009 om 17:32
geschreven door julien
Aantal leden Veldmeers: 141
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
van harte proficiat danny;een prachtige prestatie;dat geeft zeker voldoening spytig dat valerie het niet heeft gehaald ;fyne groetjes julien
