Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
11-06-2011
Zes jaar later...
Vandaag in Gentbrugge een wedstrijd gelopen ter gelegenheid van het openstellen van de nieuwe piste aldaar. Op een leuk parcours werd de 12,5 km afgehaspeld in 1u11'30" (kilometertijden constant tss de 5'42" en 5'44"). Chris was ook van de partij en zij liep 1u07'over de afstand.
Vandaag waren mijn gedachten totaal niet bij de wedstrijd maar dwaalden af naar de gebeurtenissen van 12-06-2005 (toen ook vaderdag). Die dag werd mijn leven plotsklaps totaal overhoop gehaald en kreeg alles een andere wending. Eén van de eerste zaken dat men mij meegaf dat was dat een hartinfarct je leven totaal verandert en moet zeggen de gebeurtenissen van de laatste zes jaar hebben dit volledig bevestigd want zowel mijn tijdsbesteding als vriendenkring is volledig veranderd. Had ergens wel geluk bij het infart (wat mijn hartcapaciteit reduceerde (en onherstelbaar) naar 30 à 35 %). Men had juist een andere weg ingeslagen bij het behandelen van mensen die slachtoffer werden van een infarct. Het rustig in de zetel zitten (wat uiteindelijke steeds leidde tot een nieuw infarct) werd nu vervangen door een intense begeleiding. Deze begeleiding was zowel fysisch als psychisch (hoe ga ik om met de hartproblematiek en hoe haal ik stress uit mijn leven). Dank zij deze zes maand durende revalidatie kon ik toen al terug aan het werk (mede door een groep toffe collega's) lukte het mij vrij aardig om de draad opnieuw op te nemen en bleek de last beperkt tot wat problemen met het 'heffen' en 'sleuren'. Tot vandaag lukt het mij vrij aardig om mijn job te blijven vervullen (en met dezelfde gedrevenheid en goesting als vroeger). Voor de rest raakte in na de revalidatie wel wat op de dool. Dit werd echter vrij vlug opgevangen door een start to run, 10 km, halve marathon. De sigaret verdween (wel pas anderhalf jaar na het infarct) - de zo lekkere frieten werden uit het menu gehaald - alcohol werd volledig taboe. En in de plaats daarvan ontwikkelde ik (samen met hartspecialist) een cyclus van 6 maanden bij het toewerken naar een marathon. Ook de voeding werd hierbij een zeer belangrijk element (visdieet) en dat kwam dan weer mijn cholesterol volledig ten goede. In deze cyclus zaten ook telkens het begeleiden van start to runners, en daarna langzaam opbouwen van de afstanden. Ik voelde mij opnieuw goed in mijn vel en heb er ondertussen 8 marathons opzitten. Soms zijn er natuurlijk ook moeilijke periodes waarop het dan vooral mentaal wat minder gaat maar dan trek ik mij steeds op met de gedachte aan de volgende marathon. Zo zie je maar dat je met doordacht trainen en nodige volharding toch een gans eind kan komen zelfs met fysicshe beperkingen.
De grote tegenstelling is echter dat ik voor het hartinfarct met moeite honderd meter kon lopen en dat ik nu met een zeer beperkte hartcapaciteit vlot een marathon loop (wel op mijn tempo welteverstaan).
Dit doe je natuurlijk niet alleen ook het gezin en de omgeving is hier bij zeer belangrijk. Dus dank aan de familie, collega's en al de joggers waarmee ik al gelopen heb.
Reacties op bericht (5)
14-06-2011
respect
Veel zouden je het niet na doen Danny, wat jij allemaal prsteerde de laatste jaren, chapeau hoor.
14-06-2011 om 19:05
geschreven door Natalie
chapeau...
....je bent een echte doorzetter ,die alle respect verdient!!!!!
groetjes de bakker
14-06-2011 om 18:29
geschreven door marc lenaerts
Voorbeeld
Je bent een prima voorbeeld van hoe het anders kan. Velen kunnen zich hier aan optrekken en beseffen dat het in feite nooit te laat is om het roer om te gooien. Veel respect voor de persoon Danny.
Groetjes, Eric
14-06-2011 om 15:06
geschreven door Eric
12-06-2011
You'll never walk alone
Een sigaret, wat alcohol of een zak knapperige frieten zijn inderdaad al eens wat peper en zout in een mensenbestaan, maar jouw sportieve prestaties en toekomstperspectieven overstijgen deze dingen ruimschoots.
Af en toe eens stilstaan (al lopende dan !) wat er zoal op je palmares staat en je nog in het vooruitzicht hebt, kan helpen om moeilijke momenten te overbruggen.
Eveneens te weten dat je prestaties en inzet gedragen en gedeeld worden door/met vele vrienden en sympathisanten youll never walk alone, weet je helpen beslist om verder te doen.
12-06-2011 om 22:28
geschreven door Chris Zaffelare
...
Dit doen er je toch maar weinig na hoor! Chapeau voor al de opofferingen en het doorzettingsvermogen. En sorry voor de "hazewind" verkoudheid van gisteren :))
12-06-2011 om 15:56
geschreven door Petra
Aantal leden Veldmeers: 141
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
!) wat er zoal op je palmares staat en je nog in het vooruitzicht hebt, kan helpen om moeilijke momenten te overbruggen.
