|
Vrijdagavond waren we al afgezakt naar Oostende. Toen 's avonds met Lut nog een tochtje langs de zee gedaan , maar ik geef blijkbaar te veel tips want kon haar niet volgen. Op zaterdag was ook Els en Ivan aanwezig.En ja Els haar woordenschat is beperkt tot 3 woorden nml. 'Ik hen honger...' Nadat een kilometer of zes werd losgelopen werd een verkenning van het parcours gedaan. Er werd een punt gezocht waar de bevoorrading zou gebeuren. Toen al was duidelijk dat het een parcours met lange (wind-) stukken zou worden.
Op zondagochtend stond de wind nog iets strakker. En dat hebben we de eerste kilometers geweten. Het was tegen de wind op boksen. En dat ligt mij in de verste verte niet. Ik had toch een 'slachtoffer' gevonden waar ik mij kon 'achter wegsteken'. En de uitdrukking 'eerst een ander zijn bord leeg eten' werd hier goed geïllustreerd. Want de brave ziel die mij uit de wind gezet had kreeg nadien nog vijf minuten 'aangesmeerd'. Nochtans had ik de indruk dat we de tweed wedstijdhelft niet volledig de wind 'in de rug' hadden en de laatste twee kilometer had ik het zelfs zeer moeilijk. Ik eindigde tenslotte in 2u05'45" (toch nog 15" sneller dan ik mij had voorgenomen). De andere Veldmeersrunners hadden minder last van de wind. Maurits had zich een 'marstabel' opgemaakt en volgde die perfect en eindigde in 1u37'. Chris liep 1 minuut sneller dan vorig jaar en behaalde 1u46. Els haar form is in stijgende lijn (wat een beetje honger lijden toch kan doen) eindigde in 1u54'.
Voor iedereen een zeer geslaagde wedstrijd met het oog op Firenze. Ook heel veel gekende gezichten tegen het lijf gelopen (te veel om allemaal op te noemen) en dat doet telkens veel plezier.
|
