|
Het was vroeg vertrekken deze morgen. Om 07:00 arriveerden Chris en Els. De trein moest genomen worden in Zele (daar er in Wetteren nog steeds geen treinverkeer is). Aanvankelijk verliep alles vlot. Tot we tss Noord en Centraal waren moest de trein plots rechtsomkeer maken (reed dan Noord voorbij) om tenslotte toch terug te keren. Al wat stress (want moest nog iemand een nummer bezorgen) maar alles kwam toch nog goed en eigenlijk ideaal want slechts een tiental minuten voor de start ter plekke.
Het eerste 'hoogtepunt' van de '20 km van Brussel' is het prachtig uitzicht in de Wetstraat met de duizenden lopers voor jou die je zowel naar beneden als naar boven ziet lopen. Maar.. het zijn ook lastige aanvangskilometers want naast de klim van de Wetstraat heb je ook de passage van de 'drie tunnels' binnen de eerste bij kilometer en die lieten bij toch hun sporen na. Ik kwam na 5 km door in 30'52". Toen beterde het want in de bosrijke omgeving was het ook golvend maar niet meer zo steil als bij de tunnels (dus hartslag minder rap aan de max. van 130).
Na een negental kilometer kwam ik in het gezelschap van prins Filip - ik wilde die volgen maar kwam bedrogen uit ...want die liep verdorie rap en na enkele honderden meters liep die mij er kurkdroog af. Toch verwonderd van de fysieke paraatheid van onze prins
.Eens na km 11 is het bergaf en dat liep vlot de laatste helling in Brussel is ook de moeilijkste (nen serieuze kuitenbijter zoals ze zeggen). En dan zie je vanop 2 km van het einde als de triomfboog en daar mispakken er zich toch velen aan. En eindelijk lag mijn eindtijd van een wedstrijd nog eens in dezelfde lijn van vorige jaren (1u59'18") en dit was hoopgevend want de laatste tijden was er toch aanzienlijk trager gelopen op 'halve marathon'-afstand dan vorige jaren en dat doet dan toch vragen rijzen. De twee andere Veldmeersrunners zijn door Brussel 'gevlogen': Chris 1u42' en Els 1u50'.
Na de wedstrijd in Brussel de drukte van de metro in en zo vlug mogelijk de trein naar Zele. Want ik wilde starten in 'Rond De Donk' (wel de korste afstand van 4 km genomen). Het was er weer een zeer mooi parcours en zowel de joggers van de Veldmeers als 'afgestudeerden van Berlare' liepen er op een ontspannen manier hun jogging. Er zouden veel meer joggings moeten zijn die op een dergelijke manier georganiseerd worden.
Het werd dus een sportieve zondag maar nu voel ik de spierkes toch goed.
De Veldmeersrunners aan de Donk...
Ook de gediplomeerden waren goed aanwezig op 'Rond de Donk' 
Op het einde van de dag nog eens fier poseren met de medaille: Het is ondertussen al mijn achtste van Brussel (wie dat 10 jaar geleden zou voorspeld hebben hadden ze direct 'zot' verklaard... 
|
