|
De theorie is dat een marathon die gelopen wordt bij een temperatuur hoger dan 15 graden veel meer vergt van het lichaam (zowel naar afvalstoffen van de spieren als naar werking van de maag toe) en deze week heb ik dat heel goed ondervonden. Terwijl ik anders na twee dagen meestal de 'ellende' vergeten ben duurde dit nu bijna een volle week. De eerste dagen had ik we al eens enkele korte tochtjes willen lopen ('strompelen' is eigenlijk beter woord) maar zelfs de starters in Berlare hadden medelijden met de coach...Maar vandaag ging het lopen eindelijk weer vlot de stramheid in de bilspieren en de kuiten was verdwenen en het was aangenaam lopen tussen Oostende en Westende (de wind in de rug en een deugddoend zonnetje). De 12 km werden zeer vlot verteerd.
Ook mentaal is een week na de marathon niet zo evident.Je hebt intens en cresendo naar een gebeurtenis toegeleefd en dan is die voorbij. Daarom dat ik ook direct beginnen plannen ben voor het marathongebeuren naar de toekomst toe.In de gedachtengang is dus het woord 'Rotterdam' vervangen door het woord 'Turijn'...En we zijn dus weer vertrokken voor een cyclus van zes maanden.
De grootste 'adder onder het gras' is echter de voeding. Je denkt dat je de week na een marathon je alles kan permitteren qua voeding en er wordt er duchtig op los 'gefret' (hoorde ik ook van de andere marathonlopers). Let hier echter mee op want de weegschaal is genadeloos!
Voor we echter volop opnieuw aan het lopen beginnen moet er nog een klein 'euvel' overwonnen worden want eind volgende week gaan er mijn 'tandjes' uit maar daarna zullen we er onze (nieuwe) tanden eens inzetten....
|
