|
Bijna drie weken geleden vertrok ik voor een weekendje naar zee... het wordt dus hoogtijd dat ik naar huis ga. Helaas is het geen verblijf van drie weken aan het 'zeetje' geweest maar was het revalideren na een hersentrombose (voor alle duidelijkheid dit is een klonter en geen bloeding). Daarnet is het licht op groen gezet dat ik vrijdag naar huis mag (na 20 dagen ziekenhuis).
Dat wil echter niet zeggen dat ik volledig de 'oude ben' - verre van zelfs. Tijdens de revalidatie oefeningen gaat het fietsen op 'home trainer' zeer vlot (er zijn dan ook naar spieren of cardiale geen enkele uitval/problemen). Wel zijn er dan inspanningsverschijnselen die zich uiten in een slecht en wazig zicht. Het stappen op de gang gaat al met iets meer vastberadenheid maar het is wel enorm concentreren en 'staren' naar de grond. Als ik echter opdat moment eens zijwaarts kijk is het 'om zeep' en is de coördinatie bijna volledig zoek. Ook naar medicatie toe is men de gepaste 'dosissen' aan het mengelen . Er moet een evenwicht gezocht worden tussen de medicatie naar de hartproblematiek doe en de gevolgen/oorzaken van het herseninfarct. Het ontstaan van de 'bloedklonters' kunnen ze blijkbaar moeilijk voorkomen daarom concentreert men zich vooral op 'zware' bloedverdunners. Als er dan toch nog een klonter zou ontstaan kan die direct worden 'opgelost'.
Ik heb ook het gevoel dat hetgeen nu gebeurd is veel ernstiger is dan een hartinfarct. Tien jaar geleden mocht ik na een week naar huis met de boodschap 'Je hebt nog 35 procent hartpompfunktie over,probeer dit te optimaliseren en pas je levensstijl aan). Dat heb ik toen vrij goed opgevolgd. Nu ga ik echter huiswaarts met een pak vragen: Komt het nog volledig in orde, hoe lang gaat dat duren,...
Her voornaamste in een herstelproces is echter er zelf in geloven. Dus ga ik er vanaf vrijdag opnieuw tegen aan om stapje per stapje beter te worden (ook al besef ik dat het met vallen en opstaan zal zijn (letterlijk en figuurlijk). Voor mezelf heb ik enkele doelen gesteld waar ik kan naartoe werken. Het is mij één keer gelukt om relatief goed te herstellen, het zal mij dus wel een tweede keer lukken ook!!!
|
