Chris en Bart zouden de 25 km lopen. Saskia en ikzelf 7 km lopen e 18 km Bike and Run. Terwijl Lut, Carla en Wongsken tot in Oostende zouden lopen. Alles ging zoals gepland en het 'liep' zelfs vrij vlot..Middelkerke voorbij - ook Ravelingen gepasseerd. Toen het plotsklaps (zonder ook maar één voorafgaande gewaarwording) het zwart voor mijn ogen werd. Ik had zelfs niet de tijd om de andere lopers te alarmeren. Echt van de ene meter op de andere. Ik had wel nog de reflex van mij midden van het wandel/fiets-pad neer te zetten zodat ik niet viel. Ik zag niks meer. Dit duurde ongeveer een halve minuut en voelde me blijkbaar weer goed.Nog geen honderd meter verder identiek hetzelfde (minder intens qua draaierigheid) - nu bleef her zicht lange tijd wazig en pijn in de arm. Nochtans gene pijn op borst of qua ademhaling. Even getwijfeld om de hulpdiensten te verwittigen maar toch afgewacht. Ondertussen was wongsken auto gaan halen (tegen de wind in met de fiets) en waren we ergens binnen gegaan. Eens terug op appartement dokter van wacht gebeld die vrij vlug af kwam. Cardiaal kon er niets worden vastgesteld (wat ik ook verwachtte daar ik niet die signalen gevoeld had). Er zou eerder sprake geweest zijn van een 'tia' of celebraal spasme zonder gevolgen. Nu rest enkel nog wat lichte hoofdpijn en pijn in de arm. Maandag verder laten onderzoeken. Voor het lopen zal er de schrik wel wat in zitten en zal ik nooit alleen op pad gaan (wat ik nu ook al bijna niet deed). Het was op zijn zachtst uitgedrukt een heel nare ervaring.

Bedankt aan de medelopers voor de geboden hulp en in de namiddag konden we toch nog een spaghetti verorberen. Jammer dat onze dag zo verstoord werd maar er komen nog gelegenheden.