Een chronologisch overzicht van dit onvergetelijke weekend volgt hieronder.

Op vrijdagavond was het pannenkoeken bakken zodat de lopers en supporters reeds op de trein de nodige caloriën zouden binnen hebben. Er was zelfs keuze 'met of zonder' rozijnen.

Op zaterdag werd dan om half acht afgesproken aan Lokeren station en iedereen stond dan ook paraat - de ene al wat meer zelfzekerder dan de andere. De vragen, de twijfels: was de voorbereiding voldoende? Wat staat mij te wachten? Op de trein werd het een gezellige bedoening - de meegenomen pannenkoeken verdwenen vlug in de hongerige buiken. En op geen tijd stonden we in Rotterdam. We gingen er eerst een koffietje drinken in een 'bruin café'. Nadien richting hotel (waar we enkel werden opgehouden door een bepaald type winkel... en die dan eigenlijk nog weinig 'om het lijf' had). Het inchecken gebeurde vlot. Met zijn allen naar de beurs om nummers op te halen en Sonia had daar het geluk om ook nog een startbewijs voor de 10 km te kunnen bemachtigen.

In de namiddag werd er gerust of parcoursverkenning gedaan, anderen gingen op de 'shopping'-tour. Om acht uur werd er gegeten (blijkbaar is het een gewoonte dat men de pasta's in Nederland niet al te warm serveert). En iedereen vroeg onder de dekens. Enkel een luidde knal midden in de nacht verstoorde nog de rust.

Zondag was het wedstrijddag. Een stevig ontbijt om zeven uur... zenuwen die hoog gespannen waren. Het besef 'nu is er geen weg terug' was wel nadrukkelijk aanwezig. Een mooi teamfoto werd nog genomen aan het hotel en iedereen naar de start. Anja, Patrick, Peter; Eline en Sonia liepen de 10,4 km. Exacte tijden heb ik hier niet maar het bleek lastig te zijn: de snelheid bij de start en de bij sommige momenten hevige wind waren de boosdoeners.

Ook de marathonlopers waren ondertussen de weg op. Ikzelf zocht ergens een koffiebar op waar ik via 'blog' alle tijden kon volgen. Die werden door Wongsken verzameld en op blog gezet.Ook bleek op het thuisfront een enorme intresse voor de tussentijden want de blog kende met 973 hits gisteren een recorddag. Dan werd het tijd om naar km 28 te gaan om iedereen te zien doorkomen. Eerst Bart  gevolgd door Chris. Supertijden bleken in de maak. Brigitter al fluitend door Rotterdam met Freddy kortbij. En toen kwam er een triootje:Saskia, Ruth en Lynsey (voor de gelegenheid getransformeerd naar 'Danny'). Toen was ik al zeker dat iedereen vlot het einde zou halen maar wat in het tweede wedstrijdgedeelte gebeurde had ik zeker niet verwacht. De turbo sloeg aan en zelfs in de stukken tegen de wind werd er versneld. Ongeloofelijke tijden kwamen uit de bus. Zes van de zeven liepen een negatieve split (snellere tweede halve marathon dan de eerste). Daar kunnen zelfs toppers maar van dromen. De 'duiven' kwamen dan ook veel vroeger binnen dan verwacht. Niet enkel de marathnlopers met ervaring deden het goed maar ook de debutanten legden een schitterend parcours af. Van één ding mogen we zeker zijn en dat is dat de basisconditie van onze lopers  geweldig is (en dat zal niet enkel voor de marathonlopers gelden). Mijn doel bij zo een onderneming is dat iedereen telkens 'uitloopt'en dat op een gezonde manier. Maar dit had ik zeker niet durven dromen. Vele emoties kwamen naar boven maar het besef dat ik op 'mijn manier' deel uitmaakte van de groep deed me deugd. De tijden van de marathonlopers kan je vinden op het artikel hier onder.

De ene al wat meer wakker dan de andere bij het vertrek in Lokeren

Op de beurs in Rotterdam werd fier geposseerd met onze vlag...

Op de Europabrug moest het zondag gebeuren...

De stress is zichtbaar op zondagmorgen.